شماره ٣٦٩: بردیم ز کویش دم سردی و گذشتیم
بردیم ز کویش دم سردی و گذشتیم
سودیم بران در رخ زردی و گذشتیم
یاران بستادند که این جلوه گه کیست
ما سرمه گرفتیم ز گردی وگذشتیم
هر گه که ره ما بیکی راهرو افتاد
دیدیم چو خود بیهده گردی و گذشتیم
چون باد صبا روی بهر سو که نهادیم
چیدیم غبار ره وردی و گذشتیم
آن راز که پای دل ما داشت بزنجیر
گفتیم بدیوانه فردی و گذشتیم
هر گه که گذار من و عرفی بهم افتاد
دادیم بهم تحفه دردی و گذشتیم