شماره ٣٢٨: خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
برقیست عشق شعله گداز زبانه سوز
تا کی بهانه گیری آسودگی ، کجاست
ناموس درد پرور وشرم بهانه سوز
در مزرع جهان مفشان دانه امید
زین دشت در گذر که زمینیست دانه سوز
گفتنی چه طایرست دل سینه دشمنت
آتش بخویش در زده آشیانه سوز
در خرمن زمانه زنم آتش از فغان
شوق تو جانگداز من ومن زمانه سوز
چون سیل آتش آمده ام مست اشتیاق
کز بوسه های گرم شوم آستانه سوز
عرفی مجو نهایت ایام دوستی
دریای آتشیست محبت کرانه سوز