غزل ها
- شماره ١: ای دور مانده از حرم خاص کبریا
- شماره ٢: آن ما حی جلالت و حامی دین حق
- شماره ٣: دامن همت برافشان ای دل از کبر و ریا
- شماره ٤: گوهر درج جلالت ماه برج سلطنت
- شماره ٥: من حسین وقت و نااهلان یزید و شمر من
- شماره ٦: دلا تا کی پزی سودا درون گنبد خضرا
- شماره ٧: ز درد جور آن دلبر مکن ای دل شکایتها
- شماره ٨: ای صفات کبریایت برتر از ادراک ما
- شماره ٩: شه من بدرد عشقت بنواز جان ما را
- شماره ١٠: گشت مسلم ز عشق ملک معانی مرا
- شماره ١١: چون تو جان منی ای جان چکنم جان و جهانرا
- شماره ١٢: دلا اگر نفسی میزنی بصدق و صفا
- شماره ١٣: زندگانی بی رخ دلبر نمیباید مرا
- شماره ١٤: دوای درد دل خسته ام بکن یارا
- شماره ١٥: ای سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
- شماره ١٦: هر دم بناز میکشد آن نازنین مرا
- شماره ١٧: ای بر دل شکسته ز درد تو داغها
- شماره ١٨: ای آنکه جانم سوختی با داغ محنت بارها
- شماره ١٩: ای روی دلارایت آتش زده در جانها
- شماره ٢٠: بصدر صفحه دولت کجا رسد اصحاب
- شماره ٢١: زهره ام ساقی و مه جام مدام است امشب
- شماره ٢٢: تا بکی ناله و فریاد که آن یار کجاست
- شماره ٢٣: خلق عالم بجمالت نگرانند ای دوست
- شماره ٢٤: الا ای کعبه دولت مرا خاک سر کویت
- شماره ٢٥: خسته هجر گشته ام با تو وصالم آرزوست
- شماره ٢٦: عشق است آتشی که بیکدم جهان بسوخت
- شماره ٢٧: تا عشق توام بدرقه راه حجاز است
- شماره ٢٨: وای که از حال من دلبرم آگاه نیست
- شماره ٢٩: ایکه جز حسن رخت پیرایه آفاق نیست
- شماره ٣٠: من دلی دارم که در وی جز خیال یار نیست
- شماره ٣١: هر که شد بنده عشق تو ز خلق آزاد است
- شماره ٣٢: منم و شورش و غوغا ز غمت تا بقیامت
- شماره ٣٣: جانم بلب رسید چو جانان من برفت
- شماره ٣٤: تا چند ز دیدار تو مهجور توان زیست
- شماره ٣٥: چهره ات شمع شب افروزی خوش است
- شماره ٣٦: عید در موسم نوروز بسی روح افزاست
- شماره ٣٧: کدام جان گرامی که مبتلای تو نیست
- شماره ٣٨: ای لعل دلپذیر تو سرمایه حیات
- شماره ٣٩: نور جمال روی تو در آفتاب نیست
- شماره ٤٠: ما را نماند میل شکر با دهان دوست
- شماره ٤١: روئی است روی دوست که هیچش نظیر نیست
- شماره ٤٢: دوش از حضور تو دل ما خوش سرور داشت
- شماره ٤٣: درد عشقت دامن جانم گرفت
- شماره ٤٤: ترک من بار دیگر راه جفا پیش گرفت
- شماره ٤٥: ای باد صبحدم گذری کن بکوی دوست
- شماره ٤٦: رفتی و یاد تو ز دل ریش من نرفت
- شماره ٤٧: این چه داغی است که از هجر تو بر جان من است
- شماره ٤٨: بیک لطیفه که دوشینه ذوالجلال انگیخت
- شماره ٤٩: گر در هلاک من بود الحق رضای دوست
- شماره ٥٠: کنون که کشور خوبی بنام تست ای دوست
- شماره ٥١: جان من بی رخ تو جانم سوخت
- شماره ٥٢: مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست
- شماره ٥٣: بیا که جان من از داغ انتظار بسوخت
- شماره ٥٤: عید شد قافله را عزم حرم ساختنی ست
- شماره ٥٥: رنجورم و شفای دلم جز حبیب نیست
- شماره ٥٦: دوست از حال دل آشفتگان آگاه نیست
- شماره ٥٧: اگر برد سوی دارالقرار ما را دوست
- شماره ٥٨: ای راحت جان از نفس روح فزایت
- شماره ٥٩: کدام دل که گرفتار و مبتلای تو نیست
- شماره ٦٠: بقای عمر در این خاکدان فانی نیست
- شماره ٦١: مرا جز تو بعالم هیچکس نیست
- شماره ٦٢: دست همت بر جهان خواهم فشاند
- شماره ٦٣: بر روی دل افروزت هر کو نظر اندازد
- شماره ٦٤: چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند
- شماره ٦٥: چو عاشقان حرم کعبه لقا جویند
- شماره ٦٦: بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود
- شماره ٦٧: دوش چشم جانم از دیدار شه پرنور بود
- شماره ٦٨: جان فدای آنکه ما را بی مهابا میکشد
- شماره ٦٩: دوستان جان مرا جانب جانان آرید
- شماره ٧٠: عاشقان جان و دل خویش بدلدار دهید
- شماره ٧١: بی نشان گردم اگر از تو نشانی نرسد
- شماره ٧٢: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
- شماره ٧٣: از من خبر بجانب جانان که میبرد
- شماره ٧٤: گر پریچهره مه پیکر من باز آید
- شماره ٧٥: مرا ز مدرسه عشقت بخانقاه کشید
- شماره ٧٦: گر ترا عشوه چنان شیوه چنین خواهد بود
- شماره ٧٧: نگار من چو بلعل شکر نثار آید
- شماره ٧٨: دلم هوای چنان سرو نازنین دارد
- شماره ٧٩: صبا رسید در او بوی یار نیست چه سود
- شماره ٨٠: عشاق وفاپیشه اگر محرم مائید
- شماره ٨١: بهار و عید میآید که عالم را بیاراید
- شماره ٨٢: دوست چون خواهد که عاشق هر نفس زاری کند
- شماره ٨٣: عجب که درد مرا هیچکس دوا سازد
- شماره ٨٤: مه گلچهره من چون ز سفر بازآید
- شماره ٨٥: نفخه سنبل گلچهره من میآید
- شماره ٨٦: نگار سرو قد گلعذار من آمد
- شماره ٨٧: کسی که شیفته روی آن صنم باشد
- شماره ٨٨: علاج عاشق مسکین حبیب میداند
- شماره ٨٩: یک لحظه مرا بی رخت آرام نباشد
- شماره ٩٠: سلطان نگر که پرسش درویش میکند
- شماره ٩١: دردا که دوست هیچ رعایت نمیکند
- شماره ٩٢: دلبر برفت و درد دلم را دوا نکرد
- شماره ٩٣: نظر کنید که آن شهسوار میگذرد
- شماره ٩٤: اگر طریقه تو جمله ناز خواهد بود
- شماره ٩٥: خرم دل آن کس که تمنای تو دارد
- شماره ٩٦: چون شب و روز مرا از تو عنایت باشد
- شماره ٩٧: دوش از جمال دوست شبم روز گشته بود
- شماره ٩٨: سلام من سوی آن شاه سرفراز برید
- شماره ٩٩: دل همیشه تکیه بر فضل الهی میکند
- شماره ١٠٠: رندان که مقیمان خرابات الستند
- شماره ١٠١: هر که را سلطان ما بیچارگی روزی کند
- شماره ١٠٢: عاشقان چون با خیال یار خود پرداختند
- شماره ١٠٣: سحرگه باد نوروزی چو از گلزار میآید
- شماره ١٠٤: بر آستان خرابات عشق مستانند
- شماره ١٠٥: صباح عید ز بهر صبوح برخیزند
- شماره ١٠٦: ز شست عشق چو تیر بلا روان کردند
- شماره ١٠٧: عید است و حریفان ز می عشق خرابند
- شماره ١٠٨: دلا بنال که یاران نازنین رفتند
- شماره ١٠٩: امیر قافله کوس رحیل زد ای یار
- شماره ١١٠: زهی بوعده وصل تو جان ما مسرور
- شماره ١١١: ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر
- شماره ١١٢: چشم عاشق کش او کشت مرا بار دگر
- شماره ١١٣: ای خسرو خوبان لبت از شهد شیرین کاره تر
- شماره ١١٤: سینه خلوتخانه یار است خالی کن ز غیر
- شماره ١١٥: اگر طریقه آن دلرباست عشوه و ناز
- شماره ١١٦: بیار ساقی گلرخ شراب ناب امروز
- شماره ١١٧: بگذار تا بمیرم بر خاک آستانش
- شماره ١١٨: بچشم او نظر میکن دلا در ماه رخسارش
- شماره ١١٩: خوشا جانی که بستاند بدست خویش جانانش
- شماره ١٢٠: این منم ره یافته در مجلس سلطان خویش
- شماره ١٢١: اگر تو محرم عشقی مگوی اسرارش
- شماره ١٢٢: دلی که عشق حقیقی کند سرافرازش
- شماره ١٢٣: دیوانه گشتم بی آن پریوش
- شماره ١٢٤: ای ستمگر که نداری خبر از بیدل خویش
- شماره ١٢٥: در کشتنم ار بود رضایش
- شماره ١٢٦: سحر ز هاتف غیبم رسید مژده بگوش
- شماره ١٢٧: شوریده کرد حالم لعل شکر نثارش
- شماره ١٢٨: دوست در خانه و ما را خبری نیست دریغ
- شماره ١٢٩: عید است و موسم گل و هنگام طرف باغ
- شماره ١٣٠: ای ناوک بلای ترا سینه ها هدف
- شماره ١٣١: تافت بر جان و دلم انوار عشق
- شماره ١٣٢: میبرد قد تو از سرو خرامان رونق
- شماره ١٣٣: عزیزان وفاپیشه مبارکباد این منزل
- شماره ١٣٤: ای غمزه ات کشیده خدنگی بکین دل
- شماره ١٣٥: ز حد گذشت فراق تو ای فرشته خصال
- شماره ١٣٦: ای که با سوز غم عشق تو می سازد دل
- شماره ١٣٧: چون تیره گشت روزم بی آن چراغ محفل
- شماره ١٣٨: گر من سر از نشیمن دنیا برآورم
- شماره ١٣٩: تا من خیال عارض تو نقش بسته ام
- شماره ١٤٠: ما که در بادیه عشق تو سرگردانیم
- شماره ١٤١: من آن آشفته مستم که آنساعت که برخیزم
- شماره ١٤٢: دل بیچاره ام گم شد بکوی یار میجویم
- شماره ١٤٣: منم که با تو زمانی وصال می بینم
- شماره ١٤٤: بوئی ز گلستان تو ما چون بشنیدیم
- شماره ١٤٥: قفل در ما بستی و پندار تو دیدیم
- شماره ١٤٦: ای گشته مست عشقت روز الست جانم
- شماره ١٤٧: رضا دادم بعشق او اگر غارت کند جانم
- شماره ١٤٨: وقت آنست که ما جانب میخانه شویم
- شماره ١٤٩: من آشفته و شیدا چو تمنای تو دارم
- شماره ١٥٠: دو دیده بر سر راه امید میدارم
- شماره ١٥١: چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانیم
- شماره ١٥٢: من کیستم که طالب دیدار او شوم
- شماره ١٥٣: روزی که من بداغ غمت از جهان روم
- شماره ١٥٤: ای شهریار حسن ترا تا شناختیم
- شماره ١٥٥: تو پادشاه و من از بندگان درگاهم
- شماره ١٥٦: در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم
- شماره ١٥٧: ساقی بزم خاص شه آمد که خماری کنم
- شماره ١٥٨: گرد زمین و آسمان من سالها گردیده ام
- شماره ١٥٩: ز روی لطف اگر ای مه شبی آئی بمهمانم
- شماره ١٦٠: ما سر بر آستان در یار می نهیم
- شماره ١٦١: ای از فروغ روی تو روشن سرای چشم
- شماره ١٦٢: وقتی نظر بطلعت منظور داشتم
- شماره ١٦٣: بی تو چون طره تو حال مشوش دارم
