•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان صائب /
• غزلیات - قسمت هشتم

غزلیات - قسمت هشتم

• شماره ١: من که از وسعت مشرب به فلک ساخته ام
• شماره ٢: به نظر بازی از آن تنگ شکر ساخته ام
• شماره ٣: تا نظر از گل رخسار تو برداشته ام
• شماره ٤: تا ز بی حاصلی خویش خبر یافته ام
• شماره ٥: دست بر زلف پریشان سخن یافته ام
• شماره ٦: غوطه در بحر گهر ز آبله پا زده ام
• شماره ٧: دست در دامن آن زلف معنبر زده ام
• شماره ٨: گر چه از مشق جنون خواب پریشان شده ام
• شماره ٩: گر شوی با خبر از سوز دل بیتابم
• شماره ١٠: رفت آن روز که دامان بهار از دستم
• شماره ١١: به فلک از تن خاکی چو مسیحا رفتم
• شماره ١٢: سوختم بس که به دنبال تمنا رفتم
• شماره ١٣: عالم بیخبری بود بهشت آبادم
• شماره ١٤: بیخودی داشت ز فکر دو جهان آزادم
• شماره ١٥: اگر چه چندی به زمین همچو غبار افتادم
• شماره ١٦: عمرها تربیت دیده بینا کردم
• شماره ١٧: در مصافی که من از آه علم وا کردم
• شماره ١٨: قطع امید ز هجران و وصالش کردم
• شماره ١٩: مدتی صبر چو زنجیر به زندان کردم
• شماره ٢٠: یاد آن عهد که در بحر سفر می کردم
• شماره ٢١: دست در دامن رنگین بهاری نزدم
• شماره ٢٢: فیض در بیخبری بود چو هشیار شدم
• شماره ٢٣: چند امید به خوی تو ستمگر بندم؟
• شماره ٢٤: شفق آلود شراب است مگر دستارم؟
• شماره ٢٥: طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم
• شماره ٢٦: قطره بی سرو پایم دل دریا دارم
• شماره ٢٧: جگری تشنه تر از وادی محشر دارم
• شماره ٢٨: چند از ساده دلی زخم هوس بردارم؟
• شماره ٢٩: از دل سوخته اخگر به گریبان دارم
• شماره ٣٠: جگری سوخته چون لاله ایمن دارم
• شماره ٣١: از سری کوی تو آهنگ جدایی دارم
• شماره ٣٢: کرده ام نذر که از دست سبو نگذارم
• شماره ٣٣: چند در خاک وطن غنچه بود بال و پرم؟
• شماره ٣٤: چند خود را زخیال تو به خواب اندازم ؟
• شماره ٣٥: تا به کی افتم و تا چند بپا برخیزم؟
• شماره ٣٦: جذبه ای کو که ز خود دست فشان برخیزم؟
• شماره ٣٧: چند در دایره مردم عاقل باشم؟
• شماره ٣٨: من که از داغ جنون ساغر سرشار باشم
• شماره ٣٩: منم آن سیل که دریا نکند خاموشم
• شماره ٤٠: تاخت از سینه به مژگان دل بازیگوشم
• شماره ٤١: بس که چون برگ خزان دیده پریشان حالم
• شماره ٤٢: گوش ناز تو به فریاد حزین می مالم
• شماره ٤٣: شوق کرده است ز بس گرم سفر چون قلمم
• شماره ٤٤: چشم بیمار بلایی است که من می دانم
• شماره ٤٥: کیستم من که ز فرمان تو سرگردانم؟
• شماره ٤٦: هردم از شوق عدم ناله و فریاد زنم
• شماره ٤٧: من نه آنم که چو گلچین در گلزار زنم
• شماره ٤٨: چه شکایت ز تو ای خانه برانداز کنم
• شماره ٤٩: حال خود چون به تو ای غنچه دهن عرض کنم؟
• شماره ٥٠: گوشه ای کو که دل از فکر سفر جمع کنم؟
• شماره ٥١: چه بود هستی فانی که نثار تو کنم؟
• شماره ٥٢: من که از شرم گذارم چو خیال تو کنم
• شماره ٥٣: رخنه در سنگ اگر از آه سحرگاه کنم
• شماره ٥٤: دست در یوزه خسیسانه به بالا چه کنم؟
• شماره ٥٥: با دل تشنه و سوز جگر خود چه کنم؟
• شماره ٥٦: شکوه از کجروی طالع وارون چه کنم؟
• شماره ٥٧: به که بردیده گستاخ تمنا فکنم
• شماره ٥٨: به که در پیش تو اظهار محبت نکنم
• شماره ٥٩: تا لبش کرد چو طوطی به سخن تلقینم
• شماره ٦٠: چه ضرورست که آلوده تعمیر شوم؟
• شماره ٦١: بسته تر شد دل من داد چو خط دست به هم
• شماره ٦٢: برگ عیش خود از آن تازه چمن می خواهم
• شماره ٦٣: ما به ناسازی ابنای زمان ساخته ایم
• شماره ٦٤: ما به پیغامی از ان تنگ دهن ساخته ایم
• شماره ٦٥: نقد جان در بغل از بهر نثار آمده ایم
• شماره ٦٦: ما به دنیا نه پی ناز و نعم آمده ایم
• شماره ٦٧: گر چه با کوه گرانسنگ گناه آمده ایم
• شماره ٦٨: ما ز بیقدری اگر لایق دیدار نه ایم
• شماره ٦٩: از غم زلف تو در دام بلا افتادیم
• شماره ٧٠: صفحه دل، سیه از مشق تمنا کردیم
• شماره ٧١: جز غبار از سفر خاک چه حاصل کردیم
• شماره ٧٢: خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم
• شماره ٧٣: صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم
• شماره ٧٤: گر چه از وعده احسان فلک پیر شدیم
• شماره ٧٥: خواب سنگینی از افسانه غفلت داریم
• شماره ٧٦: چشم امید به مژگان تر خود داریم
• شماره ٧٧: گر چه از طول امل پا به سلاسل داریم
• شماره ٧٨: هر چه احسان تو داده است به ما آن داریم
• شماره ٧٩: گر چه پیریم تمنای جوانی داریم
• شماره ٨٠: ما لب خشک قناعت لب نان می دانیم
• شماره ٨١: خیز جان در ره صاحب نفسی افشانیم
• شماره ٨٢: چند در پرده دل باده گلنار زنیم
• شماره ٨٣: دل به این عمر سبکسیر چرا شاد کنیم
• شماره ٨٤: چه قدر سرخوشی از باده انگور کنیم
• شماره ٨٥: پیش دل شرح زر و گوهر دنیا چه کنیم
• شماره ٨٦: عشق کو تا (به) نم اشک نظر تازه کنیم
• شماره ٨٧: نوبهارست بیا روی به میخانه کنیم
• شماره ٨٨: روزگاری است ز دل نقش خودی می شویم
• شماره ٨٩: ما نه زان بیخبرانیم که هشیار شویم
• شماره ٩٠: مختلف چند ازین پرده نیرنگ شویم
• شماره ٩١: آنقدر عقل نداریم که فرزانه شویم
• شماره ٩٢: چه خیال است که دیوانه و شیدا نشویم؟
• شماره ٩٣: گذشت عمر سبکرو به خورد و خواب تمام
• شماره ٩٤: به حرف پوچ مرا عمر شد تباه تمام
• شماره ٩٥: به حرف و صوت ز بوس و کنار ساخته ام
• شماره ٩٦: چه غوطه ها که درین بحر پر خطر زده ام
• شماره ٩٧: چو شانه مهر به لب با دو صد زبان زده ام
• شماره ٩٨: سبک به چشم تو از شیوه وفا شده ام
• شماره ٩٩: برون نیامده از برگ بی ثمر شده ام
• شماره ١٠٠: چو بید اگر چه درین باغ بی بر آمده ام
• شماره ١٠١: به توبه راهنمون گشت باده نابم
• شماره ١٠٢: ز بیغمی نه ز مطرب ترانه می طلبم
• شماره ١٠٣: ادب گذشته بر روی یکدیگر دستم
• شماره ١٠٤: مرا که هست به دل کوه آهن از مردم
• شماره ١٠٥: ز سادگی است تمنای سود ازین مردم
• شماره ١٠٦: منم که از جگر لاله داغ می دزدم
• شماره ١٠٧: درین ریاض چو شبنم اگر چه آب شدم
• شماره ١٠٨: ز ناروایی خود این چنین که خوار شدم
• شماره ١٠٩: اگر دو روز درین تیره خاکدان ماندم
• شماره ١١٠: به حرف تلخ ز لبهای یار خرسندم
• شماره ١١١: جمال یوسف ازین تیره خاکدان دیدم
• شماره ١١٢: ز ابر تربیت روزگار نومیدم
• شماره ١١٣: به جرم این که متاع هنر بود بارم
• شماره ١١٤: گمان مبر که بغیر از تو آشنا دارم
• شماره ١١٥: به حرف و صوف ز لب مهر از چه بردارم
• شماره ١١٦: ز سر کلاه نمد را چگونه بردارم
• شماره ١١٧: ز جوش عشق تو میخانه در بغل دارم
• شماره ١١٨: ز خال روز سیاهی که داشتم دارم
• شماره ١١٩: چگونه درد خود از مردمان نهان دارم
• شماره ١٢٠: کنون که با تو مکان در یک انجمن دارم
• شماره ١٢١: چو خامه معنی نازک در آستین دارم
• شماره ١٢٢: نه ذوق صحبت و نه میل گفتگو دارم
• شماره ١٢٣: ز ضعف اگر نفس بال بسته ای دارم
• شماره ١٢٤: لب خموش و زبان گزیده ای دارم
• شماره ١٢٥: درین سفر که توکل شده است راهبرم
• شماره ١٢٦: به شور عشق و جنون همچو صبح مشهورم
• شماره ١٢٧: به لب نمی رسد از ضعف آه شبگیرم
• شماره ١٢٨: منم که فیض شراب از کتاب می گیرم
• شماره ١٢٩: ز بیم هجر شب وصل یار می لرزم
• شماره ١٣٠: اگر چه در چمن روزگار خار و خسم
• شماره ١٣١: ز خال گوشه ابروی یار می ترسم
• شماره ١٣٢: چنان که نیل بود مانع رسیدن چشم
• شماره ١٣٣: مرا که گفت که دست از عنان یار کشم
• شماره ١٣٤: ز بوی باده گلرنگ می پرد رنگم
• شماره ١٣٥: ز بردباری ما خوار و زار شد عالم
• شماره ١٣٦: ز گمرهی خود از روی رهنما خجلم
• شماره ١٣٧: از آن زمان که به زلف تو مبتلاست دلم
• شماره ١٣٨: اگر چه نیک نیم در پناه نیکانم
• شماره ١٣٩: اگر چه نیک نیم، خاک پای نیکانم
• شماره ١٤٠: ز رعشه رفته برون دست و پا ز فرمانم
• شماره ١٤١: منم که قیمت یاقوت داغ می دانم
• شماره ١٤٢: منم که مصرف نقد نگاه می دانم
• شماره ١٤٣: ستاره سوخته آتشین عذارانم
• شماره ١٤٤: اگر چه با گل دمساز می شود شبنم
• شماره ١٤٥: به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم
• شماره ١٤٦: چگونه توبه ز می موسوم بهار کنم
• شماره ١٤٧: چه دست در خم آن زلف دلنواز کنم
• شماره ١٤٨: بر آن سرم که وطن در دیار خویش کنم
• شماره ١٤٩: چگونه پیش رخ نازک تو آه کنم
• شماره ١٥٠: دلم ز پاس نفس تار می شود چه کنم
• شماره ١٥١: اگر به روی تو بار دگر نظاره کنم
• شماره ١٥٢: صفای روی ترا از نقاب می بینم
• شماره ١٥٣: ز خط طراوت رخسار یار می بینم
• شماره ١٥٤: چو عکس چهره خود در پیاله می بینم
• شماره ١٥٥: به سرمگی سوی آن خاک پا نمی بینم
• شماره ١٥٦: اثر ز غنچه درین گلستان نمی بینم
• شماره ١٥٧: کجاست جذبه عشقی که بر کنار روم
• شماره ١٥٨: من آن نیم که به گلشن به اختیار روم
• شماره ١٥٩: به هر که باده دهد یار، من خراب شوم
• شماره ١٦٠: چراغ طور نسوزد اگر کلیم شوم
• شماره ١٦١: درین جهان نشود حال آن جهان معلوم
• شماره ١٦٢: هوالغفور ز جوش شراب می شنوم
• شماره ١٦٣: پیام دوست ز باد بهار می شنوم
• شماره ١٦٤: شدند جمع دل و زلف از آشنایی هم
• شماره ١٦٥: نه می به جام و نه گل در کنار می خواهم
• شماره ١٦٦: کجاست باده که ناموس را به آب دهم
• شماره ١٦٧: به مهر داغ رسیده است جمله اعضایم
• شماره ١٦٨: به اشک درد دل خود نوشته سر دادیم
• شماره ١٦٩: به دوست پی زدل خونچکان خود بردیم
• شماره ١٧٠: ز میوه گر چه درین بوستان سبکباریم
• شماره ١٧١: چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم
• شماره ١٧٢: عنان گسسته تر از سیل در بیابانیم
• شماره ١٧٣: به جای باده اگر در پیاله آب کنیم
• شماره ١٧٤: ز بحر کسب هوا چند چون حباب کنیم؟
• شماره ١٧٥: ز بوستان تو عشق بلند می گویم
• شماره ١٧٦: چو خامه نیست ز من هر سخن که می گویم
• شماره ١٧٧: جنون کجاست که دستی به کار بگشاییم
• شماره ١٧٨: از سردی جهان لب گفتار بسته ام
• شماره ١٧٩: زین نه صدف به روشنی دل گذشته ام
• شماره ١٨٠: روی سخن ز آینه رویان ندیده ام
• شماره ١٨١: روی دلی چو غنچه ز بلبل ندیده ام
• شماره ١٨٢: سر بر فلک ز همت والا کشیده ام
• شماره ١٨٣: از آفتاب رنگ نبازد ستاره ام
• شماره ١٨٤: در عین وصل داغ جدایی چو لاله ام
• شماره ١٨٥: رنگین شده است بس که ز خونین ترانه ام
• شماره ١٨٦: تا شد به داغ عشق هم آغوش سینه ام
• شماره ١٨٧: هرگز نشد به حرف غرض آشنا لبم
• شماره ١٨٨: هر چند از گهر صدف آسا لبالبم
• شماره ١٨٩: امشب که داغ بر دل افگار سوختم
• شماره ١٩٠: دلتنگ از ملامت اغیار نیستم
• شماره ١٩١: تا همچو لعل، رنگ به رخسار داشتم
• شماره ١٩٢: با هرکه روی حرف بجز یار داشتم
• شماره ١٩٣: از دست رفت دامن یاری که داشتم
• شماره ١٩٤: چون زلف دست بر کمر یار یافتم
• شماره ١٩٥: چشم دلم ستاره فشان بود صبحدم
• شماره ١٩٦: امشب به آه سرد ره خواب می زدم
• شماره ١٩٧: از خاکیان ز صافی طینت جدا شدم
• شماره ١٩٨: با صد زبان چو غنچه گل بی زبان شدم
• شماره ١٩٩: بی خواست بس که بار دل گلستان شدم
• شماره ٢٠٠: عمری چو گرد در قدم کاروان شدم
• شماره ٢٠١: موی میان نبود که من همچو مو شدم
• شماره ٢٠٢: خط تو ریشه در رگ جان می دواندم
• شماره ٢٠٣: با درد خشک ساخته ام، از دوا ترم
• شماره ٢٠٤: تا چند خون زرشک تماشاییان خورم؟
• شماره ٢٠٥: همت بلند نام شد از طبع سرکشم
• شماره ٢٠٦: چشمی به گریه تر نشد از دود آتشم
• شماره ٢٠٧: از شرم عشق بود مرا در نقاب چشم
• شماره ٢٠٨: از گوهر سرشک بود آب و تاب چشم
• شماره ٢٠٩: از گریه شبانه فزاید جلای چشم
• شماره ٢١٠: از زلف او چگونه دل ناتوان کشم؟
• شماره ٢١١: آن بختم از کجاست سخن زان دهن کشم؟
• شماره ٢١٢: از روی نرم سرزنش خار می کشم
• شماره ٢١٣: اول سری به رخنه دیوار می کشم
• شماره ٢١٤: تیغ برهنه را به بغل تنگ می کشم
• شماره ٢١٥: از فکر خلق عشق خدا کرد فارغم
• شماره ٢١٦: سرگرم عشقم از غم دستار فارغم
• شماره ٢١٧: دل را ز جوش گریه نگردید تاب کم
• شماره ٢١٨: از موج اشک، کام نهنگ است مسکنم
• شماره ٢١٩: چون نیست پای آن که ز عالم بدر زنم
• شماره ٢٢٠: کو ناخنی که رخنه به داغ جگر کنم؟
• شماره ٢٢١: چون شمع چند من به زبان گفتگو کنم؟
• شماره ٢٢٢: آغاز خط مفارقت از یار می کنم
• شماره ٢٢٣: روزی که چشم بر رخ او باز می کنم
• شماره ٢٢٤: دل را جلا به دیده نمناک می کنم
• شماره ٢٢٥: لب چون صدف به آب گهر تر نمی کنم
• شماره ٢٢٦: نزدیک من میا که ز خود دور می شوم
• شماره ٢٢٧: نتوان گرفت روزی هم از دهان هم
• شماره ٢٢٨: می می کشند لاله عذاران ز روی هم
• شماره ٢٢٩: تا چند پیر میکده را درد سر دهم؟
• شماره ٢٣٠: سنجد کسی که باده و تریاک را به هم
• شماره ٢٣١: کاری مکن که رو به در آسمان نهم
• شماره ٢٣٢: دست طمع ز مایده چرخ شسته ایم
• شماره ٢٣٣: از دست رفت فرصت و ما پا شکسته ایم
• شماره ٢٣٤: عمری است ما لب از طمع خام بسته ایم
• شماره ٢٣٥: طومار عمر طی شد و غافل نشسته ایم
• شماره ٢٣٦: خندان به زیر تیغ تغافل نشسته ایم
• شماره ٢٣٧: خرسند با هزار تمنی نشسته ایم
• شماره ٢٣٨: ما از امیدها همه یکجا گذشته ایم
• شماره ٢٣٩: این سطرهای آه که هر جا نوشته ایم
• شماره ٢٤٠: جا در سیاه خانه سودا گرفته ایم
• شماره ٢٤١: از زلف یار رنگ دگر برگرفته ایم
• شماره ٢٤٢: ما شمع را به شهپر خود، سر گرفته ایم
• شماره ٢٤٣: یک عمر پشت دست به دندان گرفته ایم
• شماره ٢٤٤: ما هوش خود به باده گلرنگ داده ایم
• شماره ٢٤٥: ما نقض دلپذیر ورقهای ساده ایم
• شماره ٢٤٦: هر چند همچو ذره محقر فتاده ایم
• شماره ٢٤٧: ما نام خود ز صفحه دلها سترده ایم
• شماره ٢٤٨: ما توبه را به طاعت پیمانه برده ایم
• شماره ٢٤٩: صلح از فلک به دیده بیدار کرده ایم
• شماره ٢٥٠: ما خیر باد لذت پرواز کرده ایم
• شماره ٢٥١: ما پرده های گوش خود از هوش کرده ایم
• شماره ٢٥٢: ما رنگ گل ز بوی گل ادراک کرده ایم
• شماره ٢٥٣: ما نقل باده را ز لب جام کرده ایم
• شماره ٢٥٤: چندین کتاب در گرو باده کرده ایم
• شماره ٢٥٥: از آه دام موج به دریا فکنده ایم
• شماره ٢٥٦: ما در محیط حادثه لنگر فکنده ایم
• شماره ٢٥٧: ما گل به دست خود ز نهالی نچیده ایم
• شماره ٢٥٨: ما همچو آفتاب به هر جا رسیده ایم
• شماره ٢٥٩: ما پرده از حقیقت عالم کشیده ایم
• شماره ٢٦٠: مادام را ز دانه صیاد دیده ایم
• شماره ٢٦١: ما رخت خود به گوشه عزلت کشیده ایم
• شماره ٢٦٢: ما هر کجا که تیغ زبان برکشیده ایم
• شماره ٢٦٣: در محفلی که تیغ زبان بر کشیده ایم
• شماره ٢٦٤: ما همچو غنچه سر به گریبان کشیده ایم
• شماره ٢٦٥: تا واله نظاره آن ماهپاره ایم
• شماره ٢٦٦: ما گر چه در بلندی فطرت یگانه ایم
• شماره ٢٦٧: داغی ز عشق بر دل فرزانه سوختیم
• شماره ٢٦٨: ما اختیار خویش به صهبا گذاشتیم
• شماره ٢٦٩: چون غنچه دست بر دل شیدا گذاشتیم
• شماره ٢٧٠: ما داغ توبه بر دل ساغر گذاشتیم
• شماره ٢٧١: ما خنده را به مردم بیغم گذاشتیم
• شماره ٢٧٢: ما کار دل به آن خم ابرو گذاشتیم
• شماره ٢٧٣: هموار از درشتی چرخ دغا شدیم
• شماره ٢٧٤: گشتیم خاک تا ز فلک برتر آمدیم
• شماره ٢٧٥: ما تازه روی چون صدف از دانه خودیم
• شماره ٢٧٦: ما در شکست گوهر یکدانه خودیم
• شماره ٢٧٧: با هر که شکوه از دل افگار می بریم
• شماره ٢٧٨: در کوی جان به قطع مراحل نمی رسیم
• شماره ٢٧٩: گاهی در آب دیده و گاهی در آتشیم
• شماره ٢٨٠: ما همچو خار سلسله جنبان آتشیم
• شماره ٢٨١: تا کی به ذوق نشأه می دردسر کشیم؟
• شماره ٢٨٢: ما زهر را به جبهه بگشاده چون کشیم؟
• شماره ٢٨٣: ما درد را به ذوق می ناب می کشیم
• شماره ٢٨٤: ما تلخی جهان به رخ تازه می کشیم
• شماره ٢٨٥: با شوخ دیدگان هوس آشنا نیم
• شماره ٢٨٦: آیینه خانه ایم و دم از نور می زنیم
• شماره ٢٨٧: چون صبح خنده با جگر چاک می زنیم
• شماره ٢٨٨: خیزید تا ز عالم صورت سفر کنیم
• شماره ٢٨٩: در شهر اگر ملول نگردیم چون کنیم؟
• شماره ٢٩٠: آن همت از کجاست که منزل یکی کنیم
• شماره ٢٩١: از خویش می رویم و ترا یاد می کنیم
• شماره ٢٩٢: ما روی دل به هر کس و ناکس نمی کنیم
• شماره ٢٩٣: برخیز تا به عالم بی چند و چون رویم
• شماره ٢٩٤: ما کنج دل به روضه رضوان نمی دهیم
• شماره ٢٩٥: ما داغ خود به تاج فریدون نمی دهیم
• شماره ٢٩٦: افزود گرانباری غفلت ز شتابم
• شماره ٢٩٧: روشن ز فروغ می ناب است حیاتم
• شماره ٢٩٨: آن حال ندارم که به فکر دگر افتم
• شماره ٢٩٩: تلخی ز لب لعل تو نشنفتم و رفتم
• شماره ٣٠٠: پیش از گل رخسار تو افروخته بودم
• شماره ٣٠١: فریاد که از کوتهی بخت ندارم
• شماره ٣٠٢: آتش به دل از گرمی این مرحله دارم
• شماره ٣٠٣: وقت است که داغی به دل دام گذارم
• شماره ٣٠٤: آن قدر ندارم که سزاوار تو باشم
• شماره ٣٠٥: از تلخ زبانان نشود پست خروشم
• شماره ٣٠٦: دستی که به جامی نشود رهزن هوشم
