•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان صائب /
• غزلیات - قسمت نهم

غزلیات - قسمت نهم

• شماره ١: گمراه شد ز غفلت من رهنمای من
• شماره ٢: آرد به وجد سوختگان را نوای من
• شماره ٣: شد خشک از گشودن لب آبروی من
• شماره ٤: نازکترست از رگ جان گفتگوی من
• شماره ٥: زین گریه ها که هست گره در گلوی من
• شماره ٦: هر شبنمی است دیده بینا درین چمن
• شماره ٧: گریان ز کوی او دل ما می رود برون
• شماره ٨: از تن خجل ز شرم گنه رفت جان برون
• شماره ٩: هر تیره دل کجا شنود بوی پیرهن؟
• شماره ١٠: افشان خال بر رخ آن دلربا ببین
• شماره ١١: در انتهای کار خود از ابتدا ببین
• شماره ١٢: آن چشم مست و غمزه هشیار را ببین
• شماره ١٣: ما از صفای سینه بی کینه بر زمین
• شماره ١٤: بی درد مشکل است سخن گفتن این چنین
• شماره ١٥: با درد بود صاف دل ساغر مستان
• شماره ١٦: صاف است به گردون دل بی کینه مستان
• شماره ١٧: تا از خودی خود نبریدند عزیزان
• شماره ١٨: حیرت زدگان را نشود خواب پریشان
• شماره ١٩: سیلاب حواس است نظرهای پریشان
• شماره ٢٠: از ریگ توان روغن بادام گرفتن
• شماره ٢١: گر محو ز خاطر شود اندیشه مردن
• شماره ٢٢: بی آب نگردد گهر حسن ز دیدن
• شماره ٢٣: خونابه درد از دل غم پیشه طلب کن
• شماره ٢٤: اندیشه زاد از سر بی مغز بدر کن
• شماره ٢٥: در عشق اگر صادقی از قرب حذر کن
• شماره ٢٦: دزدیده در آن ابروی پیوسته نظر کن
• شماره ٢٧: از زلف پر از پیچ و خم یار حذر کن
• شماره ٢٨: جانا که ترا گفت که ترک می و نی کن؟
• شماره ٢٩: ای دل به خرابات حقیقت گذری کن
• شماره ٣٠: لب تشنگی حرص ندارد جگر من
• شماره ٣١: هر چند به ظاهر چون روان در بدنم من
• شماره ٣٢: از داغ بود چهره افروخته من
• شماره ٣٣: یک چند خواب راحت بر خود حرام گردان
• شماره ٣٤: اشکی که از ندامت ریزند باده خواران
• شماره ٣٥: دارد متاع یوسف در هر گذر صفاهان
• شماره ٣٦: چون غنچه هر که ننشست در خار تا به گردن
• شماره ٣٧: ای قامت بلندت معراج آفریدن
• شماره ٣٨: ای خطت رهنمای سوختگان
• شماره ٣٩: گوشه آن نقاب را بشکن
• شماره ٤٠: مکن منع تماشایی ز دیدن
• شماره ٤١: رهن می ناب شد، جبه و دستار من
• شماره ٤٢: پاک کن از لوح جهان زنگ من
• شماره ٤٣: شد گلستان خارخار من به من
• شماره ٤٤: روز چگونه شب شود، زلف گشا که همچنین
• شماره ٤٥: لاله رنگ از خون دل شد نرگس سیراب او
• شماره ٤٦: من که در فردوس افتادم به نقد از یاد او
• شماره ٤٧: دیده روشن می شود از خط عنبر یار او
• شماره ٤٨: بوسه ریزد گاه حرف از لعل شکربار او
• شماره ٤٩: عشق سلطان و زمین میدان، فلک چوگان در او
• شماره ٥٠: آتشین رویی که شد آیینه دل آب ازو
• شماره ٥١: عشق صیادی است گردون حلقه فتراک او
• شماره ٥٢: هر که را دل آب شد از روی آتشناک او
• شماره ٥٣: می دود هر کس ز خود بیرون به استقبال او
• شماره ٥٤: دلنشین افتاده است از بس که خط و خال او
• شماره ٥٥: زهر آب زندگانی می شود در جام او
• شماره ٥٦: خضر اگر در خواب بیند خنجر مژگان او
• شماره ٥٧: از نگاه گرم گردد آفتابی روی او
• شماره ٥٨: قسمت آیینه محرومی است از دیدار تو
• شماره ٥٩: نیست ممکن برگرفتن دیده از دیدار تو
• شماره ٦٠: می خورد خون فراغت تشنه آزار تو
• شماره ٦١: می زند ناخن به دل خار سر دیوار تو
• شماره ٦٢: جرم اندک را نبخشد رحمت بسیار تو
• شماره ٦٣: می کشد گردن هدف از اشتیاق تیر تو
• شماره ٦٤: نیست صید لاغر من قابل نخجیر تو
• شماره ٦٥: صد زبان در پرده درد غنچه خاموش تو
• شماره ٦٦: می چکد آب حیات از سبزه زار خط تو
• شماره ٦٧: از پریشانی نیندیشد گدای زلف تو
• شماره ٦٨: ای بهار آفرینش خط چون ریحان تو
• شماره ٦٩: خون رغبت را به جوش آرد لب میگون تو
• شماره ٧٠: می شود روشن چراغ از چهره رنگین تو
• شماره ٧١: گر چه شد از سرنوشت من نگارین پای تو
• شماره ٧٢: از کدامین باغ سوزد عاشق شیدای تو؟
• شماره ٧٣: ای بهار آفرینش گرده سیمای تو
• شماره ٧٤: ای قیامت پیش خیز قامت رعنای تو
• شماره ٧٥: جوش غیرت می زند خون حنای پای تو
• شماره ٧٦: بس که تندی کرد با پهلونشینان خوی تو
