شماره ٢٠٠: مگو که نغمه سرایان عشق خاموشند
مگو که نغمه سرایان عشق خاموشند
که نغمه نازک واصحاب پنبه در کوشند
شکست شیشه ودرپا خلید وبیخبران
هنوز میکده آشوب وعافیت کوشند
اگر ز دیر برندت بطوف کعبه مناز
امید ویأس درین کوچه دوش بر دوشند
مکن بصومعه منزل بیا که طاعتیان
تراشه چین خراباتیان مدهوشند
هزار شیشه تهی گشت وتنگ حوصلگان
هنوز بیخبر از ته پیاله دوشند
چه محنت آورد آن جمع رابناله که تو
بریشه دلشان میخلی وخاموشند
فغان ز عادت عرفی که تا تو دشمن جان
رهش زدی ، بدلش دوستان فراموشند