غزلها
- شماره ١: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی
- شماره ٢: ایا بدور تو از مثل تو جهان خالی
- شماره ٣: ای پسته دهانت شیرین و انگبین لب
- شماره ٤: مرغ دلم صید کرد غمزه چون تیر او
- شماره ٥: لب گل در تبسم آمد باز
- شماره ٦: عاشقان روی یار از وصل و هجران فارغند
- شماره ٧: ایا سلطان عشق تو نشسته بر سریر دل
- شماره ٨: هرکه در عشق نمیرد ببقایی نرسد
- شماره ٩: نگار من که بلب جان دهد جهانی را
- شماره ١٠: ای چو انجم جیش حسنت بی عدد
- شماره ١١: ای غم عشق تو برده ز دل ما تنگی
- شماره ١٢: ای لبت را خواص جان دادن
- شماره ١٣: مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالایی
- شماره ١٤: ای زمان همچون مکان گشته حجاب روی تو
- شماره ١٥: اندر ره تو دل چه بود جان چه قدر دارد
- شماره ١٦: از جمال تو مگر نیست خبر سلطانرا
- شماره ١٧: ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن
- شماره ١٨: اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی
- شماره ١٩: زهی خورشید را داده رخ تو حسن و زیبایی
- شماره ٢٠: دلارامی که حیرانم من از حسن جهانگیرش
- شماره ٢١: زهی جهان شده روشن بآفتاب جمالت
- شماره ٢٢: آن کو بدر تو سر نهاده است
- شماره ٢٣: چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم
- شماره ٢٤: عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد
- شماره ٢٥: سوی صحرا شو دمی ای دوست با ما در بهار
- شماره ٢٦: اگر خورشید و مه نبود سعادت با درویش را
- شماره ٢٧: اختر از خدمت قمر دور است
- شماره ٢٨: دلبر ما کهربا بر دست بست
- شماره ٢٩: حسن تو بر ماه لشکر می کشد
- شماره ٣٠: اگرچه راه بسی بود تا من از آتش
- شماره ٣١: درین سخن صفت حسن یار چون گنجد
- شماره ٣٢: گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد
- شماره ٣٣: شکری بجان خریدم زلب شکرفروشت
- شماره ٣٤: ز کویی کآنچنان ماهی برآید
- شماره ٣٥: دل کنون زنده بجان نیست که جانان اینجاست
- شماره ٣٦: در رخت می نگرم جلوه گه جان اینجاست
- شماره ٣٧: چو روی تو از حسن رنگین شده
- شماره ٣٨: طوطی روح که دامش قفس ناسوتست
- شماره ٣٩: روی از خلق بگردان که بحق راه اینست
- شماره ٤٠: ای (که) تو جان جهانی و جهان جانی
- شماره ٤١: ای سازگار با همه با من نساختی
- شماره ٤٢: ای دوست بی تو ما را اندر جهان چه خوشی
- شماره ٤٣: گر دست دوست وار در آری بگردنم
- شماره ٤٤: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
- شماره ٤٥: ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام
- شماره ٤٦: زنده دل نبود کسی کو ذوق درویشان نداشت
- شماره ٤٧: الا ای شمع دل را روشنایی
- شماره ٤٨: مرا که روی (تو) باید بگلستان چه کنم
- شماره ٤٩: فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد
- شماره ٥٠: ایا بحسن چو شیرین بملک چون پرویز
- شماره ٥١: ای دریغا کز وصال یار ما را رنگ نیست
- شماره ٥٢: هرکرا داد سعادت بلقای تو نوید
- شماره ٥٣: سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد
- شماره ٥٤: مست عشقت بخود نیاید باز
- شماره ٥٥: ایا چو فصل بهار از رخت جهانرا زین
- شماره ٥٦: الا ای بچهره گلستان من
- شماره ٥٧: ای عشق تو داده روح را می
- شماره ٥٨: این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد
- شماره ٥٩: ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ
- شماره ٦٠: تا چه معنیست در آن روی جهان آرایش
- شماره ٦١: ای خجل از روی خوبت آفتاب
- شماره ٦٢: آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند
- شماره ٦٣: تو می روی و مرا نقش تست در دیده
- شماره ٦٤: دوست سلطان و دل ولایت اوست
- شماره ٦٥: منم امروز دور از مشرب خویش
- شماره ٦٦: رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود
- شماره ٦٧: اگر بخت و اقبال یاری کند
- شماره ٦٨: طوطی خجل فرو ماند از بلبل زبانت
- شماره ٦٩: کسی کو همچو تو جانان ندارد
- شماره ٧٠: در تن زنده یکی مرده بود زندانی
- شماره ٧١: در سمن با آن طراوت حسن این رخسار نیست
