غزلیات
- شماره ١: ای گوهر نام تو تاج سر دیوان ها
- شماره ٢: فرمود مرا سجده خویش آن بت رعنا
- شماره ٣: حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را
- شماره ٤: هرزه نقاب رخ مکن طره نیم تاب را
- شماره ٥: ای نگهت تیغ تیز غمزه غماز را
- شماره ٦: نشانده شام غمت گرد دل سپاهی را
- شماره ٧: درهمی گرم غضب کرده نگاه که تو را
- شماره ٨: گر به تکلیف لب جام به لب سوده تو را
- شماره ٩: شوم هلاک چو غیری خورد خدنگ تو را
- شماره ١٠: تا همتم به دست طلب زد در بلا
- شماره ١١: چو افکنده ببیند در خون تنم را
- شماره ١٢: مالک المک شوم چون ز جنون هامون را
- شماره ١٣: چو دی ز عشق من آگه شد و شناخت مرا
- شماره ١٤: من از رغم غزالی شهسواری کرده ام پیدا
- شماره ١٥: صبح آن که داشت پیش تو جام شراب را
- شماره ١٦: درخشان شیشه ای خواهم می رخشان در و پیدا
- شماره ١٧: اگر دل بر صف مژگان سیاهی می زند خود را
- شماره ١٨: به صد اندیشه افکند امشبم آن تیز دیدنها
- شماره ١٩: شوق درون به سوی دری می کشد مرا
- شماره ٢٠: بگو ای باد آن سر خیل رعنا پادشاهان را
- شماره ٢١: برین در می کشند امشب جهان پیما سمندی را
- شماره ٢٢: روزگاری که رخت قبله جان بود مرا
- شماره ٢٣: گر بهم می زدم امشب مژه پر نم را
- شماره ٢٤: مبین به چشم کم ای شوخ نازنین ما را
- شماره ٢٥: چو بر زندانیان رانی سیاست یاد کن ما را
- شماره ٢٦: کسی ز روی چنان منع چون کند ما را
- شماره ٢٧: شب که ز گریه می کنم دجله کنار خویش را
- شماره ٢٨: بر رخ پر عرق مکش سنبل نیم تاب را
- شماره ٢٩: جهان آرا شدی چون ماه و ننمودی به من خود را
- شماره ٣٠: گشته در راهت غبار آلود روی زرد ما
- شماره ٣١: که زد بر یاری ما چشم زخمی ای چنین یارا
- شماره ٣٢: عجب گیرنده راهی بود در عاشق ربائیها
- شماره ٣٣: زلف و قد راست ای بت سرکش چشم و رخت راست ای گل رعنا
- شماره ٣٤: با چنین جرمی نراندم از دل ویران تو را
- شماره ٣٥: به افسون محو کردی شکوه های بیکرانم را
- شماره ٣٦: ای ز دل رفته که دی سوختی از ناز مرا
- شماره ٣٧: بعد هزار انتظار این فلک بی وفا
- شماره ٣٨: چنین است اقتضا رعنائی قد بلندش را
- شماره ٣٩: بزم پر فتنه از آن طرز نگاهست امشب
- شماره ٤٠: رخش در غیر و چشم التفاتش در من است امشب
- شماره ٤١: خیالش را به نوعی انس در جان من است امشب
- شماره ٤٢: وصلم نصیب شد ز مددکاری رقیب
- شماره ٤٣: برشکن طرف کله چون بفکنی از رخ نقاب
- شماره ٤٤: دیشبش در خواب دیدم با رخ چون آفتاب
- شماره ٤٥: همچو شمعم هست شبها بی رخ آن آفتاب
- شماره ٤٦: حسن روزافزون نگر کان خسرو زرین طناب
- شماره ٤٧: نامسلمان پسری خون دلم خورد چو آب
- شماره ٤٨: نیست امروز شکست دلم از چشم پرآب
- شماره ٤٩: حرف عشقت مگر امشب ز یکی سرزده است
- شماره ٥٠: رفته مهر از شکرت در شکرستان تو کیست
- شماره ٥١: با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت
- شماره ٥٢: ای گل امروز اداهای تو بی چیزی نیست
- شماره ٥٣: دلت امروز به جا نیست دگر چیزی هست
- شماره ٥٤: گوی میدان محبت سر اهل نظر است
- شماره ٥٥: کمر به کین تو ای دل چو یار جانی بست
- شماره ٥٦: چو ناز او به میان تیغ دلستانی بست
- شماره ٥٧: کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پایت
- شماره ٥٨: با بد آموزت مگر قانون الفت ساز نیست
- شماره ٥٩: به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت
- شماره ٦٠: این چه چوگان سر زلف و چه گوی ذقن است
- شماره ٦١: پای یکی به علت ادبار نارواست
- شماره ٦٢: با من بدی امروز زاطوار تو پیداست
- شماره ٦٣: دوستم با تو به حدی که ز حد بیرونست
- شماره ٦٤: گرچه بیش از حد امکان التفات یار هست
- شماره ٦٥: هلالی بودی اول صد بلند اختر هوادارت
- شماره ٦٦: آن چه هر شب بگذرد از چرخ فریاد منست
- شماره ٦٧: کنون که خنجر بیداد یار خونریز است
- شماره ٦٨: نخل قد خم گشته که پرورده دردست
- شماره ٦٩: حسن که تابان ز سراپای توست
- شماره ٧٠: مهر که سرگرم مه روی توست
- شماره ٧١: شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست
- شماره ٧٢: به عزم رقص چو آن فتنه زمین برخاست
- شماره ٧٣: زانطره دل سوی ذقنت رفته رفته رفت
- شماره ٧٤: بی پرده برآئی چو به صحرای قیامت
- شماره ٧٥: بس که مجنون الفتی با مردم دنیا نداشت
