غزلیات

شماره ١: ثنا و حمد بی پایان خدا را
شماره ٢: ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
شماره ٣: ای که انکار کنی عالم درویشان را
شماره ٤: غافلند از زندگی مستان خواب
شماره ٥: دریغ صحبت دیرین و حق دید و شناخت
شماره ٦: ای یار ناگزیر که دل در هوای تست
شماره ٧: درد عشق از تندرسیت خوشترست
شماره ٨: آن را که جای نیست همه شهر جای اوست
شماره ٩: آن به که چون منی نرسد در وصال دوست
شماره ١٠: به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
شماره ١١: از جان برون نیامده جانانت آرزوست
شماره ١٢: هر که هر بامداد پیش کسیست
شماره ١٣: خوشتر از دوران عشق ایام نیست
شماره ١٤: چون عیش گدایان به جهان سلطنتی نیست
شماره ١٥: صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت
شماره ١٦: تن آدمی شریفست به جان آدمیت
شماره ١٧: نادر از عالم توحید کسی برخیزد
شماره ١٨: ذوق شراب انست، وقتی اگر بباشد
شماره ١٩: دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
شماره ٢٠: نه هر چه جانورند آدمیتی دارند
شماره ٢١: بیفکن خیمه تا محمل برانند
شماره ٢٢: اگر خدای نباشد ز بنده ای خشنود
شماره ٢٣: شرف نفس به جودست و کرامت به سجود
شماره ٢٤: بسیار سالها به سر خاک ما رود
شماره ٢٥: وقت آنست که ضعف آید و نیرو برود
شماره ٢٦: از صومعه رختم به خرابات برآرید
شماره ٢٧: تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار
شماره ٢٨: ره به خرابات برد، عابد پرهیزگار
شماره ٢٩: گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
شماره ٣٠: گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش
شماره ٣١: هر که با یار آشنا شد گو ز خود بیگانه باش
شماره ٣٢: صاحبا عمر عزیزست غنیمت دانش
شماره ٣٣: ای روبهک چرا ننشینی به جای خویش
شماره ٣٤: برخیز تا تفرج بستان کنیم و باغ
شماره ٣٥: عمرها در سینه پنهان داشتیم اسرار دل
شماره ٣٦: دوش در صحرای خلوت گوی تنهایی زدم
شماره ٣٧: بر سر آنم که پای صبر در دامن کشم
شماره ٣٨: در میان صومعه سالوس پر دعوی منم
شماره ٣٩: باد گلبوی سحر خوش می وزد خیز ای ندیم
شماره ٤٠: ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده ایم
شماره ٤١: ساقیا می ده که ما دردی کش میخانه ایم
شماره ٤٢: خرما نتوان خوردن ازین خار که کشتیم
شماره ٤٣: خداوندی چنین بخشنده داریم
شماره ٤٤: تو پس پرده و ما خون جگر می ریزیم
شماره ٤٥: برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
شماره ٤٦: برخیز تا طریق تکلف رها کنیم
شماره ٤٧: خلاف راستی باشد، خلاف رای درویشان
شماره ٤٨: عشقبازی چیست سر در پای جانان باختن
شماره ٤٩: ای به باد هوس درافتاده
شماره ٥٠: آستین بر روی و نقشی در میان افکنده ای
شماره ٥١: شبی در خرقه رندآسا، گذر کردم به میخانه
شماره ٥٢: چو کسی درآمد از پای و تو دستگاه داری
شماره ٥٣: یارب از ما چه فلاح آید اگر تو نپذیری
شماره ٥٤: هر روز باد می برد از بوستان گلی
شماره ٥٥: ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی
شماره ٥٦: پاکیزه روی را که بود پاکدامنی
شماره ٥٧: اگر لذت ترک لذت بدانی
شماره ٥٨: یاری آنست که زهر از قبلش نوش کنی
شماره ٥٩: مبارک ساعتی باشد که با منظور بنشینی
شماره ٦٠: مقصود عاشقان دو عالم لقای تست
شماره ٦١: منزل عشق از جهانی دیگرست
شماره ٦٢: فلک با بخت من دایم به کینست
شماره ٦٣: روی در مسجد و دل ساکن خمار چه سود؟
شماره ٦٤: هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود
این غزل در تذکره مرآت الخیال امیر علیخان سودی به نام شیخ سعدی است: