•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان صائب /
• غزلیات - قسمت پنجم

غزلیات - قسمت پنجم

• شماره ١: که بر بالین من با قامت چالاک می آید؟
• شماره ٢: به آسانی به روی زرد ما کی رنگ می آید؟
• شماره ٣: نفس از سینه ام از بس به خون آغشته می آید
• شماره ٤: از ان گلشن دل گستاخ من گل چیده می آید
• شماره ٥: اگر درد مرا زان بی مروت چاره می آید
• شماره ٦: بغیر از دل مصاف عشق دیگر از که می آید؟
• شماره ٧: کدامین آتشین سیما به این ویرانه می آید؟
• شماره ٨: به عشق لاابالی کوه طاقت بر نمی آید
• شماره ٩: نه بیدردی است گر اشکم به چشم تر نمی آید
• شماره ١٠: ز آهم نم به چشم چرخ بداختر نمی آید
• شماره ١١: ز مغز من به صهبا خشکی غم برنمی آید
• شماره ١٢: مصفا تا نمی گردد، زتن جان بر نمی آید
• شماره ١٣: خیال او به تدبیر از دل من برنمی آید
• شماره ١٤: زدل کاری که آید از لب خندان نمی آید
• شماره ١٥: زانجم نور مه در دیده روزن نمی آید
• شماره ١٦: به کار سینه صافان دیده روشن نمی آید
• شماره ١٧: زمن راز دل صدچاک پوشیدن نمی آید
• شماره ١٨: به خاطر هیچگه آن قامت موزون نمی آید
• شماره ١٩: زدست خواجه از ابرام زر بیرون نمی آید
• شماره ٢٠: تمنا از دل اهل هوس بیرون نمی آید
• شماره ٢١: تمنا از دل اهل هوس بیرون نمی آید
• شماره ٢٢: نبیند زیر پای خویش، رعنا این چنین باید
• شماره ٢٣: زدل رم می کند، چشم بلاجو این چنین باید
• شماره ٢٤: نوا پیوسته در بزم شراب ناب می باید
• شماره ٢٥: زسوز عشق داغی بر دل افگار می باید
• شماره ٢٦: نکویان را عتاب و لطف با هم یار می باید
• شماره ٢٧: قبول عشق سرکش را دل دیوانه می باید
• شماره ٢٨: مدام از عشق جوشی در دل بی کینه می باید
• شماره ٢٩: مگر زلف سبکسیر تو از جولان بیاساید
• شماره ٣٠: دل عاشق کجا از ساغر سرشار بگشاید؟
• شماره ٣١: دل عاشق کی از هر نسخه وصف الحال بگشاید؟
• شماره ٣٢: به هر نامحرمی عاشق لب اظهار نگشاید
• شماره ٣٣: گره تا کی ز ابروی سخن پرداز نگشاید؟
• شماره ٣٤: حواس کم خرد را نفس جاهل کار فرماید
• شماره ٣٥: مقام بوسه لب زان عارض سیراب می جوید
• شماره ٣٦: به می آن کس که کلفت از دل پرشور من شوید
• شماره ٣٧: غبار کلفت از دل ساغر سرشار می شوید
• شماره ٣٨: زدل زنگ کدورت چشم خونپالا نمی شوید
• شماره ٣٩: صدف گرد یتیمی از رخ گوهر نمی شوید
• شماره ٤٠: که حال دردمندان پیش چشم یار می گوید؟
• شماره ٤١: دل سودازده در طره دلدار افتاد
• شماره ٤٢: هرکه را چشم بر آن طاق دو ابرو افتاد
• شماره ٤٣: عشق تا هست عنان را به هوس نتوان داد
• شماره ٤٤: آن که از عمر سبکسیر وفا می طلبد
• شماره ٤٥: هرکه از گریه بیدرد اثر می طلبد
• شماره ٤٦: قطره بیجگری کز نظر ما افتد
• شماره ٤٧: نوبت عقده گشایی چو به ما می افتد
• شماره ٤٨: دل ارباب تنعم ز نوا می افتد
• شماره ٤٩: هرکجا پرتو جانانه ما می افتد
• شماره ٥٠: کور باد آن که ز روی تو نظر می پیچد
• شماره ٥١: یوسفی نیست دل خوش که هویدا گردد
• شماره ٥٢: زهر، تریاق به اکسیر مدارا گردد
• شماره ٥٣: نفس از توبه صادق دم عیسی گردد
• شماره ٥٤: جوهر می ز رگ ابر مثنی گردد
• شماره ٥٥: پنبه گوشم اگر پنبه مینا گردد
• شماره ٥٦: آب خوب است لب خشکی ازو تر گردد
• شماره ٥٧: سخن عشق محال است مکرر گردد
• شماره ٥٨: حسن در هر نگهی عالم دیگر گردد
• شماره ٥٩: هرکه باریک شد از فکر، سخنور گردد
• شماره ٦٠: نیست ممکن که دل ما ز وفا برگردد
• شماره ٦١: چه بهشتی است که یارم ز سفر برگردد
• شماره ٦٢: که گمان داشت ز خط حسن تو زایل گردد؟
• شماره ٦٣: که گمان داشت ز خط حسن تو زایل گردد؟
• شماره ٦٤: در واکرده، در بسته ز دربان گردد
• شماره ٦٥: خواب هرکس ز خیال تو پریشان گردد
• شماره ٦٦: دل ما کی تهی از درد به افغان گردد؟
• شماره ٦٧: چشم شوخ تو چو بر همزن مژگان گردد
• شماره ٦٨: نخل قد تو به باغی که خرامان گردد
• شماره ٦٩: سر شوریده ز تسلیم به سامان گردد
• شماره ٧٠: نفس سرکش چه خیال است به فرمان گردد؟
• شماره ٧١: چون ز می صفحه رخسار تو گلگون گردد
• شماره ٧٢: گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
• شماره ٧٣: گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
• شماره ٧٤: منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد
• شماره ٧٥: از نظر بازی من چشم سخنگو گردد
• شماره ٧٦: وقت ارباب دل آشفته به مویی گردد
• شماره ٧٧: عقده چون وقت رسد عقده گشا می گردد
• شماره ٧٨: هرکه تسلیم به فرمان قضا می گردد
• شماره ٧٩: دولت حسن ز خط زیر و زبر می گردد
• شماره ٨٠: دل هرکس که مقید به هوس می گردد
• شماره ٨١: سر ارباب جدل خرج زبان می گردد
• شماره ٨٢: راست آزرده کی از زخم زبان می گردد؟
• شماره ٨٣: دیدنت باعث سرسبزی جان می گردد
• شماره ٨٤: آدمی پیر چو شد حرص جوان می گردد
• شماره ٨٥: اشک دریادل ما گرد جهان می گردد
• شماره ٨٦: صبر در عشق ز دلها سفری می گردد
• شماره ٨٧: کوه در بادیه شوق کمر می بندد
• شماره ٨٨: غنچه باغ حیا سر به گریبان خندد
• شماره ٨٩: دل سنگین ترا هر که به انصاف آرد
• شماره ٩٠: کلفت از سینه می ناب برون می آرد
• شماره ٩١: تیغ سیراب تو فیض دم عیسی دارد
• شماره ٩٢: چهره ات رنگ ز گلدسته مینا دارد
• شماره ٩٣: دل آسوده طمع هر که ز دنیا دارد
• شماره ٩٤: می در آن لعل گهربار تماشا دارد
• شماره ٩٥: عاشق از طعنه اغیار چه پروا دارد؟
• شماره ٩٦: از ترشرویی ما خاک چه پروا دارد؟
• شماره ٩٧: آه عشاق سینه روز اثرها دارد
• شماره ٩٨: چشم پرکار تو در پرده بیانها دارد
• شماره ٩٩: مرهم زخم مرا شور محبت دارد
• شماره ١٠٠: سالک از منزل نزدیک شکایت دارد
• شماره ١٠١: شوق من سرکشی از زلف معنبر دارد
• شماره ١٠٢: سخنی کز دل بیتاب بود پردارد
• شماره ١٠٣: عشق صد لخت جگر بر مژه تر دارد
• شماره ١٠٤: می کجا مهر حجاب از لب ما بردارد؟
• شماره ١٠٥: حسن در خانه زین جلوه دیگر دارد
• شماره ١٠٦: رهرو عشق کی اندیشه منزل دارد؟
• شماره ١٠٧: خصم را عقل مقید به تحمل دارد
• شماره ١٠٨: در خور مزد فلک کار به آدم دارد
• شماره ١٠٩: بحر هر چند به بر همچو حبابم دارد
• شماره ١١٠: دل عاشق چه غم از شورش دوران دارد؟
• شماره ١١١: رهرو عشق چه پروای مغیلان دارد؟
• شماره ١١٢: مرکز از دایره انگشتر فرمان دارد