- شماره ٧٦: امشب دگر حریف شرابت که بوده است
- شماره ٧٧: باز این چه زلف از طرف رخ نمودن است
- شماره ٧٨: ای پری غم نیست گر مثل منت دیوانه ایست
- شماره ٧٩: ناله چندان ز دلم راه فلک دوش گرفت
- شماره ٨٠: روی تو که اختر زمین است
- شماره ٨١: چو هجر راه من تشنه در سراب انداخت
- شماره ٨٢: خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت
- شماره ٨٣: زخم جفای یار که بر سینه مرهم است
- شماره ٨٤: امشب ای شمع طرب دوست که همخانه توست
- شماره ٨٥: چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت
- شماره ٨٦: بر درت کانجا سیاست مانع از داد من است
- شماره ٨٧: بی تصرف حسن را در هیچ دل تاثیر نیست
- شماره ٨٨: گرچه پای بندی عشق تو بی زنجیر نیست
- شماره ٨٩: هرچند خون عاشق بی دل حلال نیست
- شماره ٩٠: در ظل همائی که بر او میل جهانی است
- شماره ٩١: خاطری جمع ز شبه آن که تو میدانی داشت
- شماره ٩٢: گر با توام ز دیدن غیرم گزیر نیست
- شماره ٩٣: منتظری عمرها گر بگذاری نشست
- شماره ٩٤: آینه جان به جز آن روی نیست
- شماره ٩٥: درین کز دل بدی با من شکی نیست
- شماره ٩٦: حسن پری جلوه کرد دیو جنونم گرفت
- شماره ٩٧: چون دم جان دادنم آهی ز جانان برنخاست
- شماره ٩٨: آن شاه ملک دل ستم از من دریغ داشت
- شماره ٩٩: تیر او تا به سرا پرده دل ماوا داشت
- شماره ١٠٠: فغان که همسفر غیر شد حبیب و برفت
- شماره ١٠١: بردوش آن قدر دل من بار غم گرفت
- شماره ١٠٢: شهریار من مرا پابست هجران کرد و رفت
- شماره ١٠٣: گفتمش تیر تو خواهد به دل زار نشست
- شماره ١٠٤: چون تو سروی در جهان ای نازنین اندام نیست
- شماره ١٠٥: با خط آن سلطان خوبان را جمالی دیگر است
- شماره ١٠٦: نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست
- شماره ١٠٧: داغ بر دست خود آن شوخ چو در صحبت سوخت
- شماره ١٠٨: گرچه قرب درگهت حدمن مهجور نیست
- شماره ١٠٩: خط ز رخت سر کشید سرکشی ای گل بس است
- شماره ١١٠: گل چهره ای که مرغ دلم صید دام اوست
- شماره ١١١: آهوی چشم بتان چشم تو را نخجیر است
- شماره ١١٢: تو را بسوی رقیبان گذار بسیار است
- شماره ١١٣: از عاشقان حوالی آن خانه پر شده است
- شماره ١١٤: زان آستان که قبله ارباب دولت است
- شماره ١١٥: یارم طریق سرکشی از سر گرفت و رفت
- شماره ١١٦: هرکس نکرد ترک سر از اهل درد نیست
- شماره ١١٧: دوست با من دشمن و با دشمن من گشته دوست
- شماره ١١٨: آن که بزم غیر را روشن چو گلشن کرده است
- شماره ١١٩: درهم است آن بت طناز نمی دانم چیست
- شماره ١٢٠: بود شهری و مهی آن نیز محمل بست و رفت
- شماره ١٢١: نهال گلشن دل نخل نو رسیده اوست
- شماره ١٢٢: آن که آیینه صنع از روی نیکوی تو ساخت
- شماره ١٢٣: رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست
- شماره ١٢٤: یگانه ای در دل می زند به دست ارادت
- شماره ١٢٥: بعد چندین انتظار آن مه به خاک ما گذشت
- شماره ١٢٦: گرچه بر رویم در لطف از توجه بازداشت
- شماره ١٢٧: ای در درون جان ز دل من کرانه چیست
- شماره ١٢٨: مطرب بگو که این تری و این ترانه چیست
- شماره ١٢٩: حکمی که همچو آب روان در دیار اوست
- شماره ١٣٠: زهی گشوده کمند بلا سلاسل مویت
- شماره ١٣١: گر بدانی که گرفتار کمندت دل کیست
- شماره ١٣٢: مدعی که آتش اعراض فروزنده توست
- شماره ١٣٣: دور بر بسترم از هجر تو رنجور انداخت
- شماره ١٣٤: زین نقش خانه کی من دیوانه جویمت
- شماره ١٣٥: دادم از دست برون دامن دلبر به عبث
- شماره ١٣٦: سالها از پی وصل تو دویدم به عبث
- شماره ١٣٧: زهی طغیان حسنت بر شکیب کار من باعث
- شماره ١٣٨: درختان تا شوند از باد گاهی راست گاهی کج
- شماره ١٣٩: اغیار را به صحبت جانان چه احتیاج
- شماره ١٤٠: گلخنیان تو را نیست به بزم احتیاج
- شماره ١٤١: گر به دردم نرسد آن بت غافل چه علاج
- شماره ١٤٢: زهی ز تو دل ناوک سزای من مجروح
- شماره ١٤٣: دوش گفتند سخنها ز زبان تو صریح
- شماره ١٤٤: به زبان خرد این نکته صریح است صریح
- شماره ١٤٥: غیر مگذار که در بزم تو آید گستاخ
- شماره ١٤٦: ای تو مجموعه شوخی و سراپای تو شوخ
- شماره ١٤٧: آه از آن لحظه که مجلس به غضب در شکند
- شماره ١٤٨: از جیب حسن سرو قدی سر بدر نکرد
- شماره ١٤٩: به پیش اختر حسن تو مهر تاب ندارد
