•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان امیر خسرو /
• غزلیات - بخش دوم

غزلیات - بخش دوم

• شماره ١: من نشنیدم که خط بر آن نویسند
• شماره ٢: صبح دمان بخت من ز خواب در آمد
• شماره ٣: از در من دوش کان نگار در آمد
• شماره ٤: روی نکو بی وجود ناز نباشد
• شماره ٥: دلبر من دوش که مهمان رسید
• شماره ٦: هر که به دنباله کامی بود
• شماره ٧: گل به تماشای چمن می رود
• شماره ٨: عشق تو هر لحظه فزون می شود
• شماره ٩: گر جام غم فرستی، نوشم که غم نباشد
• شماره ١٠: سروی چو قامت تو در بوستان نباشد
• شماره ١١: من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد
• شماره ١٢: چندان که یار ما را در حسن ناز باشد
• شماره ١٣: ما را ز کوی جانان عزم سفر نباشد
• شماره ١٤: در شهر فتنه ای شد، می دانم از که باشد
• شماره ١٥: هر لحظه چشم شوخت ناز دگر فروشد
• شماره ١٦: بر آسمان پریوش چون ماه ما برآید
• شماره ١٧: چون بینم اینکه رویت در چشم دیگر آید
• شماره ١٨: هر بار کان پریوش در کوی من در آید
• شماره ١٩: امروز چیست کز در جانان برون نیامد؟
• شماره ٢٠: گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند
• شماره ٢١: دل شد ز دست ما را با یار ما که گوید؟
• شماره ٢٢: مستان چشم اویم از ما خمار ناید
• شماره ٢٣: چشم ز دوری تو دور از تو خون فشاند
• شماره ٢٤: زلفت که هر خم از وی در شانه می نگنجد
• شماره ٢٥: دل بی رخ تو صورت جان را نمی شناسد
• شماره ٢٦: زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود
• شماره ٢٧: عهدی که بود با منت، آن گوییا نبود
• شماره ٢٨: دی مست بوده ام که ز خویشم خبر نبود
• شماره ٢٩: یاری که بر جدایی اویم گمان نبود
• شماره ٣٠: دی زخم ناخنش به رخ چمن سمن چه بود؟
• شماره ٣١: یارب، چه بود امشب و مهمان من که بود؟
• شماره ٣٢: یارب که دوش غایب من خانه که بود؟
• شماره ٣٣: آن دل که دایمش سر بستان و باغ بود
• شماره ٣٤: اهل خرد که از همه عالم بریده اند
• شماره ٣٥: یاران که زخم تیر بلایت چشیده اند
• شماره ٣٦: رندان پاکباز که از خود بریده اند
• شماره ٣٧: لعل شکروشت که به جلاب شسته اند
• شماره ٣٨: اهل خرد که دل به جهان در نبسته اند
• شماره ٣٩: آن رهروان که گام به صدق و صفا زنند
• شماره ٤٠: دریاب کز فراق تو جانم به لب رسید
• شماره ٤١: باز آن شکار دوست، ز ابرو کمان کشید
• شماره ٤٢: ای از فروغ روی تو خورشید رو سفید
• شماره ٤٣: باد آمد و ز گمشده من خبر نداد
• شماره ٤٤: دل جز ترا به سینه درون جایگه نداد
• شماره ٤٥: دل بی رخ تو در گل و گلشن نه ایستاد
• شماره ٤٦: ما را شکنج زلف تو در پیچ و تاب برد
• شماره ٤٧: خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند
• شماره ٤٨: ای همرهان که آگه از آن رفته منید
• شماره ٤٩: دل در هوایت، ای بت عیار، جان دهد
• شماره ٥٠: دل باز سوی آن بت بدخو چه می رود؟
• شماره ٥١: عمرم در آرزوی تو رفته ست و می رود
• شماره ٥٢: افسوس ازین حیات که بر باد می رود
• شماره ٥٣: باز آن سوار مست به نخچیر می رود
• شماره ٥٤: چشم تو خفته ایست که در خواب می رود
• شماره ٥٥: دل می بری به رفتن و هر کو چنان زود
• شماره ٥٦: این دل که هر شبیش ز سالی فزون رود
• شماره ٥٧: سودای دیدن تو ز دیدن نمی رود
• شماره ٥٨: شبها اسیر دردم و خوابم نمی برد
• شماره ٥٩: سیمین زنخ که طره عنبرفشان برد
• شماره ٦٠: آن نخل تر که آب ز جوی جگر خورد
• شماره ٦١: عشقت خبر ز عالم بیهوشی آورد
• شماره ٦٢: ناگاه پیش ازان که کسی را خبر شود
• شماره ٦٣: هر شب دلم ز دست خیالت زبون شود
• شماره ٦٤: هر روز چشم من به جمالی فرو شود
• شماره ٦٥: دل رفت و آرزوی تو از دل نمی شود
• شماره ٦٦: کاری ست در سرم که به سامان نمی شود
• شماره ٦٧: زان گل که اندکی بته مشک ناب شد
• شماره ٦٨: بر من کنون که بی تو جهان تیره فام شد
• شماره ٦٩: باز این دلم خدنگ بلا را نشانه شد
• شماره ٧٠: گفتی دلت مرا شد و از من جدا نشد
• شماره ٧١: از حال مات هیچ حکایت نمی رسد
• شماره ٧٢: باد صبا ز نافه چینت نمی رسد
• شماره ٧٣: یاری کس از کرشمه و خوبی نشان بود
• شماره ٧٤: ترکی و خوبروی، کسی کاینچنین بود
• شماره ٧٥: مشتاق چون نظاره آن سیمبر کند
• شماره ٧٦: چشمت که قصد جان من ناتوان کند
• شماره ٧٧: شوخی نگر که آن بت عیار می کند
• شماره ٧٨: تا چین زلف بر رخ دلدار نشکند
• شماره ٧٩: چون طره تو سلسله بر یاسمین نهد
• شماره ٨٠: چشم فسونگر تو که داد فسون دهد
• شماره ٨١: هر گاه مرغی از سر شاخی نوا زند
• شماره ٨٢: یک روز یار اگر قدمی سوی من زند
• شماره ٨٣: آن خون که گاه مستی از آن مست ما چکد
• شماره ٨٤: شبی که دلبرم از بام همچو ماه برآید
• شماره ٨٥: به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید
• شماره ٨٦: چون آن بت از سر کو با هزار ناز برآید
• شماره ٨٧: چو ترک مست من آلوده شراب در آید
• شماره ٨٨: دلم ز دست برفته ست و پیش باز نیابد
• شماره ٨٩: مهی گذشت که چشمم خبر ز خواب ندارد
• شماره ٩٠: کمند زلف تو عشاق را به کوی تو آرد
• شماره ٩١: مبند دل به جهان کاین جهان پشیز نیر زد
• شماره ٩٢: از آنگهی که گشادم به رویت این نظر خود
• شماره ٩٣: ز حد گذشت غم ما و آن نگار نپرسید
• شماره ٩٤: گمان مبر که مرا هیچ کس به جای تو باشد
• شماره ٩٥: ز گشت مست رسید و به هوش خویش نبود
• شماره ٩٦: مرا به صبح ازل جز رخت دلیل نبود
• شماره ٩٧: نماز شام که آن مه مرا جمال نمود
• شماره ٩٨: گل و شکوفه همه هست و یار نیست، چه سود؟
• شماره ٩٩: مهی بر آمد و از ماه من خبر نرسید
• شماره ١٠٠: چمن ز سبزه خطی بر رخ جمیل کشید
• شماره ١٠١: مبصران که مزاج جهان شناخته اند
• شماره ١٠٢: به دیده و دل من دوست خانه می طلبد
• شماره ١٠٣: اگر ز حال من آن شوخ را خبر باشد
• شماره ١٠٤: در آن هجوم که یار تو پادشا باشد