• شماره ٣٠٧: بیخود ز نوای دل دیوانه خویشم
• شماره ٣٠٨: تا چند به روزن نرسد نور چراغم؟
• شماره ٣٠٩: در هر که ترا دیده به حسرت نگرانم
• شماره ٣١٠: جان را به دم خنجر قاتل برسانم
• شماره ٣١١: کو بخت که در میکده با یار نشینم؟
• شماره ٣١٢: هر چند ز پیراهن بحرست کلاهم
• شماره ٣١٣: تا روی عرقناک ترا دید نگاهم
• شماره ٣١٤: از بخت سیه پست نگردید نوایم
• شماره ٣١٥: کو می که ز زندان دل تنگ برآیم؟
• شماره ٣١٦: ما تخم درین مزرعه جز اشک نکشتیم
• شماره ٣١٧: از یار ز ناسازی اغیار گذشتیم
• شماره ٣١٨: در پله آغاز ز انجام گذشتیم
• شماره ٣١٩: خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم
• شماره ٣٢٠: ما دستخوش سبحه و زنار نگشتیم
• شماره ٣٢١: کام دل ازان غنچه مستور گرفتیم
• شماره ٣٢٢: از صبر عنان دل خود کام گرفتیم
• شماره ٣٢٣: ما چاشنی بوسه ز دشنام گرفتیم
• شماره ٣٢٤: هرگز به خراش جگری شاد نگردیم
• شماره ٣٢٥: ما زمزمه عشق به بازار فکندیم
• شماره ٣٢٦: مستانه سر شیشه می باز گشودیم
• شماره ٣٢٧: از ناله نی راز دل عشق شنیدیم
• شماره ٣٢٨: چندان که چو خورشید به آفاق دویدیم
• شماره ٣٢٩: سررشته مهر از می بیباک بریدیم
• شماره ٣٣٠: یک عمر ز هر خار و خسی ناز کشیدیم
• شماره ٣٣١: تا سر به گریبان تماشا نکشیدیم
• شماره ٣٣٢: ما طالع جمعیت اسباب نداریم
• شماره ٣٣٣: یک چشم زدن فرقت می تاب نداریم
• شماره ٣٣٤: ما فکر لباس و غم دستار نداریم
• شماره ٣٣٥: بر دل غم سیم و زر دنیا نگذاریم
• شماره ٣٣٦: ما فرق به تردستی حاتم نفروشیم
• شماره ٣٣٧: اشک است درین مزرعه تخمی که فشانیم
• شماره ٣٣٨: تا در خم این کارگه شیشه گرانیم
• شماره ٣٣٩: آن طفل یتیمم که شکسته است سبویم
• شماره ٣٤٠: برون نمی برد از فکر دوست عالم آبم
• شماره ٣٤١: دلم سیاه شد از بس که برکتاب گذشتم
• شماره ٣٤٢: قسم به ساقی کوثر که از شراب گذشتم
• شماره ٣٤٣: ازان گشاده جبین جام پر شراب گرفتم
• شماره ٣٤٤: مکش ز حسرت تیغ خودم که تاب ندارم
• شماره ٣٤٥: به سینه تخم امیدی چو شوره زار ندارم
• شماره ٣٤٦: چشم گشایش از خلق نبود به هیچ بابم
• شماره ٣٤٧: از جام بیخودی کرد ساقی خداپرستم
• شماره ٣٤٨: با آن که من ندارم کاری به کار مردم
• شماره ٣٤٩: چون چشم آبگینه، هر چند پاک بینم
• شماره ٣٥٠: از باد دستی خود ما میکشان خرابیم
• شماره ٣٥١: می شود از دم زدن خراب وجودم
• شماره ٣٥٢: حوصله وصل آن نگار ندارم
• شماره ٣٥٣: حوصله وصل آن نگار ندارم
• شماره ٣٥٤: سوخته جانم غم وسیله ندارم
• شماره ٣٥٥: چین ز جبین در مقام جنگ گشایم
• شماره ٣٥٦: به وحشت ز دنیا سلامت گزیدم
• شماره ٣٥٧: ترم چون حباب از هوایی که دارم
• شماره ٣٥٨: ازان زلف یک مو جدایی ندارم
• شماره ٣٥٩: در سخن بر نیاید آوازم
• شماره ٣٦٠: ما خراباتی و نظر بازیم
• شماره ٣٦١: چه عجب اگر نسوزد دل کس به آه سردم
• شماره ٣٦٢: همه اشکم، همه آهم، همه دردم، همه داغم
• شماره ٣٦٣: تحفه طور شراری داریم
• شماره ٣٦٤: بده می که بر قلب گردون زنیم!
• شماره ٣٦٥: از عزیزان رفته رفته شد تهی این خاکدان
• شماره ٣٦٦: تا به وصف آن دهن شد سبزه خط ترزبان
• شماره ٣٦٧: سالکان را کی دل از اسباب می گردد گران؟
• شماره ٣٦٨: از نگاه خیره چشم یار می گردد گران
• شماره ٣٦٩: دیدن بی حاصلان بر آسمان باشد گران
• شماره ٣٧٠: بر سر آشفتگان دستار می باشد گران
• شماره ٣٧١: می کند گل زردرویی از شراب دیگران
• شماره ٣٧٢: شاخ چون دست کریمان شد زرافشان از خزان
• شماره ٣٧٣: خاک را دامان پر زر می کند فصل خزان
• شماره ٣٧٤: بر سر بالین بی دردان گل احمر فشان
• شماره ٣٧٥: ای فدای چشم مخمور تو خواب عاشقان
• شماره ٣٧٦: باده گلگون نمی آید به کار عاشقان
• شماره ٣٧٧: ساده است از نقش انجم آسمان عاشقان
• شماره ٣٧٨: از رخش خواهند جای بوسه نافهمیدگان
• شماره ٣٧٩: فارغند از قید چرخ نیلگون دیوانگان
• شماره ٣٨٠: سوخته است از آتش گل اشتهای بلبلان
• شماره ٣٨١: مشک شد خون در وجود آهوان ما همچنان
• شماره ٣٨٢: مبتلای آرزوی نفس را عاقل مخوان
• شماره ٣٨٣: کرسی دارست اوج اعتبار این جهان
• شماره ٣٨٤: هر کسی کرده است چیزی خوش ز نعمای جهان
• شماره ٣٨٥: چون صدف دارد خمش در خوشابی در میان
• شماره ٣٨٦: با لب او کار دندان می کند سین سخن
• شماره ٣٨٧: شد ز پیری ها مرا گوش گران مهر دهن
• شماره ٣٨٨: عاشق صادق نیندیشد ز آتش تاختن
• شماره ٣٨٩: شمه ای از حیرت عشق است دل پرداختن
• شماره ٣٩٠: در کهنسالی نفس را راست نتوان ساختن
• شماره ٣٩١: بی تحمل خصم را هموار نتوان ساختن
• شماره ٣٩٢: چیست جان تا زیر تیغ یار نتوان باختن؟
• شماره ٣٩٣: فاش خواهد شد ز آهم عشق پنهان باختن
• شماره ٣٩٤: از بصیرت نیست دنبال تمنا تاختن
• شماره ٣٩٥: چند چون خامان نظر بر ماهتاب انداختن؟
• شماره ٣٩٦: گر چو غواصان توانی پای از سر ساختن
• شماره ٣٩٧: چند بزم باده پنهان از حریفان ساختن؟
• شماره ٣٩٨: آن خرابم کز زبانم حرف نتوان ساختن
• شماره ٣٩٩: تا چون درویشان توان با گاه گاهی ساختن
• شماره ٤٠٠: دل به حرف پوچ تا کی شاد خواهی ساختن؟
• شماره ٤٠١: نیستم در عشق کافر ماجرای سوختن
• شماره ٤٠٢: نیست آسان خون نعمت های الوان ریختن
• شماره ٤٠٣: بر سبکروحان گران نبود بپا برخاستن
• شماره ٤٠٤: چون صدف تا چند پیش ابر دست افراشتن؟
• شماره ٤٠٥: نیست معشوقی همین زلف چلیپا داشتن
• شماره ٤٠٦: پیش اهل دل ادب منظور باید داشتن
• شماره ٤٠٧: پیچ و تاب عشق را نتوان ز جان برداشتن
• شماره ٤٠٨: راز را در سینه دشوارست پنهان داشتن