• شماره ٧٧: ای زبان شعله از زنهاریان خوی تو
• شماره ٧٨: برنمی آید کسی با خوی یک پهلوی تو
• شماره ٧٩: نافه چین را گریبان پاره سازد موی تو
• شماره ٨٠: دوست را از دیگران ای عاشق شیدا مجو
• شماره ٨١: نیست همدوشی به نخل قامت او، شان سرو
• شماره ٨٢: عقده ای نگشود آزادی ز کارم همچو سرو
• شماره ٨٣: رزق ما نظاره خشکی است از بالای سرو
• شماره ٨٤: محو چون خواهی شد آخر محو آن رخسار شو
• شماره ٨٥: قانع از رزق پریشان با دل صدپاره شو
• شماره ٨٦: خوشدلی می خواهی از هوش و خرد بیگانه شو
• شماره ٨٧: تلخرو از هر نسیم سهل چون دریا مشو
• شماره ٨٨: از گرانجانی گران بر خاطر دنیا مشو
• شماره ٨٩: در برون رفتن ز بزم زندگی کاهل مشو
• شماره ٩٠: در کهنسالی ز مرگ ناگهان غافل مشو
• شماره ٩١: از نسیم ای ساکن بیت الحزن غافل مشو
• شماره ٩٢: بی طلب زنهار بر خوان کسان مهمان مشو
• شماره ٩٣: غافل از داغ جنون ای دیده روشن مشو
• شماره ٩٤: چو بنشیند، شود صد کوه تمکین همنشین با او
• شماره ٩٥: نگردد بی صفا از خط لب گوهرنثار او
• شماره ٩٦: جنون گنجی است گوهرخیز، زنجیر اژدهای او
• شماره ٩٧: چه خوش باشد که گردد دیده روشن از عذار تو
• شماره ٩٨: چه باشد حاصل مرغ چمن ای گلعذار از تو؟
• شماره ٩٩: بهار آفرینش را نگاری نیست غیر از تو
• شماره ١٠٠: زهی گردون کف بی مغزی از دریای عاشق تو
• شماره ١٠١: ندارد اختیار در گشودن باغبان تو
• شماره ١٠٢: من آن بخت از کجا دارم که پیچیم بر میان تو
• شماره ١٠٣: خط شبرنگ با لعل لب جانان زند پهلو
• شماره ١٠٤: زمین از اشک پرشورم به طوفان می زند پهلو
• شماره ١٠٥: هر که چون شبنم گل پاک بود گوهر او
• شماره ١٠٦: برخوری زان لب میگون که ز اندیشه او
• شماره ١٠٧: کشت بی خوشه خجالت کشد از روی درو
• شماره ١٠٨: نه خط است این که دمید از لب جان پرور تو
• شماره ١٠٩: چشم را خیره کند پرتو زیبایی تو
• شماره ١١٠: چرب نرمی ز رقیبان ستمکار مجو
• شماره ١١١: کی دوبین می شود از سایه تماشایی سرو؟
• شماره ١١٢: از سر کوی قناعت به در شاه مرو
• شماره ١١٣: ای دل غافل از اسباب جهان دست بشو
• شماره ١١٤: بیا که سوخت مرا هجر بی مروت تو
• شماره ١١٥: عنان به طول امل داده ای دریغ از تو
• شماره ١١٦: ز کعبه سنگ به دل می زند خلیل از تو
• شماره ١١٧: رسید خانه زین عاقبت به کام از تو
• شماره ١١٨: زمین نشسته به خاک سیاه از غم تو
• شماره ١١٩: ز گل فزود مرا خارخار خنده تو
• شماره ١٢٠: چه دل گشایدم از باغ و بوستان بی تو؟
• شماره ١٢١: شکفتگی نشود سبز در چمن بی تو
• شماره ١٢٢: زبان چو پسته شود سبز در دهن بی تو
• شماره ١٢٣: ز من شکیب به قدر دل فگار بجو
• شماره ١٢٤: چو از تو دیده و دل کامیاب شد هر دو
• شماره ١٢٥: مشو چو موج شلاین به هر کنار و برو
• شماره ١٢٦: ز شرم قد بلند تو آب گردد سر
• شماره ١٢٧: ز جلوه های صنوبرقدان ز راه مرو
• شماره ١٢٨: روزی که پسته دید لب همچو قند او
• شماره ١٢٩: شد خط مشکبار عیان از عذار او
• شماره ١٣٠: خطت که رفت در بغل هاله ماه ازو
• شماره ١٣١: میخانه ای که شوق تو باشد مدام او
• شماره ١٣٢: از گرد خط گرفته مباد آفتاب تو
• شماره ١٣٣: چون سر زند ز مشرق زین آفتاب تو
• شماره ١٣٤: از بس ز خون ما شده گلگون عقیق تو
• شماره ١٣٥: خون لاله لاله می چکد از رنگ آل تو
• شماره ١٣٦: نتوان در آب و آینه دیدن مثال تو
• شماره ١٣٧: از بس که سرکش است قد چون نهال تو
• شماره ١٣٨: ای فتنه سایه پرور سرو روان تو
• شماره ١٣٩: تا کرد تیغ غمزه حمایل نگاه تو
• شماره ١٤٠: ای شاخ گل شکسته طرف کلاه تو
• شماره ١٤١: در خون نشست لاله ز چشم سیاه تو
• شماره ١٤٢: مپسند پر ز داغ کنم از جفای تو
• شماره ١٤٣: کردم اگر چه هر دو جهان رونمای تو
• شماره ١٤٤: در هیچ پرده نیست، نباشد نوای تو
• شماره ١٤٥: ای دل گشاد کار خود از آن و این مجو
• شماره ١٤٦: دام و کمند گردن دلهاست آرزو
• شماره ١٤٧: یک صافدل در انجمن روزگار کو؟
• شماره ١٤٨: خط بر عذار ساده نباشد مباش گو
• شماره ١٤٩: از اهل حق اگر نظری یافتی بگو
• شماره ١٥٠: شد رعشه پیری پر و بال طلب تو
• شماره ١٥١: وحشی تر از آهوست نشان قدم تو
