بزم وصلت دیدم آنجا زهر در جام است و بس
می شنیدم شربت لطفی همین نامست وبس
دانه میریزد تغافل میزن ومی بین نهان
شیوه صیاد پی افکن دامست وبس
جلوه نازاز هزاران شیوه خوبی یکیست
خوبی قامت نه رعنایی اندامست وبس
تا نیابی رهبری گام طلب در ره منه
کز در دیر مغان تا کعبه یک گامست وبس
شرم دار ای مدعی بشناس گوهر از سفال
لب فرو بندیم اگر مقصود الزامست وبس
عالم مهر ومحبت را طلوع مهر نیست
کس نشان ندهد ز صبح آنجا همه شامست وبس
عرفی انجام غمت از رهروان دل مجو
آنچه در این ره نخواهی دید انجامست وبس