•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان صائب /
• غزلیات - قسمت سوم

غزلیات - قسمت سوم

• شماره ١: آیتی چون خط مشکین تو در قرآن نیست
• شماره ٢: در سیه خانه افلاک، دل روشن نیست
• شماره ٣: گر چه نم در جگر و در دل تنگم خون نیست
• شماره ٤: یک نکوروی ندیدم که گرفتار تو نیست
• شماره ٥: تلخی می به گوارایی دشنام تو نیست
• شماره ٦: خسته چشم تو صاحب نظری نیست که نیست
• شماره ٧: حلقه ذکر تو، میم دهنی نیست که نیست
• شماره ٨: مهلت دور سبکسیر جهان اینهمه نیست
• شماره ٩: برگ عیش چمن ای غنچه دهان اینهمه نیست
• شماره ١٠: با شکرخنده خوبان، نمک یاری نیست
• شماره ١١: در بیابان جنون سلسله پردازی نیست
• شماره ١٢: چشم مخمور ترا حاجت می نوشی نیست
• شماره ١٣: در غریبی دلم از یاد وطن خالی نیست
• شماره ١٤: در پریشان نظری غیر پریشانی نیست
• شماره ١٥: هیچ کس غیر تو در پرده بینایی نیست
• شماره ١٦: بی لب ساغر می دیده خونپالا داشت
• شماره ١٧: از زر و سیم جهان پاس نظر باید داشت
• شماره ١٨: جوش می خشتی اگر از خم صهبا برداشت
• شماره ١٩: از دلم عشق به جامی غمی دنیا برداشت
• شماره ٢٠: تا من دلشده را دست ز گردن برداشت
• شماره ٢١: سرو بالای تو از آب روانی برداشت
• شماره ٢٢: دل صد چاک اگر دست ز تن برمی داشت
• شماره ٢٣: اگر آیینه دل نور و صفایی می داشت
• شماره ٢٤: دار ازان چوب به پیش ره منصور گذاشت
• شماره ٢٥: رنگ در روی شراب آن لب میگون نگذاشت
• شماره ٢٦: پشت آیینه بود پرده مستوری زشت
• شماره ٢٧: شب که بر انجمن آن شعله سیراب گذشت
• شماره ٢٨: دل ازان زلف چلیپا نتوانست گذشت
• شماره ٢٩: باید آهسته ز پیران جهان دیده گذشت
• شماره ٣٠: از سر خرده جان، سخت دلیرانه گذشت
• شماره ٣١: خط به گرد لب میگون تو چون ساغر گشت
• شماره ٣٢: این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟
• شماره ٣٣: چشم ازان حسن به سامان چه تواند دریافت؟
• شماره ٣٤: هر که باریک شد از فکر، توانایی یافت
• شماره ٣٥: خم چو گردد قد افراخته می باید رفت
• شماره ٣٦: اوست سرور که کلاه و کمر از یادش رفت
• شماره ٣٧: هر که آمد به جهان دست به دامان زد و رفت
• شماره ٣٨: از هوس گر تو به دنبال هواخواهی رفت
• شماره ٣٩: ناز بیماری ازان چشم گرانخواب گرفت
• شماره ٤٠: پرده از راز من گوشه نشین ساز گرفت
• شماره ٤١: بر روی تو صفا از خط شبرنگ گرفت
• شماره ٤٢: لب لعل تو ز خون دل من جام گرفت
• شماره ٤٣: هر که از اهل جهان گوشه عزلت نگرفت
• شماره ٤٤: خیال آب مرا در سرابها انداخت
• شماره ٤٥: که این نمک ز تبسم در آتشم انداخت؟
• شماره ٤٦: بنفشه پیش خطت قفل بر زبان انداخت
• شماره ٤٧: ز شرم در حرم وصل جان محرم سوخت
• شماره ٤٨: عبیر زلف به جیب صبا نباید ریخت
• شماره ٤٩: فروغ روی تو برقی به خرمن گل ریخت
• شماره ٥٠: بتان که صید به نیرنگ می نمایندت
• شماره ٥١: کباب شد دلم از بویش این شراب کجاست؟
• شماره ٥٢: ز عقل و هوش به تنگ آمدم ایاغ کجاست؟
• شماره ٥٣: ز کوی عشق به جنت روی، بلا اینجاست
• شماره ٥٤: چو خط ز عارض آن فتنه جهان برخاست
• شماره ٥٥: شکستگی دل از دیده ترم پیداست
• شماره ٥٦: عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
• شماره ٥٧: خط نرسته ازان لعل آتشین پیداست
• شماره ٥٨: حضور دل نبود با عبادتی که مراست
• شماره ٥٩: پرستشی که مدام است می پرستی ماست
• شماره ٦٠: ترا که عالم آیینه عالم آب است
• شماره ٦١: به چشم خفته شکرخواب اگر چه مهتاب است
• شماره ٦٢: غبار هستی ما پرده دار سیلاب است
• شماره ٦٣: ریاض هستی ما سبز از می ناب است
• شماره ٦٤: خراب حالی ما از درازی دست است
• شماره ٦٥: هزار رنگ گل فیض در گل صبح است
• شماره ٦٦: مرا ز پیر خرابات این سخن یادست
• شماره ٦٧: مرا ز پیر خرابات نکته ای یادست
• شماره ٦٨: نشاط عالم بی اعتبار درگردست
• شماره ٦٩: ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
• شماره ٧٠: نهال شمع ز سبزی ازان برومندست
• شماره ٧١: بنای صبر که همسنگ کوه الوندست
• شماره ٧٢: به حرف سرد نصیحت زوال ما بندست
• شماره ٧٣: ز بس که واله و حیران و بیقرار خودست
• شماره ٧٤: خوشا سری که ز تدبیر عقل نومیدست
• شماره ٧٥: درین دو هفته که زاینده رود سرشارست
• شماره ٧٦: ازان به خاطر من ترک کار دشوارست
• شماره ٧٧: حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
• شماره ٧٨: دل شکسته به قرب خدای راهبرست
• شماره ٧٩: ترا ز جان غم مال ای خسیس بیشترست
• شماره ٨٠: به لب مباد رهش ناله ای که بی اثرست
• شماره ٨١: بهار عنبر شبها سفیده سحرست
• شماره ٨٢: مگیر غفلت خود سهل اگر چه یک نظرست
• شماره ٨٣: سپاه عقل کم و لشکر ایاغ پرست
• شماره ٨٤: به دل چو کوه، گران گر چه این کهن دیرست
• شماره ٨٥: ز سیم و زر نظر بی نیاز ما سیرست
• شماره ٨٦: به هر که می نگرم زیر چرخ دلگیرست
• شماره ٨٧: صفیر شهپر توفیق، حسن آوازست
• شماره ٨٨: چو شبنم آن که درین بوستان سحرخیزست
• شماره ٨٩: به دام خلق مقید شدن گل هوس است
• شماره ٩٠: مرا ز دور تماشای خط یار بس است
• شماره ٩١: منم که دام بلایم رهایی قفس است
• شماره ٩٢: زمین ز سایه ابر بهار گلپوش است
• شماره ٩٣: به هر کجا نبود حسن، آفتاب خوش است
• شماره ٩٤: تن آهنین و نفس گرم و دل رمیده خوش است
• شماره ٩٥: دل رمیده ما از نظاره در پیش است
• شماره ٩٦: ز ابر اگر چه هوای بهار ناصاف است
• شماره ٩٧: نه انجم است که زینت فروز نه فلک است
• شماره ٩٨: ز ملک و مال، دل بی نیاز ما سبک است
• شماره ٩٩: اگر چه زلف ترا دل ز کفر تاریک است