- شماره ١٦٤: گر چه از دست غمت حال پریشان دارم
- شماره ١٦٥: در نامه حدیث دل درویش نویسم
- شماره ١٦٦: تا بسودای تو از راه دراز آمده ایم
- شماره ١٦٧: ما ای صنم هوای تو از سر گرفته ایم
- شماره ١٦٨: من که بر جان و دل از درد تو داغی دارم
- شماره ١٦٩: شکیبم از رخ جانان نمی شود چکنم
- شماره ١٧٠: ما بار تن ز کوی وصال تو می بریم
- شماره ١٧١: نبودم یکنفس طاقت که چشم از یار بربندم
- شماره ١٧٢: یاری که ز جان دوسترش داشته بودم
- شماره ١٧٣: ما جگرسوختگان با غم دلدار خوشیم
- شماره ١٧٤: گر برود هزار جان با غم عشق او خوشم
- شماره ١٧٥: سرگشته در این بادیه تا چند بپوئیم
- شماره ١٧٦: بیا بیا که من اندر جهان ترا دارم
- شماره ١٧٧: شبی اگر بکشد درد آرزوی توام
- شماره ١٧٨: با درد غم عشق تو درمان نشناسم
- شماره ١٧٩: تا خاک صفت معتکف آن سر کویم
- شماره ١٨٠: در ره عشق تو با درد و الم ساخته ایم
- شماره ١٨١: گذشت عمر و خلاص از محن نمییابم
- شماره ١٨٢: دو چشم کز هوس روی دوست تر داریم
- شماره ١٨٣: چمن شکفته و گلها ببار می بینم
- شماره ١٨٤: مراد خاطر خود در جهان نمی یابم
- شماره ١٨٥: الا ای طایر سدره نشیمن
- شماره ١٨٦: ای دل از وحشت سرای دار گیتی کن کران
- شماره ١٨٧: ماه من چون آگهی از ناله شبهای من
- شماره ١٨٨: ای سر کویت بلای روضه رضوان من
- شماره ١٨٩: از باده دوشینت بس بیخبریم ای جان
- شماره ١٩٠: با کس حدیث عشق تو گفتن نمی توان
- شماره ١٩١: نتوان لعل فرح بخش ترا جان گفتن
- شماره ١٩٢: بازم به نازی شاد کن ای نازنین دلدار من
- شماره ١٩٣: اگر چه شد دل ریشم ز دست هجر تو خون
- شماره ١٩٤: دور از رخ تو زیستن ای جان نمیتوان
- شماره ١٩٥: ای رخت آرام جان عاشقان
- شماره ١٩٦: ای فاش کرده عشق تو راز نهان من
- شماره ١٩٧: بدین کرشمه بهر جانبی نگاه مکن
- شماره ١٩٨: باختیار نگشتم ز کوی دوست برون
- شماره ١٩٩: ای غم سودای تو خلوت نشین جان من
- شماره ٢٠٠: یارب مه تابان من یا نور ربانی است این
- شماره ٢٠١: روزی اگر گذار تو افتد بخاک من
- شماره ٢٠٢: ای در همه عالم پنهان تو و پیدا تو
- شماره ٢٠٣: جان خود قربان به تیغ جان ستانش میکنم
- شماره ٢٠٤: باز آتشی در جان من زد عشق شورانگیز تو
- شماره ٢٠٥: بیا در بزم عشق ای دل حریف درد جانان شو
- شماره ٢٠٦: بر جگر آبم نماند از آتش سودای او
- شماره ٢٠٧: پای خیال سست شد در طلب وصال تو
- شماره ٢٠٨: ای دل و جان عاشقان شیفته لقای تو
- شماره ٢٠٩: ای که در ظاهر مظاهر آشکارا کرده ای
- شماره ٢١٠: گفته ای الیوم اکملت لکم دین الهدی
- شماره ٢١١: ای وجودت مظهر اسمای حسنی آمده
- شماره ٢١٢: ای ز ما و من شده فانی بهنگام شهود
- شماره ٢١٣: دست بختم کوته است از دامن وصلت که هست
- شماره ٢١٤: دیده متاع قلب مرا صد هزار عیب
- شماره ٢١٥: ساقی بیار جامی زان باده شبانه
- شماره ٢١٦: ای گنج سودای ترا کنج دلم ویرانه
- شماره ٢١٧: دوش خوردم از شراب عشق او پیمانه
- شماره ٢١٨: ای آنکه در دیار دلم خانه کرده ای