- شماره ١٥٠: گر از جمال جهانتاب او نقاب کشند
- شماره ١٥١: به خاکم آن بت اگر با رقیب درگذر آید
- شماره ١٥٢: هیچ میگویی اسیری داشتم حالش چه شد
- شماره ١٥٣: آخر ای پیمان گسل یاران به یاران این کنند
- شماره ١٥٤: جدائی تو هلاکم ز اشتیاق تو کرد
- شماره ١٥٥: عرق از برگ گل انگیختنش را نگرید
- شماره ١٥٦: مهی که شمع رخش نور دیده من بود
- شماره ١٥٧: دیشب که بر لبت لب جام شراب بود
- شماره ١٥٨: امشب که چشم مست تو در مهد خواب بود
- شماره ١٥٩: ز بس کان جنگجو را احتراز از صلح من باشد
- شماره ١٦٠: بهترین طاقی که زیر طاق گردون بسته اند
- شماره ١٦١: فضای کلبه فقر آن قدر صفا دارد
- شماره ١٦٢: خبر از رفتن آن سرو روانم مدهید
- شماره ١٦٣: روزگاری رفت و از ما نامدت یک بار یاد
- شماره ١٦٤: گر شود پامال هجر این تن همان گیرم نبود
- شماره ١٦٥: یک دم ای سرو ز غمهای تو آزاد که بود
- شماره ١٦٦: جز من آن کس که به وصل تو نشد شاد که بود
- شماره ١٦٧: در شکار امروز صید آهوان او که بود
- شماره ١٦٨: دی ز شوخی بر من آن توسن دوانیدن چه بود
- شماره ١٦٩: دی به شیرین عشوه هر دم سوی من دیدن چه بود
- شماره ١٧٠: عجب که دولت من بی بقائی نکند
- شماره ١٧١: شبی که بر دلم آن ماه پاره می گذرد
- شماره ١٧٢: ز خواب دیده گشاد وز رخ نقاب کشید
- شماره ١٧٣: تنی زلال وش آن سرو گل قبا دارد
- شماره ١٧٤: چو تیر غمزه افکندی به جان ناتوان آمد
- شماره ١٧٥: دست به دست همچو گل آن بت مست می رود
- شماره ١٧٦: بی وفا یارا وفا و یاریت معلوم شد
- شماره ١٧٧: کمان ناز به زه نازنین سوار من آمد
- شماره ١٧٨: غمزه اش دست چو بر غارت جان بگشاید
- شماره ١٧٩: چو یار تیغ ستیز از نیام کین بدر آرد
- شماره ١٨٠: کدام صحبت پنهان تو را چنین دارد
- شماره ١٨١: دیگر که هوای گل خود روی تو دارد
- شماره ١٨٢: خدا اگر چه ز پاکان دعا قبول کند
- شماره ١٨٣: که گمان داشت که روزی تو سفر خواهی کرد
- شماره ١٨٤: سرو خرامان من طره پریشان رسید
- شماره ١٨٥: چشمت چو شهر غمزه را آرایش مژگان کند
- شماره ١٨٦: دلا نخل امل بنشان که باز آن سروناز آمد
- شماره ١٨٧: دلی دارم که از تنگی درو جز غم نمی گنجد
- شماره ١٨٨: آن مه که صورتش ز مقابل نمی رود
- شماره ١٨٩: آن که اشگم از پیش منزل به منزل می رود
- شماره ١٩٠: چو عشق کوس سکون از گران عیاری زد
- شماره ١٩١: دردا که وصل یار به جز یک نفس نبود
- شماره ١٩٢: یار بیدردی غیر و غم ما می داند
- شماره ١٩٣: گه رفتن آن پری رو بوداع ما نیامد
- شماره ١٩٤: به وجود پاکت شه من ز بدان گزندی نرسد
- شماره ١٩٥: زندگانی بی غم عشق بتان یکدم مباد
- شماره ١٩٦: دلم از غمش چه گویم که ره نفس ندارد
- شماره ١٩٧: زخم او یکبارگی امروز بر جان می رسد
- شماره ١٩٨: عشق کز جنبش خود تا به ته دل برود
- شماره ١٩٩: مرا خیال تو شبها به خواب نگذارد
- شماره ٢٠٠: یک جهان شوخی به یک عالم حیا آمیختند
- شماره ٢٠١: به گوشم مژده وصل از در و دیوار می آید
- شماره ٢٠٢: سبکجولان سمندی کان پری در زیر ران دارد
- شماره ٢٠٣: به مرگ کوه کن کزوی المها یاد می آید
- شماره ٢٠٤: چو غافل از اجل صیدی سوی صیاد می آید
- شماره ٢٠٥: گر بر من آرمیده سمندش گذر کند
- شماره ٢٠٦: روز محشر که خدا پرسش ما خواهد کرد
- شماره ٢٠٧: دل وجان و سرو تن گر به فدای تو شوند
- شماره ٢٠٨: چشمم چو روز واقعه در خواب می شود
- شماره ٢٠٩: گر از درج دهانش دم زنم از من به تنگ آید
- شماره ٢١٠: اگر لطفت ز پای اشک و آهم شعله برگیرد
- شماره ٢١١: اجل خواهم مزاج خوی آن بیدادگر گیرد
- شماره ٢١٢: چند عمرم در شب هجران به ماتم بگذرد
- شماره ٢١٣: دوش چشمم هم به خواب از فکر و هم بیدار بود
- شماره ٢١٤: هر کسی چیزی به پای آن پسر میفکند
- شماره ٢١٥: خوش آن بیداد کز فریاد من جانان برون آید
- شماره ٢١٦: رهی دارم که از دوری به پایان دیر می آید
- شماره ٢١٧: بس که روز و شبم از دل سپه غم گذرد
- شماره ٢١٨: ای گل به کس این خوبی بسیار نمی ماند
- شماره ٢١٩: صبا از کشور آن پاکدامان دیر می آید
- شماره ٢٢٠: بهتر است از هرچه دهقان در چمن می پرورد
- شماره ٢٢١: به اقبال از سفر چون مرکب آن نازنین آید
- شماره ٢٢٢: خنک آن نسیم بشارتی که ز غایب از نظری رسد
- شماره ٢٢٣: تا اختیار خود به رقیب آن نگار داد
- شماره ٢٢٤: دم جاندان آن بت بر سرم با تیغ کین آمد
- شماره ٢٢٥: دی باد چو بوی تو ز بزم دگر آورد
- شماره ٢٢٦: رندان که نقد جان به می ناب می دهند
- شماره ٢٢٧: دلا گذشت شب هجر و یار از سفر آمد
- شماره ٢٢٨: چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد
- شماره ٢٢٩: سخن کز حال خود گویم ز حرفم بوی درد آید
- شماره ٢٣٠: پیش او نیک و بد عاشق اگر ظاهر شود
- شماره ٢٣١: چون باز خواهد کز طلب جوینده را دور افکند
- شماره ٢٣٢: حسن روزافزون او ترسم جهان برهم زند
- شماره ٢٣٣: دل مایل تو شد که سیه رو چو دیده باد
- شماره ٢٣٤: ملامت گو که گاهی همچو ماه از روزنت بیند
- شماره ٢٣٥: ازین لیلی وشانم خاطر ناشاد نگشاید
- شماره ٢٣٦: قضا از آسمان هرگه در بیداد بگشاید
- شماره ٢٣٧: چو تو را به قصد جولان سم بادپا بجنبد
- شماره ٢٣٨: به قد فتنه گر چون در خرام آن نازنین آید
- شماره ٢٣٩: هر خون که از درون ز دل مبتلا چکد
- شماره ٢٤٠: عاشق از حسرت دیدار تو آهی نکند
- شماره ٢٤١: قاصد رساند مژده که جانان ما رسید
- شماره ٢٤٢: گفتم تو را متاعی بهتر ز ناز باشد
- شماره ٢٤٣: دی صبح دم که عارض او بی نقاب بود
- شماره ٢٤٤: چو کار به رغم از امید وصل تنگ شود
- شماره ٢٤٥: به رهی کان سفری سرو روان خواهد شد
- شماره ٢٤٦: فلک به من نفسی گرچه سر گرانش کرد
- شماره ٢٤٧: زاهدان منع ز دیر و می نابم مکنید
- شماره ٢٤٨: بلا به من که ندارم غم بقا چکند
- شماره ٢٤٩: آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند
- شماره ٢٥٠: با وجود آن که پیوند آن پری از من برید
- شماره ٢٥١: چو ممکن نیست کانمه پاسبان محفل سازد
- شماره ٢٥٢: نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد
- شماره ٢٥٣: بر هر دلی که بند نهاد از نگاه خود
- شماره ٢٥٤: لعل تو رد شکست من زمزمه بس نمی کند
- شماره ٢٥٥: ز خانه ماه به ماه آفتاب من بدر آید
- شماره ٢٥٦: حسن را گر ناز او کالای دکان می شود
- شماره ٢٥٧: باز ما را جان به استقبال جانان می رود
- شماره ٢٥٨: طبیب من ز هجر خود مرارنجور می دارد
- شماره ٢٥٩: سیه چشمی که شادم داشت گاهی از نگاه خود
- شماره ٢٦٠: آن پری بگذشت و سوی ما نگاهی هم نکرد
- شماره ٢٦١: چو گریم بی تو اشگم از بن مژگان فرو ریزد
- شماره ٢٦٢: گنج وصل او به چون من بی وفائی حیف بود
- شماره ٢٦٣: چراغی آمد و بر آفتاب پهلو زد
- شماره ٢٦٤: ای شربت جفای تو هم تلخ و هم لذیذ
- شماره ٢٦٥: کنم چو شرح غم او سواد بر کاغذ
- شماره ٢٦٦: ای زهر خنده تو چو شهد و شکر لذیذ
- شماره ٢٦٧: زین بیشتر رکاب ستم سر گران مدار
- شماره ٢٦٨: دانم اگر از دلبری قانع به جانی ای پسر
- شماره ٢٦٩: دور از تو خاک ره ز جنون می کنم به سر
- شماره ٢٧٠: ای طور تو را جهان خریدار
- شماره ٢٧١: چنین که من ز تو خود را نموده ام بیزار
- شماره ٢٧٢: به من که آتش عشقش نکرده دود هنوز
- شماره ٢٧٣: ز عنبر آتش حسنت نکرده دود هنوز
- شماره ٢٧٤: ز دور یاسمنت سبزه سر نکرده هنوز
- شماره ٢٧٥: دوش گر بزمم گذر کرد آن مه مجلس فروز
- شماره ٢٧٦: مردم و بر دل من باز غم یار هنوز
- شماره ٢٧٧: حسن را تکیه گه آن طرف کلاهست امروز
- شماره ٢٧٨: لشگر عشقت سیاهی می کند از دور باز
- شماره ٢٧٩: ای هنوزت مژه از صف شکنی بر سر ناز
- شماره ٢٨٠: زهی ربوده لعل تو صد فسون پرداز
- شماره ٢٨١: یک صبح ببام آی و ز رخ پرده برانداز
- شماره ٢٨٢: ای از می غرور تو لبریز جام ناز
- شماره ٢٨٣: آفت من یک نگه زان نرگس مستانه ساز
- شماره ٢٨٤: ای در زمان خط تو بازار فتنه تیز
- شماره ٢٨٥: عشق کهن به کوی تو می آردم هنوز
- شماره ٢٨٦: ناصحا از سر بالین من این پند ببر
- شماره ٢٨٧: بزم کین آرا و در ساغر می بیداد ریز
- شماره ٢٨٨: دوش سرگرم از وثاق آن کوکب گیتی فروز
- شماره ٢٨٩: دل در بدن کباب و مرا دیده تر هنوز
- شماره ٢٩٠: آخر ای بی رحم حال ناتوان خود بپرس
- شماره ٢٩١: عقل در میدان عشق آهسته می راند فرس
- شماره ٢٩٢: با من از ابنای عالم دلبری مانده است و بس
- شماره ٢٩٣: باز آشفته ام از خوی تو چندان که مپرس
- شماره ٢٩٤: ای پری راه دیار آن پری پیکر بپرس
- شماره ٢٩٥: آن قدر شوق گل روی تو دارم که مپرس
- شماره ٢٩٦: ای سنگ دل ز پرسش روز جزا بترس
- شماره ٢٩٧: خموشیت گره افکند در دل همه کس
- شماره ٢٩٨: ز مهیست داغ بر دل که ندیده ام هنوزش
- شماره ٢٩٩: رخش شمعی است دود آن کمند عنبر آلودش
- شماره ٣٠٠: آمد ز خانه بیرون در بر قبای زرکش
- شماره ٣٠١: محل گرمی جولان بزیر سرو بلندش
- شماره ٣٠٢: مهی که زینت حسنست گرمی خویش
- شماره ٣٠٣: صد سال ز من دارد اگر هجر نهانش
- شماره ٣٠٤: آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش
- شماره ٣٠٥: پری وشی دل دیوانه می کشد سویش
- شماره ٣٠٦: آهوی او که بود بیشه دل صید گهش
- شماره ٣٠٧: به عزم رقص چون در جنبش آید نخل بالایش
- شماره ٣٠٨: بزم برهم زده ای ای دل بر خشم به جوش
- شماره ٣٠٩: ز خانه تاخت برون کرده ساغری دو سه نوش
- شماره ٣١٠: هرتار که در طره عنبر شکستنش
- شماره ٣١١: سحر به کوچه بیگانه ای فتادم دوش
- شماره ٣١٢: ای بستم دل تو خوش تیغ بکش مرا بکش
- شماره ٣١٣: شبی که می فکند بی تو در دلم الم آتش
- شماره ٣١٤: بیش ازین منت وصل و از رخ آن ماه مکش
- شماره ٣١٥: مباش ای مدعی خوش دل که از من رنجه شد خویش
- شماره ٣١٦: ز دل دودی بلند آویخته زلف نگون سازش
- شماره ٣١٧: منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص
- شماره ٣١٨: مدعی چند بود با سگ آن کو مخصوص
- شماره ٣١٩: کاش مرگم سازد امشب از فغان کردن خلاص
- شماره ٣٢٠: آخر ای سنگ دل از کشتن ما چیست غرض
- شماره ٣٢١: روزی که گشت بر همه عالم نماز فرض
- شماره ٣٢٢: صبر در جور و جفای تو غلط بود غلط
- شماره ٣٢٣: گوش کردن سخنان تو غلط بود غلط
- شماره ٣٢٤: به هجر یار که از غیر آن ندارم حظ
- شماره ٣٢٥: من بی تو ندارم از چمن حظ
- شماره ٣٢٦: دارم از طبع ستم خیز تو حظی و چه حظ
- شماره ٣٢٧: آن که بود از تو به یک حرف زبانی قانع
- شماره ٣٢٨: گدایان را بود از آستانها پاسبان مانع
- شماره ٣٢٩: تا کی کشی به بی گنهان از عتاب تیغ
- شماره ٣٣٠: آمد از مجلس برون در سر هوای سیر باغ
- شماره ٣٣١: ای به من صدق و صفای تو دروغ
- شماره ٣٣٢: بعد مرگ من نکرد آن مه تاسف برطرف
- شماره ٣٣٣: آن پری را گوهر عصمت ز کف شد حیف حیف
- شماره ٣٣٤: بر در دل می زنند نوبت سلطان عشق
- شماره ٣٣٥: زهی ز عشق جهانی تو را به جان مشتاق
- شماره ٣٣٦: ز تب نالان شدی جانان عاشق
- شماره ٣٣٧: او کشیده خنجر و من جامه جان کرده چاک
- شماره ٣٣٨: مژده ای صبر که شد هجرت هجران نزدیک
- شماره ٣٣٩: ای روی تو از می ارغوان رنگ
- شماره ٣٤٠: ما که می سازیم خود را در جفای او هلاک
- شماره ٣٤١: در فراقش چون ندادم جان خود را ای فلک
- شماره ٣٤٢: ای قدت همچو نیشکر نازک
- شماره ٣٤٣: رسید باز طپاننده کبوتر دل
- شماره ٣٤٤: گشته در عشق کار من مشکل
- شماره ٣٤٥: ای دهانت را موکل خضر خط بر سلسبیل
- شماره ٣٤٦: صدامید از تو داشتم در دل
- شماره ٣٤٧: به خود دوشینه لطفی از ادای یار فهمیدم
- شماره ٣٤٨: تو چون رفتی به سلطان خیالت ملک دل دادم
- شماره ٣٤٩: بس که چشم امشب به چشم عشوه سازش داشتم
- شماره ٣٥٠: ز بس که مهر تو با این و آن یقین دارم
- شماره ٣٥١: مفتون چشم کم نگه پر فنت شوم
- شماره ٣٥٢: کو دل که محو نرگس جادو فنت شوم
- شماره ٣٥٣: برای نیم نگاهی چو عذر خواه تو گردم
- شماره ٣٥٤: من منفعل که پیشت دو جهان گناه دارم
- شماره ٣٥٥: به من حیفست شمشیر سیاست دار عبرت هم
- شماره ٣٥٦: مهر بیگانگی آغاز تو را بنده شوم
- شماره ٣٥٧: شبی کان سرو سیم اندام را درخواب می دیدم
- شماره ٣٥٨: خوش آن ساعت که خندان پیشت ای سیمین بدن میرم
- شماره ٣٥٩: از سر کوی تو با صدگونه سودا می روم
- شماره ٣٦٠: گرچه ناچار از درت ای سرو رعنا می روم
- شماره ٣٦١: چون من به در هجر ز بیداد تو رفتم
- شماره ٣٦٢: وصل کو تا بی نیاز از وصل آن دلبر شوم
- شماره ٣٦٣: بس که ماندیم به زنجیر جنون پیر شدیم
- شماره ٣٦٤: به بزم او حریفان را ز مستی دست و پا بوسم
- شماره ٣٦٥: زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم
- شماره ٣٦٦: دل خود را هنوز اندر تمنای تو می بینم
- شماره ٣٦٧: همچو شمع از مجلست گریان و سوزان می رویم
- شماره ٣٦٨: من آنم که جز عشق کاری ندارم
- شماره ٣٦٩: به دشمن یارئی در قتل خود از یار می فهمم
- شماره ٣٧٠: گر من به مردن دل نهم آسوده جانی را چه غم
- شماره ٣٧١: اگر می بینمت با غیر غیرت می کشد زارم
- شماره ٣٧٢: گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم
- شماره ٣٧٣: به مجلس بحث از آن خصمانه اغیار می کردم
- شماره ٣٧٤: به بزمش دوش رنگ آمیزی بسیار می کردم
- شماره ٣٧٥: تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم
- شماره ٣٧٦: منم آن گدا که باشد سر کوی او پناهم
- شماره ٣٧٧: بس که همیشه در غمت فکر محال می کنم
- شماره ٣٧٨: به فنا بنده رهی می دانم
- شماره ٣٧٩: زخم نگهت نهفته خوردم
- شماره ٣٨٠: در بزم چون به کین تو غالب گمان شدم
- شماره ٣٨١: ز لطف و قهر او و در خندهای گریه آلودم
- شماره ٣٨٢: من شیدا چرا از عقل و دین یک باره برگشتم
- شماره ٣٨٣: ز دستت جیب گل پیراهنانرا چاک می بینم
- شماره ٣٨٤: ما به عهدت خانه دل از طرب پرداختیم
- شماره ٣٨٥: باز سرگشته مژگان سیهی گردیدم
- شماره ٣٨٦: ای هزارت چشم در هر گوشه سرگردان چشم
- شماره ٣٨٧: چو نتوانم به مردم قصه آن بی وفا گویم
- شماره ٣٨٨: من نه مجنونم که خواهم روی در صحراکنم
- شماره ٣٨٩: آن شوخ جانان آشنا سوزد دل بیگانه هم
- شماره ٣٩٠: بر سر کوی تو هرگاه که پیدا گشتم
- شماره ٣٩١: کو اجل تا من نقاب تن ز جان خود کشم
- شماره ٣٩٢: به سینه داغ نهانی که داشتم ز تو دارم
- شماره ٣٩٣: دور از تو بر روی بتان چون چشم پرخون افکنم
- شماره ٣٩٤: خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم
- شماره ٣٩٥: ز کج بینی به زلفت نسبت چین ختن کردم
- شماره ٣٩٦: ای شمع بتان تا کی بر گرد درت گردم
- شماره ٣٩٧: تو کشیده تیغ و مرا هوس که ز قید جان برهانیم
- شماره ٣٩٨: چون متاع دو جهان را به خرد سنجیدم
- شماره ٣٩٩: به هجران کرده بودم خو که ناگه روی او دیدم
- شماره ٤٠٠: سرگرمئی کو تا نهم از کنج عزلت پا برون
- شماره ٤٠١: رویت که هست صورت چین شرمسار از آن
- شماره ٤٠٢: ای ابرویت به وقت اشارت زبان حسن
- شماره ٤٠٣: فتنه می خیزد از آن ترکانه دامن برزدن
- شماره ٤٠٤: به زیر لب سخنگویان گذشت آن دلربا از من
- شماره ٤٠٥: ای به بالا فتنه سرگردان بالای تو من
- شماره ٤٠٦: جانا مران رخش جفا بر خاکساران بیش ازین
- شماره ٤٠٧: چون نمودی رخ به من یک لحظه بدخوئی مکن
- شماره ٤٠٨: شغل دهقان چیست ز آب و گل نهال انگیختن
- شماره ٤٠٩: ساخت شب مرا سیه دود دل فکار من
- شماره ٤١٠: رخت را آفتاب سایه گستر می توان گفتن
- شماره ٤١١: پا چون کشم ز کوی تو کانجا زمان
- شماره ٤١٢: شد پرده درم سوز درون از تو چه پنهان
- شماره ٤١٣: حسن می نازد به رخسارت چه رخسارست این
- شماره ٤١٤: پرده ما میدری کائین زیبائیست این
- شماره ٤١٥: دو دل ربا که بلای دلند و آفت دین
- شماره ٤١٦: بت پرستی را شعار خود کنم تا یار من
- شماره ٤١٧: گر شود از دیده نهان ماه من
- شماره ٤١٨: ای نگاهت آهوان را گرم بازی ساختن
- شماره ٤١٩: با او شبی از دیر می خواهم خراب آیم برون
- شماره ٤٢٠: در پرده عشق آهنگ زدای فتنه قانون ساز کن
- شماره ٤٢١: ز بس کز توست زیر بارجان مبتلای من
- شماره ٤٢٢: روز من زان زلف میدانم سیه خواهد شدن
- شماره ٤٢٣: شاهانه رخش راندن آن خردسال بین
- شماره ٤٢٤: تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان
- شماره ٤٢٥: گرچه در دیده تر جای تو نتوان کردن
- شماره ٤٢٦: مرا صید افکنی زد زخم و بند افند در گردن
- شماره ٤٢٧: چو در چوگان زدن آن مه نگون گردد ز پشت زین
- شماره ٤٢٨: چون شدم صیدت به گیسوی خودت دربند کن
- شماره ٤٢٩: ای پارسای کعبه رو عزم سر آن کو مکن
- شماره ٤٣٠: بر رخ به قصد دل منه زلف دو تا را بیش ازین
- شماره ٤٣١: آینه بردار و حسن جان فزای خویش بین
- شماره ٤٣٢: از سپاه حسن آخر یک سوار آمد برون
- شماره ٤٣٣: بیا ای عشق تمکین مرا از گرد ره بشکن
- شماره ٤٣٤: آمدم با ناله های زار هم دم هم چنان
- شماره ٤٣٥: در ملک بودی اگر یک ذره عشق یار من
- شماره ٤٣٦: ای صبا درد من خسته به درمان برسان
- شماره ٤٣٧: از آن پیش رقیبان مهر ورزدیار من با من
- شماره ٤٣٨: ای خدنگ مژه ات عقده گشای دل من
- شماره ٤٣٩: گفتمش دم به دم آزار دل زار مکن
- شماره ٤٤٠: به دوستی خودم میکشی که رای منست این
- شماره ٤٤١: یارب که خواند آیت عجز و نیاز من
- شماره ٤٤٢: چو می خواهد که نامم نشنود بیگانه رای من
- شماره ٤٤٣: ای تو نکرده جز جفا آن چه نکرده ای بکن
- شماره ٤٤٤: شبم ز روز گرفتارتر به مشغله تو
