شماره ١٥٤: خوش آن محفل که از گرمی شرابم رو بسوزاند
خوش آن محفل که از گرمی شرابم رو بسوزاند
بهر جانب که غلطم داغ من پهلو بسوزاند
میا درباغ ما رضوان که نخل آرای این گلشن
بهر جانب که رو آرد نسیمش رو بسوزاند
لبم گربا ترنم آشنا گردد درین مستی
صد آتشخانه از یک نعره یاهو بسوزاند
زمهر ای عافیت زانو مرنجانی که از گرمی
سر شوریده من عشق را زانو بسوزاند
اگر یکدم نفس در دل نگهدارم زهر مویم
جهد برقی که چندین خانه از هر سو بسوزاند
چنان با نیک وبد عرفی بسر برکز پس مردن
مسلمانت بزمزم شوید وهندو بسوزاند