شماره ٣٢٥: داغ داغم کرد یاس وطالب کامم هنوز
داغ داغم کرد یاس وطالب کامم هنوز
دوزخی در هربن مو دارم وخامم هنوز
شرم خونم میخورد همت زبانم میبرد
وز زبان خامشی در عین ابرامم هنوز
هر سر موی از خوی خجلت چو چشمم دجله است
وز ملامت دوستی ، مشتاق دشنامم هنوز
تربتم ویرانتر از کاشانه ام وز بخت بد
می نشیند جغد غم بر گوشه بامم هنوز
اجر دردم بر لحد بگشود درهای بهشت
وز نعیم درد عشقت دوزخ آشامم هنوز
آبم آتش گشت وخاکم شد بخاکستر بدل
واندرین ره کس نمی داند سر انجامم هنوز
بس که صیاد مرا هر گوشه دام ودانه است
دانه شد در صید گاهم سبز ودردامم هنوز
مو بمویم رشته زنار شد وزنا کسی
در خرابات مغان بدنام اسلامم هنوز
آفتاب مستیم عرفی بزردی روی کرد
در شب یلدای غم در اول شامم هنوز