• شماره ١٠٥: کسی که عشق نورزد سیاه دل باشد
• شماره ١٠٦: چه شد که یار بر آهنگ کین برون آمد؟
• شماره ١٠٧: ز خانه دوش که آن غمزه زن برون آمد
• شماره ١٠٨: فغان که جان من از عاشقی به جان آمد
• شماره ١٠٩: گل رسید و هر کسی سوی گلستان می رود
• شماره ١١٠: دل مرا چو ز روی تو یاد می آید
• شماره ١١١: بیا نظاره کن، ای دل که یار می آید
• شماره ١١٢: بهار بی رخ گلرنگ تو، چه کار آید؟
• شماره ١١٣: لبالب آر قدح کز گلو فرود آید
• شماره ١١٤: کسی که شمع جمال تو در نظر دارد
• شماره ١١٥: کسی که بهر تو جان باختن هوس دارد
• شماره ١١٦: کسی که یار وفادار و مهربان دارد
• شماره ١١٧: بتم چو روی سوی خانه کتاب آرد
• شماره ١١٨: صبا نسیمی از آن آشنا نمی آرد
• شماره ١١٩: نظر ز روی تو خورشید بر نمی گیرد
• شماره ١٢٠: سپیده دم که جهانی ز خواب برخیزد
• شماره ١٢١: غمم بکشت به کار جهان که پردازد
• شماره ١٢٢: جهان چه بینم، چون دیدنی نمی ارزد
• شماره ١٢٣: به راه عشق سلامت چگونه در گنجد؟
• شماره ١٢٤: خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد
• شماره ١٢٥: سرم فدات چو تیغ تو گرد سر گردد
• شماره ١٢٦: چو نقش چشم توام در دل حزین گردد
• شماره ١٢٧: دلی که نرگس مستش به ناز بستاند
• شماره ١٢٨: اگر نسیم صبا زلف او برافشاند
• شماره ١٢٩: نسیم زلف تو دل را درون بجنباند
• شماره ١٣٠: اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند
• شماره ١٣١: کسی که بوی تواش در دماغ می افتد
• شماره ١٣٢: وفا ز یار جفاکار چون نمی آید
• شماره ١٣٣: کدام شب که ترا در کنار خواهم کرد؟
• شماره ١٣٤: نه بخت آنکه به موی تو راه خواهم کرد
• شماره ١٣٥: اگر چه با تو حدیث جفا بخواهم کرد
• شماره ١٣٦: مرا غمی ست که پیدا نمی توانم کرد
• شماره ١٣٧: شب اوفتاد و غمم باز کار خواهد کرد
• شماره ١٣٨: منم که تا زیم از عشق مست خواهم بود
• شماره ١٣٩: نه پیش از این مژه زینگونه خونفشانم بود
• شماره ١٤٠: صبا ز زلف تو بویی به عاشقان آورد
• شماره ١٤١: خطاب طلعت تو نامه زمین کردند
• شماره ١٤٢: چو خط سبز تو بر آفتاب بنویسند
• شماره ١٤٣: جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند
• شماره ١٤٤: نه با تو نسبت سرو چمن شود پیوند
• شماره ١٤٥: جوان و پیر که در بند مال و فرزندند
• شماره ١٤٦: فسرده را سخن از عاشقی نباید راند
• شماره ١٤٧: چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد
• شماره ١٤٨: دل ز تو بی غم نتوانیم کرد
• شماره ١٤٩: تا رخ تو زلف ترا پیش کرد
• شماره ١٥٠: در تو کسانی که نظر می کنند
• شماره ١٥١: مگر فتنه عشق بیدار شد
• شماره ١٥٢: سبزه ها نو دمید و یار نیامد
• شماره ١٥٣: نافه چین ز خاک کوی تو زاد
• شماره ١٥٤: داد من آن بت طراز نداد
• شماره ١٥٥: داد خواهم، اگر بخواهی داد
• شماره ١٥٦: زلف یار مرا به باد دهید
• شماره ١٥٧: عاشقان را چو نامه باز کنید
• شماره ١٥٨: جان سرانگشت آن نگارین دید
• شماره ١٥٩: تا ترا جسم و جان شکار بود
• شماره ١٦٠: پیش روی تو یاسمین که بود؟
• شماره ١٦١: دل که نز عشق پاره پاره بود
• شماره ١٦٢: عشق تو هرگزم ز سر نرود
• شماره ١٦٣: دل ز نادیدنت به جان نشود
• شماره ١٦٤: یار ما را از آن خویش نشد
• شماره ١٦٥: هر که بر گفته تو گوش نهاد
• شماره ١٦٦: لاله پیش رخت کله بنهد
• شماره ١٦٧: عاشقی مرد را سزای دهد
• شماره ١٦٨: هر که دل با غم تو یار کند
• شماره ١٦٩: صبح پیش رخ تو دم نزند
• شماره ١٧٠: از دهانت سخن به کام رسد
• شماره ١٧١: وقت آن شد که گل شکفته شود
• شماره ١٧٢: لب لعل تو جز به جان نبرد
• شماره ١٧٣: از نکو بد نگو نمی آید
• شماره ١٧٤: مدتی شد که یار می ناید
• شماره ١٧٥: شب که بادم ز سوی یار آمد
• شماره ١٧٦: هر کرا خال عنبرین باشد
• شماره ١٧٧: هر که را یاریار می افتد
• شماره ١٧٨: دیده با تو چو هم نظر گردد
• شماره ١٧٩: عاشق از سینه جان برون گیرد
• شماره ١٨٠: با تو در سینه جان نمی گنجد
• شماره ١٨١: شیوه کان ترک ماهرو داند
• شماره ١٨٢: دیده در خون سزای می بیند
• شماره ١٨٣: شحنه غم دواسپه می آید
• شماره ١٨٤: دهنت را نفس نمی بیند
• شماره ١٨٥: اگر آن ماه مهربان گردد
• شماره ١٨٦: خم زلفت که مشک چین آمد
• شماره ١٨٧: دل ز روی تو دور نتوان کرد
• شماره ١٨٨: دلبرم بی وفاست، چتوان کرد
• شماره ١٨٩: با رخت شب چراغ نتوان کرد
• شماره ١٩٠: آنچه یک چند آب حیوان کرد
• شماره ١٩١: دل بدین و بدو نخواهم داد
• شماره ١٩٢: دل با درد را کجا یابند؟
• شماره ١٩٣: شکن زلف باز خواهی کرد
• شماره ١٩٤: مناز، ای بت چین، که چین هم نماند
• شماره ١٩٥: اگر دلبری چون تو جایی برآید
• شماره ١٩٦: چو آن شوخ شب در دل زار گردد
• شماره ١٩٧: بدان دلفریبی که گیتی نماید
• شماره ١٩٨: بر آن است جانم که ناگه برآید
• شماره ١٩٩: ز من بشنو، ای دل که خوبان چه چیزند؟
• شماره ٢٠٠: خوش آن شب که چشمم بر آن نای بود
• شماره ٢٠١: تو گر خویشتن را بخواهی نمود
• شماره ٢٠٢: دو چشمت که تیر بلا می زند
• شماره ٢٠٣: لبش در شکر خنده جان می برد
• شماره ٢٠٤: دل از بند زلفت رها کی شود؟
• شماره ٢٠٥: شبی آن پسر دل من ستد، اگر این طرف گذری کند
• شماره ٢٠٦: تو رفته ای و ز تو نامه ای به من نرسد
• شماره ٢٠٧: از اشک من به کویت جز سرخ گل نروید
• شماره ٢٠٨: زلفت، صنما، تافته چندین چه نشیند؟
• شماره ٢٠٩: اگر سرو من در چمن جا بگیرد
• شماره ٢١٠: به هر جنبش که در زلفت ز باد صبحگاه افتد
• شماره ٢١١: بیا ساقی و می در ده که گل در بوستان آمد
• شماره ٢١٢: هوایی خرم است و هر طرف باران همی بارد
• شماره ٢١٣: هوایی خرم است و ابر لولوبار می بارد
• شماره ٢١٤: چو صبح از روی نورانی نقاب تار بگشاید
• شماره ٢١٥: سفیده دم چو در از ابر درفشان بچکد
• شماره ٢١٦: هوای بوستان خوش گشت و باده لطف جان دارد
• شماره ٢١٧: دل از رخ تو به گل های تازه رو نرود