• شماره ١٠٠: ز خم طلوع سهیل شراب نزدیک است
• شماره ١٠١: به غم نشاط من خاکسار نزدیک است
• شماره ١٠٢: ز خود برآ که سر کوی یار نزدیک است
• شماره ١٠٣: حضور سوخته عشق در دل تنگ است
• شماره ١٠٤: گرهگشای دل تنگ نغمه چنگ است
• شماره ١٠٥: جهان به راه شناسان دیده ور تنگ است
• شماره ١٠٦: به آه برق عنان من آسمان تنگ است
• شماره ١٠٧: دل رمیده ما را صدای پا سنگ است
• شماره ١٠٨: نصیب اهل دل از چرخ بدگهر سنگ است
• شماره ١٠٩: همیشه دیده سوزن ازان به دنبال است
• شماره ١١٠: سرود مجلس ما جوش مستی ازل است
• شماره ١١١: حضور عالم ایجاد در قرار دل است
• شماره ١١٢: جهان و هر چه در او هست رونمای دل است
• شماره ١١٣: فراغ بال طمع کردن از فلک خام است
• شماره ١١٤: همین نجابت ذاتی است آنچه محترم است
• شماره ١١٥: سحاب گرد کدورت شراب صبحدم است
• شماره ١١٦: قماش چهره یار از بهار معلوم است
• شماره ١١٧: ز رنگ آل، ظهور جلال معلوم است
• شماره ١١٨: زمین ز جلوه قربانیان گلستان است
• شماره ١١٩: ز داغ، سینه پر تیر من گلستان است
• شماره ١٢٠: عنان نفس کشیدن جهاد مردان است
• شماره ١٢١: به غیر دل همه عالم سراب حرمان است
• شماره ١٢٢: خزان بیجگران نوبهار مردان است
• شماره ١٢٣: بلند نام نگردد کسی که در وطن است
• شماره ١٢٤: سیاه روی عقیق از جدایی یمن است
• شماره ١٢٥: به فکر چاره فتادن جگر گداختن است
• شماره ١٢٦: صفای حسن تو از خط به جای خویشتن است
• شماره ١٢٧: چراغ خلوت جان روشنایی سخن است
• شماره ١٢٨: حریم میکده پر جوش از خروش من است
• شماره ١٢٩: بهشت یک ورق از لاله زار دماغ من است
• شماره ١٣٠: زبان شکوه من چشم خونفشان من است
• شماره ١٣١: شراب کهنه که روشنگر روان من است
• شماره ١٣٢: اگر چه بالش خورشید تکیه گاه من است
• شماره ١٣٣: فلک دو تا ز گرانباری گناه من است
• شماره ١٣٤: منم که معنی بیگانه آشنای من است
• شماره ١٣٥: کجا ز دایره عشق، حسن بیرون است؟
• شماره ١٣٦: حذر کنید ز چشمی که آسمان گون است
• شماره ١٣٧: ثبات دولت خوبی ز کوه تمکین است
• شماره ١٣٨: رکاب عزم تو در دست خواب سنگین است
• شماره ١٣٩: گلی که طرح دهد رخ به نوبهار این است
• شماره ١٤٠: خوشا دلی که نمکسود از ملاحت اوست
• شماره ١٤١: ز درد، عشق مرا بی نیاز ساخته است
• شماره ١٤٢: هنوز خط ز لب یار برنخاسته است
• شماره ١٤٣: ترا کسی که به آه سحر نخواسته است
• شماره ١٤٤: گشاد دل به سخنهای آشنا بسته است
• شماره ١٤٥: به هیچ و پوچ مرا عمر چون شرر بسته است
• شماره ١٤٦: نمک به دیده ام از غیرت حنا خفته است
• شماره ١٤٧: به هر دل آتشی از روی دلبر افتاده است
• شماره ١٤٨: ز بس به کشتن من تیغ مایل افتاده است
• شماره ١٤٩: به نامرادی ما عشق مایل افتاده است
• شماره ١٥٠: نه چهره اش عرق از گرمی هوا کرده است
• شماره ١٥١: نه خط ز خال لب یار سر برآورده است
• شماره ١٥٢: ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است
• شماره ١٥٣: کسی که بوسه بر آن لعل جانفزا زده است
• شماره ١٥٤: رفو به چاک دل خسته هیچ کس نزده است
• شماره ١٥٥: به نیم جلوه کسی کشوری بهم نزده است
• شماره ١٥٦: چه شوخی از نگه بیگناه ما شده است؟
• شماره ١٥٧: جهان ز عکس رخ آن یگانه پر شده است
• شماره ١٥٨: هنوز خنده ازان لب بدر نیامده است
• شماره ١٥٩: کدام زهره جبین بی نقاب گردیده است؟
• شماره ١٦٠: به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است
• شماره ١٦١: خط تو چهره گشای بهار آینه است
• شماره ١٦٢: ز موج لاله و گل باغ عالم آبی است
• شماره ١٦٣: ز یار لطف نهان خواستن فزون طلبی است
• شماره ١٦٤: عمارتی که نگردد خراب، همواری است
• شماره ١٦٥: به نوخطان نگرستن دلیل دیده وری است
• شماره ١٦٦: درین جان که سرانجام خانه پردازی است
• شماره ١٦٧: میی که درد ندارد صفای درویشی است
• شماره ١٦٨: شدم غبار و همان خارخار من باقی است
• شماره ١٦٩: مرا که پرده چشم و حجاب هر دو یکی است
• شماره ١٧٠: چراغ صبح و دم مستعار هر دو یکی است
• شماره ١٧١: ازان مرا شب و روز سیاه هر دو یکی است
• شماره ١٧٢: فضای دشت ز خونین دلان گلستانی است
• شماره ١٧٣: سفر نکردن ازان کشور از گرانجانی است
• شماره ١٧٤: ز اشک، دیده تاریک شمع نورانی است
• شماره ١٧٥: به غیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است
• شماره ١٧٦: خوشم به درد که در پرده شکیبایی است
• شماره ١٧٧: بلای مردم آزاده، لاف یکتایی است
• شماره ١٧٨: در آن مقام که حیرت دلیل دانایی است
• شماره ١٧٩: همان زمانکه فلک تیغ بر میان تو بست
• شماره ١٨٠: نبرده رعشه پیری ترا ز فرمان دست
• شماره ١٨١: ز داغ عشق مرا شد دل خراب درست
• شماره ١٨٢: شود ز داغ دل عاشقان خسته درست
• شماره ١٨٣: کسی که بوی شراب از کدو تواند شست
• شماره ١٨٤: ز خط غبار بر آن لعل آتشین ننشست
• شماره ١٨٥: کدام زهره جبین گوشه نقاب شکست؟
• شماره ١٨٦: ز اضطراب دل آن زلف تابدار شکست
• شماره ١٨٧: دل از مشاهده آن خط سیاه شکست
• شماره ١٨٨: ز باده حالت فرزانه می توان دانست
• شماره ١٨٩: مپوش چشم ز رخسار همچو جنت دوست
• شماره ١٩٠: هزار بار درآیم اگر به خانه دوست
• شماره ١٩١: ز عشق در اگر نور آشنایی هست
• شماره ١٩٢: اگر نه عاشقی این چهره خزانی چیست؟
• شماره ١٩٣: سیاه مستی چشم از شرابخانه کیست؟
• شماره ١٩٤: ز زلف او دل عشاق را محابا نیست
• شماره ١٩٥: به دلنشینی صحرای عشق صحرا نیست
• شماره ١٩٦: دروغ شیوه طبع یگانه ما نیست
• شماره ١٩٧: به آبداری لعل تو هیچ گوهر نیست
• شماره ١٩٨: بیان شوق به تیغ زبان میسر نیست