- شماره ٤٤٥: گفتم ز پند من شود تغییر در اطوار تو
- شماره ٤٤٦: ای گردن بلند قدان در کمند تو
- شماره ٤٤٧: صیدی که لعب عشق فکندش به بند تو
- شماره ٤٤٨: باز امشب ز اقتضای شوخ طبعی های او
- شماره ٤٤٩: دوش چون دیدم نهان در روی آتشناک او
- شماره ٤٥٠: مدعی در مجلسم جا می دهد پهلوی تو
- شماره ٤٥١: ای مرا دلبر و دل آرا تو
- شماره ٤٥٢: رساند جان به لبم روزگار فرقت تو
- شماره ٤٥٣: مراست رشته جان کاکل معنبر او
- شماره ٤٥٤: ای سرو گلندام که داری کمر از مو
- شماره ٤٥٥: هر که دیدم چونی از غم به فغانست که تو
- شماره ٤٥٦: زلف معنبر برفشان گو جان ما بر باد شو
- شماره ٤٥٧: حرف در مجلس نگویم جز به هم زانوی او
- شماره ٤٥٨: یارب آن مه را که خواهم زد قضا در کوی او
- شماره ٤٥٩: چون برفروزد آینه زان آفتاب رو
- شماره ٤٦٠: تائبم از می به دور نرگس غماز او
- شماره ٤٦١: ز آب دو دیده گل کنم خاک در سرای او
- شماره ٤٦٢: ای همچو آهوان دلم دم شکار تو
- شماره ٤٦٣: امشب اندر بزم آن پرهیز فرما پادشاه
- شماره ٤٦٤: باز برخاسته از دشت بلا گرد سپاه
- شماره ٤٦٥: زهی کرشمه تو را سرمه سای چشم سیاه
- شماره ٤٦٦: نمی دانم ز خود افتادگان داری خبر یا نه
- شماره ٤٦٧: دی باز جرعه نوش ز جام که بوده ای
- شماره ٤٦٨: قلم نسخ بران بر ورق حسن همه
- شماره ٤٦٩: من کیستم به دوزخ هجران فتاده ای
- شماره ٤٧٠: یار از جعد سمن سا مشک بر گل ریخته
- شماره ٤٧١: جلوه آن حور پیکر خونم از دل ریخته
- شماره ٤٧٢: تا دست را حنا بست دل برد ازین شکسته
- شماره ٤٧٣: آمد به تیغ کین ره ارباب دین زده
- شماره ٤٧٤: شبهای هجران همنشین از مهر او یادم مده
- شماره ٤٧٥: خط اگرت سبزه طرف لاله نهفته
- شماره ٤٧٦: ز چوگان بازی آمد زلف بر رخسار آشفته
- شماره ٤٧٧: پند گوی تو چه ها تا به تو فهمانیده
- شماره ٤٧٨: بیش از دی گرم استغنا زدن گردیده ای
- شماره ٤٧٩: از قید عهد بنده تو خود رسته بوده ای
- شماره ٤٨٠: صبح مرا به ظن غلط شام کرده ای
- شماره ٤٨١: از نسیم آن خطم در حیرت از صنع اله
- شماره ٤٨٢: ای نرد حسن باخته با آفتاب و ماه
- شماره ٤٨٣: دیده ام مست و سرانداز و غزل خوان برهی
- شماره ٤٨٤: دارم سری پر از شور از طفل کج کلاهی
- شماره ٤٨٥: من و ملکی و خریداری مژگان سیهی
- شماره ٤٨٦: صورت به این لطافت سیرت به این نکوئی
- شماره ٤٨٧: نکشد ناز مسیح آن که تو جانش باشی
- شماره ٤٨٨: مرا حرص نگه هردم به رغبت می برد جائی
- شماره ٤٨٩: به رقیب سفری وعده رفتن دادی
- شماره ٤٩٠: ز اشک سرخ برای نزول جانانی
- شماره ٤٩١: دل خود رای مرا برده گل خودروئی
- شماره ٤٩٢: باز بر من نظر افکنده شکار اندازی
- شماره ٤٩٣: توسن حسن کرده زین طفل غیور سرکشی
- شماره ٤٩٤: بر دل فکنده پرتو نادیده آفتابی
- شماره ٤٩٥: به جائی امن آرامیده مرغی داشت ماوایی
- شماره ٤٩٦: بر در درج قفل زدم یک چندی
- شماره ٤٩٧: اگر آگه ز اخلاص من آزرده دل گردی
- شماره ٤٩٨: نگشتی یار من تا طور یاریهای من بینی
- شماره ٤٩٩: دلا زان گل بریدی خاطرت آسود پنداری
- شماره ٥٠٠: شوق می گرداندم بر گرد شمع سرکشی
- شماره ٥٠١: چه باشد گر سنان غمزه را زین تیزتر سازی
- شماره ٥٠٢: به زبان غمزه رانی چو روم به عشوه خوانی
- شماره ٥٠٣: گذری بناز و گوئی ز چه باز دلگرانی
- شماره ٥٠٤: اگر مقدار عشق پاک را دلدار دانستی
- شماره ٥٠٥: بر روی یار اغیار را چشمی به آن آلودگی
- شماره ٥٠٦: دل را اگر ز صبر به جان آورد کسی
- شماره ٥٠٧: از بهر حسرت دادنم هر لحظه منشین با کسی
- شماره ٥٠٨: باز ای دل شورانگیز رو سوی کسی داری
- شماره ٥٠٩: چنان مکن که مرا هم نفس به آه کنی
- شماره ٥١٠: ساربان بر ناقه می بندد به سرعت محملی
- شماره ٥١١: رفتی و رفت بی رخت از دیده روشنی
- شماره ٥١٢: در سیر چمن دیدم سرو چمن آرائی
- شماره ٥١٣: ساقیا چون جام جمشیدی پر از می میکنی
- شماره ٥١٤: محتشم چون عمر صرف خدمت وی میکنی
- شماره ٥١٥: آن که هرگز نزد از شرم در معشوقی
- شماره ٥١٦: به جائی دلت گرم سوداست گوئی
- شماره ٥١٧: هنوزت به ما کینه برجاست گوئی
- شماره ٥١٨: مرا به دست غم خود گذاشتی رفتی
- شماره ٥١٩: کارش یارم از ستم دایم مکدر داشتی
- شماره ٥٢٠: رو ای صبا بر آن سرو دلستان که تو دانی
- شماره ٥٢١: بریدی از من آن پیوند با بدخواه هم کردی