- شماره ٧٢: ای آنکه حسن صورت تو نیست در کسی
- شماره ٧٣: ای در لب لعل تو شکر تعبیه کرده
- شماره ٧٤: ای گلستان حسن ترا بنده عندلیب
- شماره ٧٥: هرکس از عشق می زند نفسی
- شماره ٧٦: ای در سخن دهانت تنگ شکر گشاده
- شماره ٧٧: دل شد ز دست و دست بدلبر نمی رسد
- شماره ٧٨: گرچه از بهر کسی جان نتوان داد ز دست
- شماره ٧٩: بخت و اقبال خوهی خدمت درویشان کن
- شماره ٨٠: دلستانا از جهان رسم وفا برداشتی
- شماره ٨١: اگر چه حد من نبود حدیث عشق تو گفتن
- شماره ٨٢: چو عاشقان تو عیش شبانه می کردند
- شماره ٨٣: من تحفه از دل می کنم نزدیک جانان می برم
- شماره ٨٤: چو روی تو گل رنگین ندیدم
- شماره ٨٥: تا بکی این جور کشیدن ز یار
- شماره ٨٦: ای ترا هرگز نبوده یاری از یاران دریغ
- شماره ٨٧: ای خریداران رویت عاشقان جان فروش
- شماره ٨٨: روز رخت که غره ماه جمال تست
- شماره ٨٩: اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری
- شماره ٩٠: آنچه ز تست حال من گفت نمی توانمش
- شماره ٩١: دی یکی گفت که از عشق خبرها دارد
- شماره ٩٢: دلستانی که بجان نیست امان از چشمش
- شماره ٩٣: کبر با اهل محبت ناز با اهل نیاز
- شماره ٩٤: دوش ما را از سعادت بود جانان در کنار
- شماره ٩٥: عاشقم بر تو و بر صورت جان پرور تو
- شماره ٩٦: ای که در باغ جمالست رخ تو چون گل
- شماره ٩٧: مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند
- شماره ٩٨: بهار آمد و گویی که باد نوروزی
- شماره ٩٩: از یار اگر چه دور شدی یار از آن تست
- شماره ١٠٠: کیست درین دور پیر اهل معانی
- شماره ١٠١: چون دل گرفت لشکر سلطان عشق یار
- شماره ١٠٢: تنی داری بسان خرمن گل
- شماره ١٠٣: در شهر بحسن تو رویی نتوان دیدن
- شماره ١٠٤: قومی که جان بحضرت جانان همی برند
- شماره ١٠٥: دلبری کز لطف گویی بر تنش جان غالبست
- شماره ١٠٦: ای چون تو نبوده گل در هیچ گلستانی
- شماره ١٠٧: بیناست چشم جان من از دیدن آن ماه رو
- شماره ١٠٨: برنگ خود نیم زآن رو وزآن مو
- شماره ١٠٩: ای رفته رونق از گل روی تو باغ را
- شماره ١١٠: ای مه و خور بروی تو محتاج
- شماره ١١١: جانم از عشقت پریشانی گرفت
- شماره ١١٢: جرعه یی می نخورده از دستش
- شماره ١١٣: حدیث عشق در گفتن نیاید
- شماره ١١٤: دی بامداد آن صنم آفتاب روی
- شماره ١١٥: چون برآمد آفتاب از مشرق پیراهنش
- شماره ١١٦: ما فتنه بر توایم و تویی فتنه بر سخن
- شماره ١١٧: همچو من وصل ترا هیچ سزاواری هست
- شماره ١١٨: ای شاه حسنت را مدد از کبریای خویشتن
- شماره ١١٩: می سزد گر جان دهم چون دلستانی یافتم
- شماره ١٢٠: نگار من چو اندر من نظر کرد
- شماره ١٢١: ای جمال تو رشک حورالعین
- شماره ١٢٢: بچشم مست خود آن را که کرده ای نظری
- شماره ١٢٣: چو هیچ می نکنی التفات با ما تو
- شماره ١٢٤: چنان عشقش پریشان کرد ما را
- شماره ١٢٥: در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
- شماره ١٢٦: چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی
- شماره ١٢٧: ای ز شیرینی شده دام مگس
- شماره ١٢٨: ای خطت سلسله یی بر قمر از عنبر ناب
- شماره ١٢٩: ای مرغ صبح بشکن ناقوس پاسبانان
- شماره ١٣٠: ای شده حسن ترا پیشه جهان آرایی
- شماره ١٣١: ای منور بروی تو هر چشم
- شماره ١٣٢: ای ز عشقت مهر و مه سرگشته در گردون خویش
- شماره ١٣٣: یار بر من در فشاند از لؤلوی مکنون خویش
- شماره ١٣٤: ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان
- شماره ١٣٥: بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن
- شماره ١٣٦: از نظرت روی ما ماه منور شود
- شماره ١٣٧: از خرگه تن من دل خیمه زآن برون زد
- شماره ١٣٨: هم دلبر من با من دلدار شود روزی
- شماره ١٣٩: مرا از عشق تو دستیست بر دل
- شماره ١٤٠: ای بر گل روی تو حسد باغ ارم را
- شماره ١٤١: دل درو بند که دلدارت اوست
- شماره ١٤٢: ای چشم من از رخ تو روشن
- شماره ١٤٣: ای شده لعل لب تو شکرافشان در سخن
- شماره ١٤٤: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
- شماره ١٤٥: خمر عشقت خوردم و کردم بمستی کشف راز