• شماره ٢١٨: رسید موسم عید و صلای می درداد
• شماره ٢١٩: آنی که از کرشمه و نازت سرشته اند
• شماره ٢٢٠: به کوی عاشقی از عافیت نشان ندهند
• شماره ٢٢١: باز ابر آمد و بر سبزه درافشانی کرد
• شماره ٢٢٢: حد حسنت گر اهل دل بدانند
• شماره ٢٢٣: خوش آن شبی که سرم زیر پای یار بماند
• شماره ٢٢٤: دل شد ز دست و بر مژه از خون نشان بماند
• شماره ٢٢٥: عشاق دل غمزده را شاد نخواهند
• شماره ٢٢٦: عشاق هر شب از تو به خوناب خفته اند
• شماره ٢٢٧: غارت عشقت رسید، رخت دل از ما ببرد
• شماره ٢٢٨: گر چه خوبان ز مه فزون باشند
• شماره ٢٢٩: یاران که بوده اند ندانم کجا شدند؟
• شماره ٢٣٠: آن مست ناز جان جهان که می رود
• شماره ٢٣١: ای اهل دل نخست ز جان ترک جان کنید
• شماره ٢٣٢: ببار باده روشن که صبح روی نمود
• شماره ٢٣٣: پای ناز ارچه گهی جانب ما نگذارد
• شماره ٢٣٤: تنها غم خود گفتن با یار چه خوب آید؟
• شماره ٢٣٥: جهان به خواب و شبی چشم من نیاساید
• شماره ٢٣٦: ترکی که جست و جوی دل من جز او نبود
• شماره ٢٣٧: چو باد صبح به آن سرو خوش خرام شود
• شماره ٢٣٨: دلی کاو عاشق روییست در گلزار نگشاید
• شماره ٢٣٩: دلدار مرا بهره بجز غم نفرستاد
• شماره ٢٤٠: دست ز کار شد مرا، دست به یار در نشد
• شماره ٢٤١: تو کز سوزم نه ای واقف، دلت بر من نمی سوزد
• شماره ٢٤٢: ز هجر سوخته شد جان من سپند تو باد
• شماره ٢٤٣: صبا چو در سر آن زلف نیم تاب شود
• شماره ٢٤٤: غم کشت مرا آن بت نوشاد نیامد
• شماره ٢٤٥: کدام دل که تو غمزده زدی فگار نشد؟
• شماره ٢٤٦: گل آمد و ز دوست صبایی نمی رسد
• شماره ٢٤٧: کسی که دیدن آن ترک باده نوش رود
• شماره ٢٤٨: کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود
• شماره ٢٤٩: گذشت مجلس عیش و خمار می نرود
• شماره ٢٥٠: ز من به خاطر آن نازنین که یاد دهد؟
• شماره ٢٥١: هوایی در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد
• شماره ٢٥٢: همیشه از نمکت شور در جگر باشد
• شماره ٢٥٣: از خط او نسخه سبزه به صحرا ببرد
• شماره ٢٥٤: در گریه خون عاشقی کو خان و مان راتر نهد
• شماره ٢٥٥: ز دوری تو چو خونابه من افزون شد
• شماره ٢٥٦: شبی گر آن پسر نازنین به ما برسد
• شماره ٢٥٧: گر حسن تو آفاق پر آوازه ندارد
• شماره ٢٥٨: چون گشادی دهان شکر خند
• شماره ٢٥٩: به ره جولان که دی سلطان من زد
• شماره ٢٦٠: حدیث حسن تو زین پس کفایتی برسد
• شماره ٢٦١: اگر از خطت سبزه صحرا بگیرد
• شماره ٢٦٢: مهری که بود با منت، آن گوییا نبود
• شماره ٢٦٣: سوار چابک من پیش چشم من مگذر
• شماره ٢٦٤: امروز که از باران شد سبزه رعنا تر
• شماره ٢٦٥: بیا، جانا، رضای من نگهدار
• شماره ٢٦٦: نگارا، چشم رحمت سوی من دار
• شماره ٢٦٧: مسلمانان، گرفتارم گرفتار
• شماره ٢٦٨: چنان چشمی ز رویم دور می دار
• شماره ٢٦٩: ای دل، ز بتان دو دیده برگیر
• شماره ٢٧٠: ای لعل لبت چو بر شکر شیر
• شماره ٢٧١: ای بر دلم از فراق صدبار
• شماره ٢٧٢: ای شمع، رخ تو مطلع نور
• شماره ٢٧٣: در سینه دارم کوه غم، داند اگر یار این قدر
• شماره ٢٧٤: جانی، ندانم این چنین با زندگانی، ای پسر
• شماره ٢٧٥: صبح است و دهر از خرمی چون روضه رضوان نگر
• شماره ٢٧٦: ای از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر
• شماره ٢٧٧: ماه ندیدی ار دلا، یار چو ماه من نگر
• شماره ٢٧٨: ای به تپیدن از تو دل، هوش که می بری مبر
• شماره ٢٧٩: گر تو کلاه کج نهی، هوش ز ما شود مگر
• شماره ٢٨٠: ای ز چون تو بت شده، صد پارسا زنار دار
• شماره ٢٨١: ای چراغ جانم از شمع جمالت نور دار
• شماره ٢٨٢: یا رب، این ماییم از آن جان و جهان افتاده دور
• شماره ٢٨٣: گر هنر داری مرنج، ار کم نشینی بر ستور
• شماره ٢٨٤: یا رب، آن رویست یا گلبرگ خندان در نظر
• شماره ٢٨٥: ای ترا در زیر هر لب شکرستانی دگر
• شماره ٢٨٦: پرتو خورشید بین تابنده از روی قمر
• شماره ٢٨٧: می نیاید چشم من بر آستان او گذر
• شماره ٢٨٨: خوش بود باده گلرنگ در ایام بهار
• شماره ٢٨٩: یکی امروز سر زلف پریشان بگذار
• شماره ٢٩٠: زلفت از باد دگر باشد و از شانه دگر
• شماره ٢٩١: گر زمین جان برود، باد هوایی کم گیر
• شماره ٢٩٢: سر به کوی عشق غلتانیده گیر
• شماره ٢٩٣: ای رخت از مه جهان آرای تر
• شماره ٢٩٤: با تو در سینه نفس را چه گذر
• شماره ٢٩٥: در عشق باز خود را دیوانه کردم از سر
• شماره ٢٩٦: جولان تو سنش بین، هر سو غبار دیگر
• شماره ٢٩٧: ای باد صبحدم، خبر آشنا بیار
• شماره ٢٩٨: ای دل، ازین خرابه وحشت کرانه گیر
• شماره ٢٩٩: ای شهسوار، دست به سوی عنان مبر
• شماره ٣٠٠: از چشم تو که هست ز تو جان شکارتر
• شماره ٣٠١: هر شب منم ز هجر پریشان و دیده تر
• شماره ٣٠٢: نه نرگس است ز چشم خوش تو عربده جوتر
• شماره ٣٠٣: رضای من طلب امشب، طریق ناز مگیر
• شماره ٣٠٤: قمر برید ز من مهر و من خراب قمر
• شماره ٣٠٥: منم به خانه، تن اینجا و جان به جای دگر
• شماره ٣٠٦: رخ گل خوش است و از وی رخت، ای نگار، خوش تر
• شماره ٣٠٧: سپیده دم که گهربار بر در گلزار
• شماره ٣٠٨: آراست همه عرصه آفاق به زیور
• شماره ٣٠٩: ای سرم را به خاک پات نیاز
• شماره ٣١٠: فزون شد عشق جانان روز تا روز
• شماره ٣١١: ز من چو دل ربودی رفت جان نیز
• شماره ٣١٢: گشادی چشم خواب آلود را باز
• شماره ٣١٣: بر جان من شکسته دل باز
• شماره ٣١٤: مبتلا شد چون دل مسکین به زلف یار باز
• شماره ٣١٥: در فراقش رود خون از دیده می بارم هنوز
• شماره ٣١٦: مست من چون جرعه نوشی، باده ای بر من بریز
• شماره ٣١٧: سویم آن نرگس بی خواب نبیند هرگز
• شماره ٣١٨: رویت از خوی همه پر در خوشاب است امروز
• شماره ٣١٩: دل ز تن بردی و در جانی هنوز
• شماره ٣٢٠: تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز
• شماره ٣٢١: افتادگان راه توییم از سر نیاز
• شماره ٣٢٢: کجا بود من مدهوش را حضور نماز!