• شماره ٤٠٩: کار هر بی ظرف نبود عشق پنهان داشتن
• شماره ٤١٠: اندکی کوتاه کن زلف بلند خویشتن
• شماره ٤١١: موج دریا را نباشد اختیار خویشتن
• شماره ٤١٢: به که غافل باشد آن سرو روان از خویشتن
• شماره ٤١٣: چند چون طاوس باشی محو بال خویشتن؟
• شماره ٤١٤: آدمی را نیست خصمی چون جمال خویشتن
• شماره ٤١٥: تندخویان می زنند آتش به جان خویشتن
• شماره ٤١٦: برده ام تا از سر کویت نشان خویشتن
• شماره ٤١٧: هیچ همدردی نمی یابم سزای خویشتن
• شماره ٤١٨: عشق در بند گران است از وفای خویشتن
• شماره ٤١٩: پیش هر تلخی نریزم آبروی خویشتن
• شماره ٤٢٠: حق گوهر چیست، آب و رنگ گوهر یافتن
• شماره ٤٢١: در محبت راز سر پوشیده نتوان یافتن
• شماره ٤٢٢: سر به زانوماندگان را طاق می گردد سخن
• شماره ٤٢٣: در لب جان پرور جانان نمی ماند سخن
• شماره ٤٢٤: دل مدام از خط و زلف یار می گوید سخن
• شماره ٤٢٥: نیست از منصور اگر مستانه می گوید سخن
• شماره ٤٢٦: هر که باشد چون قلم از سینه چاکان سخن
• شماره ٤٢٧: می نشاند آن دهان تنگ را در خون سخن
• شماره ٤٢٨: می شود نقل مجالس چون شود شیرین سخن
• شماره ٤٢٩: چون قلم آن را که در سر هست سودای سخن
• شماره ٤٣٠: دست رد مشکل بود بر توشه عقبی زدن
• شماره ٤٣١: لشکر خط ملک حسنت را به هم خواهد زدن
• شماره ٤٣٢: باده با رندان صافی سینه می باید زدن
• شماره ٤٣٣: باده بی لعل لب دلبر نمی باید زدن
• شماره ٤٣٤: تا توان خاموش بودن دم نمی باید زدن
• شماره ٤٣٥: تا به کی پوشیده از همصحبتان ساغر زدن؟
• شماره ٤٣٦: چند حرف آب و نان چون مردم غافل زدن؟
• شماره ٤٣٧: بخیه تا کی بر لباس تن ز آب و نان زدن؟
• شماره ٤٣٨: چیست دانی عشقبازی، بی سخن گویا شدن
• شماره ٤٣٩: استخوان من اگر رزق هما خواهد شدن
• شماره ٤٤٠: عاقبت این مرغ وحشی زین قفس خواهد شدن
• شماره ٤٤١: شوق ما بال و پر جسم گران خواهد شدن
• شماره ٤٤٢: چون سیاهی شد ز مو هشیار می باید شدن
• شماره ٤٤٣: خانه سوز و آشیان پرداز می باید شدن
• شماره ٤٤٤: در حضور بلبلان خاموش می باید شدن
• شماره ٤٤٥: پیش مستان از خرد بیگانه می باید شدن
• شماره ٤٤٦: مرد غوغا نیستی سرور نمی باید شدن
• شماره ٤٤٧: از سرانجام سفر غافل نمی باید شدن
• شماره ٤٤٨: چون توان قانع به پیغام از لب دلبر شدن؟
• شماره ٤٤٩: چند سرگردان درین دریای بی لنگر شدن؟
• شماره ٤٥٠: گر تو ای سرو روان خواهی هم آغوشم شدن
• شماره ٤٥١: عمر اگر باشد ز قید تن رها خواهم شدن
• شماره ٤٥٢: با هوسناکان چنین گر آشنا خواهی شدن
• شماره ٤٥٣: زندگی بخشا! روان چند کس خواهی شدن؟
• شماره ٤٥٤: چند با من سرکش ای سرو روان خواهی شدن؟
• شماره ٤٥٥: بی کشش نتوان برون از قید دنیا آمدن
• شماره ٤٥٦: غنچه سان مهر خموشی بر لب گفتار زن
• شماره ٤٥٧: آب را بر باد ده، در چشم آتش خاک زن
• شماره ٤٥٨: از خموشی مشت خاک بر دهان قال زن
• شماره ٤٥٩: نیستی کوه گران، بر سیر پشت پا مزن
• شماره ٤٦٠: با توانایی به اهل فقر استغنا مزن
• شماره ٤٦١: حلقه بر هر در چو خورشید سبک لنگر مزن
• شماره ٤٦٢: چرخ را خاکستری از برق سودا کرد حسن
• شماره ٤٦٣: می گدازد شیشه دل را می رنگین حسن
• شماره ٤٦٤: گرد غم فرش است دایم در غم آباد وطن
• شماره ٤٦٥: چون سکندر خانه عمر از اثر آباد کن
• شماره ٤٦٦: روز چون روشن شود زان روی انور یاد کن
• شماره ٤٦٧: با کمند زلف تسخیر دل افگار کن
• شماره ٤٦٨: زلف مشکین را ز صبح عارض خود دور کن
• شماره ٤٦٩: بهر معنی های رنگین لفظ را پرداز کن
• شماره ٤٧٠: مطربا صبح است، قانون صبوحی ساز کن
• شماره ٤٧١: سینه را از آرزو چون بی نیازان پاک کن
• شماره ٤٧٢: سرکشی بگذار پیش امر حق تسلیم کن
• شماره ٤٧٣: صبح شد ساقی بیا فکر من افتاده کن
• شماره ٤٧٤: سر به پیش انداختن از بردباری پیشه کن
• شماره ٤٧٥: ای دل از پست و بلند روزگار اندیشه کن
• شماره ٤٧٦: ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن
• شماره ٤٧٧: صبح شد ساقی نقاب دختر رز برفکن
• شماره ٤٧٨: گر طلبکار حضوری لب به غیبت وامکن
• شماره ٤٧٩: نیستی چون اهل معنی لب به دعوی وا مکن
• شماره ٤٨٠: صید دل زین بیش با موی میان خود مکن
• شماره ٤٨١: سرمه را هم محرم چشم سیاه خود مکن
• شماره ٤٨٢: ای دل روشن حجاب از طارم اخضر مکن
• شماره ٤٨٣: بر نظربازان ستم در ابتدای خط مکن
• شماره ٤٨٤: در سرانجام عمارت عمر خود باطل مکن
• شماره ٤٨٥: دل غمین ز اندیشه روزی درین عالم مکن
• شماره ٤٨٦: رو نهان در دولت از اقبال محتاجان مکن
• شماره ٤٨٧: مجلس اغیار را از خنده گلریزان مکن
• شماره ٤٨٨: شکوه بیهوده از ناسازی گردون مکن
• شماره ٤٨٩: از برای کام دنیا خویش را غمگین مکن
• شماره ٤٩٠: تا نگردد چهره نوخط زلف را کوته مکن
• شماره ٤٩١: چون دو تا شد قدت از پیری گرانجانی مکن
• شماره ٤٩٢: آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من
• شماره ٤٩٣: شد در ایام کهنسالی گرانتر خواب من
• شماره ٤٩٤: دامن خود را کشید آه سرو ناز از دست من
• شماره ٤٩٥: می گذشت از پرده های آسمان فریاد من
• شماره ٤٩٦: هرگز آهی سر نزد از جان غم فرسود من
• شماره ٤٩٧: چون زند موج حلاوت کلک شکر بار من
• شماره ٤٩٨: نست چون مژگان بلند و پست در گفتار من
• شماره ٤٩٩: چند گردد قسمت افسردگان گفتار من؟
• شماره ٥٠٠: می زداید بی کسی زنگ از دل افگار من
• شماره ٥٠١: آه می دزدد نفس در سینه افگار من
• شماره ٥٠٢: آسمان ها را به چرخ آرد دل پر شور من
• شماره ٥٠٣: مغز را آشفته می سازد دل پر شور من
• شماره ٥٠٤: دست کوته کرد زلف یار از تسخیر من
