شماره ٢٥٢: کرشمه که بر اصحاب درد می بارد
کرشمه که بر اصحاب درد می بارد
که خون گرم شهیدان هزار جا جوشید
کرشمه دست در آغوش نوشخند تو باد
غبار فتنه سراسیمه سمند تو باد
دمی که آتش حسن تو شعله خیز شود
هزار مردمک دیده ام سپند تو باد
سری که حلقه فتراک اسب عشق افتد
مروتست که گویند در کمند تو باد
بمدعی چه دعاهای بد نکردم لیک
دلم نداد که گویم اسیر بند تو باد