شماره ٢٦٦: کسی که رو بحریم رضا نمی آرد
کسی که رو بحریم رضا نمی آرد
نوید وصل بسویش صبا نمی آورد
زهی شکیب که دست کرشمه بستن دوست
هنوز حسن بروی حیا نمی آرد
کسی بزمره ارباب دل ندارد راه
که تحفه ز نعیم بلا نمی آرد
بآب عشق بنازم که گر کسی دل من
برد بچشمه او بی صفا نمی آرد
کسی دگر ز که جوید کلید گنج مراد
که قرب عجز وقبول دعا نمی آرد
بعالمی کندم آفتاب فتنه کباب
که کس پناه بظل هما نمی آرد
دل اجل شکند ورنه کودمی کز دوست
هزار قافله جان صبا نمی آرد
توان ببام تو پرواز کرد بعد از مرگ
ولی بکوی تو کس نقش پا نمی آرد
از آن بمیکده بر گشتم از حرم کانجا
کسی کرشمه زرق وریا نمی آرد
نگفته شکر تو عرفی نمیشود تسلیم
مگر که رسم شهیدان بجا نمی آرد