- شماره ١٤٦: باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم
- شماره ١٤٧: آفتاب حسن را برج شرف شد روی دوست
- شماره ١٤٨: ای سر طره تو پای دلم را زنجیر
- شماره ١٤٩: دل تنگم و ز عشق توام بار بر دلست
- شماره ١٥٠: ای بزیر زلف تو سایه نشین خورشید و ماه
- شماره ١٥١: ترا اگر چه فراغت بود ز یاری من
- شماره ١٥٢: چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند
- شماره ١٥٣: عشق تو زیر و زبر دارد دلم
- شماره ١٥٤: بپوش آن رخ و دلربایی مکن
- شماره ١٥٥: بخت من از تست شور ای بت شیرین دهن
- شماره ١٥٦: دل زنده بدرد عشق باشد
- شماره ١٥٧: گر جمله شهر صورت و روی نکو بود
- شماره ١٥٨: بغیر دوست نداند کسی که من چه کسم
- شماره ١٥٩: دلم بوسه زآن لعل نوشین خوهد
- شماره ١٦٠: هم کوی تو از جهان برونست
- شماره ١٦١: خط نورست بر آن تخته پیشانی تو
- شماره ١٦٢: ای همه هستی مبر در خود گمان نیستی
- شماره ١٦٣: دین و دنیا از آن من باشد
- شماره ١٦٤: ترا من دوست دارم تا جهان هست
- شماره ١٦٥: تا نقش تو هست در ضمیرم
- شماره ١٦٦: تویی که عارض رخسار دلستان داری
- شماره ١٦٧: ای دوستر از جانم زین بیش مرنجانم
- شماره ١٦٨: اندرین شهر دلم سرو روانی دارد
- شماره ١٦٩: روی تو که ماه را خجل دارد
- شماره ١٧٠: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
- شماره ١٧١: همه جان و دلست دلبر من
- شماره ١٧٢: ماه دو هفته را نبود نور روی دوست
- شماره ١٧٣: مرا گر دولتی باشد که روزی با تو بنشینم
- شماره ١٧٤: مشکلست این که کسی را بکسی دل برود
- شماره ١٧٥: نظر کن روی آن دلبر ببین شمع
- شماره ١٧٦: اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم
- شماره ١٧٧: سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خویش
- شماره ١٧٨: چو شود کز سر جرمم بکرم برخیزی
- شماره ١٧٩: ای نو عروس حسن ترا آفتاب روی
- شماره ١٨٠: بدل چه پند دهم تا دل از تو برگیرد
- شماره ١٨١: نه اهل دل بود آن کو دل از دلبر بگرداند
- شماره ١٨٢: شمع خورشید که آفاق منور دارد
- شماره ١٨٣: از پسته تنگ خود آن یار شکر بوسه
- شماره ١٨٤: نام تو گر بر زبان رانم زبانم خوش شود
- شماره ١٨٥: ای جان من ز جوهر عشقت خزینه یی
- شماره ١٨٦: ای کرده بعشق تو دل پرورش جانها
- شماره ١٨٧: خورشید منی بروی پرنور
- شماره ١٨٨: باغ را گرچه برخ کرد بهشت آیین گل
- شماره ١٨٩: چو بیند روی تو ای نازنین گل
- شماره ١٩٠: باز دریافتن دوست مرا چون خورشید
- شماره ١٩١: مرا بغیر تو اندر جهان دگر کس نیست
- شماره ١٩٢: دلارامی که همچون مه بشب بینند دیدارش
- شماره ١٩٣: چه دلبری که رخ تست در گلستان ماه
- شماره ١٩٤: زهی با صورت خوبت تعلق اهل معنی را
- شماره ١٩٥: ای بلبل جانم (را) از روی تو گلزاری
- شماره ١٩٦: بیک نظر دل خلقی همی برد یارم
- شماره ١٩٧: از آن شکر که تو در پسته دهان داری
- شماره ١٩٨: عاشق روی تو از کوی تو ناید در بهشت
- شماره ١٩٩: هلال حسن بعهد رخ تو یافت کمال
- شماره ٢٠٠: من ز عشق تو رستم از غم خویش
- شماره ٢٠١: نگارا تا ترا دیدم دل اندر کس نمی بندم
- شماره ٢٠٢: ای گل روی تو برده رونق گلزارها
- شماره ٢٠٣: عشق تو مرا ز من برآورد
- شماره ٢٠٤: ز دلبران همه شهر دل پذیر تویی
- شماره ٢٠٥: چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت
- شماره ٢٠٦: آنکس که بهر نام تو از جان زیان نکرد
- شماره ٢٠٧: پیغام روی تو چو ببردند ماه را
- شماره ٢٠٨: فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلی را
- شماره ٢٠٩: زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر
- شماره ٢١٠: بخود نظر کن اگر می خوهی که جان بینی
- شماره ٢١١: آن دلارامی که آرامی نباشد با منش
- شماره ٢١٢: تبارک الله از آن روی دلستان که تراست
- شماره ٢١٣: ای مشک و عنبر شمه یی از بوی تو
- شماره ٢١٤: ای خورده روح از جام عشقت باده یی
- شماره ٢١٥: ای بگرد خرمن تو خوشه چین خورشید و ماه
- شماره ٢١٦: گر دست رسد روزی در پات سرافشانم
- شماره ٢١٧: ما را دلیست سوخته آتش طلب
- شماره ٢١٨: ترا من دوست میدارم چو بلبل مر گلستانرا
