شماره ٢٨٣: بچین سنبل زلف تو جان بیاساید
بچین سنبل زلف تو جان بیاساید
چو مرغ سدره که در آشیان بیاساید
برانم از در یارای ادب که یکچندی
زننگ بوسه ام آن آستان بیاساید
زرشک حوصله ام آسمان بود دلریش
کرشمه که دل آسمان بیاساید
مکن هلاک ببازیچه ام بزن زخمی
که خونچکان لبم از الامان بیاساید
مبر بباغ وببر سوی گلخنم کانجا
ز بوی سوختگی مغز جان بیاساید
چنان بماتم دل در غمت کنم شیون
که کشتگان غمت را روان بیاساید
ز بس که مانده شود آسمان در آزارم
هزار سال پس از من جهان بیاساید
فغان که تلخ سرشتند پیکر عرفی
نشد که زاغی ازین استخوان بیاساید