• شماره ٣٢٣: خیال دوست به چشم من اندر آمد باز
• شماره ٣٢٤: دمید صبح مبارک طلوع، ساقی، خیز
• شماره ٣٢٥: نازنینان و چاربالش ناز
• شماره ٣٢٦: شب زلف تو شد نشانه روز
• شماره ٣٢٧: باد نوروز آمد و درهای بستان کرده باز
• شماره ٣٢٨: بوستان بشکفت و روی لاله خندان گشت باز
• شماره ٣٢٩: یا مرا قربانی آن چشم شوخ و شنگ ساز
• شماره ٣٣٠: بر جمالت همچنان من عاشق زارم هنوز
• شماره ٣٣١: با پسته میگون تو شکر چه کند کس؟
• شماره ٣٣٢: کار دلم از دست شد، ای دلربا، فریادرس
• شماره ٣٣٣: بیا که بزم طرب را چمن نهاد اساس
• شماره ٣٣٤: خرابی من از آن چشم پر خماری پرس
• شماره ٣٣٥: دل ببردی به جنگجویی و بس
• شماره ٣٣٦: ای ز تو کارسازی همه کس
• شماره ٣٣٧: تعالی الله، چه دولت داشتم دوش
• شماره ٣٣٨: مرا کاری ست مشکل با دل خویش
• شماره ٣٣٩: دل من برد، نتوان یافت بازش
• شماره ٣٤٠: دل من چون شود دور از وثاقش
• شماره ٣٤١: اگر چه پرسش من نیست رایش
• شماره ٣٤٢: ماییم و شبی و یار در پیش
• شماره ٣٤٣: دزدانه در آمد از درم دوش
• شماره ٣٤٤: ای زده ناوکم به جان، یک دو سه چار و پنج و شش
• شماره ٣٤٥: پیش چشم خود مگو، گر با تو گویم سوز خویش
• شماره ٣٤٦: گر نه من دیوانه گشتم زین دل بدنام خویش
• شماره ٣٤٧: سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش
• شماره ٣٤٨: ای جفا آموخته، از غمزه بدخوی خویش
• شماره ٣٤٩: گر مرا با بخت کاری نیست، گو هرگز مباش
• شماره ٣٥٠: مست و لایعقل گذشتم از در میخانه دوش
• شماره ٣٥١: دل که برد از ما اگر چه مبتلا می داردش
• شماره ٣٥٢: ما به جان درمانده و دل سوی ما می خواندش
• شماره ٣٥٣: مشک تر بر مه پراگندی و شب می خوانیش
• شماره ٣٥٤: دوش ما بودیم و جام باده و مهتاب خوش
• شماره ٣٥٥: خوش رفیقی او که گه گه در نظر می آیدش
• شماره ٣٥٦: آیتی از رحمت آمد، گر چه سر تا پا تنش
• شماره ٣٥٧: شد دل من خون ز داغ هجر او یارب کیش
• شماره ٣٥٨: صبح دولت می دمد از روی آن خورشیدوش
• شماره ٣٥٩: نام سرچشمه حیوان چه بری با دهنش؟
• شماره ٣٦٠: آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش
• شماره ٣٦١: از خدنگ غمزه دلدوز خویش
• شماره ٣٦٢: زلف تو هر موی و بادی در سرش
• شماره ٣٦٣: آنکه از جان دوست تر می دارمش
• شماره ٣٦٤: ای لب چون شکرت چشمه نوش
• شماره ٣٦٥: شاد باش، ای شب فرخنده دوش
• شماره ٣٦٦: رغم آن دل که نگهدارندش
• شماره ٣٦٧: خلق به هر کار و من برسر سودای خویش
• شماره ٣٦٨: مستی گرفت شیوه آن چشم پر خمارش
• شماره ٣٦٩: خواهم که سیر بینم روی چو یاسمینش
• شماره ٣٧٠: دیدم چو آفتابی در سایه کلاهش
• شماره ٣٧١: چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش
• شماره ٣٧٢: شبها من و دلی و غمی بهر جان خویش
• شماره ٣٧٣: ابر خوش است و وقت خوش است و هوای خوش
• شماره ٣٧٤: دل برد و زهره نیست که آن باز خواهمش
• شماره ٣٧٥: هر بامداد تا به شبم بر سر رهش
• شماره ٣٧٦: فرشته می ننویسد گناه دم به دمش
• شماره ٣٧٧: گر، ای نسیم، ترا ره دهنده در حرمش
• شماره ٣٧٨: ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش
• شماره ٣٧٩: قبا و پیرهن او که می رسد به تنش
• شماره ٣٨٠: کرشمه های سر زلف در بنا گوشش
• شماره ٣٨١: کسی که هست نظر بر جمال میمونش
• شماره ٣٨٢: نظر ز دیده بدزدم چو بنگرم رویش
• شماره ٣٨٣: شد آن که پای مرا بوسه می زند او باش
• شماره ٣٨٤: ترک من، سر مکش ز پرده خویش
• شماره ٣٨٥: باغ بشکفت و سوری و سمنش
• شماره ٣٨٦: رفت دل، نیست روشنم حالش
• شماره ٣٨٧: لب نگر وان دهان خندانش
• شماره ٣٨٨: سوار من از من عنان در مکش
• شماره ٣٨٩: آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش
• شماره ٣٩٠: او می رود و عاشق مسکین گرانش
• شماره ٣٩١: به سنگی چون سگان از دور خرسندم ز دربانش
• شماره ٣٩٢: خضر در کوی او ره گم کند زان شکل موزونش
• شماره ٣٩٣: دل من دست بازی می کند هر لحظه با مویش
• شماره ٣٩٤: زلفت که باد از هر طرف گه گه پریشان داردش
• شماره ٣٩٥: گه گه نظری باز مدار از من درویش
• شماره ٣٩٦: نیاید گر چه هرگز از فرامش گشتگان یادش
• شماره ٣٩٧: گرم روزی به دست افتد کمند زلف دلبندش
• شماره ٣٩٨: هر کس نشسته شاد به کام و هوای خویش
• شماره ٣٩٩: دیده را زان سبزه نو رسته نوروزی ببخش
• شماره ٤٠٠: غم دل زان خورم کانجاست آن بالای چون سیمش
• شماره ٤٠١: آمد بهار و شد چمن و لاله زار خوش
• شماره ٤٠٢: چون سبزه بر دمید ز گلزار یار خط
• شماره ٤٠٣: تا شد ز مطلع غیب خورشید حسن طالع
• شماره ٤٠٤: چو مهر می کند از مشرق پیاله طلوع
• شماره ٤٠٥: گل ز بیم باد زیر پرده می دارد چراغ
• شماره ٤٠٦: شاه حسنی وز متاع نیکوان داری فراغ
• شماره ٤٠٧: دی می گذشت و سوی او دلها روان از هر طرف
• شماره ٤٠٨: دی مست می رفتی، بتا، رو کرده از ما یک طرف
• شماره ٤٠٩: ای ز سودای تو در دل رونق بازار عشق
• شماره ٤١٠: رسید دوش ندایی ازین بلند رواق
• شماره ٤١١: دو چشمت آفت دلهاست هر یک
• شماره ٤١٢: ای باد، لطفی کن برو در کوی جانان ساکنک
• شماره ٤١٣: بوستان جلوه در گرفت اینک
• شماره ٤١٤: ترک سفید روی و سیه چشم و لاله رنگ
• شماره ٤١٥: دل رفت ز تن بیرون دلدار همان در دل
• شماره ٤١٦: خهی در هر نظر چون خویش مقبول
• شماره ٤١٧: مرا بهرت خصومتهاست با دل
• شماره ٤١٨: نگارا، صحبت از اغیار بگسل
• شماره ٤١٩: زهی زلفت شکسته نرخ سنبل
• شماره ٤٢٠: مسلمانان برفت از دست من دل