- شماره ٢١٩: ای که شاهان جهانند گدایان درت
- شماره ٢٢٠: ای که شیرینی تو شور در آفاق افگند
- شماره ٢٢١: گرچه جان می دهم از آرزوی دیدارش
- شماره ٢٢٢: ای که لبت منبع آب بقاست
- شماره ٢٢٣: گر درد عشق در دل و در جان اثر کند
- شماره ٢٢٤: من می روم و دلم بر تست
- شماره ٢٢٥: مرا چندانکه در سر دیده باشد
- شماره ٢٢٦: نور رخ تو قمر ندارد
- شماره ٢٢٧: عاشقانرا می دهد دایم نشان از روی دوست
- شماره ٢٢٨: هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد
- شماره ٢٢٩: ما دل برای دوست ز جان برگرفته ایم
- شماره ٢٣٠: شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش
- شماره ٢٣١: من از خدای جهان عمر میخوهم چندان
- شماره ٢٣٢: تعالی الله چه رویست آن بنزهت چون گلستانی
- شماره ٢٣٣: تویی سلطان ملک حسن و چون من صد گدا داری
- شماره ٢٣٤: دلم بربود دوش آن نرگس مست
- شماره ٢٣٥: کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد
- شماره ٢٣٦: آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت
- شماره ٢٣٧: گر عیب کنی که زار می نالم
- شماره ٢٣٨: ای ایمن آفتاب رخت از زوال حسن
- شماره ٢٣٩: ای که اندر چشم مستت فتنه دارد خوابگاه
- شماره ٢٤٠: ای نور دیده دیده ز (روی) تو نور یافت
- شماره ٢٤١: دل نمیرد تا ابد گر عشق باشد جان دل
- شماره ٢٤٢: ای رخ تو شاه ملک دلبری
- شماره ٢٤٣: عشق اسلامست و دیگر کافری
- شماره ٢٤٤: دلا با عشق کن پیمان و می رو
- شماره ٢٤٥: چو کرد زلف تو پیرامن قمر حلقه
- شماره ٢٤٦: ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را
- شماره ٢٤٧: ای نامه نو رسیده از یار
- شماره ٢٤٨: کسی کو غم عشق جانان نداشت
- شماره ٢٤٩: دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت
- شماره ٢٥٠: غنچه چون کرد تبسم سوی صحرا نرویم
- شماره ٢٥١: ای ستم کرده همیشه با وفاداران خویش
- شماره ٢٥٢: دل ز غمت زنده شد ای غم تو جان دل
- شماره ٢٥٣: مرا تا دل شد اندر کار رویت
- شماره ٢٥٤: بهشت روح شد گلزار رویت
- شماره ٢٥٥: دلرا چو کرد عشق تهی و فرو نشست
- شماره ٢٥٦: بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود
- شماره ٢٥٧: ای زآفتاب رویت مه برده شرمساری
- شماره ٢٥٨: یار دل بر بود و از من روی پنهان کردو رفت
- شماره ٢٥٩: مرا کرد بیچاره در کار او
- شماره ٢٦٠: ای که با من مهربان صد کینه در دل داشتی
- شماره ٢٦١: گر چه وصلت نفسی می ندهد دست مرا
- شماره ٢٦٢: ترکیست یارمن که نداند کس از گلش
- شماره ٢٦٣: زکوی دوست بادی بر من افتاد
- شماره ٢٦٤: ای هما سایه قدم از در من بازمگیر
- شماره ٢٦٥: آنکوبتست زنده بجانش چه حاجتست
- شماره ٢٦٦: چو دست و روی بشویی ودر نماز شوی
- شماره ٢٦٧: هر که یک شکر از آن پسته دهان بستاند
- شماره ٢٦٨: ای که در باغ نکویی بتو نبود مانند
- شماره ٢٦٩: گشت روی زمین چو صحن بهشت
- شماره ٢٧٠: تا چند بر امید روم در سرای یار
- شماره ٢٧١: ای زروی تو مه و خور را مدد
- شماره ٢٧٢: ای رفته دور از برما چون نیامدی
- شماره ٢٧٣: دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود
- شماره ٢٧٤: آن نکو روی که روی ازنظرم پنهان داشت
- شماره ٢٧٥: ای اهل دل زلعل تو کرده غذای روح
- شماره ٢٧٦: بیا که بی تو مرا کار برنمی آید
- شماره ٢٧٧: چنان بوصل تو میلیست خاطر مارا
- شماره ٢٧٨: آنجا که جای دوست بود من نمی رسم
- شماره ٢٧٩: زمهر روی توای سرو ماه پیشانی
- شماره ٢٨٠: کسی کو عشق بازد بارخ تو
- شماره ٢٨١: نسخه عشق تو بر رق دلم مسطورست
- شماره ٢٨٢: در شهر اگر زمانی آن خوش پسر برآید
- شماره ٢٨٣: ای نکو رو مشو از اهل نظر پوشیده
- شماره ٢٨٤: ای چو جان صورت خود را ز نظر پوشیده
- شماره ٢٨٥: ای بنور رخ تو روی قمر پوشیده
- شماره ٢٨٦: زهی صیت حسن تو عالم گرفته
- شماره ٢٨٧: چو شدبخنده شکر بار پسته دهنش
- شماره ٢٨٨: مجلس انس ترا چون محرم راز آمدم
- شماره ٢٨٩: ای برده آب روی من ازعشق تو درآتشم
- شماره ٢٩٠: ای برده رویت آب مه ازمهر تو درآتشم
- شماره ٢٩١: در حضرت تو کآنجاسلطان کند غلامی