• شماره ١٩٩: خراب چشم تو اندیشه عتابش نیست
• شماره ٢٠٠: ز چاک سینه خود هر که قبله گاهش نیست
• شماره ٢٠١: اگر چه کعبه مقصد نصیب هر دل نیست
• شماره ٢٠٢: ز تنگدستی شکر، نی مرا غم نیست
• شماره ٢٠٣: کرم در آب و گل چرخ تنگ میدان نیست
• شماره ٢٠٤: کدام شب نی کلک من آتش افشان نیست؟
• شماره ٢٠٥: سزای خواب بود دیده ای که گریان نیست
• شماره ٢٠٦: به می طرف شدن آیین هوشیاران نیست
• شماره ٢٠٧: فضای چرخ مقام نفس کشیدن نیست
• شماره ٢٠٨: اگر نمی تپدم دل، ز آرمیدن نیست
• شماره ٢٠٩: خلاصی دل ما از جهات ممکن نیست
• شماره ٢١٠: چه خستگی است که در چشم ناتوان تو نیست؟
• شماره ٢١١: به آسمان نرسد هر که خاک پای تو نیست
• شماره ٢١٢: به غیر خشم که در خوردنش وبالی نیست
• شماره ٢١٣: شب فراق ز روز حساب خالی نیست
• شماره ٢١٤: نسیم صبحدم از بوی یار خالی نیست
• شماره ٢١٥: مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست
• شماره ٢١٦: می دو ساله نشاطش کم از جوانی نیست
• شماره ٢١٧: ستاره سوخته عشق را پناهی نیست
• شماره ٢١٨: طریق مردم سنجیده خودستایی نیست
• شماره ٢١٩: ز بس که طاعت خلق جهان خدایی نیست
• شماره ٢٢٠: میان خوی تو و رحم آشنایی نیست
• شماره ٢٢١: ز دام سوختگان عشق را رهایی نیست
• شماره ٢٢٢: وفا طمع ز گل بیوفا نباید داشت
• شماره ٢٢٣: ملامت از دل بیباک من فغان برداشت
• شماره ٢٢٤: ز ناله گر دل بی برگ ما نوا می داشت
• شماره ٢٢٥: به این نشاط که دل سر به تیغ یار گذاشت
• شماره ٢٢٦: عنان دل ز من آن دلربا گرفت و گذاشت
• شماره ٢٢٧: مرا که داغ و کبابم چه دوزخ و چه بهشت
• شماره ٢٢٨: هزار حیف که دوران خط یار گذشت
• شماره ٢٢٩: ز من مپرس که چون بر تو ماه و سال گذشت
• شماره ٢٣٠: خوش آن که چون گل ازین گلستان دمید و گذشت
• شماره ٢٣١: کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت
• شماره ٢٣٢: ز بوی زلف تو باغ آنچنان معطر گشت
• شماره ٢٣٣: فغان که گرد سر او نمی توانم گشت
• شماره ٢٣٤: ره سخن به رخش خط عنبرافشان یافت
• شماره ٢٣٥: ز زخم تیغ زبان هوش من بلندی یافت
• شماره ٢٣٦: نظر بپوش ز خود تا نظر توانی یافت
• شماره ٢٣٧: ز دیده رفت و قرار از دل شکیبا رفت
• شماره ٢٣٨: فغان که هستی من در ورق شماری رفت
• شماره ٢٣٩: اگر ز دیده ام ای سروناز خواهی رفت
• شماره ٢٤٠: غبار خط تو از دل به هیچ باب نرفت
• شماره ٢٤١: ز فرقت تو ز دل امشب اضطراب نرفت
• شماره ٢٤٢: غرور حسن به خط از دماغ یار نرفت
• شماره ٢٤٣: به ابر اگر چه توان چشم آفتاب گرفت
• شماره ٢٤٤: سحر که باد صبا از رخش نقاب گرفت
• شماره ٢٤٥: زمانه را گل روی تو در بهار گرفت
• شماره ٢٤٦: ز روی گرم تو خورشید حشر نور گرفت
• شماره ٢٤٧: خطش عنان تصرف ز دست خال گرفت
• شماره ٢٤٨: ز نوبهار جهان زینت تمام گرفت
• شماره ٢٤٩: دلم ز گریه مستانه هم صفا نگرفت
• شماره ٢٥٠: شب گذشته دل از زلف پر شکن می گفت
• شماره ٢٥١: با زلف پر شکن دل نادیده کام ساخت
• شماره ٢٥٢: آن روی لاله رنگ مرا در نقاب سوخت
• شماره ٢٥٣: سر جوش داغ بر دل ما نوبهار ریخت
• شماره ٢٥٤: باران چو انجم از فلک گریه تاک ریخت
• شماره ٢٥٥: شد یوسف آنکه رشته حب الوطن گسیخت
• شماره ٢٥٦: دندان نماند و حرف طرازی همان بجاست
• شماره ٢٥٧: خط سر زد و تغافل او همچنان بجاست
• شماره ٢٥٨: جان در طلسم جسم ز تن پروری بجاست
• شماره ٢٥٩: میگون لبی که مست و خرابم
• شماره ٢٦٠: چشم خوشی که مست و خرابش شوم کجاست؟
• شماره ٢٦١: رویی کز او نریخته است آبرو کجاست؟
• شماره ٢٦٢: شد مدتی که خشت سر خم کتاب ماست
• شماره ٢٦٣: فتح و ظفر ز خودشکنی زیر دست ماست
• شماره ٢٦٤: کی جام باده در خور کام و زبان ماست؟
• شماره ٢٦٥: صبح گشاده رو در دولتسرای ماست
• شماره ٢٦٦: در عین بحر، گوشه نشین را کناره هاست
• شماره ٢٦٧: آتش کباب کرده یاقوت آن لب است
• شماره ٢٦٨: باد بهار سلسله جنبان صحبت است
• شماره ٢٦٩: درد دلم ز پرسش ارباب عادت است
• شماره ٢٧٠: بیداری سیاه دلان عین غفلت است
• شماره ٢٧١: آن خال لب ستاره صبح قیامت است
• شماره ٢٧٢: هشیار زیستن نه ز قانون حکمت است
• شماره ٢٧٣: پوشیدن نظر ز جهان عین حکمت است
• شماره ٢٧٤: خاطر چو خرم است به صهبا چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٥: روی ترا به زلف معنبر چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٦: با چهره شکفته گلستان چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٧: از آه، حسن را خطر بی نهایت است
• شماره ٢٧٨: زان غنچه لب شکایت من بی نهایت است
• شماره ٢٧٩: آن بلبلم که باغ و بهارم دل خودست
• شماره ٢٨٠: دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست
• شماره ٢٨١: در بحر شعر، خامشی از لاف بهترست
• شماره ٢٨٢: خال لب تو داغ دل آب کوثرست
• شماره ٢٨٣: پرواز من به بال و پر تیغ و خنجرست
• شماره ٢٨٤: آن را که در وطن لب نانی میسرست
• شماره ٢٨٥: سرچشمه نشاط دل پاک گوهرست
• شماره ٢٨٦: مردن به درد عشق به دنیا برابرست
• شماره ٢٨٧: ما را کلاه فقر به افسر برابرست
• شماره ٢٨٨: دیوانه خموش به عاقل برابرست
• شماره ٢٨٩: آزادگی به سلطنت جم برابرست
• شماره ٢٩٠: زلف معنبر تو به صد جان برابرست
• شماره ٢٩١: پیش کسی که درد به درمان برابرست
• شماره ٢٩٢: با آب خضر آن خط شبگون برابرست
• شماره ٢٩٣: وحدت سرای دل به جهانی برابرست
• شماره ٢٩٤: بیم و امید در دل اهل جهان پرست
• شماره ٢٩٥: با ما یکی است هر که ز مردم جداترست
• شماره ٢٩٦: از شادی جهان غم دلدار خوشترست
