شماره ٢٦٥: اهل همت لب از دعا بستند
اهل همت لب از دعا بستند
کمر خدمت رضا بستند
گرد آئینه بود جاه وجلال
عجز در یوزه بر گدا بستند
بتماشا روند جان ودلم
باز آئین غم کجا بستند
مژده ریزند بر سرو دستار
کز گل فتنه دسته ها بستند
وقت پیغام ، باز سوختگان
داغها بر لب صبا بستند
ما کلید بهشت بشکستیم
در دوزخ بروی ما بستند
بعدم کی روان شود عرفی
رو که دروازه فنا بستند