غزلیات
- شماره ١: آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ
- شماره ٢: کشیده عشق در زنجیر، جان ناشکیبا را
- شماره ٣: راندی ز نظر، چشم بلا دیده ما را
- شماره ٤: چند به دل فرو خورم این تف سینه تاب را
- شماره ٥: تازه شد آوازه خوبی ، گلستان ترا
- شماره ٦: من آن مرغم که افکندم به دام سد بلا خود را
- شماره ٧: طی زمان کن ای فلک ، مژده وصل یار را
- شماره ٨: خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را
- شماره ٩: نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را
- شماره ١٠: نبود طلوع از برج ما، آن ماه مهر افروز را
- شماره ١١: بار فراق بستم و ، جز پای خویش را
- شماره ١٢: عزت مبردر کار دل این لطف بیش از پیش را
- شماره ١٣: منع مهر غیر نتوان کرد یار خویش را
- شماره ١٤: چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را
- شماره ١٥: هست امید قوتی بخت ضعیف حال را
- شماره ١٦: بر سر نکشت درتب غم هیچکس مرا
- شماره ١٧: بر قول مدعی مکش ای فتنه گر مرا
- شماره ١٨: ننموده استخوان ز تن ناتوان مرا
- شماره ١٩: خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را
- شماره ٢٠: ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سینه را
- شماره ٢١: کس نزد هرگز در غمخانه اهل وفا
- شماره ٢٢: سد حیف از محبت بیش از قیاس ما
- شماره ٢٣: بسیار گرم پیش منه در هلاک ما
- شماره ٢٤: از کاه ، کهربا بگریزد به بخت ما
- شماره ٢٥: ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما
- شماره ٢٦: دلم را بود از آن پیمان گسل امید یاریها
- شماره ٢٧: پاک ساز از غیر دل ، وز خود تهی شو چون حباب
- شماره ٢٨: قصه می خوردن شبها و گشت ماهتاب
- شماره ٢٩: شد یار به اغیار دل آزار مصاحب
- شماره ٣٠: گهی از مهر یاد عاشق شیدا کند یا رب
- شماره ٣١: مژده وصل توام ساخته بیتاب امشب
- شماره ٣٢: ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب
- شماره ٣٣: کسی خود جان نبرد از شیوه چشم فسون سازت
- شماره ٣٤: این زمان یارب مه محمل نشین من کجاست
- شماره ٣٥: یاد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست
- شماره ٣٦: لطف پنهانی او در حق من بسیار است
- شماره ٣٧: در ره پر خطر عشق بتان بیم سر است
- شماره ٣٨: بازم از نو خم ابروی کسی در نظر است
- شماره ٣٩: تا مقصد عشاق رهی دور و دراز است
- شماره ٤٠: خوش است بزم ولی پر ز خائن راز است
- شماره ٤١: عتاب اگر چه همان در مقام خونریز است
- شماره ٤٢: طراز سبزه بر گلشن عذار خوش است
- شماره ٤٣: خوار می کن ، زار می کش، منتت بر جان ماست
- شماره ٤٤: امروز ناز عذر جفاهای رفته خواست
- شماره ٤٥: یار ما بی رحم یاری بوده است
- شماره ٤٦: ابر است و اعتدال هوای خزانی است
- شماره ٤٧: در دل همان محبت پیشینه باقی است
- شماره ٤٨: ترک من تیغ به کف ، بر زده دامن برخاست
- شماره ٤٩: به جور، ترک محبت خلاف عادت ماست
- شماره ٥٠: گرد آن خانه بگردم که در او خلوت تست
- شماره ٥١: بهر دلم که درد کش و داغدار تست
- شماره ٥٢: وداع جان و تنم استماع رفتن تست
- شماره ٥٣: بگذشت دور یوسف و دوران حسن تست
- شماره ٥٤: ابروی تو جنبید و خدنگی ز کمان جست
- شماره ٥٥: بگذران دانسته از ما گر ادایی سرزدست
- شماره ٥٦: از نظر افتاده یاریم مدتها شدست
- شماره ٥٧: هنوز عاشقی و دلرباییی نشدست
- شماره ٥٨: بازم زبان شکر به جنبش درآمدست