• شماره ٤٢١: خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل
• شماره ٤٢٢: ترک من رفتم ز کویت گر ز من گشتی ملول
• شماره ٤٢٣: می رود یار و مرا آزار می ماند به دل
• شماره ٤٢٤: من مسکین چه کنم، پیش که گویم غم دل؟
• شماره ٤٢٥: رسته بودم مه من چندگه از زاری دل
• شماره ٤٢٦: ای فرق تا به پای همه آرزوی دل
• شماره ٤٢٧: من نخواهم برد جان از دست دل
• شماره ٤٢٨: مده پندم که من در سینه سودایی دگر دارم
• شماره ٤٢٩: همی خواهم ترا بینم، نظر سویی که من دارم
• شماره ٤٣٠: من این آه جگر سوز از دل پیمان شکن دارم
• شماره ٤٣١: برون آ اندکی، جانا که بسیار آرزو دارم
• شماره ٤٣٢: به یاد دیدن روی تو گلزار آرزو دارم
• شماره ٤٣٣: من آن خاکم که در راه وفا رو بر زمین دارم
• شماره ٤٣٤: نترسم از بلا چون دیده بر رخساره ای دارم
• شماره ٤٣٥: شبی، آسایشم نبود، عجب بیداریی دارم
• شماره ٤٣٦: به چشم تر دمی کاندر دل بریانش می دارم
• شماره ٤٣٧: من و شبها و یاد آن سرکویی که من دانم
• شماره ٤٣٨: تویی در پیش من یا خود مه و پروین نمی دانم
• شماره ٤٣٩: چو خواهم با تو حال خود بگویم، جا نمی یابم
• شماره ٤٤٠: همیشه در فراقت با دل افگار می گریم
• شماره ٤٤١: خراش سینه خود با یکی خونخوار می گویم
• شماره ٤٤٢: بگویم حال خویشت، لیک از آزار می ترسم
• شماره ٤٤٣: همه شب با دل خود نقش آن دلدار بربندم
• شماره ٤٤٤: تو سر مستی و من عاشق، بیا تا با تو در غلتم
• شماره ٤٤٥: نیارم تاب دیدن، دیر دیرت بهر آن بینم
• شماره ٤٤٦: چمن چون بوی تو آرد، به بویت در چمن میرم
• شماره ٤٤٧: سواره آمدی و صید خود کردی دل و تن هم
• شماره ٤٤٨: ندانم کیست اندر دل که در جان می خلد بازم
• شماره ٤٤٩: ز هجران روز من شب گشت و کی بودی چنین روزم
• شماره ٤٥٠: ز دستم شد عنان دل، چه داند کس که من چونم؟
• شماره ٤٥١: بدو بودم شبی، افسانه آن شب بگوییدم
• شماره ٤٥٢: نگارا، عزم آن دارم که جان در پایت افشانم
• شماره ٤٥٣: چو دادی مژده این نعمتم کت روی بنمایم
• شماره ٤٥٤: سرو منی و از دل بستان خودت خوانم
• شماره ٤٥٥: سودای سر زلفت کاندر دل و جان دارم
• شماره ٤٥٦: ای گل، صفت حسنت بر وجه حسن گویم
• شماره ٤٥٧: در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم
• شماره ٤٥٨: نبض دل شوریده رنجور گرفتیم
• شماره ٤٥٩: ما ترک رضای دل خودکام گرفتیم
• شماره ٤٦٠: آن نرگس پر ناز و جفا را ز که دانیم؟
• شماره ٤٦١: ما از هوس روی بتان باز نیاییم
• شماره ٤٦٢: جان زحمت خود برد و به جانان نرسیدیم
• شماره ٤٦٣: عمری شد و ما عاشق و دیوانه بماندیم
• شماره ٤٦٤: صافی مده، ای دوست که ما درد کشانیم
• شماره ٤٦٥: ای از نظرم رفته، نظر سوی که دارم؟
• شماره ٤٦٦: عاشق شدم و محرم این کار ندارم
• شماره ٤٦٧: گمراه شدم، ره سوی جانان ز که پرسم؟
• شماره ٤٦٨: یارب، غم آن سرو خرامان به که گویم؟
• شماره ٤٦٩: هر دم غم خود با دل افگار بگویم
• شماره ٤٧٠: زین پای ادب نیست که در کوی تو آیم
• شماره ٤٧١: بیا ساقی که ما در می فتادیم
• شماره ٤٧٢: به رخ خاک درت رفتیم و رفتیم
• شماره ٤٧٣: همی دزدی ز من اندام چون سیم
• شماره ٤٧٤: سفر کردند یاران جان ما هم
• شماره ٤٧٥: ببستی چشم من ز افسون زبان هم
• شماره ٤٧٦: بتی هر روز بر دل میر سازم
• شماره ٤٧٧: خیالت بر دل خود شاه سازم
• شماره ٤٧٨: ز هر موی تو دل در بند دارم
• شماره ٤٧٩: مرا دل ده که من سنگی ندارم
• شماره ٤٨٠: غمت با این و با آن گفتم، نگفتم
• شماره ٤٨١: شبی در کوی آن مه روی رفتم
• شماره ٤٨٢: به دست باد، کان سو جان فرستم
• شماره ٤٨٣: پری رویی که من حیران اویم
• شماره ٤٨٤: دل بی عشق را من دل نگویم
• شماره ٤٨٥: ز عشقت بیقرارم، با که گویم؟
• شماره ٤٨٦: نهانی چند سوی یار بینم
• شماره ٤٨٧: منت هر شب که گرد کوی گردم
• شماره ٤٨٨: ز تو صد فتنه بر جان پیش دیدم
• شماره ٤٨٩: لبالب کن قدح ساقی که مستم
• شماره ٤٩٠: بیا، جانا، که جانت را بمیرم
• شماره ٤٩١: نمی داند مه نامهربانم
• شماره ٤٩٢: امشب سوی دوست راه گیریم
• شماره ٤٩٣: ما دلشدگان بیقراریم
• شماره ٤٩٤: از دست غمت به ناله ماییم
• شماره ٤٩٥: ما عاشق روی نیکوانیم
• شماره ٤٩٦: آن مرغ که بود زیرکش نام
• شماره ٤٩٧: نه دست رسی به یار دارم
• شماره ٤٩٨: من کشته روی یار خویشم
• شماره ٤٩٩: ای روی تو عمر جاودانم
• شماره ٥٠٠: من عاشق آن رخ چو ماهم
• شماره ٥٠١: ای گریه، ترا چه شکر گویم؟
• شماره ٥٠٢: زان غمزه خونخوار جان افگار خوش می آیدم
• شماره ٥٠٣: یارب، چه باشد گه گهی جانان در آغوش آیدم
• شماره ٥٠٤: مستم که امشب گوییا میهای پنهان خورده ام
• شماره ٥٠٥: امشب میان نوخطان سرمست و غلتان بوده ام
• شماره ٥٠٦: اینک به کوی یار خود من بهر مردن می روم
• شماره ٥٠٧: از غمزه ناوک زن شدی، آماج گاهت دل کنم
• شماره ٥٠٨: بسیار خواهم از نظر تا روی او یکسو کنم
• شماره ٥٠٩: هر دم بنتوانم که آن رخسار زیبا بنگرم
• شماره ٥١٠: جانم برون آمد ز غم، آخر به جانان کی رسم؟
• شماره ٥١١: خواهم دل خون گشته را از دست تو در خون کشم
• شماره ٥١٢: یک شب اگر من دور از آن گیسوی در هم اوفتم
• شماره ٥١٣: باز آمد آن وقتی که من از گریه در خون اوفتم
• شماره ٥١٤: دیدم بلای ناگهان عاشق شدم، دیوانه هم
• شماره ٥١٥: هر سحری به کوی تو شعله وای خود کشم
• شماره ٥١٦: بر در تو ز دشمنان گر چه که صد جفا کشم
• شماره ٥١٧: آن نه منم که از جفا دست ز یار در کشم
• شماره ٥١٨: ملکت عشق ملک شد از کرم الهیم
• شماره ٥١٩: گر گلی ندهی ز باغ خود به خاری هم خوشیم
• شماره ٥٢٠: ای خوش آن روزی که ما با یار خود خوش بوده ایم
• شماره ٥٢١: ما گرفتار غم و از خویشتن وامانده ایم
• شماره ٥٢٢: باده در ره، ساقیا، تا جای در جانش کنیم
• شماره ٥٢٣: ای سفر کرده ز چشم و در دل و جانی مقیم
• شماره ٥٢٤: گر گذر افتد ترا در کوی جانان، ای نسیم
• شماره ٥٢٥: هر شبی چون یاد آن رخسار گلناری کنم
• شماره ٥٢٦: بخت گویم نیست تا پیش تو سربازی کنم
• شماره ٥٢٧: بخت اگر یاری دهد چون جان در آغوشش کنم
• شماره ٥٢٨: منزل عشقت که من پوشیده در جان می کنم
• شماره ٥٢٩: سایه وارم هر شب از سودای زلفت، چون کنم؟
• شماره ٥٣٠: عزم آن دارم که از دل نقد جان بیرون کنم
• شماره ٥٣١: یک سخن گر زان لب شکرفشان بیرون کشم
• شماره ٥٣٢: نی مجال آن که او را از دل خود برکشم
• شماره ٥٣٣: ای خوش آن شبها که من در دیده خوابی داشتم
• شماره ٥٣٤: خرم آن روزی که من با دوست کاری داشتم
• شماره ٥٣٥: یاد باد آن کز لبش هر لحظه جامی داشتم
• شماره ٥٣٦: دوش من روی چو ماه آشنایی دیده ام
• شماره ٥٣٧: من که دور از دوستان وز یار دور افتاده ام
• شماره ٥٣٨: این منم، یارب که با دلدار هم زانو شدم
• شماره ٥٣٩: باز وقت آمد که من سر در پریشانی نهم
• شماره ٥٤٠: نکنم ز عشق تو به که سر گناه دارم
• شماره ٥٤١: شب من سیه شد از غم، مه من کجات جویم؟
• شماره ٥٤٢: ز تو نعمت است و راحت لب شکرین و رو هم
• شماره ٥٤٣: نفسی برون ندادم که حدیث دل نگفتم
• شماره ٥٤٤: وقت آنست که ما رو به خرابان نهیم
• شماره ٥٤٥: عهدها را گه آن شد که ز سر تازه کنیم
• شماره ٥٤٦: ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم
• شماره ٥٤٧: فرخ آن روز که دیده بر رخت باز کنم
• شماره ٥٤٨: ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم
• شماره ٥٤٩: پیش روی تو حدیث مه و جوزا نکنم
• شماره ٥٥٠: من اگر بر در تو هر شبی افغان نکنم
• شماره ٥٥١: بی تو جان رفت و به تن باز نیاید، چه کنم؟
• شماره ٥٥٢: التفاتی به من آن ماه ندارد، چه کنم؟
• شماره ٥٥٣: هر شب از دست غمت دیده و دل خون شودم
• شماره ٥٥٤: سوی من بین که ز هجرت به گداز آمده ام
• شماره ٥٥٥: بی تو امید ندارم که زمانی بزیم
• شماره ٥٥٦: بخت برگشت ز من تا تو برفتی ز برم
• شماره ٥٥٧: من و گنج غم و در سینه همان سیم تنم
• شماره ٥٥٨: خرم آن روز که من آن رخ زیبا بینم
• شماره ٥٥٩: یارب، آن روز بیابم که جمالت بینم
• شماره ٥٦٠: حال خود باز بر آیین دگر می بینم
• شماره ٥٦١: می گذشتی و به سویت نگران می دیدم
• شماره ٥٦٢: مدتی شد که نظر بر رخ یاری دارم
• شماره ٥٦٣: گر چه از عقل و دیده و جان برخیزم
• شماره ٥٦٤: کس بدین روز مبادا که من بد روزم
• شماره ٥٦٥: دل آواره به جایی ست که من می دانم
• شماره ٥٦٦: دل صد پاره که صد جا گرهش بر بستم
• شماره ٥٦٧: سبزه ها نو می دمد بیرون رویم
• شماره ٥٦٨: ای به چشم تو خمار و خواب هم
• شماره ٥٦٩: ای رخت چون ماه و از مه بیش هم
• شماره ٥٧٠: در فراقت زندگانی چون کنم؟
• شماره ٥٧١: باز با درد جدایی چون کنم؟
• شماره ٥٧٢: بر جمالت مبتلایم، چون کنم؟
• شماره ٥٧٣: میزنی تو غمزه، من جان می کنم
• شماره ٥٧٤: راز دل پوشیده با جانان برم
• شماره ٥٧٥: دوش رخ بر آستانش سوده ام
• شماره ٥٧٦: هر شبی با گریه های خود خوشم
• شماره ٥٧٧: توبه دیرینه را می بشکنم
• شماره ٥٧٨: دلبرا، در جان نشین، فی العین هم
• شماره ٥٧٩: از دو زلف تو شکن وام کنم
• شماره ٥٨٠: خم آن طره دلبند کشم
• شماره ٥٨١: گر سخن زان قد رعنا گویم
• شماره ٥٨٢: روی تو ماه سما می گوییم
• شماره ٥٨٣: من عاشقم، نه رعنا، کز دوست کام خواهم
• شماره ٥٨٤: ابر بهار باران، وین چشم خونفشان هم
• شماره ٥٨٥: از دل پیام دارم، بر دوست چون رسانم
• شماره ٥٨٦: جانا، بر آستانت روزی که جا بگیرم
• شماره ٥٨٧: از دست دل بر آنم کز جان خود بشورم
• شماره ٥٨٨: چون نآرم آنکه فارغ زان آشنا گریزم
• شماره ٥٨٩: کاری چو برنیاید از آه صبح خیزم
• شماره ٥٩٠: رفتیم ما و دل به یکی سو گذاشتیم
• شماره ٥٩١: هر دم گذر به کوی و سرایی که ما کنیم
• شماره ٥٩٢: هر شب به کوی وصل تو دزدیده ره کنیم
• شماره ٥٩٣: ما عافیت نثار ره درد کرده ایم
• شماره ٥٩٤: رحمی که بر در تو غریب اوفتاده ام
• شماره ٥٩٥: تا دامن از بساط جهان در کشیده ایم
• شماره ٥٩٦: خیز، ای به دل نشسته که بیدل نشسته ایم
• شماره ٥٩٧: بخرام تا به زیر قدم پی سپر شویم
• شماره ٥٩٨: می خواستم که روزه گشایم نماز شام
• شماره ٥٩٩: از طره تو جز ره سودا نیافتم
• شماره ٦٠٠: عمرم گذشت و روی تو دیدن نیافتم
• شماره ٦٠١: هرگز ز دور چرخ وفایی نیافتم
• شماره ٦٠٢: شب تا به روز خون جگر نوش کرده ام
• شماره ٦٠٣: اول به سینه بهر غمت جای کرده ام
• شماره ٦٠٤: هر شب فتاده بر در تو خاک در خورم
• شماره ٦٠٥: تلخاب حسرت است هر آبی که من خورم
• شماره ٦٠٦: امشب من آن نیم که فغان را فرو برم
• شماره ٦٠٧: هر شب به دل تصور نازش فرو برم
• شماره ٦٠٨: فریاد از این جفا که من از یار می کشم
• شماره ٦٠٩: چون ناله بهر دیدنت از ناز برکشم
• شماره ٦١٠: نی پای آن که از سر کویت سفر کنم
• شماره ٦١١: هر روز دیده بر ره یاد صبا نهم
• شماره ٦١٢: با تو چه روز بود که من آشنا شدم؟
• شماره ٦١٣: ای دیده، پای شو که بر یار می روم
• شماره ٦١٤: دل داده ام به دلبر و جانی خریده ام
• شماره ٦١٥: گر خود سخن ز زهره و از ماه بشنوم