• شماره ١٥٢: چون شبنم روشن گهر با خار و گل یکرنگ شو
• شماره ١٥٣: ای دل ز اوضاع جهان بیگانه شو بیگانه شو
• شماره ١٥٤: چشمی که فتاد بر لقای تو
• شماره ١٥٥: خامش گویا بود چشم سخنگوی تو
• شماره ١٥٦: بوالهوس از خط نظر پوشید زان روی چو ماه
• شماره ١٥٧: نفس ظلمانی نمی دارد محابا از گناه
• شماره ١٥٨: می کند دل را سیه چندان که خواب صبحگاه
• شماره ١٥٩: حسن را از چشم بد شرم و حیا دارد نگاه
• شماره ١٦٠: چون به یاد شرم می افتم در اثنای نگاه
• شماره ١٦١: از مزار اهل حق جز دولت عقبی مخواه
• شماره ١٦٢: از سر عشاق در زیر فلک سامان مخواه
• شماره ١٦٣: تا ز خط پشت لب جان بخش جانان شد سیاه
• شماره ١٦٤: تا مه روی تو پرتو بر جهان انداخته
• شماره ١٦٥: لعل او را بین به دلها بی حجاب آویخته
• شماره ١٦٦: یارب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده
• شماره ١٦٧: صبح شد برخیز مطرب گوشمال ساز ده
• شماره ١٦٨: این چه خورشیدست یارب از افق تابان شده؟
• شماره ١٦٩: نوبهارست این به احیای گلستان آمده؟
• شماره ١٧٠: عمر خود صرف نصیحت ساختم بی فایده
• شماره ١٧١: در گلستان برگ عیش اندوختم بی فایده
• شماره ١٧٢: بی توام در دل شراب ناب می گردد گره
• شماره ١٧٣: در گلویم اشک رنگارنگ می گردد گره
• شماره ١٧٤: در دل من رشته آمال می گردد گره
• شماره ١٧٥: در دل از نادان فزون صاحب هنر دارد گره
• شماره ١٧٦: با وجود بی بری در هیچ محفل پا منه
• شماره ١٧٧: بی تأمل بر بساط پاکبازان پا منه
• شماره ١٧٨: بر دل ارباب حاجت دست خود بی زر منه
• شماره ١٧٩: دل ز غفلت چون خودآرایان به رنگ و بو منه
• شماره ١٨٠: از دل سودایی ما آسمان رنگ است کوه
• شماره ١٨١: تیشه زد بر پای خود هر کس که زد بر پای کوه
• شماره ١٨٢: صباحت آب در گلزارش از جوی گهربسته
• شماره ١٨٣: به ساغر نقل کرد از خم شراب آهسته آهسته
• شماره ١٨٤: به مطلب می رسد جویای کام آهسته آهسته
• شماره ١٨٥: به من شد نرم آن نامهربان آهسته آهسته
• شماره ١٨٦: نه تبخاله است بر گرد دهان یار افتاده
• شماره ١٨٧: مدان از بی نیازی طبع من گر سرکش افتاده
• شماره ١٨٨: مگر در باغ راه جلوه جانانه افتاده؟
• شماره ١٨٩: شنیدم آه گرمی با تو گستاخانه سرکرده
• شماره ١٩٠: که یارب گرم در رخسار آن نازک میان دیده؟
• شماره ١٩١: می دهد عشق به شمشیر صلا بسم الله
• شماره ١٩٢: خنکی در اسد از مهر جهانگیر مخواه
• شماره ١٩٣: سرو من طرح نو انداخته ای یعنی چه؟
• شماره ١٩٤: یارب آشفتگی زلف به دستارش ده
• شماره ١٩٥: چه شبی بود که آن نرگس خواب آلوده
• شماره ١٩٦: به ستم کی رود از جای دل غم دیده؟
• شماره ١٩٧: به جان رسید دل روشنم ز بخت سیاه
• شماره ١٩٨: ز آستان تو کرد آن که پای ما کوتاه
• شماره ١٩٩: بمیر تشنه، منه پای بر کناره چاه
• شماره ٢٠٠: کشیده دار ز نظاره اش عنان نگاه
• شماره ٢٠١: گر از طعام تن عام می شود فربه
• شماره ٢٠٢: ز رفتن تو ز جسم ضعیف جان رفته
• شماره ٢٠٣: به صد دلیل نرفتن ره خدای که چه؟
• شماره ٢٠٤: بر آن عذار نه زلف مشوش افتاده
• شماره ٢٠٥: رخی به شبنم می همچو برگ لاله بده
• شماره ٢٠٦: نه سرخ چهره خورشید را شفق کرده
• شماره ٢٠٧: عرق به برگ گلت می دود شتاب زده
• شماره ٢٠٨: ز خط عذار تو تا عنبرین نقاب شده
• شماره ٢٠٩: به هر کجا که خوری باده تن به خواب مده
• شماره ٢١٠: ز بس لب تو به ابرام می دهد بوسه
• شماره ٢١١: بریده نعل ز عشق که بر جگر لاله؟
• شماره ٢١٢: روشن ز نور صدق بود جان صبحگاه
• شماره ٢١٣: از اشک ماست پاکی دامان صبحگاه
• شماره ٢١٤: در جسم خاکسار مرا جان سوخته
• شماره ٢١٥: لاله است این که از جگر خاک سرزده؟
• شماره ٢١٦: ای عالم از ظهور صفاتت عیان شده
• شماره ٢١٧: خط غبار گرد رخ یار آمده
• شماره ٢١٨: جام صبوح خورده ز خلوت برآمده
• شماره ٢١٩: تا سبزه خط از لب جانان برآمده
• شماره ٢٢٠: چون غافل است دل ز حق از دل چه فایده؟
• شماره ٢٢١: آن را که نیست دلبری از دل چه فایده؟
• شماره ٢٢٢: محجوب را ز صحبت جانان چه فایده؟
• شماره ٢٢٣: در دور خط به حرف رسیدن چه فایده؟
• شماره ٢٢٤: کی بخت خفته وا کند از کار ما گره؟
