شماره ٣٦٢: خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
زمانه را کنم آباد اگر خراب شوم
بران سرم که چنان آتشی برافروزم
که در میانه آن تا ابد کباب شوم
دهان شیشه گشادست عشق ، نزدیکست
که بی نیاز ز کیفیت شراب شوم
چنان ز عشق مهیای تربیت شده ام
که گرز ذره نظر یابم آفتاب شوم
رسم بمقصد و عمدانه ایستم از ننگ
بهر طرف که چو همت گران رکاب شوم
چنین که همت عرفی عنان سبک کردست
بگرد او نرسم گر همه شتاب شوم