- شماره ٥٩: خوش صید غافلی به سر تیر آمدست
- شماره ٦٠: ناتوان موری به پابوس سلیمان آمدست
- شماره ٦١: از تو همین تواضع عامی مرا بس است
- شماره ٦٢: آنکه بی ما دید بزم عیش و در عشرت نشست
- شماره ٦٣: خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اینست
- شماره ٦٤: آنکس که مرا از نظر انداخته اینست
- شماره ٦٥: ای مدعی از طعن تو ما را چه ملالست
- شماره ٦٦: مشورت با غمزه چشمت را پی تسخیر کیست
- شماره ٦٧: یارب مه مسافر من همزبان کیست ؟
- شماره ٦٨: بسته بر فتراک و می پرسد که صیاد تو کیست
- شماره ٦٩: ای دیده ، دشتبان نگاهت به راه کیست
- شماره ٧٠: تا قسمتم ز میکده آرزوی کیست
- شماره ٧١: مریض عشق اگر سد بود علاج یکیست
- شماره ٧٢: ای همنفسان بودن وآسودن ما چیست
- شماره ٧٣: همرهی با غیر و از من احتراز از بهر چیست
- شماره ٧٤: کوچنان یاری که داند قدر اهل درد چیست
- شماره ٧٥: قدر اهل درد صاحب درد می داند که چیست
- شماره ٧٦: باز این عتاب و شیوه عاشق گداز چیست
- شماره ٧٧: زهر در چشم و چین بر ابرو چیست
- شماره ٧٨: خنده ات برما و بر داغ دل درمانده چیست
- شماره ٧٩: مست آمدی که موجب چندین ملال چیست
- شماره ٨٠: وصلم میسر است ولی بر مراد نیست
- شماره ٨١: سوز تب فراق تو درمان پذیر نیست
- شماره ٨٢: کس به بزم دلبران از دور گردان پیش نیست
- شماره ٨٣: دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست
- شماره ٨٤: وقت برقع ز رخ کشیدن نیست
- شماره ٨٥: جز غیر کسی همره آن عربده جو نیست
- شماره ٨٦: یک التفات ز فرماندهان نازم نیست
- شماره ٨٧: چه لطفها که در این شیوه نهانی نیست
- شماره ٨٨: طایر بستان پرستم لیکنم پر باز نیست
- شماره ٨٩: تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نیست
- شماره ٩٠: عاشق یکرنگ را یار وفادار هست
- شماره ٩١: پر گشت دل از راز نهانی که مرا هست
- شماره ٩٢: می نماید چند روزی شد که آزاریت هست
- شماره ٩٣: بردری ز آمد شد بسیار آزاریم هست
- شماره ٩٤: قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست
- شماره ٩٥: می توانم بود بی تو ، تاب تنهاییم هست
- شماره ٩٦: شکفتگیش چو هر روز نیست حالی هست
- شماره ٩٧: تو جفاکن که از اینسوی وفاداری هست
- شماره ٩٨: اسیر جلوه هر حسن عشقبازی هست
- شماره ٩٩: از عرض نیازم چه بلا بی خبرش داشت
- شماره ١٠٠: از پی بهبود درد ما دوا سودی نداشت
- شماره ١٠١: رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
- شماره ١٠٢: ز پیش دیده تا جانان من رفت
- شماره ١٠٣: به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
- شماره ١٠٤: گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت
- شماره ١٠٥: ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت
- شماره ١٠٦: گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
- شماره ١٠٧: تو منکری ولیک ، به من مهربانیت
- شماره ١٠٨: نوید آشنایی می دهد چشم سخنگویت
- شماره ١٠٩: هرگزم یارب از آن دیدار مهجوری مباد
- شماره ١١٠: هجران رفیق بخت زبون کسی مباد
- شماره ١١١: تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد
- شماره ١١٢: خوش نیست هرزمان زدن از جور یار داد
- شماره ١١٣: عیاذباله از روزی که عشقم در جنون آرد
- شماره ١١٤: باده کو تا خرد این دعوی بیجا ببرد
- شماره ١١٥: غمزه او حشر فتنه به هر جا ببرد