• شماره ٢٩٧: عشق گهرشناس به دیوانه خوشترست
• شماره ٢٩٨: جانهای آرمیده ز مردم رمانترست
• شماره ٢٩٩: خط را به دور عارض او شان دیگرست
• شماره ٣٠٠: آیینه دار روی تو شرم و حیا بس است
• شماره ٣٠١: خشتی مرا ز کوی تو در زیر بس است
• شماره ٣٠٢: رخساره ترا ز عرق دیده بان بس است
• شماره ٣٠٣: صبح امید من نفس سرد من بس است
• شماره ٣٠٤: زلف کج تو سلسله جنبان آتش است
• شماره ٣٠٥: باغ و بهار چشم پر آب من آتش است
• شماره ٣٠٦: با قرب یار رشته جان در کشاکش است
• شماره ٣٠٧: از پیر گوشه گیری وسیر از جوان خوش است
• شماره ٣٠٨: نقشم به باد داد، نگار اینچنین خوش است
• شماره ٣٠٩: ای دل تصور کمر یار نازک است
• شماره ٣١٠: ترک خودی مراد ز قطع مراحل است
• شماره ٣١١: روی تو برق خرمن آسایش دل است
• شماره ٣١٢: آب حیات شبنم آن روی چون گل است
• شماره ٣١٣: شاخی که چار فصل پر از میوه و گل است
• شماره ٣١٤: کام از تو هر که یافت سلیمان عالم است
• شماره ٣١٥: نقد نشاط در دل گنجینه خم است
• شماره ٣١٦: عرش بلند مرتبه بنیان آدم است
• شماره ٣١٧: ای روح، سیر عالم امکان چه لازم است؟
• شماره ٣١٨: در زیر تیغ یار که سرها در او گم است
• شماره ٣١٩: هر چند چشم مست تو هشیار عالم است
• شماره ٣٢٠: هر نقش دلکشی که بر ایوان عالم است
• شماره ٣٢١: آیینه را توجه خاطر به گلخن است
• شماره ٣٢٢: احوال دل ز دیده خونبار روشن است
• شماره ٣٢٣: راز نهان ز سینه در انداز جستن است
• شماره ٣٢٤: آسودگی به کنج قناعت نشستن است
• شماره ٣٢٥: آسودگی به گوشه عزلت نشستن است
• شماره ٣٢٦: روشنگر وجود به راه اوفتادن است
• شماره ٣٢٧: مرگ سبکروان طلب، آرمیدن است
• شماره ٣٢٨: از سینه صافی دل بی کینه روشن است
• شماره ٣٢٩: نقش حصیر نیست که بر پیکر من است
• شماره ٣٣٠: از خون چو داغ لاله حصار دل من است
• شماره ٣٣١: چشم اثر به گریه مستانه من است
• شماره ٣٣٢: این کوه غم که در دل دیوانه من است
• شماره ٣٣٣: دریا سواد سینه بی کینه من است
• شماره ٣٣٤: طومار زلف شرح پریشانی من است
• شماره ٣٣٥: آن روی آتشین که جگرها کباب اوست
• شماره ٣٣٦: آن روی لاله رنگ که دل داغدار اوست
• شماره ٣٣٧: ماری است نی که مهره دل بیقرار اوست
• شماره ٣٣٨: سرچشمه حیات لب می چکان اوست
• شماره ٣٣٩: شاهنشهی است عشق که دل جلوه گاه اوست
• شماره ٣٤٠: شاهنشهی است عشق که عالم گدای اوست
• شماره ٣٤١: شیطان دلیر تبر تو ز حال خراب توست
• شماره ٣٤٢: محتاج کی به نشأه می چشم مست توست؟
• شماره ٣٤٣: دامن به دست هر که دهی دستگیر توست
• شماره ٣٤٤: زان آتشین میی که ز لب در ایاغ توست
• شماره ٣٤٥: رزق وسیع در قدم میهمان توست
• شماره ٣٤٦: پوچ است هر سری که نه در وی هوای توست
• شماره ٣٤٧: لعل لب پیاله می آبدار ازوست
• شماره ٣٤٨: آدم نه ای و روضه رضوانت آرزوست
• شماره ٣٤٩: جامی ز خون بی غش منصورم آرزوست
• شماره ٣٥٠: نه تخت جم، نه ملک سلیمانم آرزوست
• شماره ٣٥١: دستی به جام باده حمرایم آرزوست
• شماره ٣٥٢: تا خط به دور ماه رخت هاله بسته است
• شماره ٣٥٣: جام شراب مرهم دلهای خسته است
• شماره ٣٥٤: باد بهار مرهم دلهای خسته است
• شماره ٣٥٥: این خار غم که در دل بلبل نشسته است
• شماره ٣٥٦: پیری اگر چه بال و پرم را شکسته است
• شماره ٣٥٧: عیش دل شکسته به آزار بسته است
• شماره ٣٥٨: از رفتن تو باغ پریشان نشسته است
• شماره ٣٥٩: آن کس که تاج را به فریدون گذاشته است
• شماره ٣٦٠: یک دل هزار زخم نمایان نداشته است
• شماره ٣٦١: عارف به اختیار خود از سر گذشته است
• شماره ٣٦٢: بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است
• شماره ٣٦٣: بر طفل اشک خون جگر دست یافته است
• شماره ٣٦٤: این گردباد نیست که بالا گرفته است
• شماره ٣٦٥: آتش به مغزم از می احمر گرفته است
• شماره ٣٦٦: زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است
• شماره ٣٦٧: چشم قدح به جلوه مینای باده است
• شماره ٣٦٨: نقش و نگار دشمن دلهای ساده است
• شماره ٣٦٩: تا چشم من به گوشه عزلت فتاده است
• شماره ٣٧٠: دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است
• شماره ٣٧١: عشقم هنوز جای به گلخن نداده است
• شماره ٣٧٢: روی شکفته شاهد جان فسرده است
• شماره ٣٧٣: دل را ز کینه هر که سبکبار کرده است
• شماره ٣٧٤: شیرین تبسمی که مرا راه دین زده است
• شماره ٣٧٥: تا زلف او به باد صبا آشنا شده است
• شماره ٣٧٦: از خاکمال دام، پرم توتیا شده است
• شماره ٣٧٧: از تیر غمزه اش دل دیوانه پر شده است
• شماره ٣٧٨: خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
• شماره ٣٧٩: دود دلی ز ابر گهربار مانده است
• شماره ٣٨٠: با داغ عشق، شعله غیرت نمانده است
• شماره ٣٨١: امروز قدر نکته موزون نمانده است
• شماره ٣٨٢: زاهد ز سبحه در پی تسخیر بوده است
• شماره ٣٨٣: شرم گناه رهبر توفیق بوده است
• شماره ٣٨٤: شیرازه طرب خط پیمانه بوده است
• شماره ٣٨٥: هر کس بیاض گردن او را ندیده است
• شماره ٣٨٦: لعلت به خنده پرده گل را دریده است
• شماره ٣٨٧: تا دست من به گردن مینا رسیده است
• شماره ٣٨٨: تا سینه ام به داغ محبت رسیده است
• شماره ٣٨٩: نور شکوه حق ز مقابل رسیده است
• شماره ٣٩٠: دل از حریم سینه به مژگان رسیده است
• شماره ٣٩١: چشم ترم که مشرق چندین ستاره است
• شماره ٣٩٢: خون در دلم ز غیرت آن گوشواره است
• شماره ٣٩٣: آب حیات ما ز شراب شبانه است
• شماره ٣٩٤: ما را ز عشق درد و غم بیکرانه است
• شماره ٣٩٥: تا در ترددست نفس، جان روانه است
• شماره ٣٩٦: ابر بهار گلشن رخسار، آینه است