- شماره ٢٩٢: ماه سعادتم را باشد شب تمامی
- شماره ٢٩٣: دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست
- شماره ٢٩٤: گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را
- شماره ٢٩٥: عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم
- شماره ٢٩٦: زهی از زلف تو جان حلقه در گوش
- شماره ٢٩٧: ای عارض و خط تو شده صبح و شام چشم
- شماره ٢٩٨: گر کسی را حسد آید که ترا می نگرم
- شماره ٢٩٩: مبداء عشق ز جاییست که نیز آنجا را
- شماره ٣٠٠: عشق تو دردست و درمانش تویی
- شماره ٣٠١: آن عاشقی که طعمه عشق تو جان اوست
- شماره ٣٠٢: ای توانگر چو (ن) گدایانت بدر باز آمدم
- شماره ٣٠٣: کفر عشقت می کند منع از مسلمانی مرا
- شماره ٣٠٤: ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی مرا
- شماره ٣٠٥: ای لبت نوشین زمن نیش فراقت دور دار
- شماره ٣٠٦: بنده عشق توام زآن پادشاهی می کنم
- شماره ٣٠٧: ای بچشم دل ندیده روی یار خویش را
- شماره ٣٠٨: عقل در کفر و دین سخن گوید
- شماره ٣٠٩: دی مرا گفت آن مه ختنی
- شماره ٣١٠: ای مرا نادیده کرده عاشق دیدار خویش
- شماره ٣١١: عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خویش
- شماره ٣١٢: ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی
- شماره ٣١٣: ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی
- شماره ٣١٤: خوبان رعیت اند وتویی پادشاهشان
- شماره ٣١٥: این خیل دلبران که تویی پادشاهشان
- شماره ٣١٦: رفتی و دل ربودی یکشهر مبتلا را
- شماره ٣١٧: کی بنگرد برحمت چشم خوش تو ما را
- شماره ٣١٨: ای پسته دهانت نرخ شکر شکسته
- شماره ٣١٩: ای صبا قصه عشاق بر یار بگو
- شماره ٣٢٠: ای سیم بر زکات تن وجان خویش را
- شماره ٣٢١: هرچند دیده هرگز رویت ندیده باشد
- شماره ٣٢٢: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
- شماره ٣٢٣: پیغام روی تو چو ببردند ماه (را)
- شماره ٣٢٤: ترکیست یار من که نداند کس از گلشن
- شماره ٣٢٥: بمهر و مه نگرم بی تو هر زمان چه کنم
- شماره ٣٢٦: یار در شیرینی از شکر گذشت
- شماره ٣٢٧: دیدن روی تو را محرم نباشد چشم ما
- شماره ٣٢٨: ای غم عشق تو چون می طرب افزای دگر
- شماره ٣٢٩: ای گنج غم نهاده بویرانه دلم
- شماره ٣٣٠: گربشنوی که ناله کند دردمند عشق
- شماره ٣٣١: ای که رنگی ندیده از رویت
- شماره ٣٣٢: ای گشته نهان از من پیدات همی جویم
- شماره ٣٣٣: چون ترا میل و مرا ازتو شکیبایی نیست
- شماره ٣٣٤: ای چو فرهاد دلم عاشق شیرین لبت
- شماره ٣٣٥: از تو تا کی حال ما باشد چنین
- شماره ٣٣٦: خداوندا نگارم را بمن ده
- شماره ٣٣٧: دل در غم چون تو بی وفایی
- شماره ٣٣٨: بی تو دانی حالم ای جان چون بود
- شماره ٣٣٩: مرا در دل غم جان می نگنجد
- شماره ٣٤٠: تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد
- شماره ٣٤١: مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم
- شماره ٣٤٢: ای از خمار چشم تو آشوب در جهان
- شماره ٣٤٣: من چو از جان شده ام عاشق آن روی نکو
- شماره ٣٤٤: ای همچو من بسی را عشق تو زار کشته
- شماره ٣٤٥: باسر زلف تو صعبست مسلمان بودن
- شماره ٣٤٦: ای پیش تو ماه آسمان خیره
- شماره ٣٤٧: ای بدل کرده آشنایی را
- شماره ٣٤٨: دوشم اسباب عیش نیکو بود
- شماره ٣٤٩: ای درسر من از لب میگون تو مستی
- شماره ٣٥٠: ترا بصحبت ما سر (فر) ونمی آید
- شماره ٣٥١: گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی
- شماره ٣٥٢: مرا گفت دل چون چنین یار داری
- شماره ٣٥٣: در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت
- شماره ٣٥٤: ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش
- شماره ٣٥٥: کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود
- شماره ٣٥٦: ای رخ خوب تو آفتاب جهان سوز
- شماره ٣٥٧: مرا بنزد تو بهر نشست جایی نی
- شماره ٣٥٨: زهی بالعل میگونت شکر هیچ
- شماره ٣٥٩: زهی بالعل تو شهد و شکر هیچ
- شماره ٣٦٠: روز عمرم بزوال آمد وشب نیز رسید
- شماره ٣٦١: بکوش تا بنشینیم یک نفس با هم
- شماره ٣٦٢: ای دل از دوست جان دریغ مدار
