شماره ٣٧٩: تنها نشین گوشه میخانه خودیم
تنها نشین گوشه میخانه خودیم
گنج غمیم و در دل ویرانه خودیم
لب تر نکرده ایم زجام و سبوی کس
جاوید مست جرعه و پیمانه خودیم
با غم نشسته ایم بتدبیر قتل خویش
ما آشنای دشمن و بیگانه خودیم
بس در گشوده ایم چه دشمن چه دوست را
ما قفل بیگشاد در خانه خودیم
شیرین نکرده ایم لب از گفتگوی کس
لبها بزهر شیشه افسانه خودیم
گاهی فریب توبه و گاهی فساد زرق
بازیچه طبیعت طفلانه خودیم
غیرت روانداشت که برقع برافکنیم
تا جمله بنگرند که جانانه خودیم
عرفی برو تهیه افسون مکن که ما
صید فریب دام خود و دانه خودیم