• شماره ٣٩٧: با عارض تو چهره شدن کار آینه است
• شماره ٣٩٨: جوهر غبار دیده حیران آینه است
• شماره ٣٩٩: غم را اگر برون ندهد سینه آینه است
• شماره ٤٠٠: هر غنچه زین چمن دل در خون نشانده ای است
• شماره ٤٠١: از فیض نوبهار، زمین بزم چیده ای است
• شماره ٤٠٢: در هر نظاره ام ز تو پیغام تازه ای است
• شماره ٤٠٣: دنیا برای بیخبران عیش خانه ای است
• شماره ٤٠٤: گنجینه جواهر ما پاک گوهری است
• شماره ٤٠٥: موج شراب و موجه آب بقا یکی است
• شماره ٤٠٦: برهان واصلان فنا آرمیدگی است
• شماره ٤٠٧: لبهای خشک، موجه عمان تشنگی است
• شماره ٤٠٨: چون صبح، زندگانی روشندلان دمی است
• شماره ٤٠٩: رویی کز او دلی نگشاید ندیدنی است
• شماره ٤١٠: آهی که غم ز دل نبرد ناکشیدنی است
• شماره ٤١١: از لعل آبدار تو طرفی نظر نبست
• شماره ٤١٢: هر کس فشاند بر من پر شور پشت دست
• شماره ٤١٣: از بس نهاده ام به دل داغدار دست
• شماره ٤١٤: نتوان ز دل غبار ملال از شراب شست
• شماره ٤١٥: از لخت دل مرا مژه در چشم تر شکست
• شماره ٤١٦: چندین جمال هست نهان در جلال دوست
• شماره ٤١٧: تا چند بشنوم ز رسولان پیام دوست
• شماره ٤١٨: باریکتر چرا نشوم از میان دوست؟
• شماره ٤١٩: ما گر چه بسته ایم لب از گفتگوی دوست
• شماره ٤٢٠: از شش جهت به کعبه مقصد سبیل هست
• شماره ٤٢١: نابسته رخنه نظر از هر عیان که هست
• شماره ٤٢٢: رزق دهن تیغ بود هر گلو که هست
• شماره ٤٢٣: دلبستگی است مادر هر ماتمی که هست
• شماره ٤٢٤: دردست، صبح شیب، می خوشگوار چیست؟
• شماره ٤٢٥: در حفظ جسم این همه فکر محال چیست؟
• شماره ٤٢٦: ای بوالفضول شکوه ز جور زمانه چیست؟
• شماره ٤٢٧: ای صبح، آه سرد تو در انتظار کیست؟
• شماره ٤٢٨: این آهوی رمیده ز مردم، نگاه کیست؟
• شماره ٤٢٩: خلقند جمله آلت شطرنج، زنده کیست؟
• شماره ٤٣٠: چشمم به دستگیری لطف جیب نیست
• شماره ٤٣١: از ششدر جهات، امید نجات نیست
• شماره ٤٣٢: این بنای عالم خاک از شکست نیست
• شماره ٤٣٣: جان رمیده را به جهان بازگشت نیست
• شماره ٤٣٤: می سنگ اگر زند به ایاغم شگفت نیست
• شماره ٤٣٥: مجروح عشق را سر و برگ علاج نیست
• شماره ٤٣٦: بیمار عشق را به دوا احتیاج نیست
• شماره ٤٣٧: جز گریه چشم اشک فشان را علاج نیست
• شماره ٤٣٨: حسن ترا به نقش و نگار احتیاج نیست
• شماره ٤٣٩: در چار باغ دهر نسیم مراد نیست
• شماره ٤٤٠: دلهای غم ندیده پذیرای پند نیست
• شماره ٤٤١: از فکر زلف یار رهایی امید نیست
• شماره ٤٤٢: امید دلگشاییم از ماه عید نیست
• شماره ٤٤٣: آفاق روشن و مه تابان پدید نیست
• شماره ٤٤٤: ما را دماغ جنگ و سر کارزار نیست
• شماره ٤٤٥: دلهای آرمیده به مطلب سوار نیست
• شماره ٤٤٦: بی عشق، آه در جگر روزگار نیست
• شماره ٤٤٧: بازآ که بی تو مجلس ما را حضور نیست
• شماره ٤٤٨: داغم چو آفتاب سیاهی پذیر نیست
• شماره ٤٤٩: از بخت تیره اهل سخن را گزیر نیست
• شماره ٤٥٠: چشم تو چون ز مستی غفلت فراز نیست
• شماره ٤٥١: حسن ترا که ناز به اهل نیاز نیست
• شماره ٤٥٢: عشق مرا به زینت ظاهر اساس نیست
• شماره ٤٥٣: یک دم صفای عالم غدار بیش نیست
• شماره ٤٥٤: تا زنده ایم قسمت ما غیر داغ نیست
• شماره ٤٥٥: هر شیشه جان خزینه اسرار عشق نیست
• شماره ٤٥٦: گوهر حریف سختی سنگ جدال نیست
• شماره ٤٥٧: از پیچ و تاب جسم، روان را ملال نیست
• شماره ٤٥٨: دیوانه را ز حلقه طفلان ملال نیست
• شماره ٤٥٩: از چشم ما سرشک فشاندن کمال نیست
• شماره ٤٦٠: در کاروان ما جرس قال و قیل نیست
• شماره ٤٦١: در نامجو شرافت ذاتی تمام نیست
• شماره ٤٦٢: تا هست اثر ز عاشق شیدا تمام نیست
• شماره ٤٦٣: بر کافران خدای جهان گر رحیم نیست
• شماره ٤٦٤: تخمی است دوستی که در آب و گل تو نیست
• شماره ٤٦٥: سر رشته امید ز رحمت گسسته نیست
• شماره ٤٦٦: مقبول نیست طاعت هر کس شکسته نیست
• شماره ٤٦٧: محوم چنان که در دل تنگم اراده نیست
• شماره ٤٦٨: از حسن خلق رتبه همت زیاده نیست
• شماره ٤٦٩: تا آدمی خمش نشود برگزیده نیست
• شماره ٤٧٠: ماتم سرای خاک مقام نظاره نیست
• شماره ٤٧١: دور قمر چو گردش چشم پیاله نیست
• شماره ٤٧٢: یک آفریده از ته دل شادمانه نیست
• شماره ٤٧٣: ما را زبان شکوه ز جور زمانه نیست
• شماره ٤٧٤: از شرم اگر چه روی تو چندین نقاب داشت
• شماره ٤٧٥: ساقی ز ما شراب نخواهد دریغ داشت
• شماره ٤٧٦: هر کس ز تیغ غمزه او سر دریغ داشت
• شماره ٤٧٧: گل بس که شرم ازان رخ پر خط و خال داشت
• شماره ٤٧٨: دل کار خود به دامن پاک دعا گذاشت
• شماره ٤٧٩: روزی که عشق داغ مرا بر جگر گذاشت
• شماره ٤٨٠: بار غم از دلم می گلرنگ بر نداشت
• شماره ٤٨١: آسان نمی توان به سراپای ما گذشت
• شماره ٤٨٢: امشب خیال زلف تو از چشم تر گذشت
• شماره ٤٨٣: کارم شب وصال به پاس نظر گذشت
• شماره ٤٨٤: سر جوش عمر من به هوا و هوس گذشت
• شماره ٤٨٥: روزی که حرف عشق مرا بر زبان گذشت
• شماره ٤٨٦: تا از عقیق او به بدخشان سخن گذشت
• شماره ٤٨٧: از داغ، روشنی جگر پاره پاره یافت
• شماره ٤٨٨: یک تن دل شکسته ز اهل وفا نیافت
• شماره ٤٨٩: از خط دل سیه ز رخش آب و تاب رفت
• شماره ٤٩٠: از خط حلاوت لب جانان به گرد رفت
• شماره ٤٩١: صبح شکوفه چون کف سیل بهار رفت
• شماره ٤٩٢: هر عاشق از رهی به حریم وصال رفت
• شماره ٤٩٣: نتوان به دستگیری اخوان ز راه یافت
• شماره ٤٩٤: هر زنده دل که جا به مقام رضا گرفت
• شماره ٤٩٥: چشمی که از غبار خطش توتیا گرفت
• شماره ٤٩٦: دل راه اشک گرم به مژگان تر گرفت
• شماره ٤٩٧: بتوان به آه کام دل از آسمان گرفت
• شماره ٤٩٨: دل را ز ما به حسن ادا می توان گرفت