- شماره ١١٦: شام هجران تو تشریف به هر جا ببرد
- شماره ١١٧: خواهم آن عشق که هستی ز سرما ببرد
- شماره ١١٨: دلم امروز از آن لب هر زمان شکری دگر دارد
- شماره ١١٩: به زیر لب حدیق تلخ ، کان بیدادگر دارد
- شماره ١٢٠: به تنگ آمد دلم ، یک خنجر کاری طمع دارد
- شماره ١٢١: چشم او قصد عقل و دین دارد
- شماره ١٢٢: جانان نظری کو ز وفا داشت ندارد
- شماره ١٢٣: کار خوبی نه بگفت دگران باید کرد
- شماره ١٢٤: خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد
- شماره ١٢٥: کی دیدمش که قصد دل زار من نکرد
- شماره ١٢٦: چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد
- شماره ١٢٧: دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد
- شماره ١٢٨: تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد
- شماره ١٢٩: هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده شد
- شماره ١٣٠: هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد
- شماره ١٣١: مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد
- شماره ١٣٢: ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد
- شماره ١٣٣: اینست کزو رخنه به کاشانه من شد
- شماره ١٣٤: خوش آن کو غنچه سان با گلعذاری همنشین باشد
- شماره ١٣٥: گل چیست اگر دل ز غم آزاد نباشد
- شماره ١٣٦: به راز عشق زبان در میان نمی باشد
- شماره ١٣٧: دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود
- شماره ١٣٨: امروز ناز را به نیازم نظر نبود
- شماره ١٣٩: چو شمع شب همه شب سوز و گریه زانم بود
- شماره ١٤٠: ماه من گفتم که با من مهربان باشد ، نبود
- شماره ١٤١: مرغ ما دوش سراینده بستانی بود
- شماره ١٤٢: آنچه کردی ، آنچه گفتی غایت مطلوب بود
- شماره ١٤٣: بود آن وقتی که دشنام تو خاطر خواه بود
- شماره ١٤٤: آن مستی تو دوش ز پیمانه که بود
- شماره ١٤٥: دوش در کویی عجب بی لطفیی در کار بود
- شماره ١٤٦: با غیر دوش اینهمه گردیدنش چه بود
- شماره ١٤٧: چون تو مستغنی ز دل بودی دل آرایی چه بود
- شماره ١٤٨: چندین عنایت از پی چندین جفا چه بود
- شماره ١٤٩: دوش از عربده یک مرتبه باز آمده بود
- شماره ١٥٠: زان عهد یاد باد که از ما به کین نبود
- شماره ١٥١: هر دلی کز عشق جان شعله اندوزش نبود
- شماره ١٥٢: یک ره سؤال کن گنه بی گناه خود
- شماره ١٥٣: مرا وصلی نمی باید من و هجر و ملال خود
- شماره ١٥٤: نیازی کز هوس خیزد کدامش آبرو باشد
- شماره ١٥٥: ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
- شماره ١٥٦: بتان که اهل تعلق به قید شان بندند
- شماره ١٥٧: لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشاید
- شماره ١٥٨: خرم دل آن کس که ز بستان تو آید
- شماره ١٥٩: نزدیک ما سگان درت جا نمی کنند
- شماره ١٦٠: گر دیده به دریوزه دیدار نیاید
- شماره ١٦١: گر چه می دانم که می رنجی و مشکل می شود
- شماره ١٦٢: شهر، بیم است کزین حسن پرآشوب شود
- شماره ١٦٣: شکل مستانه و انکار شرابش نگرید
- شماره ١٦٤: این دل که دوستی به تو خون خواره می کند
- شماره ١٦٥: گر ریخت پر عقابی ، فر هما بماند
- شماره ١٦٦: المنة لله که شب هجر سر آمد
- شماره ١٦٧: یار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
- شماره ١٦٨: آنکس که دامن از پی کین تو بر زند
- شماره ١٦٩: بازم غم بیهوده به همخانگی آمد
- شماره ١٧٠: ملک دل را سپه ناز به یغما آمد
