شماره ٢٦٨: رهرو بادیه عشق هراسان نرود
رهرو بادیه عشق هراسان نرود
دامن دین نکشد از پی ایمان نرود
شهر دل خاصه سلطان محبت گردید
بعد ازین عاقل تدبیر بدیوان نرود
پرده دار تو اگر مژده دیدار دهد
صد قیامت شود وکس بر رضوان نرود
باورم نیست که آن غمزه سحر گاه جزا
تیغ بر کف بسر خاک شهیدان نرود
پا منه بر سر بالین اسیران کاینجا
هیچ بیدرد نیاید که پریشان نرود
بروم بردم خنجر که بدان بی باکی
سایه مرغ هوا بر گل وریحان نرود