• شماره ٤٩٩: کام از جهان دون به هوس می توان گرفت
• شماره ٥٠٠: کلکم به یک صریر سواد سخن گرفت
• شماره ٥٠١: دل رفته رفته رنگ لب لعل او گرفت
• شماره ٥٠٢: از زلف اگر نه حسن تو زنجیر می گرفت
• شماره ٥٠٣: گر در میان هوا چو حبابت نمی گرفت
• شماره ٥٠٤: از نوبهار روی زمین خشک و تر شکفت
• شماره ٥٠٥: تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت
• شماره ٥٠٦: از حد گذشت وقت سحر آرمیدنت
• شماره ٥٠٧: ماهی که ز پرتو به جهان شور درانداخت
• شماره ٥٠٨: زلف تو کشاکش به رگ جان من انداخت
• شماره ٥٠٩: زان خانه برانداز که از خانه زین خاست
• شماره ٥١٠: در چشم غلط بین نبود وضع جهان راست
• شماره ٥١١: جمعیت اسباب، حجاب نظر ماست
• شماره ٥١٢: مستوری حسن از نظر بوالهوس ماست
• شماره ٥١٣: آیینه خورشید دل بی هوس ماست
• شماره ٥١٤: خمخانه افلاک تهی ساخته ماست
• شماره ٥١٥: تمکین خرام تو ز بسیاری دلهاست
• شماره ٥١٦: چشم تو عجب نیست اگر مست و خراب است
• شماره ٥١٧: بر هر که نظر می فکنم مست و خراب است
• شماره ٥١٨: در عالم فانی که بقا پا به رکاب است
• شماره ٥١٩: جمعیت جسم از نفس پا به رکاب است
• شماره ٥٢٠: روشنگر آیینه دلها دم غیب است
• شماره ٥٢١: آفاق منور ز رخ انور صبح است
• شماره ٥٢٢: روشنگر آیینه دلها دم صبح است
• شماره ٥٢٣: سرگرم تمنای تو فارغ ز گزندست
• شماره ٥٢٤: واعظ نه ترا پایه گفتار بلندست
• شماره ٥٢٥: این هستی باطل چو شرر محض نمودست
• شماره ٥٢٦: ما صافدلان را چه غم از گرد و غبارست؟
• شماره ٥٢٧: شمع سر خاک شهدا لاله داغ است
• شماره ٥٢٨: پیچیدن سر از دو جهان افسر عشق است
• شماره ٥٢٩: گردون صدف گوهر یکدانه عشق است
• شماره ٥٣٠: دل در نظر مردم فرزانه بزرگ است
• شماره ٥٣١: خورشید ترا از خط شبرنگ وبال است
• شماره ٥٣٢: روشندل و دلبستگی تن چه خیال است؟
• شماره ٥٣٣: جمعیت خاطر ز پریشانی عقل است
• شماره ٥٣٤: شیرازه جمعیت مستان خط جام است
• شماره ٥٣٥: مأوای تو از کعبه و بتخانه کدام است؟
• شماره ٥٣٦: نقش به مراد دل ما خنده زخم است
• شماره ٥٣٧: پیراهن گل چاک ز بیداد نسیم است
• شماره ٥٣٨: طوطی ز سخن صیقل آیینه جان است
• شماره ٥٣٩: درد تو به دلهای سبکروح گران است
• شماره ٥٤٠: در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است
• شماره ٥٤١: محو رخ زیبای تو فارغ ز جهان است
• شماره ٥٤٢: لعل تو ز روشن گهری جان جهان است
• شماره ٥٤٣: چون آینه هر دل که ز روشن گهران است
• شماره ٥٤٤: دل بر شکن طره دلدار گران است
• شماره ٥٤٥: دل نقطه بسم الله دیوان جنون است
• شماره ٥٤٦: سبزی که سیاه است ازو روز من این است
• شماره ٥٤٧: آن خانه برانداز که در خانه زین است
• شماره ٥٤٨: سبزی که مرا ساخته بیتاب همین است
• شماره ٥٤٩: چشمی که نظرباز به آن طاق دو ابروست
• شماره ٥٥٠: مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست
• شماره ٥٥١: عشق است که اکسیر بقا خاک در اوست
• شماره ٥٥٢: گفتار تو شهدی است که جانها مگس اوست
• شماره ٥٥٣: تنها نه همین ماه به فرمان خط اوست
• شماره ٥٥٤: بودی که نمودست وجودش، دهن اوست
• شماره ٥٥٥: کیفیت می با لب شکرشکن توست
• شماره ٥٥٦: روزم سیه از پرتو آن چشم سیاه است
• شماره ٥٥٧: یارب دل خون گشته ز مژگان که جسته است؟
• شماره ٥٥٨: در پرده شب هر که می ناب گرفته است
• شماره ٥٥٩: از شش جهتم همچو شرر سنگ گرفته است
• شماره ٥٦٠: یک دلشده در دام نگاهت نگرفته است
• شماره ٥٦١: در روی زمین یک سر پر شور نمانده است
• شماره ٥٦٢: از مرگ به ما نیم نفس بیش نمانده است
• شماره ٥٦٣: زان خرمن گل حاصل ما دامن چیده است
• شماره ٥٦٤: رخسار تو روز سیه ریش ندیده است
• شماره ٥٦٥: از عشق دلی نیست که زخمی نچشیده است
• شماره ٥٦٦: با طره او مشک ختا دود کبابی است
• شماره ٥٦٧: هر شام ز ماه رمضان صبح امیدی است
• شماره ٥٦٨: تن بر دل خوش مشرب ما خانه تنگی است
• شماره ٥٦٩: صبح از لب لعل تو پیام نمکینی است
• شماره ٥٧٠: آن نرگس بیمار، عجب هوش ربایی است
• شماره ٥٧١: هر نخل مصیبت علم راهنمایی است
• شماره ٥٧٢: بی روی تو چشم از همه خوبان نتوان بست
• شماره ٥٧٣: در عالم بالاست تماشایی اگر هست
• شماره ٥٧٤: در هر جگری شوری ازین گرم نفس هست
• شماره ٥٧٥: بی دادرس آن کس که فغان چون جرسش هست
• شماره ٥٧٦: خام است شرابی که در او غلغله ای هست
• شماره ٥٧٧: در نقطه خاک است نهان، گر خبری هست
• شماره ٥٧٨: در زیر فلک نیست اگر همنفسی هست
• شماره ٥٧٩: هر خال ترا زیر نگین ملک جمی هست
• شماره ٥٨٠: با ما سبب کینه گردون دغا چیست؟
• شماره ٥٨١: دلبستگی خلق به عمر گذران چیست؟
• شماره ٥٨٢: خورشید نقاب رخ چون یاسمن کیست؟
• شماره ٥٨٣: گر دل نکشد دست ز زلف تو عجب نیست
• شماره ٥٨٤: در دیده بی شرم و حیا نور ادب نیست
• شماره ٥٨٥: چون سرو به غیر از کف افسوس برم نیست
• شماره ٥٨٦: آن را که بود تیغ زبان بی لب نان نیست
• شماره ٥٨٧: لب بسته ما بیخبر از راز جهان نیست
• شماره ٥٨٨: منظور من آن موی میان است و میان نیست
• شماره ٥٨٩: بوی سر زلف تو به شیدایی من نیست
• شماره ٥٩٠: در موج پریشانی من فاصله ای نیست
• شماره ٥٩١: در معرکه عشق ز جرأت خبری نیست
• شماره ٥٩٢: در چشم و دل پاک ز دنیا خبری نیست
• شماره ٥٩٣: از عکس خود آن آینه رو بس که حیا داشت
• شماره ٥٩٤: در ظاهر اگر پشت به من همچو کمان داشت
• شماره ٥٩٥: رگ در تنت از پاکی گوهر نتوان یافت
• شماره ٥٩٦: در خاک وطن چند توان ره به عصا رفت؟
• شماره ٥٩٧: ایام بهاران سبک از دیده ما رفت
• شماره ٥٩٨: افسوس که ایام شریف رمضان رفت