• شماره ٢٢٥: بگشا ز بال همت عالی مکان گره
• شماره ٢٢٦: در دل چو غنچه چند کنی رنگ و بو گره؟
• شماره ٢٢٧: ای راز نه فلک ز جبینت عیان همه
• شماره ٢٢٨: هر چند هست مشرق دیدار آینه
• شماره ٢٢٩: تا کرد خانه از رخ او روشن آینه
• شماره ٢٣٠: ساقی قدحی از می اسرار مرا ده
• شماره ٢٣١: تا سرو ترا راه به گلزار فتاده
• شماره ٢٣٢: از توبه شود سرکشی نفس زیاده
• شماره ٢٣٣: زلفی که بر آن طرف بناگوش فتاده
• شماره ٢٣٤: از حسن تو یک رقعه به گلزار رسیده
• شماره ٢٣٥: از ناله نسیمیش به بستان نرسیده
• شماره ٢٣٦: تا دیده خود کرد چو دستار شکوفه
• شماره ٢٣٧: در مجمع ما نیست کسی را غم خانه
• شماره ٢٣٨: ای چشم تو خونریزتر از دور زمانه
• شماره ٢٣٩: دلگیر نیست از تن، جانهای زنگ بسته
• شماره ٢٤٠: عشق اختیار دل را از دست ما گرفته
• شماره ٢٤١: بیگانگی ز حد رفت ساقی می صفا ده
• شماره ٢٤٢: آن خوش پسر برآمد از خانه می کشیده
• شماره ٢٤٣: چون چنگ هر رگ من، دارد سری به ناله
• شماره ٢٤٤: خراب گشت ز می زاهد شراب ندیده
• شماره ٢٤٥: به جرم این که کله کج نهاده است شکوفه
• شماره ٢٤٦: مباش از سخن سخت در شکست پیاله
• شماره ٢٤٧: به حوالی دو چشمش حشم بلا نشسته
• شماره ٢٤٨: کشد گر به صورت ز دل صد زبانه
• شماره ٢٤٩: ای که از شغل عمارت غافل از دل گشته ای
• شماره ٢٥٠: کیستم من، مشت خار در محیط افتاده ای
• شماره ٢٥١: بوسه ای قیمت ازان لبها به صد جان کرده ای
• شماره ٢٥٢: با لباس عنبرین امروز جولان کرده ای
• شماره ٢٥٣: تا به روی کار خط مشکفام آورده ای
• شماره ٢٥٤: از نمکدان تو محشر گرد بیرون رانده ای
• شماره ٢٥٥: در تمام عمر اگر یک روز عاشق بوده ای
• شماره ٢٥٦: ای در آتش از هوایت نعل هر سیاره ای
• شماره ٢٥٧: می کشد دل را ز دستم دلربای تازه ای
• شماره ٢٥٨: نیست در مغز زمین چون گردبادم ریشه ای
• شماره ٢٥٩: ای جهانی محو رویت، محو سیمای که ای؟
• شماره ٢٦٠: ای ز روی آتشینت هر دل آتشخانه ای
• شماره ٢٦١: ای زمین از سبحه ذکر تو کمتر دانه ای
• شماره ٢٦٢: هر که دارد با پریزادان معنی خلوتی
• شماره ٢٦٣: از شراب لعل تا رخسار را افروختی
• شماره ٢٦٤: یک نفس فارغ ز وسواس تمنا نیستی
• شماره ٢٦٥: دوش با ما سرگران بودی چه در سر داشتی؟
• شماره ٢٦٦: سرو من گر بر سر خاک شهیدان آمدی
• شماره ٢٦٧: زاهد از خشکی سبکروحانه بیرون آمدی
• شماره ٢٦٨: هر کجاگیری گلی در آب معمار خودی
• شماره ٢٦٩: هر دو عالم یک قدم باشد به پای بیخودی
• شماره ٢٧٠: پیش اغیار از بهار تازه رو گلشن تری
• شماره ٢٧١: بی تأمل زینهار از نقطه دل نگذری
• شماره ٢٧٢: گر به چشم پاک در صنع الهی بنگری
• شماره ٢٧٣: می کند تن هم دل بی تاب را گردآوری
• شماره ٢٧٤: دل چسان غم های جانان را کند گردآوری؟
• شماره ٢٧٥: فرصتی کو تا دل از دنیا کنم گردآوری؟
• شماره ٢٧٦: خق کن باخلق تا از زندگانی برخوری
• شماره ٢٧٧: از فنای پیکر خاکی چرا خون می خوری؟
• شماره ٢٧٨: یاد دارد تخت شاهان قلزم خضرا بسی
• شماره ٢٧٩: زیر پای چرخ کجرفتار چون خوابد کسی؟
• شماره ٢٨٠: دل چه افتاده است در این خاکدان بندد کسی؟
• شماره ٢٨١: تکیه چند از ضعف بر دوش عصا دارد کسی؟
• شماره ٢٨٢: شوق اگر شهپر شود پروا نمی دارد کسی
• شماره ٢٨٣: چند ازان آرام بخش جان جدا باشد کسی؟
• شماره ٢٨٤: چند در ایام گل عزلت گزین باشد کسی؟
• شماره ٢٨٥: بر زبان و دل چو کج باشد نبخشاید کسی
• شماره ٢٨٦: بیش ازین آتش مزن در عالم ای جان کسی
• شماره ٢٨٧: گر چه در سیر بهشتم از گل روی کسی
• شماره ٢٨٨: مستی و خمیازه بر خون دل ما می کشی
• شماره ٢٨٩: سنگ را در جذبه از دست فلاخن می کشی
• شماره ٢٩٠: دانه ما در ضمیر خاک بودی کاشکی
• شماره ٢٩١: خاک ما در گوشه میخانه بودی کاشکی
• شماره ٢٩٢: تابش برق و حیات مختصر باشد یکی
• شماره ٢٩٣: بندگی کردن پسندیده است با آزادگی
• شماره ٢٩٤: نیست نقشی دلپذیر عشق غیر از سادگی
• شماره ٢٩٥: شهره می سازد سخن را در جهان استادگی
• شماره ٢٩٦: سرفرازی را نباشد جنگ با افتادگی
• شماره ٢٩٧: بی نیازست از دلیل و رهنما افتادگی
• شماره ٢٩٨: نیست اکسیری به عالم بهتر از افتادگی