- شماره ١٧١: اغیار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند
- شماره ١٧٢: خوش آن روزی که زنجیر جنون بر پای من باشد
- شماره ١٧٣: در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد
- شماره ١٧٤: نشانم پیش تیرش کاش تیرش بر نشان آید
- شماره ١٧٥: هم مگر فیض توام نطق و بیانی بدهد
- شماره ١٧٦: غم هجوم آورده می دانم که زارم می کشد
- شماره ١٧٧: کجا در بزم او جای چو من دیوانه ای باشد
- شماره ١٧٨: باغ ترا نظارگیانی که دیده اند
- شماره ١٧٩: عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته اند
- شماره ١٨٠: پی وصلش نخواهم زود یاری در میان افتد
- شماره ١٨١: کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید
- شماره ١٨٢: کاری نشد از پیش و ز کف نقد بقا شد
- شماره ١٨٣: پی خدنگ جگر گون به خون مردم کرد
- شماره ١٨٤: غلام عشق حاشا کز جفای یار بگریزد
- شماره ١٨٥: در آن دیار که هجران بود حیات نباشد
- شماره ١٨٦: هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد
- شماره ١٨٧: آیینه جمال ترا آن صفا نماند
- شماره ١٨٨: هرکه یار ماست میل کشتن ما می کند
- شماره ١٨٩: ما را به سوی خود خم موی تو می کشد
- شماره ١٩٠: دوش اندک شکوه ای از یار می بایست کرد
- شماره ١٩١: سرخیی کان ز نی تیر تو پیدا باشد
- شماره ١٩٢: می کشم زان تند خو گر صد تغافل می کند
- شماره ١٩٣: هرگز به غرض عشق من آلوده نگردد
- شماره ١٩٤: آنکه هرگز یاد مشتاقان به مکتوبی نکرد
- شماره ١٩٥: دلی کز عشق گردد گرم، افسردن نمی داند
- شماره ١٩٦: کسی از دور تا کی چین ابروی کسی بیند
- شماره ١٩٧: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید
- شماره ١٩٨: شوقم گرفت و از در عقلم برون کشید
- شماره ١٩٩: ز کار بسته ما عقده حرمان که بگشاید
- شماره ٢٠٠: سد حشر جان ز پی یکه سواری رسید
- شماره ٢٠١: مگر من بلبلم کز گفتگوی گل زبان بندد
- شماره ٢٠٢: چرا خود را کسی در دام سد بی نسبت اندازد
- شماره ٢٠٣: در راسته ناز فروشان که بتانند
- شماره ٢٠٤: ما را دو روزه دوری دیدار می کشد
- شماره ٢٠٥: خونخواره راهی می روم تا خود به پایان کی رسد
- شماره ٢٠٦: عشق کو تا شحنه حسرت به زندانم کشد
- شماره ٢٠٧: درون دل به غیر از یار و فکر یار کی گنجد
- شماره ٢٠٨: دلم خود را به نیش غمزه ای افکار می خواهد
- شماره ٢٠٩: جنونی داشتم زین پیش بازم آن جنون آمد
- شماره ٢١٠: آه شراره بارم کان از درون برآمد
- شماره ٢١١: کی اهل دل به کام خود از دوستان برند
- شماره ٢١٢: ز عشق من به تو اغیار بدگمان شده اند
- شماره ٢١٣: یاران خدای را به سوی او گذر کنید
- شماره ٢١٤: سرت از غرور خوبی به کسی فرو نیاید
- شماره ٢١٥: روزها شد تا کسم پیرامن این در ندید
- شماره ٢١٦: تو خون به کاسه من کن که غیرتاب ندارد
- شماره ٢١٧: به لب بگوی که آن خنده نهان نکند
- شماره ٢١٨: چرا ستمگر من با کسی جفا نکند
- شماره ٢١٩: پرسیدن حال دل ریشم بگذارید
- شماره ٢٢٠: آیین دستگیری ز اهل جهان نیاید
- شماره ٢٢١: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید
- شماره ٢٢٢: روم به جای دگر ، دل دهم به یار دگر
- شماره ٢٢٣: دل و طبع خویش را گو که شوند نرم خوتر
- شماره ٢٢٤: آخر ای مغرور گاهی زیر پای خود نگر
- شماره ٢٢٥: گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار
- شماره ٢٢٦: جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