• شماره ١١٣: سالک امید نجات از دل روشن دارد
• شماره ١١٤: از بتان شسته عذاری که حجابی دارد
• شماره ١١٥: لب لعل تو اگر جام شرابی دارد
• شماره ١١٦: هر که چون زانوی خود آینه داری دارد
• شماره ١١٧: هر که رخساره آیینه گدازی دارد
• شماره ١١٨: حسن نو خط تو سرمایه نازی دارد
• شماره ١١٩: گوشه گیری که لب نان حلالی دارد
• شماره ١٢٠: هر کف خاک ز احسان تو جانی دارد
• شماره ١٢١: نرگس از دور به آن چشم نگاهی دارد
• شماره ١٢٢: ذره ام چشم به خورشید لقایی دارد
• شماره ١٢٣: جام می چهره اندیشه نمایی دارد
• شماره ١٢٤: دل آگاه ز تن فکر رهایی دارد
• شماره ١٢٥: پاس اندوه دل تنگ نگه می دارد
• شماره ١٢٦: نه همین فکر مرا روز به من نگذارد
• شماره ١٢٧: دل و دین و خرد و هوش مرا صهبا برد
• شماره ١٢٨: سرو را شیوه رفتار تو از جا ببرد
• شماره ١٢٩: دل محال است ز ما عشوه دنیا ببرد
• شماره ١٣٠: هر که آیینه به روشنگر ساغر ببرد
• شماره ١٣١: چشم شوخ تو محال است که خوابش ببرد
• شماره ١٣٢: هر که چون غنچه سر خود به گریبان نبرد
• شماره ١٣٣: جان کس از دیدن آن سیب زنخدان نبرد
• شماره ١٣٤: از سری جوی سعادت که ز دولت گذرد
• شماره ١٣٥: زخم عشاق محال است ز خنجر گذرد
• شماره ١٣٦: چه عجب تیر خدنگ تو گر از دل گذرد؟
• شماره ١٣٧: هر کجا قصه آن طره و کاکل گذرد
• شماره ١٣٨: کلفت از مردم آزاده شتابان گذرد
• شماره ١٣٩: روز و شب بر من مهجور به تلخی گذرد
• شماره ١٤٠: پای بر چرخ نهد هر که ز سر می گذرد
• شماره ١٤١: روزگار طرب و نوبت غم می گذرد
• شماره ١٤٢: از میان تیغ برآورد که زمان می گذرد
• شماره ١٤٣: کعبه از کوی تو لبیک زنان می گذرد
• شماره ١٤٤: غنچه راز مرا آه به ناخن وا کرد
• شماره ١٤٥: دولت از دیده بیدار طلب باید کرد
• شماره ١٤٦: خویش را پیشتر از مرگ خبر باید کرد
• شماره ١٤٧: ای دل از دشمن خاموش حذر باید کرد
• شماره ١٤٨: نوبهارست سرانجام زری باید کرد
• شماره ١٤٩: دل چون آینه را تار نمی باید کرد
• شماره ١٥٠: روی آیینه دل تار نمی باید کرد
• شماره ١٥١: خنده چون کبک به آواز نمی باید کرد
• شماره ١٥٢: رو نهان از دل بی کینه نمی باید کرد
• شماره ١٥٣: رخنه هایی که مرا در جگر آن مژگان کرد
• شماره ١٥٤: حسن روزی که صف آرایی آن مژگان کرد
• شماره ١٥٥: از تپش منع دل بی سر و پا نتوان کرد
• شماره ١٥٦: قطع امید ازان موی کمر نتوان کرد
• شماره ١٥٧: بیش ازین پیروی حرص و هوس نتوان کرد
• شماره ١٥٨: دعوی بوسه به آن غنچه دهن نتوان کرد
• شماره ١٥٩: تا حیا قطع نظر زان گل رخسار نکرد
• شماره ١٦٠: برق را در نظر آور به خس و خار چه کرد
• شماره ١٦١: سیل را در نظر آور که به ویرانه چه کرد
• شماره ١٦٢: سیر حسن خود اگر در دل ما خواهی کرد
• شماره ١٦٣: آن که منع من مخمور ز صهبا می کرد
• شماره ١٦٤: از دو عالم دل اگر رو به سویدا می کرد
• شماره ١٦٥: بی تو گر شاخ گلی دیده تماشا می کرد
• شماره ١٦٦: حسن آن روز که آیینه مصفا می کرد
• شماره ١٦٧: در چمن جلوه گر آن قامت رعنا می کرد
• شماره ١٦٨: خضر اگر چاشنی تیغ شهادت می کرد
• شماره ١٦٩: از خموشی دل روشن گهران آب خورد
• شماره ١٧٠: چند دل خون خود از دوری احباب خورد؟