- شماره ٣٦٣: شرم دارد آفتاب ازروی تو
- شماره ٣٦٤: آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود
- شماره ٣٦٥: دلبرم عزم سفرکردو روان خواهدشد
- شماره ٣٦٦: با رخ خوب تو قمر چه بود
- شماره ٣٦٧: روی پنهان کن که آرام دل ازمن می بری
- شماره ٣٦٨: عاشقان را در ره عشق آرمیدن شرط نیست
- شماره ٣٦٩: چون کنم ای جان مرااز چون تو یاری چاره نیست
- شماره ٣٧٠: آه درد مرا دوا که کند
- شماره ٣٧١: دلبرا عشق تو نه کار منست
- شماره ٣٧٢: ای فغان بی دلان از چشم شوخ شنگ تو
- شماره ٣٧٣: نگارا بارعشقت رادل وجان برنمی تابد
- شماره ٣٧٤: ای غمت همنشین بیداران
- شماره ٣٧٥: اکنون که شد دل من در عشق یار بسته
- شماره ٣٧٦: در دل از عشق کسی گر خار خارت اوفتد
- شماره ٣٧٧: بتی که ازلب او ذوق جان همی یابم
- شماره ٣٧٨: روزی آن روی چو خورشید وبر و خال چوشب
- شماره ٣٧٩: مرد محنت نیستی با عشق دمسازی مکن
- شماره ٣٨٠: زبار عشق توام طالب سبکساری
- شماره ٣٨١: دلم از وصل تو ای طرفه پسر نشکیبد
- شماره ٣٨٢: کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست
- شماره ٣٨٣: هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد
- شماره ٣٨٤: در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد
- شماره ٣٨٥: دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد
- شماره ٣٨٦: ترا به زمن هم نفس کم نیاید
- شماره ٣٨٧: شب نیست که خون نبارم ازچشم
- شماره ٣٨٨: عمر بی روی یار چون باشد
- شماره ٣٨٩: بی تو بحال عجب همی گذرانم
- شماره ٣٩٠: مه نکویی زروی او دارد
- شماره ٣٩١: ای دل فغان که آن بت چالاک می رود
- شماره ٣٩٢: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
- شماره ٣٩٣: عذر قدمت بسر توان خواست
- شماره ٣٩٤: جانا بیک کرشمه دل و جان همی بری
- شماره ٣٩٥: اگر دلست بجان می خرد هوای ترا
- شماره ٣٩٦: دلم بسلسله زلف یار در بندست
- شماره ٣٩٧: تا مرا آن ماه تابان دوستست
- شماره ٣٩٨: بازم از جور فلک این دل غمناک پرست
- شماره ٣٩٩: در کوی عشق هرکه چومن سیم وزر نداشت
- شماره ٤٠٠: بداد باز مراصحبت نگاری دست
- شماره ٤٠١: گر بدان خوش پسر رسد دستم
- شماره ٤٠٢: گرمرا زلفت اوفتد در دست
- المناجات فی التوحید جل و علا
- ایضا له فی التوحید
- شماره ٤٠٥: در گلستان گرنباشد شاهد رعنای گل
- شماره ٤٠٦: ایا چوحسن بمعنی نکو بصورت خوب
- شماره ٤٠٧: ای ازلب تو مجلس ما پر شکر شده
- شماره ٤٠٨: نسیم صبح پنداری زکوی یار می آید
- شماره ٤٠٩: نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی
- شماره ٤١٠: غم عشق تو مقبلان را بود
- شماره ٤١١: دل تندرست گشت چو بیمار عشق شد
- شماره ٤١٢: ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد
- شماره ٤١٣: همچون تو دلبری را از بی دلان بریدن
- شماره ٤١٤: درتو، زهی صورت تو گنج معانی،
- شماره ٤١٥: دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد
- شماره ٤١٦: خوشا دلی که چو تو دلبرش بدست افتد
- شماره ٤١٧: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
- شماره ٤١٨: ای جهان ازتو مزین چو بهشت از حوری
- شماره ٤١٩: چشم تو کوجز دل سیاه ندارد
- شماره ٤٢٠: ای دل تنگ مرا از غم تو جان تازه
- شماره ٤٢١: تا بعقل ورای خود در راه تو ننهیم پای
- شماره ٤٢٢: کجایی ای سر کوی تو از جهان بیرون
- شماره ٤٢٣: زپسته چون تو بخندی شکر فرو ریزد
- شماره ٤٢٤: عاشق روی توام از من مپوش آن روی را
- شماره ٤٢٥: ای سجده کرده پیش جمالت بت چگل
- شماره ٤٢٦: ای آنکه عشق تو دل جانست وجان دل
- شماره ٤٢٧: اگر فراق تو زین سان اثر کند روزی
- شماره ٤٢٨: ایا گرفته مه وآفتاب نور از تو
- شماره ٤٢٩: چو ماندم (من) زسلطان جهان دور
- شماره ٤٣٠: شکر لبی که مرا جان دهد بهر خنده
- شماره ٤٣١: هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست
- شماره ٤٣٢: هردم از عشق تو حال من دگرگون می شود
- شماره ٤٣٣: ای توانگر در خود برمن مسکین بگشای
- شماره ٤٣٤: دلی کز وصل جانان بازماند
- شماره ٤٣٥: نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم
- شماره ٤٣٦: الا ای غمت شادی جان ما
- شماره ٤٣٧: عشق را حمل بر مجاز مکن
- شماره ٤٣٨: روز نوروزست وبوی گل همی آرد نسیم
- شماره ٤٣٩: ایا خلاصه خوبان کراست درهمه دنیی
- شماره ٤٤٠: آنی که کس بخوبی تو من ندیده ام
- شماره ٤٤١: آن توانگر بمعالی که منش درویشم
- شماره ٤٤٢: گر دوست حق عشق خود ازما طلب کند
- شماره ٤٤٣: ای لطف تو بسی مرا کار ساخته
- شماره ٤٤٤: مرا با رخ تو نظر بهر چیست
- شماره ٤٤٥: بس کور دلست آنکه بجز تو نگرانست
- شماره ٤٤٦: یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست
- شماره ٤٤٧: ای پسر گر عاشقی دعوی ما ومن مکن
- شماره ٤٤٨: بروز وصل زهجران یار می ترسم
- شماره ٤٤٩: ای مهر ومه رعیت وروی تو پادشاه
- شماره ٤٥٠: ای خواسته زلعل لب آن نگار بوس
- شماره ٤٥١: دوش در مجلس ما بود زروی دلبر
- شماره ٤٥٢: گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
- شماره ٤٥٣: مهی که از غم عشقش دلم پر ازخونست
- شماره ٤٥٤: زهی از جمال تو گشته جهان خوش
- شماره ٤٥٥: ای بکویت عاشقان رانور رویت رهنمای
- شماره ٤٥٦: نام تو شنیدم رخ خوب تو ندیدم
- شماره ٤٥٧: ای چو خورشید چشمه یی از نور
- شماره ٤٥٨: ای گلستان شکفته بنسیم وباران
- شماره ٤٥٩: ای از چو تو شیرین لبی صد شور در هر انجمن
- شماره ٤٦٠: مرا که در تن بی قوتست جانی خشک
- شماره ٤٦١: عاشقان راسوی خود هم خود بود جانان دلیل
- شماره ٤٦٢: مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست
- شماره ٤٦٣: هان ای نسیم صبح که بویت معطرست
- شماره ٤٦٤: آنچه عشقت با دل ما می کند
- شماره ٤٦٥: ماه پیش رخ تو تاب نداشت
- شماره ٤٦٦: حق که این روی دلستان بتو داد
- شماره ٤٦٧: منم آن کس که عشق یارم کشت
- شماره ٤٦٨: ای که از سیم خام تن داری
- شماره ٤٦٩: ما جان فدای آن رخ نیکوش می کنیم
- شماره ٤٧٠: ای دل وجانم شده سلطان عشقت را سریر
- شماره ٤٧١: آن دوست که ما ازآن اوییم
- شماره ٤٧٢: دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنیست
- شماره ٤٧٣: خرم آن جان که برویت نگرانی دارد
- شماره ٤٧٤: بی تو دل خسته جان نمی خواهد
- شماره ٤٧٥: کسی که ازلب شیرین تو دهان خوش کرد
- شماره ٤٧٦: ای سعادت مددی کن که بدان یار رسم
- شماره ٤٧٧: گر از ره تو بود خاک را گهر دانم
- شماره ٤٧٨: ای دل ار جانان خوهی جان ترک کن
- شماره ٤٧٩: از لطف وحسن یارم در جمع گل عذاران
- شماره ٤٨٠: ما غریبیم وشهر ازآن شماست
- شماره ٤٨١: ای دل ای دل مهرآن مه ورز وایمان تازه کن
- شماره ٤٨٢: دلم ببوسه شکر خواست زآن لب چو عقیق
- شماره ٤٨٣: ای ترا تعبیه درتنگ شکر مروارید
- شماره ٤٨٤: ایا نموده دهانت زلعل خندان در
- شماره ٤٨٥: ای شکسته لب لعل تو بهای گوهر
- شماره ٤٨٦: از سر صدق ارکسی بر آستانت سر نهاد
- شماره ٤٨٧: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد
- شماره ٤٨٨: گرترا بی عشق ازین سان زندگانی بگذرد
- شماره ٤٨٩: نگارا گرد کوی تو اگر بسیار می گردم
- شماره ٤٩٠: اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می گردم
- شماره ٤٩١: سوخت عشق تو من شیفته شیدارا
- شماره ٤٩٢: یار سلطانست ومن در خدمت سلطان خویش
- شماره ٤٩٣: دل سقیم شفا یابد از اشارت عشق
- شماره ٤٩٤: بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد
- شماره ٤٩٥: باز آن زمان رسید که گلزار گل کند
- شماره ٤٩٦: ای صبا لطفی بکن حالم بجانان عرضه دار
- شماره ٤٩٧: هرچند لطف عادت آن نازنین بود
- شماره ٤٩٨: بدیدم بر در یار ایستاده
- شماره ٤٩٩: ای که لعل لب تو آبخور جان منست
- شماره ٥٠٠: دردمندان غم عشق دوا می خواهند
- شماره ٥٠١: نسیم باد بهاری گر اتفاق افتد
- شماره ٥٠٢: درین تفکرم ای جان که گر فراق افتد
- شماره ٥٠٣: بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا
- شماره ٥٠٤: کسی که بار غم عشق آن پسر کشدا
- شماره ٥٠٥: ای گشته طالع ازرخ تو آفتاب حسن
- شماره ٥٠٦: از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم
- شماره ٥٠٧: زخاک کوی توبوی هوا معطر شد
- شماره ٥٠٨: صحبت جانان بر اهل دل از جان خوشترست