• شماره ٦١٦: رو زردی از من است ز چشم سیه گرم
• شماره ٦١٧: اگر نه روی تو ببینم، به ماهتاب نبینم
• شماره ٦١٨: کرشمه کردنت ار چه بلاست، باز ندارم
• شماره ٦١٩: برفت عمر و به سوی خدای روی نکردم
• شماره ٦٢٠: خراب کرد به یک بار خواب نرگس مستم
• شماره ٦٢١: گذشت عمر و دمی در رخ تو سیر ندیدم
• شماره ٦٢٢: اگر ز من بروی، تاب دوری تو ندارم
• شماره ٦٢٣: کجایی، ای به فدای تو گشته جان و جهانم
• شماره ٦٢٤: دلم ز دست تو خون شد، ندانم این به که گویم؟
• شماره ٦٢٥: بیار، ساقی، دریای بیکرانه به سویم
• شماره ٦٢٦: نهفته خورد می آن شوخ و منکر است به رویم
• شماره ٦٢٧: غمم بکشت که از یار مانده ام، چه کنم؟
• شماره ٦٢٨: برونم از دل پر خون نمی شوی، چه کنم؟
• شماره ٦٢٩: گذشت یار و نسازم به خوی او، چه کنم؟
• شماره ٦٣٠: برابر لب او انگبین چگونه کنم؟
• شماره ٦٣١: گر آشکار حدیث نهان خویش کنم
• شماره ٦٣٢: نه بخت آن که به سوی تو جان خویش کنم
• شماره ٦٣٣: نه یار وعده بوس و کنار می کندم
• شماره ٦٣٤: من آن نیم که به عمر از وفای خود بروم
• شماره ٦٣٥: ببین که باز به دست تو اوفتاد دلم
• شماره ٦٣٦: شکست پشت من از بار غم، چه چاره کنم؟
• شماره ٦٣٧: گذشت باز بدین سوی ترک کج کلهم
• شماره ٦٣٨: زبان نماند، ز لعلت سخن کجا یابم؟
• شماره ٦٣٩: کجات جویم و گر جویمت، کجا یابم؟
• شماره ٦٤٠: کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟
• شماره ٦٤١: به جان رسیدم و از دل خبر نمی یابم
• شماره ٦٤٢: من آنچه دوش بدین جان مبتلا گفتم
• شماره ٦٤٣: نبودی آن که منت دلنواز می گفتم
• شماره ٦٤٤: بیا که بهر تو جان در بلا گرو کردم
• شماره ٦٤٥: توانم از همه خوبان نظر بگردانم
• شماره ٦٤٦: خراب گشتم و با خویش بس نمی آیم
• شماره ٦٤٧: منم که بی به تو صد گونه داغ می سوزم
• شماره ٦٤٨: همه شب از تو به دیوار خانه غم گویم
• شماره ٦٤٩: رخی که بر کف پای تو سیم تن مالم
• شماره ٦٥٠: اگر چه از تو دل خسته و غمین دارم
• شماره ٦٥١: نه یک دل، ار چه هزار است، آن او دانم
• شماره ٦٥٢: نیامده ست به چشم آدمی بدین سانم
• شماره ٦٥٣: چنین که غمزه خوبان نشست در کینم
• شماره ٦٥٤: چو من ز دوست به داغ درونه خرسندم
• شماره ٦٥٥: به دیده ای که ترا دیده ام نمی یارم
• شماره ٦٥٦: به دیدنت که من خو گرفته می آیم
• شماره ٦٥٧: ما که در راه غم قدم زده ایم
• شماره ٦٥٨: ما در این شهر پای بند توایم
• شماره ٦٥٩: غم کشی چند یار خویش کنم
• شماره ٦٦٠: خیز تا باده در پیاله کنیم
• شماره ٦٦١: هر شب از شوق جامه پاره کنم
• شماره ٦٦٢: چون شکر زان دو لعل تر بکنم
• شماره ٦٦٣: جان من از غمت چنان شده ام
• شماره ٦٦٤: گر در وصل را گشاد دهیم
• شماره ٦٦٥: تیغ برکش که تا ز سر برهیم
• شماره ٦٦٦: گل دل تازه گردد از دم خم
• شماره ٦٦٧: این تویی تا به خواب می بینم
• شماره ٦٦٨: رویت، ای نازنین، که می بینم
• شماره ٦٦٩: دوش می رفت و آه می کردم
• شماره ٦٧٠: دل به زلفت سپردم و رفتم
• شماره ٦٧١: دل ز مهر تو در که پیوندم؟
• شماره ٦٧٢: من اگر دوستت همی دارم
• شماره ٦٧٣: ای وجود تو دیده جانم
• شماره ٦٧٤: سحرگه که بیدار گردیده بودم
• شماره ٦٧٥: من از دست دل دوش دیوانه بودم
• شماره ٦٧٦: من آن ترک طناز را می شناسم
• شماره ٦٧٧: ز عشقت من خسته جان می خراشم
• شماره ٦٧٨: گذشت آن که من صبر و دین داشتم
• شماره ٦٧٩: چو نام تو در نامه ای دیده ام
• شماره ٦٨٠: بیا تا بی گل و صهبا نباشیم
• شماره ٦٨١: بحل کن آن همه خونها که در غمت خوردم
• شماره ٦٨٢: دوستان در ره دل سنگ گران است تنم
• شماره ٦٨٣: گر رسم روزی به تو نوآشنایی ها کنم
• شماره ٦٨٤: چون ز تو می نتوانم که شکیبا باشم
• شماره ٦٨٥: ز عشقت خواستم از جان و یک دم با تو ننشستم
• شماره ٦٨٦: عاشق شدم، با یار بدعهد وغا کردم
• شماره ٦٨٧: زین پس سر آن نیست که من زهد فروشم
• شماره ٦٨٨: گر من به کمند تو گرفتار نباشم
• شماره ٦٨٩: چون دولت آن نیست که پهلوی تو باشم
• شماره ٦٩٠: عشقت نصیب من همه غم داد، درد هم
• شماره ٦٩١: ماهی رود و من همه شب خواب ندانم
• شماره ٦٩٢: دریاب که من طاقت هجر تو ندارم
• شماره ٦٩٣: ابر می بارد و من بار سفر می بندم
• شماره ٦٩٤: مرا بین کاندرین حالت سر و سامان نمی خواهم
• شماره ٦٩٥: باز این دل من رو به که آورد، ندانم؟
• شماره ٦٩٦: وقتی ازین پیش تر خوشدلیی داشتیم
• شماره ٦٩٧: بس به مویت اسیر شد جانم
• شماره ٦٩٨: از پس عمر شبی هم نفس یار شدم
• شماره ٦٩٩: از آن لب می وزد بویی و بوی خون ناب است این
• شماره ٧٠٠: غبار مشک می خیزد، ندانم تا چه باد است این؟
• شماره ٧٠١: همی رفتی و می گفتند اندر حسن فردست این
• شماره ٧٠٢: شب ست این وه چه بی پایان و یا خود زلف یارست این
• شماره ٧٠٣: درآ، ای شاخ گل، خندان و مجلس را گلستان کن
• شماره ٧٠٤: بهار آمد، ولی سرو گلستان چون توان کردن
• شماره ٧٠٥: زهی رسم بناگوشت گل اندر سبزه پروردن
• شماره ٧٠٦: مرا قامت چو چوگان است و سر چون گوی سرگردان
• شماره ٧٠٧: شبی با ما خیال خویشتن را میهمان گردان
• شماره ٧٠٨: وصیت می کنم، گر بشنود ابرو کمان من
• شماره ٧٠٩: ندارم روزی از رویت به جز حیرت گه دیدن
• شماره ٧١٠: مخند از درد من، جانا، نه بر بازی ست آه من
• شماره ٧١١: با چون تو مهی یک شب گر خواب توان کردن
• شماره ٧١٢: گیسوی ترا نسبت با شب نتوان کردن
• شماره ٧١٣: یوسف چو رخت ماهی در خواب ندیده ست این
• شماره ٧١٤: مبارک باد، ماه روزه داران!