• شماره ٢٩٩: نیست جز داغ عزیزان حاصل پایندگی
• شماره ٣٠٠: جلوه برقی است نور آفتاب زندگی
• شماره ٣٠١: در ته ابرست دایم آفتاب زندگی
• شماره ٣٠٢: چشم خونبارست ابر نوبهار زندگی
• شماره ٣٠٣: گریه تلخ است صهبای ایاغ زندگی
• شماره ٣٠٤: بر سر آب است بنیاد جهان زندگی
• شماره ٣٠٥: کی کند غافل دل آگاه را خوابیدگی؟
• شماره ٣٠٦: چاره از من می کند پرهیز از بیچارگی
• شماره ٣٠٧: خط حجاب آن رخ گلرنگ شد یکبارگی
• شماره ٣٠٨: عقل و هوش و دین نگردد جمع با دیوانگی
• شماره ٣٠٩: سر فرو نارد به گردون اختر دیوانگی
• شماره ٣١٠: گر چه خالی کردم از خون صد ایاغ از تشنگی
• شماره ٣١١: شب که مغزم را به جوش آورد شور بلبلی
• شماره ٣١٢: قطره ای از قلزم توحید باشد هر دلی
• شماره ٣١٣: ابر مظلم تیره گرداند جهان را در دمی
• شماره ٣١٤: تا نسوزد، عود در مجمر ندارد آدمی
• شماره ٣١٥: گر به کار خویشتن چون شمع بینا بودمی
• شماره ٣١٦: کاش من از روز اول بوالهوس گردیدمی
• شماره ٣١٧: گر سر دنیا نداری تاجدار عالمی
• شماره ٣١٨: جامه زرین نگردد جمع با سیمین تنی
• شماره ٣١٩: برد شبنم را برون از باغ، چشم روشنی
• شماره ٣٢٠: ای ز رویت برق عالمسوز در هر خرمنی
• شماره ٣٢١: گریه ها در چشم تر دارم تماشاکردنی
• شماره ٣٢٢: حیرتی از چشم مست یار دارم دیدنی
• شماره ٣٢٣: بی تائمل صرف نقد وقت در دنیا کنی
• شماره ٣٢٤: چند اسباب اقامت جمع در عالم کنی؟
• شماره ٣٢٥: تا به کی دل را سیاه از نعمت الوان کنی؟
• شماره ٣٢٦: ای که فکر چاره بیماری دل می کنی
• شماره ٣٢٧: در عمارت زندگانی چند باطل می کنی؟
• شماره ٣٢٨: من به حال مرگ و تو درمان دشمن می کنی
• شماره ٣٢٩: پشت پا زن بر دو عالم تا فلک پیما شوی
• شماره ٣٣٠: صبر کن بر آب تلخ و شور تا گوهر شوی
• شماره ٣٣١: ترک عجب و کبر کن تا قبله عالم شوی
• شماره ٣٣٢: سرمپیچ از داغ تا سرحلقه مردان شوی
• شماره ٣٣٣: سر به جیب فکر بر تا از فلک بیرون شوی
• شماره ٣٣٤: شکوه ای دارم به شرط آن که پنهان بشنوی
• شماره ٣٣٥: خنده بیجا مزن تا طعن بیجا نشنوی
• شماره ٣٣٦: خار دیوارست چون از اشک شد مژگان تهی
• شماره ٣٣٧: جام هیهات است از صهبا کند پهلو تهی
• شماره ٣٣٨: از بلند و پست نبود چاره تا گرد رهی
• شماره ٣٣٩: چمن را داغ دارد رویت از گلهای پی در پی
• شماره ٣٤٠: نباشد دولت بیدار را چون انقلاب از پی؟
• شماره ٣٤١: مرا از عشق داغی بر دل افگار بایستی
• شماره ٣٤٢: مرا باغ و بهاری از می گلفام بایستی
• شماره ٣٤٣: مکن طول امل را پیروی تا پیشوا گردی
• شماره ٣٤٤: تو آن هوش از کجا داری که از خود بی خبر گردی؟
• شماره ٣٤٥: به ظاهر نیست عشق را اگر بر دست و پا بندی
• شماره ٣٤٦: چراغ گل اگر در زیر بال بلبلان بودی
• شماره ٣٤٧: نمی آییم چون یوسف به چشم هر خریداری
• شماره ٣٤٨: ز مطلب در حجابی تا نظر بر مدعا داری
• شماره ٣٤٩: نمی آید ز دل با جلوه مستانه خودداری
• شماره ٣٥٠: به ظاهر گر دریغ از نامرادان روی خود داری
• شماره ٣٥١: اگر چون نرگس نادیده بر کف جام زر داری
• شماره ٣٥٢: گر اندک نیکیی از دستت آید در نظر داری
• شماره ٣٥٣: مکن تقصیر در افسوس تا جان در بدن داری
• شماره ٣٥٤: مکن با تلخکامان رو ترش تا شکری داری
• شماره ٣٥٥: زمین از دامن تر عالم آب است پنداری
• شماره ٣٥٦: ز شیرینی عتاب او شکرخندست پنداری
• شماره ٣٥٧: ز زهرچشم او رگ در تنم مارست پنداری
• شماره ٣٥٨: فروغ زندگانی برق شمشیرست پنداری
• شماره ٣٥٩: ز وحشت چرخ بر من حلقه دام است پنداری
• شماره ٣٦٠: خرد در سر مرا در خم فلاطون است پنداری
• شماره ٣٦١: ز زلف پرشکن بتخانه چین است پنداری
• شماره ٣٦٢: مجو چون غافلان از عالم اسباب بیداری
• شماره ٣٦٣: ندارد سرو این گلزار تاب شیون ای قمری
• شماره ٣٦٤: ز دل بیرون نرفت از قرب جانان داغ مهجوری
• شماره ٣٦٥: گره در سینه هر کس که باشد گوهر رازی
• شماره ٣٦٦: از موج گریه ما بر فلک اختر کند بازی
• شماره ٣٦٧: مرا چون دیگران گرزان که اسبابی نشد روزی
• شماره ٣٦٨: چه در طول امل از حرص بی باکانه آویزی؟
• شماره ٣٦٩: ز عاشق حرف درد و داغ پرس، از دل چه می پرسی