- شماره ٢٢٧: عزلت ما شده سر تاسر دنیا مشهور
- شماره ٢٢٨: شده ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز
- شماره ٢٢٩: مست آن ترک به کاشانه من بود امروز
- شماره ٢٣٠: دوش پر عربده ای بود و نه آنست امروز
- شماره ٢٣١: ای دل بی جرم زندانی، تو در بندی هنوز
- شماره ٢٣٢: وه که دامن می کشد آن سرو ناز از من هنوز
- شماره ٢٣٣: گر چه دوری می کنم بی صبر و آرامم هنوز
- شماره ٢٣٤: هست از رویت مرا سد گونه حیرانی هنوز
- شماره ٢٣٥: شرح ضعفم از سگان آستان خود بپرس
- شماره ٢٣٦: مغرور کسی به که درت جا نکند کس
- شماره ٢٣٧: ای دل به بند دوری او جاودانه باش
- شماره ٢٣٨: عشق می فرمایدم مستغنی از دیدار باش
- شماره ٢٣٩: تن اگر نبود ز نزدکان چو شد گو دور باش
- شماره ٢٤٠: ترک ما کردی برو همصحبت اغیار باش
- شماره ٢٤١: روزی این بیگانگی بیرون کند از خوی خویش
- شماره ٢٤٢: کردیم نامزد به تو نابود و بود خویش
- شماره ٢٤٣: در مانده ام به درد دل بی علاج خویش
- شماره ٢٤٤: بند دیگر دارم از عشقت به هر پیوند خویش
- شماره ٢٤٥: ما در مقام صبر فشردیم گام خویش
- شماره ٢٤٦: تو و هر روز و بزم عشرت خویش
- شماره ٢٤٧: ریخت خونم را و برد از پیش آن بیداد کیش
- شماره ٢٤٨: الاهی از میان ناپسندان بر کران دارش
- شماره ٢٤٩: مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش
- شماره ٢٥٠: کوهکن بر یاد شیرین و لب جان پرورش
- شماره ٢٥١: با جوانی چند در عین وفا می بینمش
- شماره ٢٥٢: بست زبان شکوه ام لب به سخن گشادنش
- شماره ٢٥٣: بر میان دامن زدن بینند و چابک رفتنش
- شماره ٢٥٤: نیستم یک دم ز درد و محنت هجران خلاص
- شماره ٢٥٥: تکیه کردم بر وفای او غلط کردم ، غلط
- شماره ٢٥٦: بی رخ جان پرور جانان مرا از جان چه حظ
- شماره ٢٥٧: قیمت اهل وفا یار ندانست دریغ
- شماره ٢٥٨: به سودای تو مشغولم ز غوغای جهان فارغ
- شماره ٢٥٩: شمع بزم غیر شد با روی آتشناک، حیف
- شماره ٢٦٠: مستغنی است از همه عالم گدای عشق
- شماره ٢٦١: مده از خنده فریب و مزن از غمزه خدنگ
- شماره ٢٦٢: تو زمن پرس قدر روز وصال
- شماره ٢٦٣: کی تبسم دور از آن شیرین تکلم می کنم
- شماره ٢٦٤: دل باز رست از تو ،ز بند زمانه هم
- شماره ٢٦٥: تا چند به غمخانه حسرت بنشینم
- شماره ٢٦٦: برزن ای دل دامن کوشش که کاری کرده ام
- شماره ٢٦٧: هر خون که تو دادی چو می ناب کشیدیم
- شماره ٢٦٨: سحر کجاست که فراش جلوگاه توام
- شماره ٢٦٩: ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
- شماره ٢٧٠: عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده ایم
- شماره ٢٧١: من این کوشش که در تسخیر آن خودکام می کردم
- شماره ٢٧٢: نیستیم از دوریت با داغ حرمان نیستیم
- شماره ٢٧٣: به آنکه بر سرلطفی مکش ز منت خویشم
- شماره ٢٧٤: شد وقت آن دیگر که من ترک شکیبایی کنم
- شماره ٢٧٥: این بس که تماشایی بستان تو باشم
- شماره ٢٧٦: بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
- شماره ٢٧٧: دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
- شماره ٢٧٨: مبادا یارب آن روزی که من از چشم یار افتم
- شماره ٢٧٩: آمدم از سرنو بر سر پیوند قدیم
- شماره ٢٨٠: می توانم که لب از آب خضر تر نکنم
- شماره ٢٨١: ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم
- شماره ٢٨٢: ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم
- شماره ٢٨٣: مصلحت دیده چنین صبر که سویش نروم
- شماره ٢٨٤: نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
- شماره ٢٨٥: چو خواهم کز ره شوقش دمی بر گرد سر گردم
- شماره ٢٨٦: در آغاز محبت گر وفا کردی چه می کردم
- شماره ٢٨٧: دارد که چون تو پادشهی بنده ات شوم
- شماره ٢٨٨: ز کوی آن پری دیوانه رفتم
- شماره ٢٨٩: خوشست آن مه به اغیار آزمودم
- شماره ٢٩٠: از آن تر شد به خون دیده دامانی که دارم
- شماره ٢٩١: انجام حسن او شد پایان عشق من هم
- شماره ٢٩٢: دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم
- شماره ٢٩٣: از تندی خوی تو گهی یاد نکردم
- شماره ٢٩٤: ز کمال ناتوانی به لب آمدست جانم
- شماره ٢٩٥: همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
- شماره ٢٩٦: منفعل گشت بسی دوش چو مستش دیدم
- شماره ٢٩٧: چون طفل اشک پرده در راز نیستم
- شماره ٢٩٨: در آن مجلس که او را همدم اغیار می دیدم
- شماره ٢٩٩: دلی و طاقت سد آه آتشین دارم
- شماره ٣٠٠: در راه عشق با دل شیدا فتاده ایم
- شماره ٣٠١: از بهر چه در مجلس جانانه نباشم
- شماره ٣٠٢: جان رفت و ما به آرزوی دل نمی رسیم
- شماره ٣٠٣: برو که با دل پر درد و روی زرد بیایم
- شماره ٣٠٤: مدتی شد کز گلستانی جدا افتاده ام
- شماره ٣٠٥: صبرم نماند و نیست دگر تاب فرقتم
- شماره ٣٠٦: کی بود کز تو جان فکاری نداشتم
- شماره ٣٠٧: آتش به جگر زان رخ افروخته دارم
- شماره ٣٠٨: چها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
- شماره ٣٠٩: دیریست که رندانه شرابی نکشیدیم
- شماره ٣١٠: جانا چه واقعست بگو تا چه کرده ایم
- شماره ٣١١: من که چون شمع از تف دل جانگدازی می کنم
- شماره ٣١٢: گو جان ستان از من که من تن در بلای او دهم
- شماره ٣١٣: سد دشنه بر دل می خورم و ز خویش پنهان می کنم
- شماره ٣١٤: آورده اقبالم دگر تا سجده این در کنم
- شماره ٣١٥: کاری مکن که رخصت آه سحر دهم
- شماره ٣١٦: ما اجنبی ز قاعده کار عالمیم
- شماره ٣١٧: به من از تو مهر خواهم نه تو بگذری ز کین هم
- شماره ٣١٨: دل پر حسرت از کوی تو برگردیدم و رفتم
- شماره ٣١٩: یک همدم و همنفس ندارم
- شماره ٣٢٠: چو دیدم خوار خود را از در آن بیوفا رفتم
- شماره ٣٢١: در بزم وصل اگر چه همین در میان منم
- شماره ٣٢٢: به دل دیرین بنایی بود کندم
- شماره ٣٢٣: به استغنات میرم سرو استغنا بلند من
- شماره ٣٢٤: آمد آمد حسن در رخش غرور انگیختن
- شماره ٣٢٥: هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران
- شماره ٣٢٦: من اگر این بار رفتم ، رفتم آزارم مکن
- شماره ٣٢٧: ای قامت تو جلوه ده شیوه های حسن
- شماره ٣٢٨: مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن
- شماره ٣٢٩: رشک می بردند شهری بر من و احوال من
- شماره ٣٣٠: مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
- شماره ٣٣١: اینچنین گر جانب اغیار خواهی داشتن
- شماره ٣٣٢: شد صرف عمرم در وفا بیداد جانان همچنان
- شماره ٣٣٣: تغافلها زد اما شد نگاهی عذر خواه من
- شماره ٣٣٤: چه کم می گردد از حشمت بلاگردان نازم کن
- شماره ٣٣٥: پیش تو بسی از همه کس خوارترم من
- شماره ٣٣٦: آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان
- شماره ٣٣٧: ای اجل از قید زندان غمم آزاد کن
- شماره ٣٣٨: نوبهار آمد ولی بی دوستان در بوستان
- شماره ٣٣٩: فراغت بایدت جا در سر کوی قناعت کن