- شماره ٢١٩: ای همچو جان سوی بدن ناگه بر ما آمده
- شماره ٢٢٠: گر ماه من بتابد از بام تا بخانه
- شماره ٢٢١: باز این چه فتنه است که آغاز کرده ای
- شماره ٢٢٢: بازم ای دوست چرا از نظر انداخته ای
- شماره ٢٢٣: ما را چو عهد خویش فراموش کرده ای
- شماره ٢٢٤: ای ز دردت عاشقان خسته درمان یافته
- شماره ٢٢٥: دلا از جان روان بگذر اگر جویای جانانی
- شماره ٢٢٦: دلا تا کی ز نادانی همه نقش جهان بینی
- شماره ٢٢٧: گر تو روی دل خود آینه سیما بینی
- شماره ٢٢٨: ای دل چه پای بسته بند علایقی
- شماره ٢٢٩: از دست شر نفس از آن روی ایمنی
- شماره ٢٣٠: ایکه در اقلیم دلها حاکم و سلطان توئی
- شماره ٢٣١: گر عشق ازل بدرقه راه نبودی
- شماره ٢٣٢: فرخنده زمانی که تو دیدار نمائی
- شماره ٢٣٣: اگر تو عاشق حسنی چرا وابسته جانی
- شماره ٢٣٤: بشارت باد ای عاشق که یار آمد بمهمانی
- شماره ٢٣٥: بار دیگر فتنه ای در انس و جان انداختی
- شماره ٢٣٦: ای عشق منم از تو سرگشته و سودائی
- شماره ٢٣٧: چه حذر کنم ز مردن که توام بقای جانی
- شماره ٢٣٨: رخ خویش اگر نمائی دل عالمی ربائی
- شماره ٢٣٩: بیا ایکه جانرا مداوا توئی
- شماره ٢٤٠: دوش مرا رخ نمود دلبر روحانئی
- شماره ٢٤١: روانی نقد جان درباز اگر سودای ما داری
- شماره ٢٤٢: جانم بسوخت از غم و بی غم نمیکنی
- شماره ٢٤٣: ای کاشکی غم تو نصیب دلم شدی
- شماره ٢٤٤: هر جا که هست چون تو گلی سرو قامتی
- شماره ٢٤٥: ایکاش در هوای تو من خاک گشتمی
- شماره ٢٤٦: اگر شبی ز جمالت نقاب بگشائی
- شماره ٢٤٧: تو که شاه ملک حسنی و سریر و جاه داری
- شماره ٢٤٨: شبی از روی دلداری اگر دیدار بنمائی
- شماره ٢٤٩: نظر بحال دل خسته ام نمی فکنی
- شماره ٢٥٠: من آنکسم که ندارم بجز گنه کاری
- شماره ٢٥١: ای سروناز رونق بستان ما توئی
- شماره ٢٥٢: بسته ام دل بغم عشق پری رخساری
- شماره ٢٥٣: بیا بیا و مترسان مرا ز جانبازی
- شماره ٢٥٤: روزم چو شب تیره شد از درد جدائی
- شماره ٢٥٥: مرا تا کی ز هجرانت بسوزد جان به تنهائی
- شماره ٢٥٦: گفتم دلا ببین که جفای که میکشی
- شماره ٢٥٧: قد رعنا رخ زیبا لب شیرین داری
- شماره ٢٥٨: حیف آیدم که چون تو نگار پریوشی
- شماره ٢٥٩: ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی
- شماره ٢٦٠: آه که از ره کرم یار نکرد یارئی
- شماره ٢٦١: تا ز حسن خویش عکسی در جهان انداختی
- شماره ٢٦٢: دلا چون در خم چوگان عشق دوست چون گوئی
- شماره ٢٦٣: ای دوست سعی کن که بدست آوری دلی
- شماره ٢٦٤: اگر بگوشه چشمی بسوی ما نگری
- شماره ٢٦٥: جان و جهان فدایت ای آنکه به ز جانی
- شماره ٢٦٦: راه اگر سوی خرابات مغان دریابی
- شماره ٢٦٧: خجسته عید من آندم که چهره بگشائی
- شماره ٢٦٨: خرم از درد توام زانرو که درمانم توئی
- شماره ٢٦٩: هر دم ز پس پرده دل و دین بربائی
- شماره ٢٧٠: ای سرو ناز رونق بستان عالمی
- شماره ٢٧١: گلی نازک ز گلزار معانی
- شماره ٢٧٢: ای دل چه شد که خشک و تر غم بسوختی