• شماره ٣٧٠: فلک یک حلقه چشم است اگر صاحب نظر باشی
• شماره ٣٧١: چون طفلان کس به هر افسانه تا کی واکند گوشی؟
• شماره ٣٧٢: ازان پیچیده ام همچو صدا در ظرف خاموشی
• شماره ٣٧٣: نگه چون شمع درگیرد ز روی روشن ساقی
• شماره ٣٧٤: حجاب جسم را از پیش جان بردار ای ساقی
• شماره ٣٧٥: به شکر این که داری دست بر میخانه ای ساقی
• شماره ٣٧٦: ز جویای سخن گر این چنین گردد جهان خالی
• شماره ٣٧٧: مکن با ارتکاب جرم اظهار پشیمانی
• شماره ٣٧٨: کرامت کن مرا ای ابر رحمت چشم گریانی
• شماره ٣٧٩: اگر چه دارد از الفاظ چندین ترجمان معنی
• شماره ٣٨٠: خودآرا را برابر می کند با خاک خودبینی
• شماره ٣٨١: به این پستی فراز چرخ جای خویش می خواهی
• شماره ٣٨٢: جنونم پهن شد صبر از من شیدا چه می خواهی؟
• شماره ٣٨٣: درون دل بود یار از جهان گر چه می خواهی؟
• شماره ٣٨٤: به ظاهر گر به چشمم ای سمن سیما نمی آیی
• شماره ٣٨٥: چرا هرگز به سر وقت من بیدل نمی آیی؟
• شماره ٣٨٦: چرا از سینه ای آه سحر بیرون نمی آیی؟
• شماره ٣٨٧: نمی باید ترا مشاطه ای بهر خودآرایی
• شماره ٣٨٨: ز خوبان قامت جانان علم باشد به یکتایی
• شماره ٣٨٩: شنیدم بلبل خود را ستایش کرده ای جایی
• شماره ٣٩٠: مرا افکنده رخسار عرقناکش به دریایی
• شماره ٣٩١: که غیر از سنگ طفلان می کند دیوانه آرایی؟
• شماره ٣٩٢: به توحید خدا همچون الف گویاست تنهایی
• شماره ٣٩٣: ندارم یاد خود را فارغ از عشق بلاجویی
• شماره ٣٩٤: چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای
• شماره ٣٩٥: تا ز رخسار چو مه پرده برانداخته ای
• شماره ٣٩٦: تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای
• شماره ٣٩٧: روی دل با همه کس در همه جا داشته ای
• شماره ٣٩٨: دست اگر در کمر راهبر دل زده ای
• شماره ٣٩٩: طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای
• شماره ٤٠٠: شوخ و میخواره و شبگرد و غزلخوان شده ای
• شماره ٤٠١: در کدامین چمن ای سرو به بار آمده ای؟
• شماره ٤٠٢: دلربایانه دگر بر سر ناز آمده ای
• شماره ٤٠٣: ای که از بی بصران راه خدا می طلبی
• شماره ٤٠٤: نی خود را بشکن گر شکری می طلبی
• شماره ٤٠٥: می گزد راحتم ای خار مغیلان مددی
• شماره ٤٠٦: چه ثمر می دهد آن دل که نه آبش کردی؟
• شماره ٤٠٧: نیست چون صبح ترا جز نفس معدودی
• شماره ٤٠٨: عیب صاحب هنران چند به بازار آری؟
• شماره ٤٠٩: اگر از موج خطر چشم به ساحل داری
• شماره ٤١٠: پرده بردار ز رخسار که دیدن داری
• شماره ٤١١: رخصت بوسه اگر از لب جامی داری
• شماره ٤١٢: هر کس از اهل نظر را به بیانی داری
• شماره ٤١٣: کوش تا دل به تماشای جهان نگذاری
• شماره ٤١٤: بیخبر شو ز جهان گر خبری می گیری
• شماره ٤١٥: تا کی از خواب گران پرده دولت سازی؟
• شماره ٤١٦: چه بر این آتش هستی چو دخان می لرزی؟
• شماره ٤١٧: نیست پروای بهارم، من و کنج قفسی
• شماره ٤١٨: بوسه از کنج لب یار نخورده است کسی
• شماره ٤١٩: در سر مرده دلان شور ندیده است کسی
• شماره ٤٢٠: غوطه در خاک زند دل ز گریبان کسی
• شماره ٤٢١: خارخاری به دل افتاده ز مژگان کسی
• شماره ٤٢٢: آنچه من یافتم از چهره زیبای کسی
• شماره ٤٢٣: نه چنان دانه دل سوخت ز سودای کسی
• شماره ٤٢٤: چند در فکر سرا و غم منزل باشی؟
• شماره ٤٢٥: سینه باغی است که گلشن شود از خاموشی
• شماره ٤٢٦: سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی
• شماره ٤٢٧: قطره را بحر نماید سفر یکرنگی
• شماره ٤٢٨: می وصل تو به کم حوصله ها ارزانی
• شماره ٤٢٩: دل نبندند عزیزان جهان در وطنی
• شماره ٤٣٠: چه شود گر به پیامی دل من شاد کنی؟
• شماره ٤٣١: تا کی اندیشه این عالم پرشور کنی؟
• شماره ٤٣٢: از سر صدق اگر سینه خود چاک کنی
• شماره ٤٣٣: دل چون شیشه خود گر تهی از باده کنی
• شماره ٤٣٤: تا تو چون شانه دل چاک مهیا نکنی
• شماره ٤٣٥: از خودی چشم بپوشان اگر اهل دینی
• شماره ٤٣٦: چند چون چشم هوسناک به هر سو بینی؟
• شماره ٤٣٧: چه به هر سوی چو کوران به عصا می بینی؟
• شماره ٤٣٨: خاک شو خاک ازان پیش که بر باد روی
• شماره ٤٣٩: به خبر چند تسلی ز رخ یار شوی؟
