شماره ٢٨٥: بیا که نغمه گشایان نفس به نی بستند
بیا که نغمه گشایان نفس به نی بستند
پیاله را بلب شیشه های می بستند
دلی که مایه آزادگیست بیدردان
بذوق سلطنت روم وملک ری بستند
فسانه ها که ببازیچه روزگار سرود
کسان بمسند جمشید وتاج کی بستند
بیا بملک قناعت که دردسر نکشی
ز قصه ها که بهمت فروش طی بستند
دلم بفصل خزان زاد ودر بهاران مرد
به بین که کی در هستی گشاد وکی بستند
چو یاسمین خود ای باغ وصل خندان باش
که بلبلان تو دست خزان ودی بستند
کلید توبه خریدم برای قفل بهشت
ولی چه سود که دستم بجام می بستند
بگو، ز عرفی مجنون بلیلی ای محرم
که بر اسیر تو راه طواف حی بستند