• شماره ٧١٥: خمار و خواب و چشم کافرش بین
• شماره ٧١٦: برآمد ماه عید از اوج گردون
• شماره ٧١٧: شبی بخرام و مه را کار بشکن
• شماره ٧١٨: خوش آمد با توام دیدار کردن
• شماره ٧١٩: بر آن رویی که نتوان می گرفتن
• شماره ٧٢٠: نه بی یادت برآید یک دم از من
• شماره ٧٢١: روزی که به عالم است شب دان
• شماره ٧٢٢: از همچو تویی برید نتوان
• شماره ٧٢٣: ای میر همه شکر فروشان
• شماره ٧٢٤: زین خوش پسران و شکل ایشان
• شماره ٧٢٥: ای آرزوی امیدواران
• شماره ٧٢٦: سر مست رود چو در گلستان
• شماره ٧٢٧: تا از بر تو جدا شدم من
• شماره ٧٢٨: جانا، گذری به بوستان کن
• شماره ٧٢٩: یک دم فراموشم نه ای، گر چه نیاری یاد من
• شماره ٧٣٠: سودای خوبان کم نشد، زین جان غم فرسود من
• شماره ٧٣١: ماهی گذشت و شب نخفت این دیده بیدار من
• شماره ٧٣٢: ماه هلال ابروی من عقل مرا شیدا مکن
• شماره ٧٣٣: مانا که بگشاید دلم، بندی ز گیسو باز کن
• شماره ٧٣٤: هر مجلسی و ساقیی، من در خمار خویشتن
• شماره ٧٣٥: خونی ز چشمم می رود، در انتظار کیست این؟
• شماره ٧٣٦: آمد بهار، ای یار من، بشکفت گلها در چمن
• شماره ٧٣٧: بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این
• شماره ٧٣٨: ز اندازه بگذشت آرزو، طاقت ندارم بیش از این
• شماره ٧٣٩: خواهی دلا، فردوس جان، رخسار جانان را ببین
• شماره ٧٤٠: خواب ز چشم من بشد، چشم تو بست خواب من
• شماره ٧٤١: آفت زهد و توبه شد ترک شرابخوار من
• شماره ٧٤٢: گر چه ز خوی نازکت سوخته گشت جان من
• شماره ٧٤٣: تنگ نبات چون بود، لب بگشا که هم چنین
• شماره ٧٤٤: رفتی و شد بی تو جانم زار، باز آی و ببین
• شماره ٧٤٥: آخر، ای خود بین من، روزی به غمخواری ببین
• شماره ٧٤٦: آن کلاه کج بر آن سرو بلند او ببین
• شماره ٧٤٧: صبح دولت می دمد یا خود رخ جانانست این
• شماره ٧٤٨: ای به کویت هر سحرگه جای تنها ماندگان
• شماره ٧٤٩: باش تا مشکت ز برگ یاسمین آید برون
• شماره ٧٥٠: دوش سرمست آن نگار نازنین آمد برون
• شماره ٧٥١: نام گل بردن به پیشت بر زبان آید گران
• شماره ٧٥٢: عافیت را در همه عالم نمی یابم نشان
• شماره ٧٥٣: آن که فصل گل همی گویند، اینک آمد آن
• شماره ٧٥٤: جان من از بیدلان، آخر گهی یادی بکن
• شماره ٧٥٥: چشم را در ملک خوبی شحنه بیداد کن
• شماره ٧٥٦: عاشقان را گه گهی از رخ نوایی تازه کن
• شماره ٧٥٧: ترک من بر عزم رفتن تیر در ترکش مکن
• شماره ٧٥٨: ناز در چشم و کرشمه در سر ابرو مکن
• شماره ٧٥٩: بی وفا یارا، چنین هم بی وفاداری مکن
• شماره ٧٦٠: تا کی، ای مه روی، کین انگیختن؟
• شماره ٧٦١: خویش را در کوی بی خویشی فگن
• شماره ٧٦٢: عمر برفت و نرفت عشق ز سودای من
• شماره ٧٦٣: ای دل، از آنها که رفت، گر بتوانی مکن
• شماره ٧٦٤: از شب گیسوی تست روشنی روز من
• شماره ٧٦٥: ای دل، به چشم عبرت نظاره جهان کن
• شماره ٧٦٦: یک ره ز در برون آ، قصد هزار جان کن
• شماره ٧٦٧: تا چند کوشی آخر در خون بیگناهان
• شماره ٧٦٨: ای دور مانده از نظر دورماندگان
• شماره ٧٦٩: ای تیغ بر کشیده چو مردم کشندگان
• شماره ٧٧٠: ای بی خبر، ز دیده بی خواب عاشقان
• شماره ٧٧١: ای باد، بوی یار بدین مبتلا رسان
• شماره ٧٧٢: برداشتن نظر ز نگاری نمی توان
• شماره ٧٧٣: بنشست عشق یار به جانم چنان درون
• شماره ٧٧٤: دل می بری و در خم مو می کنی، مکن
• شماره ٧٧٥: ای دیده، بیش در رخ جانان نظر مکن
• شماره ٧٧٦: عزم برون چو مست خماری شوی، مکن
• شماره ٧٧٧: ای دل، ز وعده کج آن شوخ یاد کن
• شماره ٧٧٨: ای دل، علم به ملک قناعت بلند کن
• شماره ٧٧٩: جانا، شبی به کوی غریبان مقام کن
• شماره ٧٨٠: امروز باز شکل دگرگشت یار من
• شماره ٧٨١: باز آمد آن که سوخته اوست جان من
• شماره ٧٨٢: ای بوده در قفای تو دایم دعای من
• شماره ٧٨٣: کم زان که جان به کوی تو دانیم سوختن
• شماره ٧٨٤: خوش است میکده، ساقی، به روی همنفسان
• شماره ٧٨٥: رو، ای صبا و سلامم به دلنواز رسان
• شماره ٧٨٦: نظر چگونه توان در همه جهان کردن؟
• شماره ٧٨٧: صواب نیست به تو فکر حور عین کردن
• شماره ٧٨٨: میسر ار شود از چون تو نخل برخوردن
• شماره ٧٨٩: چنین که بی تو زمان نمی توان بودن
• شماره ٧٩٠: اگر بخواهمش آن روی دلستان دیدن
• شماره ٧٩١: ز زلف تو کمر فتنه بر میان بستن
• شماره ٧٩٢: دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن
• شماره ٧٩٣: بیار ساقی و جام شراب در گردان
• شماره ٧٩٤: دریغ صحبت دیرینه وفاداران
• شماره ٧٩٥: آخر نگاهی بر حال ما کن
• شماره ٧٩٦: سبزه همان و گل و صحرا همان
• شماره ٧٩٧: روی ترش کرده به یاران مبین
• شماره ٧٩٨: ای سمن نامه وفا بستان
• شماره ٧٩٩: عالم از جام لب خراب مکن
• شماره ٨٠٠: گواه جبین است بر درد من
• شماره ٨٠١: دل شکیبا نمی توان کردن
• شماره ٨٠٢: من خسته را ز آن خود کن، ببین
• شماره ٨٠٣: چه کنم کز دل من آن صنم آید بیرون
• شماره ٨٠٤: ای شکل و بالایت بلا، از بهر جان مردمان
• شماره ٨٠٥: چه بلاست از دو چشمت نظر نیاز کردن
• شماره ٨٠٦: گر ز شوخی نیستت پروای من
• شماره ٨٠٧: یار بی فرمان و دل هم همچنان
• شماره ٨٠٨: همی ریزی به بازی خون یاران