• شماره ١٧١: اوست عاقل که درین غمکده صهبا نخورد
• شماره ١٧٢: جان ما تاب زهر زلف پریشان نخورد
• شماره ١٧٣: شعله شوق اگر در دل خارا گیرد
• شماره ١٧٤: زاهد خشک ز میخانه چه لذت گیرد؟
• شماره ١٧٥: هر که در وقت جوانی ره طاعت گیرد
• شماره ١٧٦: اگر آن غنچه دهن مهر ز لب برگیرد
• شماره ١٧٧: چه تمتع ز لبش دیده حیران گیرد؟
• شماره ١٧٨: کیست دست من آزاده ز یاران گیرد؟
• شماره ١٧٩: تا دلی از کف ارباب وفا می گیرد
• شماره ١٨٠: شد فنا هر که سر از تیغ شهادت وا زد
• شماره ١٨١: قدم از صدق درین مرحله می باید زد
• شماره ١٨٢: عشق اول به دل سوخته آدم زد
• شماره ١٨٣: قطره آن کس که پی آب به ظلمت می زد
• شماره ١٨٤: هرکه در دامن ارباب نظر دست نزد
• شماره ١٨٥: چه عجب دل اگر از شوق جگر می بازد؟
• شماره ١٨٦: نیست ممکن دل آشفته به سر پردازد
• شماره ١٨٧: عاشق محو به دلدار نمی پردازد
• شماره ١٨٨: گوهر عکس لبش گر به شراب اندازد
• شماره ١٨٩: باد اگر پرده ز رخساره یار اندازد
• شماره ١٩٠: بر ز نخدان تو هرکس که نگاه اندازد
• شماره ١٩١: اشک را دیده من گوهر غلطان سازد
• شماره ١٩٢: زهر را صبر جوانمرد شکر می سازد
• شماره ١٩٣: صبر را زمزمه من سفری می سازد
• شماره ١٩٤: سینه را تیره هوا و هوسی می سازد
• شماره ١٩٥: چه میان است که دایم چو دل من لرزد
• شماره ١٩٦: پیر بر زندگی افزون ز جوان می لرزد
• شماره ١٩٧: در حریمی که گل روی ایاغ افروزد
• شماره ١٩٨: عشق در سینه خس و خار تمنا سوزد
• شماره ١٩٩: اشک گرمم جگر وادی محشر سوزد
• شماره ٢٠٠: پایم از گرمی رفتار چنان می سوزد
• شماره ٢٠١: هر که زشت است همان زشت به عقبی خیزد
• شماره ٢٠٢: دل اگر از سر اخلاص ز جا برخیزد
• شماره ٢٠٣: چون خط از چهره آن ماه لقا برخیزد
• شماره ٢٠٤: در گنه اشک ندامت ز جگر برخیزد
• شماره ٢٠٥: منعم از خواب عدم تیره روان برخیزد
• شماره ٢٠٦: نه ز می خوردن ما شور و شری برخیزد
• شماره ٢٠٧: خط سبزی که ز پشت لب جانان خیزد
• شماره ٢٠٨: گریه ابری است که از دامن دل می خیزد
• شماره ٢٠٩: زنگ غفلت ز دل من نگران می خیزد
• شماره ٢١٠: من که دارم که گلم بر سر بالین ریزد؟
• شماره ٢١١: عشق در پای گلی رنگ وفا می ریزد
• شماره ٢١٢: زین سعادت که ز بال و پر ما می ریزد
• شماره ٢١٣: صبر هر چند به دل رنگ حضر می ریزد
• شماره ٢١٤: محو دیدار تو راحت ز الم نشناسد
• شماره ٢١٥: چه خیال است به تیغش دل بیتاب رسد؟
• شماره ٢١٦: تا کیم نوحه به گوش از دل ناشاد رسد؟
• شماره ٢١٧: کوهکن کیست به گرد من شیدا برسد؟
• شماره ٢١٨: جذبه شوق اگر از جانب کنعان نرسد
• شماره ٢١٩: دل به مطلب اگر از راه تپیدن نرسد
• شماره ٢٢٠: چشم عاشق پی جانان به پریدن نرسد
• شماره ٢٢١: بی تب و تاب به مخمور شرابی نرسد
• شماره ٢٢٢: دل تهی ناشده از خویش به جایی نرسد
• شماره ٢٢٣: پیش مژگان درازت که هدف خواهد شد؟
• شماره ٢٢٤: خط شبرنگ ز روی تو عیان خواهد شد
• شماره ٢٢٥: خارج از پرده آهنگ نمی باید شد
• شماره ٢٢٦: هر که ایام خط از سیمبران غافل شد
• شماره ٢٢٧: جگر پاره اگر مایده خوانم شد
• شماره ٢٢٨: لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد
• شماره ٢٢٩: بیت معمور شد آن خانه که ویران تو شد
• شماره ٢٣٠: اگر آن غمزه خونریز مصور می شد
• شماره ٢٣١: پیر گردیدی و کشت املت زرد نشد
• شماره ٢٣٢: صاف با ما دل آن شعله بیباک نشد
• شماره ٢٣٣: عاشقان را چه غم از سلسله پا باشد؟
• شماره ٢٣٤: چند جان سختی ما سنگ ره ما باشد؟
• شماره ٢٣٥: ساقی بزم اگر آن دلبر رعنا باشد
• شماره ٢٣٦: شمع با مضطرب از دست حمایت باشد
• شماره ٢٣٧: قبله زن صفتان آینه زر باشد
• شماره ٢٣٨: چشم ناقص گهران بر زر و زیور باشد
• شماره ٢٣٩: پادشاهی نه به سیم و زر و گوهر باشد
• شماره ٢٤٠: دایم از فکر سفر پیر مشوش باشد
• شماره ٢٤١: من و راهی که ز سر سنگ نشانش باشد
• شماره ٢٤٢: نیست در دست مرا غیر دعا، خوش باشد
• شماره ٢٤٣: دل ازان دورتر افتاده که واصل باشد
• شماره ٢٤٤: گر صفای حرم کعبه ز زمزم باشد
• شماره ٢٤٥: نقد روشن گهران در گره غم باشد
• شماره ٢٤٦: نقد جان را لب خاموش نگهبان باشد
• شماره ٢٤٧: نمک صبح در آن است که خندان باشد
• شماره ٢٤٨: حجت زنده دلی دیده گریان باشد
• شماره ٢٤٩: آسمان ساغری از محفل مردان باشد
• شماره ٢٥٠: آتش قافله ما دل روشن باشد
• شماره ٢٥١: بیخودی بال و پر روح گشودن باشد
• شماره ٢٥٢: زردی روی من از باده کشیدن باشد
• شماره ٢٥٣: داغ هر لاله که بر سینه هامون باشد
• شماره ٢٥٤: چشم بیدار چراغ سر بالین باشد
• شماره ٢٥٥: هرکه را چشم بر آن گوشه ابرو باشد
• شماره ٢٥٦: نیستم گل که مرا برگ نثاری باشد
• شماره ٢٥٧: گرچه آن سرو روان در همه جا می باشد
• شماره ٢٥٨: کی دل سالک سرگشته بجا می باشد؟
• شماره ٢٥٩: ظاهر و باطن مردان به صفا می باشد
• شماره ٢٦٠: پیچ و خم لازمه رشته جان می باشد
• شماره ٢٦١: دیده زنده دلان اشک فشان می باشد
• شماره ٢٦٢: شکوه اهل دل از خلق نهان می باشد
• شماره ٢٦٣: دل سودازدگان گوشه نشین می باشد
• شماره ٢٦٤: دل پیران کهنسال غمین می باشد
• شماره ٢٦٥: چهره زرد، مرا ساغر زر می بخشد
• شماره ٢٦٦: جذبه ای کو که مرا جانب دلدار کشد؟
• شماره ٢٦٧: دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟
• شماره ٢٦٨: چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
• شماره ٢٦٩: کی ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟
• شماره ٢٧٠: هرکه اینجا ز جگر آه ندامت نکشد
• شماره ٢٧١: سر آزاده ما منت افسر نکشد
• شماره ٢٧٢: عاشقان را دم تسلیم نفس می رقصد
• شماره ٢٧٣: تا مرا در نظر آن حسن خداداد آمد
• شماره ٢٧٤: دیگر از پرده برون نغمه طنبور آمد
• شماره ٢٧٥: از قضا چشم سیاه تو به یادم آمد
• شماره ٢٧٦: به لبم بی تو چنان تند نفس می آمد
• شماره ٢٧٧: شوق من قاصد بیدرد کجا می داند؟
• شماره ٢٧٨: دلش از گریه من رنگ نمی گرداند
• شماره ٢٧٩: خویش را گر ز خور و خواب توانی گذراند
• شماره ٢٨٠: نه زر و سیم و نه لعل و نه گهر خواهد ماند
• شماره ٢٨١: حسرت عمر، مرا در دل افگار بماند
• شماره ٢٨٢: چهره ات شمع فروزان شده را می ماند
• شماره ٢٨٣: نه زر و سیم و نه باغ و نه دکان می ماند
• شماره ٢٨٤: عارفانی که به تسلیم و رضا ساخته اند
• شماره ٢٨٥: در لب یار نهان عیش جهان ساخته اند