- شماره ٥٢٢: چو می نماید، که هست با من، جفا و جورت، ز روی یاری
- شماره ٥٢٣: زد به درونم آتش تنگ قبا سواری
- شماره ٥٢٤: نیست پیوند گسل مرغ دل شیدائی
- شماره ٥٢٥: ای گل خود رو چه بد کردم که خوارم ساختی
- شماره ٥٢٦: ای رشگ بتان به کج کلاهی
- شماره ٥٢٧: دم بسمل شدن در قبله باید روی قربانی
- شماره ٥٢٨: این طلعت و رخسار که دارد که تو داری
- شماره ٥٢٩: به جرم این که گفتم سوز خود با عالم افروزی
- شماره ٥٣٠: این است که خوار و زارم از وی
- شماره ٥٣١: سرلشگر حسن است نگاهی که تو داری
- شماره ٥٣٢: جان بر لب و ز یار هزار آرزو مرا
- شماره ٥٣٣: سروی از یزد گذر کرد به کاشانه ما
- شماره ٥٣٤: ای زیر مشق سر خط حسن تو افتاب
- شماره ٥٣٥: از اشگ گرم چشم ترم کان آتش است
- شماره ٥٣٦: این صید هنوز نیم رام است
- شماره ٥٣٧: عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث
- شماره ٥٣٨: ای لبت زنده کرده نام مسیح
- شماره ٥٣٩: زهی به دور تو آئین دلبران منسوخ
- شماره ٥٤٠: از باده لاله تو چو در ژاله میرود
- شماره ٥٤١: همنشین امشب اگر آن بت چین خواهد بود
- شماره ٥٤٢: اگر شراب خوری صد جگر کباب شود
- شماره ٥٤٣: خوش آن شبی که ز رویش نقاب برخیزد
- شماره ٥٤٤: زلفش مرا به کوشش خود می کشد به بند
- شماره ٥٤٥: عاشقان نرد محبت چو به دلبر بازند
- شماره ٥٤٦: ز بس که نور ز حسن تو در جهان بدود
- شماره ٥٤٧: شطرنج صحبت من و آن مایه سرور
- شماره ٥٤٨: تا شده ای گل به تو اغیار یار
- شماره ٥٤٩: بر مه روی تو خط مشگ بار
- شماره ٥٥٠: هزارگونه متاع است ناز را به دکانش
- شماره ٥٥١: ای طاعت تو بر همه کائنات فرض
- شماره ٥٥٢: نه می نهم از دست عشق جام نشاط
- شماره ٥٥٣: ز لاله زار مرا بی جمال دل نواز چه فیض
- شماره ٥٥٤: تا میان من و آن مه شده کلفت واقع
- شماره ٥٥٥: چو بر من زد آن ترک خون خوار تیغ
- شماره ٥٥٦: دهد اگرچه برون در بی شمار صدف
- شماره ٥٥٧: باز علم زد ز بیابان عشق
- شماره ٥٥٨: بیچاره باشد همواره عاشق
- شماره ٥٥٩: این آینه گون سقف که آبیست معلق
- شماره ٥٦٠: ای جمالت قبله جان ابرویت محراب دل
- شماره ٥٦١: زدی به دست ارادت چو حلقه بر در دل
- شماره ٥٦٢: گر پا نهی ز لطف به مهمانسرای دل
- شماره ٥٦٣: بهر دعا از درت چون به درون آمدم
- شماره ٥٦٤: ساز خروش کرده دل ناز پرورم
- شماره ٥٦٥: ز خاک کوی تو گریان سفر گزیدم و رفتم
- شماره ٥٦٦: بس که ما از روی رسوائی نقاب افکنده ام
- شماره ٥٦٧: لب پر سئوال بر سر راهی نشسته ام
- شماره ٥٦٨: خانه دوری دل از همه پرداخته ام
- شماره ٥٦٩: گر پرده گردون ز سرشگم نکشدنم
- شماره ٥٧٠: افکن گذر به کلبه ما تا بهم رسد
- شماره ٥٧١: اگر دوری ز من در آرزویت زار می میرم
- شماره ٥٧٢: هوسم رخ به رخ شاه خیال تو نشاند
- شماره ٥٧٣: رسید نغمه ای از باده نوشی تو به گوشم
- شماره ٥٧٤: دی به دنبال یکی کبک خرام افتادم
- شماره ٥٧٥: ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین
- شماره ٥٧٦: با وجود وصل شد زندان حرمان جای من
- شماره ٥٧٧: زهی ز دست کرم گسترت کرم باران
- شماره ٥٧٨: صبا تحیت بلبل به بوستان برسان
- شماره ٥٧٩: تا بر سپهر از زر انجم بود نشان
- شماره ٥٨٠: بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان
- شماره ٥٨١: آن منتظر گدازی چشم سیاه او
- شماره ٥٨٢: آن کوست قبله همه کس قبله جود رو
- شماره ٥٨٣: چون به رخ عرق فشان میکشی آستین فرو
- شماره ٥٨٤: کاکل که سر نهاده به طرف جبین تو
- شماره ٥٨٥: زهی بالا بلندان سر به پیش از اعتدال تو
- شماره ٥٨٦: به دست دیده عنان دل فکار مده
- شماره ٥٨٧: از باده عیشم بود مستانه به کف جامی
- شماره ٥٨٨: اقبال ظفر پیوند در کار جهانبانی
- شماره ٥٨٩: بس که چون باران نیسان ای سحاب خوش مطر
- شماره ٥٩٠: زهی ز سلطنتت روزگار منت دار
- شماره ٥٩١: شهریارا صاحبا رفتی خدا یار تو باد
- شماره ٥٩٢: من که از ادعیه خوانان دگر ممتازم
- شماره ٥٩٣: یک دلان خوش دلی از فتح سلطان یافتند
- شماره ٥٩٤: افکنده ره به کلبه درویش خاکسار
- شماره ٥٩٥: دی همایون خبری مژده دهانم دادند
- شماره ٥٩٦: رفتی جهان پناها اقبال رهبرت باد
- شماره ٥٩٧: پیشت از سهوی که کردم ای خدیو کامکار
- شماره ٥٩٨: تا به سر منزل چشمم کنی ای سرو گذار
- شماره ٥٩٩: خلل به دولت خان جهانستان مرساد