شماره ٢٠٦: خوشا کسی که دمی آب بی شراب نخورد
خوشا کسی که دمی آب بی شراب نخورد
دمی که جام شرابی نداشت آب نخورد
ز نقش تشنه لبی دان بفعل خویش مناز
دلت فریب گر از جلوه شراب نخورد
کسی اراده جولان عافیت ننمود
که زخم تیر بلا پای در رکاب نخورد
رود بچشمه حیوان وتشنه باز آید
کسی که دم از شمشیر عشق آب نخورد
چه روستائی بی مشربیست این عرفی
که توبه کرد ومی از دست آفتاب نخورد