• شماره ٥٠٥: بی اثر تا چند باشد ناله شبگیر من؟
• شماره ٥٠٦: دل ز کاهش واصل آن یار جانی شد ز من
• شماره ٥٠٧: بی نقاب آن چهره را دیدن نمی آید ز من
• شماره ٥٠٨: از جفای چرخ نالیدن نمی آید ز من
• شماره ٥٠٩: بلبلم اما رسد بر لاله و گل ناز من
• شماره ٥١٠: چند آواز تو از بیرون رباید هوش من؟
• شماره ٥١١: از هواداران شود دایم مکدر شمع من
• شماره ٥١٢: آه مظلوم است در بالا دوی ادراک من
• شماره ٥١٣: بس که دارد گرد کلفت چهره احوال من
• شماره ٥١٤: از گهر گرد یتیمی شست آب چشم من
• شماره ٥١٥: سر نمی پیچد ز اشک لاله گون مژگان من
• شماره ٥١٦: نیست جز لخت جگر چیزی دگر بر خوان من
• شماره ٥١٧: با سیه چشمان بود بزم می گلگون من
• شماره ٥١٨: گر نخارد ناخن مرغان سر مجنون من
• شماره ٥١٩: دامنش چون لاله گون گردد ز رنگ خون من؟
• شماره ٥٢٠: اهل معنی گر چه خاموشند از تحسین من
• شماره ٥٢١: عشقبازی بود دایم در جهان آیین من
• شماره ٥٢٢: می کند در پرده دل سیر دایم آه من
• شماره ٥٢٣: چون زند دامان وحشت بر کمر سودای من
• شماره ٥٢٤: بس که دارد ناتوانی ریشه در اعضای من
• شماره ٥٢٥: بس که شبها چین غم می چیند از ابروی من
• شماره ٥٢٦: می زند از گریه موج خوشدلی ابروی من
• شماره ٥٢٧: آن که ننشیند کنون از ناز در پهلوی من
• شماره ٥٢٨: بر رخ کس نیست رنگ وحدتی در انجمن
• شماره ٥٢٩: کی به سنگ از مغز مجنون می رود سودا برون؟
• شماره ٥٣٠: عاصیان را گریه از شرم گناه آرد برون
• شماره ٥٣١: ناله را درد از دل افگار می آرد برون
• شماره ٥٣٢: ناله نی از جگرها آه می آرد برون
• شماره ٥٣٣: خط سر از خال لب جانانه می آرد برون
• شماره ٥٣٤: جان به صد داغ از تن خاکی سرشت آمد برون
• شماره ٥٣٥: دل چو گردد صاف آن مه بی حجاب آید برون
• شماره ٥٣٦: حرف پوچی کز دهان اهل لاف آید برون
• شماره ٥٣٧: شمع را شب تیغ روشن از نیام آید برون
• شماره ٥٣٨: نیست ممکن پخته کس زین خاکدان آید برون
• شماره ٥٣٩: چون ز طرف باغ آن سرو روان آید برون
• شماره ٥٤٠: ساقی از میخانه عالمتاب می آید برون
• شماره ٥٤١: گوهر راز از دل بی تاب می آید برون
• شماره ٥٤٢: غم ز محنت خانه من شاد می آید برون
• شماره ٥٤٣: دشمن از غمخانه من شاد می آید برون
• شماره ٥٤٤: آه کی از جان دردآلود می آید برون
• شماره ٥٤٥: غم کجا از سینه بی غمخوار می آید برون؟
• شماره ٥٤٦: مو اگر از کاسه فغفور می آید برون
• شماره ٥٤٧: پای ما تا از گل تعمیر می آید برون
• شماره ٥٤٨: دل کجا از چنگ آن طناز می آید برون؟
• شماره ٥٤٩: راز عاشق از لب خاموش می آید برون
• شماره ٥٥٠: تا به عزم صید آن بی باک می آید برون
• شماره ٥٥١: گر بنالم خون ز چشم سنگ می آید برون
• شماره ٥٥٢: چون خط از لعل لب آن ماه می آید برون
• شماره ٥٥٣: از تن خاکی دل صد پاره می آید برون
• شماره ٥٥٤: کی سخن خام از لب فرزانه می آید برون؟
• شماره ٥٥٥: ناله ما سینه چاک از سینه می آید برون
• شماره ٥٥٦: عقل پوچ از عهده سودا نمی آید برون
• شماره ٥٥٧: خط به تمکین آید از لعل دلبر برون
• شماره ٥٥٨: دیده بی نور ما را کرد بینا پیرهن
• شماره ٥٥٩: تا برآورد آن بهشتی روی از بر پیرهن
• شماره ٥٦٠: دیده خونبار می خواهد نسیم پیرهن
• شماره ٥٦١: مجلس رقص است، بر تمکین بیفشان آستین
• شماره ٥٦٢: خال یا تخم امید عاشق شیداست این؟
• شماره ٥٦٣: سرو گلزار ارم یا قامت دلجوست این؟
• شماره ٥٦٤: روی در میخانه کن آرامش دلها ببین
• شماره ٥٦٥: جلوه مستانه آن سرو قامت را ببین
• شماره ٥٦٦: گوی سیمین ذقن، زلف چو چوگان را ببین
• شماره ٥٦٧: گلگل از می روی آتشناک جانان را ببین
• شماره ٥٦٨: نرگس نیلوفری، مژگان زرین را ببین
• شماره ٥٦٩: خال را در زیر زلف آن پری پیکر ببین
• شماره ٥٧٠: روی جانان را نهان در خط چون ریحان ببین
• شماره ٥٧١: چشم خواب آلود او را در خم ابرو ببین
• شماره ٥٧٢: تا به خون رنگین نسازی چون گل احمر جبین
• شماره ٥٧٣: ای لب لعل ترا خون یمن در آستین
• شماره ٥٧٤: پیش هر ناشسته رویی وا مکن لب بیش ازین
• شماره ٥٧٥: عشق ما را ظرف دنیا برنتابد بیش ازین
• شماره ٥٧٦: سایه تا افتاد ازان شمشاد بالا بر زمین
• شماره ٥٧٧: هر که اینجا از سرافرازان نهد سر بر زمین
• شماره ٥٧٨: در گلستانی که ریزد خون بلبل بر زمین
• شماره ٥٧٩: سایه تا افتاد ازان مشکین سلاسل بر زمین
• شماره ٥٨٠: ریخت مژگان تر من رنگ گلشن بر زمین
• شماره ٥٨١: می کشد دامن چو زلف سرکش او بر زمین
• شماره ٥٨٢: از حجاب عشق محرومم ز رخساری چنین
• شماره ٥٨٣: می از خود آورد بیرون ایاغ لاله رخساران
• شماره ٥٨٤: نباشد لقمه ای بی خون دل بر خوان درویشان
• شماره ٥٨٥: اگر بر زخم کافر نعمتان باشد گران پیکان
• شماره ٥٨٦: ز چشم ظالم او چون نیندیشند معصومان؟
• شماره ٥٨٧: ز بی دردی نمی سازم به صندل دردسر پنهان
• شماره ٥٨٨: مکن آزادگان را جستجو از این و آن پنهان
• شماره ٥٨٩: چه آسان است با بی برگی احرام سفر بستن
• شماره ٥٩٠: به امید اقامت دل به اسباب جهان بستن
• شماره ٥٩١: ز دام نوخطان مشکل بود دل را رها گشتن
• شماره ٥٩٢: خطر دارد به محفل از کمند وحدت افتادن
• شماره ٥٩٣: به جان دشوار ازان باشد گرانی از جهان بردن
• شماره ٥٩٤: به تدبیر خرد سر پنجه نتوان با قضا کردن
• شماره ٥٩٥: چو نتوان بر کنار افتاد با بحر از شنا کردن
• شماره ٥٩٦: عنان مصلحت در عشق می باید رها کردن
• شماره ٥٩٧: سرشک تلخ را مشک بود صاحب اثر کردن
• شماره ٥٩٨: ز کوی یار آسانی کی توان قطع نظر کردن؟
• شماره ٥٩٩: چه باشد جان که نتوان صرف راه دلستان کردن؟
• شماره ٦٠٠: ز دل مجموعه ای هر روز املا می توان کردن
