شماره ٤١٠: ای دیده خون ببار بسویش تظر مکن
ای دیده خون ببار بسویش تظر مکن
زنهار شرمسارم از این بیشتر مکن
ای ناله هم بتو خوشم وهم بجور یار
از من عنان متاب و در وهم اثر مکن
نازک دلی مباد که رحم آیدت بمن
زودم بکش نگاه برین چشم تر مکن
هنگام لطف او مکن ای مدعا مدد
بر داغ سینه مرهم او نیشتر مکن
ناگه بمیرم امشب و یارم شود ملول
ای همنشین بساز و فغان بیشتر مکن
ای چشم گریه دوست که شرمنده توام
تا هست گریه میل بکار دگر مکن
عرفی پیام شوق تو بیهوشی آورد
زین گفتگو دگر به نسیم سحر مکن