• شماره ٤٤٠: غنچه را راه در آن چاک گریبان ندهی
• شماره ٤٤١: بی حجابانه به آغوش کجا می آیی؟
• شماره ٤٤٢: رخ برافروخته دیگر به نظر می آیی
• شماره ٤٤٣: عیش فرش است در آن محفل روح افزایی
• شماره ٤٤٤: باش در ذکر خدا دایم اگر جویایی
• شماره ٤٤٥: بهار گشت ز خود عارفانه بیرون آی
• شماره ٤٤٦: مباش معجب و خودبین که در بلا افتی
• شماره ٤٤٧: تو تا ز هستی خود بی خبر نمی افتی
• شماره ٤٤٨: ز خط سیه رخ چون لاله زار خود کردی
• شماره ٤٤٩: اگر مقید کسب هوا نمی گردی
• شماره ٤٥٠: دل مرا به نگاهی ز من برآوردی
• شماره ٤٥١: هزار عقد محبت به این و آن بندی
• شماره ٤٥٢: اگر سرای جهان در خور سزا بودی
• شماره ٤٥٣: اگر نسیم سحرگاه مهربان بودی
• شماره ٤٥٤: غم دو دیده پر خون ما کجا داری؟
• شماره ٤٥٥: ز برگریز، دل بی قرار ازان داری
• شماره ٤٥٦: دگر چه شد که به عشاق سرگران بودی؟
• شماره ٤٥٧: هزار حیف که از رهگذار بی بصری
• شماره ٤٥٨: درین حدیقه پر میوه تا جگر نخوری
• شماره ٤٥٩: دگر چه شد که ز حالم خبر نمی گیری
• شماره ٤٦٠: مآل تیغ زبان نیست غیر سربازی
• شماره ٤٦١: اگر به جسم درین تیره خاکدان باشی
• شماره ٤٦٢: کجاست دولت آنم که یار من باشی؟
• شماره ٤٦٣: قدم برون مگذار از حصار خاموشی
• شماره ٤٦٤: اگر چه هست به ظاهر خراب درویشی
• شماره ٤٦٥: قرار گیر به دارالقرار درویشی
• شماره ٤٦٦: حضور فرش بود در جهان درویشی
• شماره ٤٦٧: قدم برون مگذار از سرای درویشی
• شماره ٤٦٨: ازان همیشه بود تازه روی درویشی
• شماره ٤٦٩: ز عشق شد همه غم های بی شمار یکی
• شماره ٤٧٠: گذشت عمر و تو مست شراب گلرنگی
• شماره ٤٧١: ز ماه رنگ نبازد کتان بیرنگی
• شماره ٤٧٢: نیی که جیب و کنار از شکر کند خالی
• شماره ٤٧٣: زبان شکوه اگر همچو خار داشتمی
• شماره ٤٧٤: تو قدر درد و غم جاودان چه می دانی؟
• شماره ٤٧٥: مکش چو تنگدلان آه از پریشانی
• شماره ٤٧٦: ز من مدار توقع سخن از انجمنی
• شماره ٤٧٧: چه خون که در جگر ماه و آفتاب کنی
• شماره ٤٧٨: به محفلی که رخ از باده لاله زار کنی
• شماره ٤٧٩: بر این مباش که خون در دل نیاز کنی
• شماره ٤٨٠: چرا به سلسله زلف او نظر نکنی؟
• شماره ٤٨١: برون نیامده از خویشتن سفر نکنی
• شماره ٤٨٢: صفای وقت درین خاکدان چه می خواهی؟
• شماره ٤٨٣: دل عزیز به این تیره خاکدان چه دهی؟
• شماره ٤٨٤: همین نه در نظر ای سیمبر نمی آیی
• شماره ٤٨٥: فکنده شور محبت مرا به صحرایی
• شماره ٤٨٦: گرفته است مرا در میان تماشایی
• شماره ٤٨٧: ز حسن شوخ تو نظاره تماشایی
• شماره ٤٨٨: نماند دشت جنون را رمیده آهویی
• شماره ٤٨٩: ای آن که دل به ابروی پیوسته بسته ای
• شماره ٤٩٠: ای آن که دل به دولت بیدار بسته ای
• شماره ٤٩١: از زهر چشم، چشم من زار بسته ای
• شماره ٤٩٢: طومار عمر طی شد و غافل نشسته ای
• شماره ٤٩٣: ای صید پیشه ای که دل از ما گرفته ای
• شماره ٤٩٤: روی زمین به زلف معنبر گرفته ای
• شماره ٤٩٥: از مردمان اگر چه کناری گرفته ای
• شماره ٤٩٦: در خاک و خون کشید مرا ترک زاده ای
• شماره ٤٩٧: ای آن که دل به عمر سبکرو نهاده ای
• شماره ٤٩٨: از دل مپرس، خانه به سیلاب داده ای
• شماره ٤٩٩: من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای
• شماره ٥٠٠: با زهر چشم خنده هم آغوش کرده ای
• شماره ٥٠١: تا چهره گلگل از می گلفام کرده ای
• شماره ٥٠٢: بی پرده رو در آینه ما نکرده ای
• شماره ٥٠٣: دارم ز اشک گرم دل تاب خورده ای
• شماره ٥٠٤: ای دل چه در قلمرو میخانه مانده ای
• شماره ٥٠٥: چون آب در لباس گل و خار بوده ای
• شماره ٥٠٦: ای کوه بیستون که چنین سرکشیده ای
• شماره ٥٠٧: ای غنچه لب که سر به گریبان کشیده ای
• شماره ٥٠٨: آتش به خرمن از گل باغی ندیده ای
• شماره ٥٠٩: ما را بس است سلسله جنبان اشاره ای
• شماره ٥١٠: آن را که هست گردش چشم غزاله ای
• شماره ٥١١: ای شمع طور از آتش حسنت زبانه ای
• شماره ٥١٢: ای جان به قید گنبد خضرا چگونه ای؟
• شماره ٥١٣: طفلی کز او مراست تمنای آشتی
• شماره ٥١٤: ای زلف مشکبار تو از رحمت آیتی
• شماره ٥١٥: ای حسن خط ز مصحف روی تو آیتی