• شماره ٦٠١: به حسن خلق دلها را مسخر می توان کردن
• شماره ٦٠٢: ز درد و داغ دل را نیک محضر می توان کردن
• شماره ٦٠٣: به روی سخت نتوان گفتگو را دلنشین کردن
• شماره ٦٠٤: شراب لعل از لبهای دلبر می توان خوردن
• شماره ٦٠٥: فقیران را به چوب منع از درگاه خود راندن
• شماره ٦٠٦: جدا شو از دو عالم تا توانی با خدا بودن
• شماره ٦٠٧: میسر نیست با هوش وخرد بی دردسر بودن
• شماره ٦٠٨: میسر نیست بی ابر تنک خورشید را دیدن
• شماره ٦٠٩: به زیر تیغ جانان از بصیرت نیست لرزیدن
• شماره ٦١٠: ندارد حاصلی چون زاهدان خشک لرزیدن
• شماره ٦١١: مروت نیست جرم بوسه دزدان را نبخشیدن
• شماره ٦١٢: مروت نیست گل از بوستان پیش از سحر چیدن
• شماره ٦١٣: به دامن برگ عیش از داغ پنهان می توان چیدن
• شماره ٦١٤: مروت نیست می در پرده، ای رعنا رسانیدن
• شماره ٦١٥: چه عاجز مانده ای، دامان همت بر کمر می زن
• شماره ٦١٦: زهی از شبنم رخساره ات چشم حیا روشن
• شماره ٦١٧: ز روی آتشین شمع اگر شد انجمن روشن
• شماره ٦١٨: دلا چون ذره زین وحشت سرا آهنگ بالا کن
• شماره ٦١٩: شب عیدست ساقی باده روشن مهیا کن
• شماره ٦٢٠: قدم بر چشم من نه قلزم خون را تماشا کن
• شماره ٦٢١: چو تیغم پهلوی خود جای ده جوهر تماشا کن
• شماره ٦٢٢: سفر نزدیک شد، فکر اقامت را ز سر وا کن
• شماره ٦٢٣: خدایا قطره ام را شورش دریا کرامت کن
• شماره ٦٢٤: برآورد از نهادت گرد عصیان، گریه ای سر کن
• شماره ٦٢٥: به یک زخم نمایان سرفرازم از شهیدان کن
• شماره ٦٢٦: سر بی مغز را از باده گلرنگ خالی کن
• شماره ٦٢٧: برای کام دنیا دامن دل بر میان مشکن
• شماره ٦٢٨: نیابد ره به بزمش گر دل پر اضطراب من
• شماره ٦٢٩: به خاموشی بدل شد نغمه های دلفریب من
• شماره ٦٣٠: نبندد دشمن آتش زبان طرف از گزند من
• شماره ٦٣١: سبک جولانتر از برق است حسن لاله زار من
• شماره ٦٣٢: به یک خمیازه گل طی شد ایام بهار من
• شماره ٦٣٣: نشد کم در حریم وصل یک مو پیچ و تاب از من
• شماره ٦٣٤: ز بی عشقی بهار زندگی دامن کشید از من
• شماره ٦٣٥: نشان از بی وجودی نیست در روی زمین از من
• شماره ٦٣٦: به هم پیوسته از بس در حریم سینه داغ من
• شماره ٦٣٧: نبالد بر خود از شهرت دل نازک خیال من
• شماره ٦٣٨: گهی در بحر سرگردان و گاهی در سرابم من
• شماره ٦٣٩: ندارد جوهر افشای غم، تیغ زبان من
• شماره ٦٤٠: نه امروزست گرم از داغ سودای تو نان من
• شماره ٦٤١: ز بس دامن کشد در خون مردم نازنین من
• شماره ٦٤٢: ز آه من ندارد هیچ پروا کج کلاه من
• شماره ٦٤٣: اگر اشک پشیمانی نگردد عذرخواه من
• شماره ٦٤٤: به خون غلطد چمن از ناله دردآشنای من
• شماره ٦٤٥: دل نشکسته نتوان برد از ارض و سما بیرون
• شماره ٦٤٦: به جز خالش که خط عنبرین فام آورد بیرون
• شماره ٦٤٧: ز بزم وصل ذوق انتظارم می کشد بیرون
• شماره ٦٤٨: منه زنهار ای غافل ز حد خود قدم بیرون
• شماره ٦٤٩: ز ابر آن روز آید روشنی بخش جهان بیرون
• شماره ٦٥٠: چو آید از چمن آن یوسف گل پیرهن بیرون
• شماره ٦٥١: شنیدم دختر رز را ز محفل کرده ای بیرون
• شماره ٦٥٢: نیم غمگین که مرگ آرد مرا از زندگی بیرون
• شماره ٦٥٣: اگر پوشیده گردد دیگران را تن ز پیراهن
• شماره ٦٥٤: عالمی نیست که عزلت نبود بهتر از آن
• شماره ٦٥٥: آب شد بس که در آتشکده دل پیکان
• شماره ٦٥٦: ای لب لعل تو مهر لب شیرین سخنان
• شماره ٦٥٧: نیست بی مغز حقیقت سخن خودشکنان
• شماره ٦٥٨: چشم خورشید به رخسار تو باشد روشن
• شماره ٦٥٩: می دهم گر چه به ظاهر چو قلم داد سخن
• شماره ٦٦٠: چند دندان تأمل به جگر افشردن؟
• شماره ٦٦١: دیده زان حسن به سامان چه تواند بردن؟
• شماره ٦٦٢: در دل سخت تو نتوان به سخن جا کردن
• شماره ٦٦٣: نیست مقدور علاج غم دنیا کردن
• شماره ٦٦٤: باده با حوصله ما چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٥: آه با دیده اختر چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٦: با گرانجانی تن دل چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٧: آه ما با دل جانان چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٨: توبه از می به چه تدبیر توانم کردن؟
• شماره ٦٦٩: گر چو شبنم دل خود آب توانی کردن
• شماره ٦٧٠: پیش غافل سخن از پند و نصیحت راندن
• شماره ٦٧١: نرسد هیچ کمالی به سخن سنجیدن
• شماره ٦٧٢: بی بصیرت چه گل از غیب تواند چیدن؟
• شماره ٦٧٣: سرد شد دست و دعا صبح به یک خندیدن
• شماره ٦٧٤: پرده عیب جهان است نظر پوشیدن
• شماره ٦٧٥: من و دزدیده در آن چاک گریبان دیدن
• شماره ٦٧٦: نیست ممکن ز سخن سیر توان گردیدن
• شماره ٦٧٧: کار دریاست ز هر موج خطر خندیدن
• شماره ٦٧٨: چند چون مردم کوتاه نظر خندیدن؟
• شماره ٦٧٩: خون پامال بود شبنم گلزار وطن
• شماره ٦٨٠: خاک ره باش و تماشای تن آسانی کن
• شماره ٦٨١: روی از خلق نگردانده به حق روی مکن
• شماره ٦٨٢: عاشق سلسله زلف گرهگیرم من
• شماره ٦٨٣: لب به نیسان نگشاید صدف دیده من
• شماره ٦٨٤: می کند آن که علاج دل بیچاره من
• شماره ٦٨٥: غنچه از باده نگردد گل خمیازه من
• شماره ٦٨٦: دلنشین است ز بس گوشه غمخانه من
• شماره ٦٨٧: گو مکن سایه کسی بر سر دیوانه من
• شماره ٦٨٨: غم دنیا نبود در دل دیوانه من
• شماره ٦٨٩: نیست امروز ز مژگان گهرافشانی من
• شماره ٦٩٠: من که بیخود شدم از می، چه کند ساز به من؟
• شماره ٦٩١: نشود دام رهم جلوه هر تر دامن
• شماره ٦٩٢: داغ بر دل شدم از انجمن یار برون
• شماره ٦٩٣: جام می غم ز دل تنگ نیارد بیرون
• شماره ٦٩٤: ز آستین دست تو گر یک سحر آید بیرون