• شماره ٢٨٦: عاشقان زان لب شیرین به سخن ساخته اند
• شماره ٢٨٧: محض حرف است که او را دهنی ساخته اند
• شماره ٢٨٨: هر گروهی به دلیل دگر آویخته اند
• شماره ٢٨٩: عارفانی که ازین رشته سری یافته اند
• شماره ٢٩٠: عاقلانی که ز زنجیر تو سر وا زده اند
• شماره ٢٩١: تا به تعظیم نهال تو ز جا برجستند
• شماره ٢٩٢: دردمندان که به ناخن جگر خود خستند
• شماره ٢٩٣: بال پرواز خود آن مردم غافل بستند
• شماره ٢٩٤: کیستند اهل جهان، بی سر و سامانی چند
• شماره ٢٩٥: ما به ساقی و حریفان به شراب افتادند
• شماره ٢٩٦: گر به شاهان جهان مسند عزت دادند
• شماره ٢٩٧: قسمتی در خور هرکس چو ز اول دادند
• شماره ٢٩٨: با لب تشنه جگر سر به سرابم دادند
• شماره ٢٩٩: داروی بیهشی از جام صفاتم دادند
• شماره ٣٠٠: قدرت حرف گرفتند و زبانم دادند
• شماره ٣٠١: بی سخن غنچه لبان مست مدامم کردند
• شماره ٣٠٢: از لب خشک مهیا لب نانم کردند
• شماره ٣٠٣: غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند
• شماره ٣٠٤: سالکانی که قدم در ره جانانه زدند
• شماره ٣٠٥: نغمه عشق به گوش من دیوانه زدند
• شماره ٣٠٦: تا تو بی پرده شدی لاله رخان خوار شدند
• شماره ٣٠٧: اهل معنی به سخن بلبل بستان خودند
• شماره ٣٠٨: روشنائی که درین دایره صاحب دیدند
• شماره ٣٠٩: به کمان پشت و به شمشیر دهن بخشیدند
• شماره ٣١٠: نه همین اهل خرد آینه اسرارند
• شماره ٣١١: نه غم خار و نه اندیشه خارا دارند
• شماره ٣١٢: همه از تاب کمر در خم ایمان دارند
• شماره ٣١٣: عشرت روی زمین بی سر و پایان دارند
• شماره ٣١٤: شیشه هایی که درستی ز شکستن دارند
• شماره ٣١٥: گوشه گیران که ز ایام کناری دارند
• شماره ٣١٦: حال من از نظر یار نهان می دارند
• شماره ٣١٧: بد درونان که به همواری ظاهر سمرند
• شماره ٣١٨: خاک شو تا ز بهارت به گل تر گیرند
• شماره ٣١٩: مهر را سوختگان بوته خاری گیرند
• شماره ٣٢٠: روشنانی که ز خورشید نظر می گیرند
• شماره ٣٢١: عاشقانی که به تسلیم و رضا می باشند
• شماره ٣٢٢: جرم یوسف به چه تقریب عزیزان بخشند؟
• شماره ٣٢٣: ساده لوحان که می از خم به مدارا نوشند
• شماره ٣٢٤: غافلان رطل گران را به دو دم می نوشند
• شماره ٣٢٥: چون نفس زیر فلک دل به هوس راست کند؟
• شماره ٣٢٦: ساقی از جامی اگر خاطر ما شاد کند
• شماره ٣٢٧: فتنه را چشم سیه مست تو هشیار کند
• شماره ٣٢٨: خط شبرنگ چه با آن رخ پرنور کند؟
• شماره ٣٢٩: چشم خود خواجه اگر سیر به تدبیر کند
• شماره ٣٣٠: هر دلی را که محبت صدف راز کند
• شماره ٣٣١: در صدف چشم محال است گهر باز کند
• شماره ٣٣٢: آتش خشم به یاقوت مدارا چه کند؟
• شماره ٣٣٣: داغ با سینه ارباب محبت چه کند؟
• شماره ٣٣٤: دل نازک به زبان بازی مژگان چه کند؟
• شماره ٣٣٥: خرمن صبر به این برق عنانان چه کند؟
• شماره ٣٣٦: سالکان را ز جهان عشق تو بیگانه کند
• شماره ٣٣٧: رفع دلتنگی من نشأه صهبا نکند
• شماره ٣٣٨: مکث لب تشنه دیدار به جنت نکند
• شماره ٣٣٩: غم محال است که تدبیر دل من نکند
• شماره ٣٤٠: چرخ هرچند دل اهل هنر را شکند
• شماره ٣٤١: دست تاک از اثر نشأه صهباست بلند