- شماره ٥٠٩: تو قبله دل وجانی چو روی بنمایی
- شماره ٥١٠: عشق هرجا رو نماید کفرها دین می شود
- شماره ٥١١: دلم روی چون تو نگارین خوهد
- شماره ٥١٢: دلبرا عشق تو اندر دل وجان داشتنیست
- شماره ٥١٣: ای غم تو روغن چراغ ضمیرم
- شماره ٥١٤: ما گدای در جانان نه برای نانیم
- شماره ٥١٥: سحرگه سوی ما بویی اگر زآن دلستان آید
- شماره ٥١٦: گر خوش کنم دهان زلب دلستان خویش
- شماره ٥١٧: دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز
- شماره ٥١٨: چون قهرمان عشق تو با هر که کین کند
- شماره ٥١٩: عاشقانی که مبتلای تواند
- شماره ٥٢٠: شکر اندر پسته پنهان وآب حیوان در شکر
- شماره ٥٢١: قند خجل می شود از لب چون شکرش
- شماره ٥٢٢: ایا عشقت گرفته عالم جان
- شماره ٥٢٣: ای زیاران گشته غافل ازتو خود یاری نیاید
- شماره ٥٢٤: ای لب لعلت شکرستان من
- شماره ٥٢٥: مه و خورشید اگرچه رخ نیکو دارند
- شماره ٥٢٦: ای زماه ومهر برده گوی دعوی روی تو
- شماره ٥٢٧: هرگز گلی اندر جهان بی خار نتوان یافتن
- شماره ٥٢٨: دل برد از من دلبری کآرام دلها می برد
- شماره ٥٢٩: تو آن شاهی که سلطانت غلامست
- شماره ٥٣٠: هرکه یک بار در آن طلعت میمون نگرد
- شماره ٥٣١: ای رقعه حسن را رخت شاه
- شماره ٥٣٢: بکرشمه اگر از عاشق خود جان ببری
- شماره ٥٣٣: دل عاشق رهین جان نبود
- شماره ٥٣٤: ای سعادت زپی زینت وزیبایی را
- شماره ٥٣٥: دلبر من که همه مهر جمالش دارند
- شماره ٥٣٦: دلا این یک سخن از من نگه دار
- شماره ٥٣٧: حسن رخ دوست جهان خوش کند
- شماره ٥٣٨: ای چون گل نو بتازه رویی
- شماره ٥٣٩: عاشقم زنده دلی را که تو جانش باشی
- شماره ٥٤٠: هرچه غیر دوست اندر دل همی آید ترا
- شماره ٥٤١: عاشق اینجا از برای دیدن یار آمدست
- شماره ٥٤٢: گل خوش بوی که پار از بر یار آمده بود
- شماره ٥٤٣: ایا سلطان عشق تو نشسته برسریر دل
- شماره ٥٤٤: اختر ازخدمت قمر دورست
- شماره ٥٤٥: گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت
- شماره ٥٤٦: یار ار بچشم مست سوی ما نظر کند
- شماره ٥٤٧: اول نظر که سوی تو جانان نظر کند
- شماره ٥٤٨: عشق تو عالم دل جمله بیکبار گرفت
- شماره ٥٤٩: ازرخت در نظرم باغ وگلستان آید
- شماره ٥٥٠: ای ز زلفت حلقه یی بر پای دل
- شماره ٥٥١: بسی گفتم ترا گر یاد باشد
- شماره ٥٥٢: طریق عشق جانان چیست در دریای خون رفتن
- شماره ٥٥٣: وقت آن شد که خضر گوید و مردم دانند
- شماره ٥٥٤: ایا رخت زگریبان قمر برآورده
- شماره ٥٥٥: بر در تو عاشقان دارند کار
- شماره ٥٥٦: تویی از اهل معنی بازمانده
- شماره ٥٥٧: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
- شماره ٥٥٨: زاندیشه تو که هست جان در وی
- شماره ٥٥٩: ای ترا پای بر سر خورشید
- شماره ٥٦٠: چو نیست غیر تو کس آفتاب با سایه
- شماره ٥٦١: ای ماه اختران تو اندر زمین مهند
- شماره ٥٦٢: ای چو شیرین بدهان پسته بگفتارشکر
- شماره ٥٦٣: درعشق دوست ازسر جان نیز بگذریم
- شماره ٥٦٤: ای بی خبر زحسن گلستان روی خویش
- شماره ٥٦٥: ای زروی خوب تو پشت زمین آراسته
- شماره ٥٦٦: دوست جز دل نمی پذیرد جای
- شماره ٥٦٧: مرا زعشق تو باریست بر دل افتاده
- شماره ٥٦٨: جانا بیا که مرا جان دریغ نیست
- شماره ٥٦٩: ای زمعنی مر ترا صورت چو جان آراسته
- شماره ٥٧٠: ای دل ارزنده بعشقی منت جان برمگیر
- شماره ٥٧١: جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم
- شماره ٥٧٢: جانا زرشک خط تو عنبر در آتش است
- شماره ٥٧٣: ای شکرلب نظری سوی من مسکین کن
- شماره ٥٧٤: ای خرد با عشق تو تنگ آمده
- شماره ٥٧٥: آن روی نگر بدان نکویی
- شماره ٥٧٦: دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد
- شماره ٥٧٧: کسی که او بغم عشق مبتلا آمد
- شماره ٥٧٨: کسی کز دل سخن گوید دمش چون جان اثر دارد
- شماره ٥٧٩: تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه
- شماره ٥٨٠: چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم باز
- شماره ٥٨١: نگارا دل همی خواهد که عشقت را نهان دارد
- شماره ٥٨٢: هرکه او نام تو گوید دم او نور شود