شماره ٣٨٤: مستبی کوکه خرد را زجنون دل شکنیم
مستبی کوکه خرد را زجنون دل شکنیم
شیشه ها بر سر مستوری عاقل شکنیم
سر خود را زمی صحبت خود گرم کنیم
در دل عافیت اندیشه باطل شکنیم
موج دریای بلا میدهد این مژده که ما
کشتی صبر بنزدیکی ساحل شکنیم
ای ادب بال و پر طعنه فرو ریز که ما
بهر لذت بجگر ناوک قاتل شکنیم
زخم ناسور بصد عجز خرد نیش زجاج
شیشه زهر چو در انجمن دل شکنیم
کعبه از ننگ ملولست بیائید که ما
قدم قافله نارفته بمنزل شکنیم
عرفی ار سامری عشق دهد رخصت ما
بفسون بال و پرجادوی بابل شکنیم