• شماره ٣٤٢: رتبه خط تو بالغ نظران می دانند
• شماره ٣٤٣: یاد رویش نه چراغی است که خاموش کنند
• شماره ٣٤٤: درد را سوختگان تو به درمان ندهند
• شماره ٣٤٥: کاهلانی که درین ره به هوس می آیند
• شماره ٣٤٦: چه بهشتی است که آن بند قبا بگشایند
• شماره ٣٤٧: دانه از سینه خود مرغ نظر می چیند
• شماره ٣٤٨: هرچه دریافت کلیم از نظر بینا بود
• شماره ٣٤٩: هرکه خامش شود از حادثه آزاد بود
• شماره ٣٥٠: دل اهل نظر آن به که گرفتار بود
• شماره ٣٥١: تا به کی مردم چشمم هدف خار بود؟
• شماره ٣٥٢: عشق لب تشنه بدمستی اظهار بود
• شماره ٣٥٣: تا خیال لب لعل تو مرا در سر بود
• شماره ٣٥٤: دار هر چند به ظاهر ز ثمر عور بود
• شماره ٣٥٥: چشمه زمزم ما تیغ تو بیباک بود
• شماره ٣٥٦: دانه خال تو روزی که مرا در دل بود
• شماره ٣٥٧: می روشن گهران چهره گلفام بود
• شماره ٣٥٨: دست و دامن چه سزاوار عطای تو بود؟
• شماره ٣٥٩: تا حیا سرمه کش نرگس جادوی تو بود
• شماره ٣٦٠: یاد آن عهد که دل در خم گیسوی تو بود
• شماره ٣٦١: حاصل عمر زخود بیخبران آه بود
• شماره ٣٦٢: هرچه دیدیم درین باغ، ندیدن به بود
• شماره ٣٦٣: خانه دل به صفا از نظر بسته بود
• شماره ٣٦٤: باغ در بسته ما دیده پوشیده بود
• شماره ٣٦٥: لب لعل تو همان تلخ زبان است که بود
• شماره ٣٦٦: دل خالی ز هوس خلوت جانانه بود
• شماره ٣٦٧: شب که روی تو ز می در عرق افشانی بود
• شماره ٣٦٨: دل دیوانه من قابل زنجیر نبود
• شماره ٣٦٩: باشد ایمن ز زوال آن که کمالش نبود
• شماره ٣٧٠: باد را راه در آن طره پیچان نبود
• شماره ٣٧١: مکن از بخت شکایت که وبالش می بود
• شماره ٣٧٢: در خیالم اگر آن زلف پریشان می بود
• شماره ٣٧٣: نیست غیر از دل خود روزی مهمان وجود
• شماره ٣٧٤: می شود آب روان چون به رگ تاک رود
• شماره ٣٧٥: یاد آن جلوه مستانه کی از دل برود؟
• شماره ٣٧٦: هرکه پوشد نظر از کام به منزل برود
• شماره ٣٧٧: دل آگاه به هر شورشی از جا نرود
• شماره ٣٧٨: عارف از راه به سجاده تقوی نرود
• شماره ٣٧٩: پند ناصح به جنون من افگار افزود
• شماره ٣٨٠: رفت در خلوت مینا گل و بلبل آسود
• شماره ٣٨١: جگر تشنه محال است که سیراب شود
• شماره ٣٨٢: از ملامت دل روشن گهران شاد شود
• شماره ٣٨٣: طایری را که به دام تو گرفتار شود
• شماره ٣٨٤: گل رخسار تو هرجا که نمودار شود
• شماره ٣٨٥: کل به خون غوطه خورد جزو چو افگار شود
• شماره ٣٨٦: چه بهشتی است که دستم کمر یار شود
• شماره ٣٨٧: کی بود دل به سر کوی تو سیار شود؟
• شماره ٣٨٨: نیست ممکن دل ازان جان جهان سیر شود
• شماره ٣٨٩: شوق را صبر محال است عنانگیر شود
• شماره ٣٩٠: از ریاضت دل اگر آینه پرداز شود
• شماره ٣٩١: خط ازان صفحه رخسار سخنساز شود
• شماره ٣٩٢: گل بی خار درین غمکده کم سبز شود
• شماره ٣٩٣: گوهری نیست سخنهاش که از گوش شود
• شماره ٣٩٤: از نظر دورکی آن خط بناگوش شود؟
• شماره ٣٩٥: باده در شیشه و پیمانه من سنگ شود
• شماره ٣٩٦: حرص را تشنگی افزون به زر و مال شود
• شماره ٣٩٧: باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
• شماره ٣٩٨: اگر از همسفران پیشتر افتم چه شود؟
• شماره ٣٩٩: گر ز رخسار شوی باغ و بهارم چه شود؟