• شماره ٥٩٩: از ناخن دخل آنچه به رخسار سخن رفت
• شماره ٦٠٠: ای زلف تو شیرازه دیوان قیامت
• شماره ٦٠١: قد تو کجا و قد رعنای قیامت
• شماره ٦٠٢: ای هر دو جهان خاک ره سرو روانت
• شماره ٦٠٣: چرخ در تاب از تحمل ماست
• شماره ٦٠٤: این چه خط است و این چه رخسارست
• شماره ٦٠٥: در وطن جوهر سخن خوارست
• شماره ٦٠٦: تا سپهر کبود سیارست
• شماره ٦٠٧: سبزه جوی شهد، نیشترست
• شماره ٦٠٨: دولت روزگار درگذرست
• شماره ٦٠٩: سر زهاد خشک بی شورست
• شماره ٦١٠: در دل هر که ذوق شبگیرست
• شماره ٦١١: می گلرنگ خونی رازست
• شماره ٦١٢: ظلم فریادی از ضعیفان است
• شماره ٦١٣: عشق سلطان و عقل دهقان است
• شماره ٦١٤: سفر اهل شوق در وطن است
• شماره ٦١٥: صدق، روشنگر ضمیر من است
• شماره ٦١٦: مژه ام جلوه گاه پروین است
• شماره ٦١٧: خطش از خال حقه باز شده است
• شماره ٦١٨: تا به دل تخم عشق کشته شده است
• شماره ٦١٩: لطف و قهر زمانه هر دو یکی است
• شماره ٦٢٠: آب خضر و می شبانه یکی است
• شماره ٦٢١: عقل را گوشه سرایی هست
• شماره ٦٢٢: در خون کشد نظر را حسنی که بی حجاب است
• شماره ٦٢٣: از خودگذشتگان را آیینه بی غبارست
• شماره ٦٢٤: از خود گذشتگان را آیینه بی غبارست
• شماره ٦٢٥: موج سراب دنیا، شمشیر آبدارست
• شماره ٦٢٦: از غیرت رکابت از دیده خون روان است
• شماره ٦٢٧: از غیرت رکابت از دیده خون روان است
• شماره ٦٢٨: بود و نمود عاشق، از آب و تاب حسن است
• شماره ٦٢٩: همین بلبل است خندان، هم باغبان شکفته است
• شماره ٦٣٠: در جوش لاله و گل، دیوانه را عروسی است
• شماره ٦٣١: هر خار این گلستان مفتاح دلگشایی است
• شماره ٦٣٢: تن پرور از شهادت گر سر کشد عجب نیست
• شماره ٦٣٣: مرا از تیره بختی شکوه بیجاست
• شماره ٦٣٤: کجا میل کبابم در شراب است؟
• شماره ٦٣٥: به چشمم بی تو گلشن خارزارست
• شماره ٦٣٦: شراب نامرادی بی خمارست
• شماره ٦٣٧: فلک نیلوفر دریای عشق است
• شماره ٦٣٨: خوشم با ناله خود، دم همین است
• شماره ٦٣٩: ز نغمه تا خدا یک کوچه راه است
• شماره ٦٤٠: به چشم من فلک یک چشمخانه است
• شماره ٦٤١: نه هر تن لایق تشریف شاهی است
• شماره ٦٤٢: در خودآرایی خطرها مضمرست
• شماره ٦٤٣: همت ما را مکانی دیگرست
• شماره ٦٤٤: وقت ما از ساغر و مینا خوش است
• شماره ٦٤٥: از نظر هرگز خیالش دور نیست
• شماره ٦٤٦: تا نافه زلف مجلس آراست
• شماره ٦٤٧: شد آب و هنوز در حجاب است
• شماره ٦٤٨: پیغام، نمکچش وصال است
• شماره ٦٤٩: بی یار بهار دلنشین نیست
• شماره ٦٥٠: چینی که طراز جبهه یارست
• شماره ٦٥١: از وصل صدف گهر گریزان است
• شماره ٦٥٢: از حسن تو جیب خاک پر ماه است
• شماره ٦٥٣: لطف بتان جانگدازتر ز عتاب است
• شماره ٦٥٤: حلقه گوش تو گوشواره صبح است
• شماره ٦٥٥: حلقه آه مرا سپهر نگین است
• شماره ٦٥٦: زیر بال است پناهی که مراست
• شماره ٦٥٧: خود به خود چشم تو در گفتارست
• شماره ٦٥٨: ترک چشم مخمورش مست ناتوانیهاست
• شماره ٦٥٩: شود چو غنچه سخن پیشه، شیشه شیشه شراب است
• شماره ٦٦٠: مرهم کافور خلق پرده صد نشترست
• شماره ٦٦١: غباری بجا از زمین مانده است
• شماره ٦٦٢: زمین نقش پایی است بر آستانت
• شماره ٦٦٣: آیینه را سیاه کند با غبار بحث
• شماره ٦٦٤: بر رخ ممکن بود پیوسته گرد احتیاج
• شماره ٦٦٥: چون گذارد خشت اول بر زمین معمار کج
• شماره ٦٦٦: نیست روی عرق آلود به گوهر محتاج
• شماره ٦٦٧: داغ ما نیست به دلسوزی یاران محتاج
• شماره ٦٦٨: نیست با دیده ظاهر دل روشن محتاج
• شماره ٦٦٩: نیست یک گوهر سیراب به اندازه موج
• شماره ٦٧٠: به داغ عشق نباشد مرا جگر محتاج
• شماره ٦٧١: تا چند آه سرد کشی ز آرزوی گنج؟
• شماره ٦٧٢: آن گنج خفی در دل ویرانه زند موج
• شماره ٦٧٣: دور کن از دل هوس در پیرهن اخگر مپیچ
• شماره ٦٧٤: بی شهادت زینهار از تیغ جانان سرمپیچ
• شماره ٦٧٥: لب پیاله گزیدی سر از خمار مپیچ
• شماره ٦٧٦: ماییم و خیال دهن یار و دگر هیچ
• شماره ٦٧٧: لب هیچ و دهان هیچ و کمر هیچ و میان هیچ
• شماره ٦٧٨: در جبین کس نمی بینیم انوار صلاح
• شماره ٦٧٩: تا به کی همچون سگان گیرد ترا در خواب، صبح؟
• شماره ٦٨٠: قرص خورشیدست اول لقمه مهمان صبح
• شماره ٦٨١: چاک خواهد سربرآورد از گریبانم چو صبح
• شماره ٦٨٢: عاشق صادق بود گر پاکدامان همچو صبح
• شماره ٦٨٣: خرده انجم ندارد رونقی در کوی صبح
• شماره ٦٨٤: گر نه از فتنه ایام خبر دارد صبح
• شماره ٦٨٥: نکشیدیم شرابی به رخ تازه صبح
• شماره ٦٨٦: می زند موج پریزاد، صنمخانه صبح
• شماره ٦٨٧: خاک از خواب عدم جست ز بیداری صبح
• شماره ٦٨٨: گر به اخلاص رخ خود به زمین سایی صبح
• شماره ٦٨٩: نمک به دیده غفلت کن از سفیده صبح
• شماره ٦٩٠: منه چو ساده دلان دل به کامرانی صبح
• شماره ٦٩١: قسم به خط لب ساقی و دعای قدح
• شماره ٦٩٢: دهد به روزن اگر نور، مهر تابان طرح
• شماره ٦٩٣: زان پیشتر که تیغ کشد آفتاب صبح
• شماره ٦٩٤: آفاق را کند به نفش مشکبار صبح
• شماره ٦٩٥: از بس مکدرست درین روزگار صبح
• شماره ٦٩٦: لبریز از می شفق کن ایاغ صبح
• شماره ٦٩٧: از قرص آفتاب تهی نیست خوان صبح
• شماره ٦٩٨: روشندلان به هر که رسیدند همچو صبح
• شماره ٦٩٩: دل زنده می کند نفس جانفزای صبح
• شماره ٧٠٠: زان پیش کآفتاب بگیرد گلوی صبح
• شماره ٧٠١: مهره مارست مهر، مار گزیده است صبح
• شماره ٧٠٢: تا بر لب تو افتاد چشم ستاره صبح
• شماره ٧٠٣: ای خدنگ آه کوتاهی مکن در کین چرخ
• شماره ٧٠٤: دردمندی کرد بر من شربت دیدار تلخ
• شماره ٧٠٥: مستمع را کام ناگردیده از دشنام تلخ
• شماره ٧٠٦: مکن دراز به طعن فلک زبان گستاخ
