طریق دلبری تو مگر پری داند
که آدمی نه بدین شیوه دلبری داند
کسی که هربن مژگان بصد کرشمه سپرد
سزد که هر سر موئیش دلبری داند
ز جان طمع ببرد یا بدل غمش ننهد
کسی که عادت آن ترک لشگری داند
ادب ز چشمه دل تشنگی دهد آبم
کدام خضر درین چشمه رهبری داند
حذر از آنکه بد ونیک آهوان حرم
ز فربهی نگرد یا ز لاغری داند
کسی که این همه حسنش دهند بی آن نیست
که شمه ز حساب ستمگری داند
اگر بهیچ دهد جوهرش جدل نکند
گهر فروش که انصاف جوهری داند
ز پا درافتد وبرخاستن محال بود
کسی که رهروی عشق سرسری داند
بزرچگونه توان لعل آفتاب خرید
گرفتم آنکه کسی کیما گری داند
بران تتبع حافظ زداست چون عرفی
که دل بکاود و درد سخنوری داند