شماره ٢٧٦: خوش آنکه حیرتم از جلوه جمال تو باشد
خوش آنکه حیرتم از جلوه جمال تو باشد
هجوم گریه ام از باده وصال تو باشد
چنین که حسن ترا جلوه دوست کرده ندانم
برای اهل قیامت چه در خیال تو باشد
بوصل چون نگدازد ز حسرت تو اسیری
که مانع نگهش بیم انفعال تو باشد
ز ضعف خوش بهلاکم امیدواری وترسم
که زنده مانم واین باعث ملال تو باشد
دم وداع ندیدم کسی بحالت عرفی
مگر کسی که دل از جان کند بحال تو باشد