• شماره ٧٠٧: اگر دو هفته بود چهره گلستان سرخ
• شماره ٧٠٨: مکن ز باده لعلی لب چو مرجان سرخ
• شماره ٧٠٩: وقت است بگذریم چو موج از شراب تلخ
• شماره ٧١٠: شد زسر گردانی من بس که حیران گردباد
• شماره ٧١١: از لب منصور راز عشق بر صحرا فتاد
• شماره ٧١٢: خال موزون است هر جا بر رخ دلبر فتاد
• شماره ٧١٣: بهر گندم از بهشت آدم اگر بیرون فتاد
• شماره ٧١٤: ترک جانان چون توان از تیغ بی زنهار داد؟
• شماره ٧١٥: حسن خواهد رفت و داغت بر جگر خواهد نهاد
• شماره ٧١٦: تا زخط حسن تو عنبر بر سر آتش نهاد
• شماره ٧١٧: بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد
• شماره ٧١٨: مرگ عاشق بی شمار آن سیمبر دارد به یاد
• شماره ٧١٩: کشتی دریائیی دیدم دلم آمد به یاد
• شماره ٧٢٠: غفلت دل از شراب ناب می گردد زیاد
• شماره ٧٢١: رغبت می را کند چندان که نوشیدن زیاد
• شماره ٧٢٢: دل عبث چندین تقدیر الهی می تپد
• شماره ٧٢٣: غم ز دل بیرون مرا کی باده احمر برد؟
• شماره ٧٢٤: رخت هستی زین جهان مختصر خواهیم برد
• شماره ٧٢٥: از حریم ما سخن چین چون سخن بیرون برد؟
• شماره ٧٢٦: آب شد دل تا به آن شیرین شمایل راه برد
• شماره ٧٢٧: هر که با خود درد و داغ دلستان را می برد
• شماره ٧٢٨: زلف مشکین را چرا آن نازپرور می برد؟
• شماره ٧٢٩: جنبش مژگان حضور از دیده و دل می برد
• شماره ٧٣٠: عشق اول ناتوانان را به منزل می برد
• شماره ٧٣١: از فسون عالم اسباب خوابم می برد
• شماره ٧٣٢: شام ازان زلف سیه سنبل به دامن می برد
• شماره ٧٣٣: چشم خونبارم گرو ز ابر بهاری می برد
• شماره ٧٣٤: وسعت مشرب زدل اندیشه فردا نبرد
• شماره ٧٣٥: از شکست من دم تیغ تغافل می پرد
• شماره ٧٣٦: چشم برق از اشتیاق خرمن من می پرد
• شماره ٧٣٧: می خورد با دیگران مستانه بر ما بگذرد
• شماره ٧٣٨: بر جهان هر کس که از روی تأمل بگذرد
• شماره ٧٣٩: تا به کی در خواب سنگین روزگارم بگذرد
• شماره ٧٤٠: بوسه چون محروم از آن لبهای خندان بگذرد؟
• شماره ٧٤١: سر گردان چند از من آن سرو خرامان بگذرد
• شماره ٧٤٢: جان مشتاقان زکوی دلستان چون بگذرد؟
• شماره ٧٤٣: لاله شبنم فریبت برگ گل را آب کرد
• شماره ٧٤٤: خط لب لعل ترا بی آب نتوانست کرد
• شماره ٧٤٥: چاره دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد
• شماره ٧٤٦: چرخ زنگاری مرا غمناک نتوانست کرد
• شماره ٧٤٧: صبح رخسار ترا خط شام نتوانست کرد
• شماره ٧٤٨: چاره غفلت دل آگاه نتوانست کرد
• شماره ٧٤٩: عشق را پنهان دل دیوانه نتوانست کرد
• شماره ٧٥٠: تا گلستان را نهال قامتش آباد کرد
• شماره ٧٥١: آنچه روی سخت من با سیلی استاد کرد
• شماره ٧٥٢: مرگ نتواند به ارباب سخن بیداد کرد
• شماره ٧٥٣: کاوش مژگان او دل را قیامت زار کرد
• شماره ٧٥٤: مهر خاموشی مرا گنجینه اسرار کرد
• شماره ٧٥٥: هر که رو زین خلق ناهموار در دیوار کرد
• شماره ٧٥٦: هر که رو زین خلق ناهموار در دیوار کرد
• شماره ٧٥٧: کعبه را دریافت هر کس خاطری معمور کرد
• شماره ٧٥٨: خانه بر دوشی که سیر کوچه زنجیر کرد
• شماره ٧٥٩: هر که در گلشن چو شبنم چشم عبرت باز کرد
• شماره ٧٦٠: روزه نزدیک است می باید کلوخ انداز کرد
• شماره ٧٦١: هر که در دنیا فانی زاد عقبی جمع کرد
• شماره ٧٦٢: دل در آن زلف کمندانداز خود را جمع کرد
• شماره ٧٦٣: گرچه ماه مصر را دامن زلیخا چاک کرد
• شماره ٧٦٤: صبح از رشک بنا گوشت گریبان چاک کرد
• شماره ٧٦٥: سبزه خط دود از آن رخسار آتشناک کرد
• شماره ٧٦٦: ذوق رسوایی مرا بیزار نام و ننگ کرد
• شماره ٧٦٧: خاطر جمع مرا پیری پریشان حال کرد
• شماره ٧٦٨: سیل اشک من بساط سبزه را پامال کرد
• شماره ٧٦٩: ساقی از یک جرعه می این بینوا را گرم کرد
• شماره ٧٧٠: دین و دل در کار آن زلف دو تا خواهیم کرد
• شماره ٧٧١: عاقبت تسخیر آن سیمین بدن خواهیم کرد
• شماره ٧٧٢: گرچه انفاس گرامی سینه صرف آه کرد
• شماره ٧٧٣: شورش سودا مرا از قید تن آزاده کرد
• شماره ٧٧٤: هر که چون آب روان آیینه خود ساده کرد
• شماره ٧٧٥: تا عبیر افشانی زلف ترا نظاره کرد
• شماره ٧٧٦: آب حیوان دید لعلت را و ایمان تازه کرد
• شماره ٧٧٧: ناله نی بند بندم را زهم بیگانه کرد
• شماره ٧٧٨: یاد باد آن بی حقیقت را که یاد ما نکرد
• شماره ٧٧٩: چاره سودای ما پند نصیحتگر نکرد
• شماره ٧٨٠: عمرها مشق جنون هر کس که چون مجنون نکرد
• شماره ٧٨١: آه سردی ناتوانان را به فریاد آورد
• شماره ٧٨٢: کوه را چون ابر، حکم او به رفتار آورد
• شماره ٧٨٣: مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
• شماره ٧٨٤: می شود دل مضطرب چون گریه ام زور آورد
• شماره ٧٨٥: عجز بر سر پنجه اقبال چون زور آورد
• شماره ٧٨٦: دیده چون تاب صفای آن بناگوش آورد؟
• شماره ٧٨٧: زخمی عشق تو چون رو در بیابان آورد
• شماره ٧٨٨: عیبجو چندان که عیب از ما بدر می آورد
• شماره ٧٨٩: عیبجو چندان که عیب از ما بدر می آورد
• شماره ٧٩٠: می برون زان چهره شاداب گل می آورد
• شماره ٧٩١: از سر من مغز را سودا برون می آورد
• شماره ٧٩٢: هر که دل زان پنجه مژگان برون می آورد
• شماره ٧٩٣: خون ما را چرخ عاجزکش به دست زور خورد
• شماره ٧٩٤: لعل می از جام زر در سنگ خارا می خورد
• شماره ٧٩٥: یار ما در پرده شب باده تنها می خورد
• شماره ٧٩٦: شمع ما را عاقبت اشک دمادم می خورد
• شماره ٧٩٧: چون ز باد آن زلف چون زنجیر بر هم می خورد
• شماره ٧٩٨: خون خود یوسف درون چاه کنعان می خورد
• شماره ٧٩٩: خون عاشق را چو آب آن لعل میگون می خورد
• شماره ٨٠٠: خون مردم را چون آب آن لعل میگون می خورد