شماره ٢٧٥: بلحد چگونه زین غم دلم آرمیده باشد
بلحد چگونه زین غم دلم آرمیده باشد
که لبی چنان بمرگم چو توی گزیده باشد
چو برد پیام قاصد کنم این خیال وسوزم
که برش حکایت من بکجا رسیده باشد
اثر نمک چو یابم ز سر شراب دانم
که بجام قطره می زلبش چکیده باشد
چو رود ملول وگیرد ز برم کناره سوزم
که بشومی من آیا چه سخن شنیده باشد
نبرد دل غیورم ز خدنگ یار لذت
بکدام دل ندانم هوسش خلیده باشد
چو رسد رفیق وسویم نگرد بگریه دانم
که بتازگی زمانی برخ تو دیده باشد
رمد آنکسی چو عرفی بکمند آرمیدن
که ز غمزه تو در خون نفسی طپیده باشد