• شماره ٦٩٥: اشک خونین نه ز هر آب و گل آید بیرون
• شماره ٦٩٦: خار غم از دل عشاق کم آید بیرون
• شماره ٦٩٧: عقل سالم ز می ناب نیاید بیرون
• شماره ٦٩٨: راز عشق از دل غمناک نیاید بیرون
• شماره ٦٩٩: غم به اشک از دل غمناک نیاید بیرون
• شماره ٧٠٠: شور عشق از دل دیوانه نیاید بیرون
• شماره ٧٠١: چون دهد چشم ترم اشک به دامان بیرون
• شماره ٧٠٢: نیست در روی زمین سیمبری بهتر ازین
• شماره ٧٠٣: حذر کن از عرق روی لاله رخساران
• شماره ٧٠٤: به شکر این که نه ای، ای صراحی از دوران
• شماره ٧٠٥: هلال سیل فنایند خانه پردازان
• شماره ٧٠٦: خمار سوخت مرا ساقیا شراب رسان
• شماره ٧٠٧: صدای پا نبود در خرام درویشان
• شماره ٧٠٨: مخور ز حرف خنک بر دماغ سوختگان
• شماره ٧٠٩: دل دو نیم بود ذوالفقار زنده دلان
• شماره ٧١٠: اگر چه خاک کند کشته از نظر پنهان
• شماره ٧١١: نمی شود سخن راست در دهان پنهان
• شماره ٧١٢: زهی ز صافی چشم تو چشم جان روشن
• شماره ٧١٣: به آه گرم ز خود پاک می توان رفتن
• شماره ٧١٤: سخن ز مهر و وفا با تو بی وفا گفتن
• شماره ٧١٥: به درد و داغ توان گشت کامیاب سخن
• شماره ٧١٦: به رنگ بی جگران رگ به نیشتر دادن
• شماره ٧١٧: خوش است مشق قناعت ز بوریا کردن
• شماره ٧١٨: ز دور تا بتوان سیر گلستان کردن
• شماره ٧١٩: گرفتم این که نظر باز می توان کردن
• شماره ٧٢٠: ز عشق صبر تمنا نمی توان کردن
• شماره ٧٢١: خجل ز کوشش تدبیر بایدم بودن
• شماره ٧٢٢: مرا که دست به خواب است وقت گل چیدن
• شماره ٧٢٣: زکات صحت جسم است خسته پرسیدن
• شماره ٧٢٤: خوش است فصل بهاران شراب نوشیدن
• شماره ٧٢٥: ز سینه غم به می ناب می توان چیدن
• شماره ٧٢٦: مباش درصدد بی شمار خندیدن
• شماره ٧٢٧: مکن تعجب اگر شد چراغ ما روشن
• شماره ٧٢٨: چنان که سرمه سواد نظر کند روشن
• شماره ٧٢٩: ز نور شمع چه مقدار جا شود روشن؟
• شماره ٧٣٠: مرا ز لاله چراغ نظر شود روشن
• شماره ٧٣١: رواق چرخ شد از شمع کلک من روشن
• شماره ٧٣٢: نظر به زلف و خط آن بهشت سیما کن
• شماره ٧٣٣: به آب و گل چه فرو رفته ای نظر وا کن
• شماره ٧٣٤: شکوه عشق جهانگیر را تماشا کن
• شماره ٧٣٥: حضور می طلبی سینه را مصفا کن
• شماره ٧٣٦: بپوش چشم ز وضع جهان و عشرت کن
• شماره ٧٣٧: دمید صبح، سر از خواب بیخودی برکن
• شماره ٧٣٨: ترا که گفت وطن زیر چراغ اخضر کن؟
• شماره ٧٣٩: کرم به ابر سبکدست همچو عمان کن
• شماره ٧٤٠: قدم ز خویش برون نه فلک سواری کن
• شماره ٧٤١: به رنگ سرو درین باغ زندگانی کن
• شماره ٧٤٢: نظر دلیر به رخسار آفتاب مکن
• شماره ٧٤٣: ز باده توبه در ایام نوبهار مکن
• شماره ٧٤٤: هوای جام صبوح و می شبانه مکن
• شماره ٧٤٥: صبا برون نرود از غبار خاطر من
• شماره ٧٤٦: زمین به لرزه درآید ز دل تپیدن من
• شماره ٧٤٧: به تن علاقه ندارد روان ساده من
• شماره ٧٤٨: اگر به سوخته جانی رسد شراره من
• شماره ٧٤٩: ز جوش نشأه به تنگ آمده است شیشه من
• شماره ٧٥٠: هلاک جلوه برق است آشیانه من
• شماره ٧٥١: شده است در همه عالم سمر غریبی من
• شماره ٧٥٢: رحیم شد دل دشمن ز ناتوانی من
• شماره ٧٥٣: کسی که می نهد از حد خود قدم بیرون
• شماره ٧٥٤: ز تن شکفته رود جان صادقان بیرون
• شماره ٧٥٥: لب ترا خط سبز آمد از کمین بیرون
• شماره ٧٥٦: غم حریص ز دینار می شود افزون
• شماره ٧٥٧: ز نقش چپ رود آب سیه به جوی نگین
• شماره ٧٥٨: ز بی قراری من می کند سفر بالین
• شماره ٧٥٩: در آتش است نعل می ناب دیگران
• شماره ٧٦٠: خون دل است باده گلفام عاشقان
• شماره ٧٦١: چرخ مقوس است ترا خانه کمان
• شماره ٧٦٢: گشتم غبار و غیرت ناورد من همان
• شماره ٧٦٣: مژگان او ز سنگ کند جوی خون روان
• شماره ٧٦٤: چند ای دل غمین به مداران گریستن؟
• شماره ٧٦٥: خامی بود سر از پی دنیا گذاشتن
• شماره ٧٦٦: امروز رخ نشسته به خون جگر سخن
• شماره ٧٦٧: بوی گل و نسیم صبا می توان شدن
• شماره ٧٦٨: پیش قضای حق دم چون و چرا مزن
• شماره ٧٦٩: خاکم به چشم در نگه واپسین مزن
• شماره ٧٧٠: دلهای صیقلی بود آیینه دار حسن
• شماره ٧٧١: دل را به هم شکن که فروزان شود ز حسن
• شماره ٧٧٢: دل را به آتش نفس گرم آب کن
• شماره ٧٧٣: ساقی دمید صبح قدح پر شراب کن
• شماره ٧٧٤: از آب زندگی به شراب التفات کن
• شماره ٧٧٥: چون آفتاب و ماه نظر را بلند کن
• شماره ٧٧٦: ساقی دمید صبح، علاج خمار کن
• شماره ٧٧٧: مژگان خود به اشک جگرگون طراز کن
• شماره ٧٧٨: یا حلقه ارادت ساغر به گوش کن
• شماره ٧٧٩: عمر عزیز را به می ناب صرف کن
• شماره ٧٨٠: پیش از وصال، ترک تمنای خام کن
• شماره ٧٨١: دل از گناه پاک چو دارالسلام کن
• شماره ٧٨٢: از زنگ کبر آینه خویش ساده کن
• شماره ٧٨٣: از خود برون نرفته هوای سفر مکن
• شماره ٧٨٤: در کارزار عشق حدیث جگر مکن
• شماره ٧٨٥: بیجا سخن چو طوطی شکرشکن مکن
• شماره ٧٨٦: عرض صفا به اهل هنر می کنی مکن
• شماره ٧٨٧: در بیخودی گذشت زمان شباب من
• شماره ٧٨٨: بارست خنده بر دل کلفت پرست من
• شماره ٧٨٩: در کاسه سپهر کند خاک گرد من
• شماره ٧٩٠: یک دل نشد گشاده ز گفت و شنید من
• شماره ٧٩١: همچشم آبله است دل اشکبار من
• شماره ٧٩٢: دایم به یک قرار بود مشت خار من
• شماره ٧٩٣: دلدار رفت و برد دل خاکسار من
• شماره ٧٩٤: دل کی رسد به وصل تو ای سروناز من؟
• شماره ٧٩٥: چون تخم سوخته است ز سودا دماغ من
• شماره ٧٩٦: موقوف انقطاع بود اتصال من
• شماره ٧٩٧: دل می برد ز قند مکرر کلام من
• شماره ٧٩٨: از دستبرد ناله آتش زبان من
• شماره ٧٩٩: فیض نسیم صبح بود با فغان من
• شماره ٨٠٠: در روز حشر سایه کوه گناه من