• شماره ٥١٦: ای دل مرا به عالم امکان چه می بری؟
• شماره ٥١٧: حیف است عمر صرف تماشا کند کسی
• شماره ٥١٨: بر مردم زمانه چه رحمت کند، کسی؟
• شماره ٥١٩: قطع نظر چگونه ز جانان کند، کسی؟
• شماره ٥٢٠: تا کی به هر مشاهده از جا رود کسی؟
• شماره ٥٢١: تا کی غبار خاطر صحرا شود کسی؟
• شماره ٥٢٢: حیف است حرف عشق ز ما نشنود کسی
• شماره ٥٢٣: آن را که نیست ذوق وصال شکستگی
• شماره ٥٢٤: تیغ تو در نیام کند قطع زندگی
• شماره ٥٢٥: آسودگی مجو ز گرفتار زندگی
• شماره ٥٢٦: از درد و داغ عشق بود شور هر دلی
• شماره ٥٢٧: ای گل ز شوخ چشمی اغیار غافلی
• شماره ٥٢٨: کوچکدلی است مایه تسخیر عالمی
• شماره ٥٢٩: تا کی ز کف عنان توکل رها کنی؟
• شماره ٥٣٠: تا کی ز جهل چاره حرص از طلب کنی؟
• شماره ٥٣١: چند از بهار عشق قناعت به خس کنی؟
• شماره ٥٣٢: گر فکر زاد آخرت ای دوربین کنی
• شماره ٥٣٣: بر خاک راه اگر گذری مشکبو کنی
• شماره ٥٣٤: در پیری ارتکاب می ناب می کنی
• شماره ٥٣٥: دایم ستیزه با دل افگار می کنی
• شماره ٥٣٦: زین گریه دروغ که ای پیر می کنی
• شماره ٥٣٧: هرگاه رخ ز باده عرقناک می کنی
• شماره ٥٣٨: زیر سپهر خواب فراغت چه می کنی؟
• شماره ٥٣٩: تسکین دل به زلف پریشان چه می کنی؟
• شماره ٥٤٠: لنگر درین خراب برای چه می کنی؟
• شماره ٥٤١: پنهان رخ چو ماه برای چه می کنی؟
• شماره ٥٤٢: ای غافلی که در پی دینار می روی
• شماره ٥٤٣: ای بی خبر ز خود به تماشا چه می روی؟
• شماره ٥٤٤: چندان به خضر ساز که از خود بدر شوی
• شماره ٥٤٥: تا رهنورد وادی سودا نمی شوی
• شماره ٥٤٦: دل را اگر چه نیست ز دلدار آگهی
• شماره ٥٤٧: گر درد طلب رهبر این قافله بودی
• شماره ٥٤٨: یک روز گل از یاسمن صبح نچیدی
• شماره ٥٤٩: دستی به سر زلف خود از ناز کشیدی
• شماره ٥٥٠: چون رشته به همواری اگر نام برآری
• شماره ٥٥١: دل آب کند برق جلالی که تو داری
• شماره ٥٥٢: محراب نظرهاست کمانی که تو داری
• شماره ٥٥٣: خون می چکد از تیغ نگاهی که تو داری
• شماره ٥٥٤: با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟
• شماره ٥٥٥: زنهار دل خویش به عالم نگذاری
• شماره ٥٥٦: ای آه جگرسوز ز شست تو خدنگی
• شماره ٥٥٧: حیف است درین فصل دماغی نرسانی
• شماره ٥٥٨: ظلم است که درمان خود از درد ندانی
• شماره ٥٥٩: ای جاده سودای تو هر رشته آهی
• شماره ٥٦٠: در سینه عشاقی و از سینه جدایی
• شماره ٥٦١: با زلف تو دم می زند از نافه گشایی
• شماره ٥٦٢: ما صلح نمودیم ز گلزار به بویی
• شماره ٥٦٣: خرابم کرده چشم نیم مستی
• شماره ٥٦٤: زمین از ترکتاز او غباری
• شماره ٥٦٥: هوا را گر به فرمان کرده باشی
• شماره ٥٦٦: به روی گرم اگر تابنده باشی
• شماره ٥٦٧: اگر دل از علایق کنده باشی
• شماره ٥٦٨: اگر بی پرده خود را دیده باشی
• شماره ٥٦٩: زهی رویت بهار زندگانی
• شماره ٥٧٠: تو دست افشانی جان را چه دانی؟
• شماره ٥٧١: مکن ای بی وفا ناآشنایی
• شماره ٥٧٢: گر بگذری ز هستی آرام جان بیابی
• شماره ٥٧٣: تا کی ز دود غلیان دل را تباه سازی؟
• شماره ٥٧٤: افتاده کار ما را با یار شوخ و شنگی
• شماره ٥٧٥: اکسیر شادمانی است خاک دیار طفلی
• شماره ٥٧٦: از بس که خوش عنان است سیلاب زندگانی
• شماره ٥٧٧: آن را که نیست قسمت از روزی خدایی
• شماره ٥٧٨: یا غمم را شمار بایستی
• شماره ٥٧٩: تلخ منشین شراب اگر داری
• شماره ٥٨٠: دلفروزست جام خاموشی
• شماره ٥٨١: نمی آید از من دگر بردباری
• شماره ٥٨٢: ورق تا نگردانده باد خزانی
• شماره ٥٨٣: منزه ز لاف است حیران معنی
• شماره ٥٨٤: تا چند مرا از خود ای دوست جدا داری؟
• شماره ٥٨٥: هر چند که مهر شرم بر درج دهن داری
• شماره ٥٨٦: در نظر هر که داد عشق تواش سروری
• شماره ٥٨٧: خاک سیه روز را شمع شبستان تویی
• شماره ٥٨٨: حرف آن لب در میان افکنده ای
• شماره ٥٨٩: کشتی تن را شکستم یللی
• شماره ٥٩٠: پا به ادب نه که زخم خار نیابی
• شماره ٥٩١: مرکز عیش است آن دهان که تو داری
• شماره ٥٩٢: ای از خراباتت زمین درد ته پیمانه ای
• شماره ٥٩٣: با دختر رز دگر نشستی
• شماره ٥٩٤: رویی به طراوت قمر داری
• شماره ٥٩٥: دارد از خط گل رخسار تو فرمان خدایی