- شماره ٣٤٠: ما را میازار اینهمه چندین جفا بر ما مکن
- شماره ٣٤١: زینسان که تند می گذرد خوشخرام من
- شماره ٣٤٢: به دست آور بتی جان بخش و عیش جاودانی کن
- شماره ٣٤٣: گهی از بزم بر می خیز و طرف بام جا می کن
- شماره ٣٤٤: می یابم از خود حسرتی باز از فراق کیست این
- شماره ٣٤٥: ز کویت رخت بربستم نگاهی زاد راهم کن
- شماره ٣٤٦: ای که دل بردی ز دلدار من آزارش مکن
- شماره ٣٤٧: تو پاک دامن نوگلی من بلبل نالان تو
- شماره ٣٤٨: دلا عزم سفر دارم از آن در گفتم آگه شو
- شماره ٣٤٩: آمده نو به شحنگی در دلم آرزوی تو
- شماره ٣٥٠: یک بار نباشد که نیازرده ام از تو
- شماره ٣٥١: ترسم جنون غالب شود طغیان کند سودای تو
- شماره ٣٥٢: گر چه کردم ذوقها از آشناییهای او
- شماره ٣٥٣: میان مردمانم خوار کردی عزت من کو
- شماره ٣٥٤: دل از عشق کهن بگرفت از نو دلستانی کو
- شماره ٣٥٥: شد بی حساب کشور جانها خراب از او
- شماره ٣٥٦: سد خانه دین سوخت به هر رهگذر از تو
- شماره ٣٥٧: می روم نزدیک و حال خویش می گویم به او
- شماره ٣٥٨: منفعل دل خودم چند کشد جفای تو
- شماره ٣٥٩: آتشی خواهم دل افسرده را بریان در او
- شماره ٣٦٠: با مدعی به صلح بدل گشت جنگ تو
- شماره ٣٦١: تند سویم به غضب دید که برخیز و برو
- شماره ٣٦٢: خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده
- شماره ٣٦٣: گرفته رنگ ز خون دلم چو لاله پیاله
- شماره ٣٦٤: هجر خدایا بس است زود وصالی بده
- شماره ٣٦٥: صاف طرب آماده کن ترتیب عشرتخانه ده
- شماره ٣٦٦: لاله اش از سیلیت نیلوفری شد آه آه
- شماره ٣٦٧: گذشتم از درت بر خاک سد جا چشم تر مانده
- شماره ٣٦٨: ناوکت بر سینه این ناتوان آمد همه
- شماره ٣٦٩: بر آن سرم که نیاسایم از مشقت راه
- شماره ٣٧٠: در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه
- شماره ٣٧١: قلب سپه ماست به یک حمله شکسته
- شماره ٣٧٢: آخر ای بیگانه خو ناآشنایی اینهمه
- شماره ٣٧٣: سوی بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده ای
- شماره ٣٧٤: شوقیست غالب بر دلم ازنو، به دل جا کرده ای
- شماره ٣٧٥: خواهد دگر به دامگهی بال بسته ای
- شماره ٣٧٦: مردمی فرموده جا در چشم گریان کرده ای
- شماره ٣٧٧: سبوی باده ای گویا به هر پیمانه ای خوردی
- شماره ٣٧٨: من اندوهگین را قصد جان کردی ، نکو کردی
- شماره ٣٧٩: چه فروشدی به کلفت چه شدت چه حال داری
- شماره ٣٨٠: جایی روم که جنس وفا را خرد کسی
- شماره ٣٨١: چه شود گرم نوازی به عنایت خطابی
- شماره ٣٨٢: چون کوه غم تاب آورد جسمی بدین فرسودگی
- شماره ٣٨٣: گر طی کنم طریق ادب را چه می کنی
- شماره ٣٨٤: چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمی دیدی
- شماره ٣٨٥: چه دیدی ای که هرگز بد نبینی
- شماره ٣٨٦: آتشی در جان ما افروختی
- شماره ٣٨٧: من و از دور تماشای گلستان کسی
- شماره ٣٨٨: ای از گل عذرات هر مرغ را نوایی
- شماره ٣٨٩: مرا زد راه عشق خردسالی
- شماره ٣٩٠: خوش است چشم به چشم تو و نگاه نهانی
- شماره ٣٩١: کردم از سجده راه تو جبین آرایی
- شماره ٣٩٢: چو پیش نقش شیرین کوهکن عرض بلا کردی
- شماره ٣٩٣: ای جوان ترک وش میر کدامین لشکری
- شماره ٣٩٤: از برای خاطر اغیار خوارم می کنی
- شماره ٣٩٥: بکش زارم چه دایم حرف از آزار می گویی
- شماره ٣٩٦: ای آنکه عرض حال من زار کرده ای
- شماره ٣٩٧: ای مرغ سحر حسرت بستان که داری