• شماره ٤٠٠: در سر زلف تو مجنون دل فرزانه شود
• شماره ٤٠١: راه مقصود طی از آبله پا نشود
• شماره ٤٠٢: مانع شور جنون سلسله پا نشود
• شماره ٤٠٣: چهره شوخ به یک رنگ مصور نشود
• شماره ٤٠٤: چون ز خط صفحه رخسار تو ضایع نشود؟
• شماره ٤٠٥: دل عاشق تهی از اشک دمادم نشود
• شماره ٤٠٦: عشق را پرده ناموس نگهبان نشود
• شماره ٤٠٧: سر آشفته ز دستار بسامان نشود
• شماره ٤٠٨: حسن را حلقه خط مانع رفتن نشود
• شماره ٤٠٩: به سخن دعوی بی اصل مبرهن نشود
• شماره ٤١٠: مانع گرمروان ساعت سنگین نشود
• شماره ٤١١: تن حجاب سفر جان هوایی نشود
• شماره ٤١٢: هرکه گفتار صواب از سر غفلت شنود
• شماره ٤١٣: عاشق دلشده هرچند که آواز دهد
• شماره ٤١٤: دل ما سلطنت فقر به سامان ندهد
• شماره ٤١٥: حسن از دیدن خود بر سر بیداد آید
• شماره ٤١٦: بس که در سینه من تیر پی تیر آید
• شماره ٤١٧: بر سر حرف، گر آن چشم فسون ساز آید
• شماره ٤١٨: بی خبر از در من یار مگر باز آید
• شماره ٤١٩: چشم دارم که مه نو سفرم باز آید
• شماره ٤٢٠: چون قلم بر سر غمنامه هجران آید
• شماره ٤٢١: بوی دل از نفس باد صبا می آید
• شماره ٤٢٢: حسن در پرده نیرنگ چرا می آید؟
• شماره ٤٢٣: به کف شعله اگر نقد شرر می آید
• شماره ٤٢٤: سرخوش از صحبت ارباب هوس می آید
• شماره ٤٢٥: چشم آیینه گر از خواب بهم می آید
• شماره ٤٢٦: از لب خلق دم باد خزان می آید
• شماره ٤٢٧: خانه بر دوش غریبی ز وطن می آید
• شماره ٤٢٨: کلکم از سیر بدخشان سخن می آید
• شماره ٤٢٩: دلبری از خم گیسوی سخن می آید
• شماره ٤٣٠: گر خس و خار ز گرداب برون می آید
• شماره ٤٣١: ناله ای کز دل بیدرد برون می آید
• شماره ٤٣٢: اگر از سنگ رگ سنگ برون می آید
• شماره ٤٣٣: خط ز خال لب جانانه برون می آید
• شماره ٤٣٤: دعوی عشق ز هر بوالهوسی می آید
• شماره ٤٣٥: آب در دیده پیمانه می می آید
• شماره ٤٣٦: چشم پرحرف و لب بوسه ربا می باید
• شماره ٤٣٧: هر طرف لاله رخی هست، نظر می باید
• شماره ٤٣٨: سرو بستان حیا غنچه جبین می باید
• شماره ٤٣٩: عاشق آزرده و محزون و غمین می باید
• شماره ٤٤٠: از تماشا دل افسرده ما نگشاید
• شماره ٤٤١: تا به مژگان نرسد اشک، نظر نگشاید
• شماره ٤٤٢: بس که بیماری عشقم به رگ جان پیچید
• شماره ٤٤٣: شوقم از نامه به وصل تو فزونتر گردید
• شماره ٤٤٤: نه همین دل ز سر زلف تو مفتون گردید
• شماره ٤٤٥: درد می را به من خاک نشین بگذارید
• شماره ٤٤٦: لاله از رشک رخت خون جگر می گرید
• شماره ٤٤٧: چه عجب گر ز بهاران به نوایی نرسید
• شماره ٤٤٨: در جهان کس می عشرت نتوانست کشید
• شماره ٤٤٩: تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید
• شماره ٤٥٠: از دل خونشده هرکس که شرابی نکشید
• شماره ٤٥١: حسن آن روز که تشریف حیا می پوشید
• شماره ٤٥٢: پنبه نبود که شد از سینه افگار سفید
• شماره ٤٥٣: می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید
• شماره ٤٥٤: هرکه آسودگی از عالم امکان جوید
• شماره ٤٥٥: غیر کی پیش تو پیغام مرا می گوید؟
• شماره ٤٥٦: دست اسباب بگیرید و به سیلاب دهید
• شماره ٤٥٧: خوش بهاری است حریفان نظری بگشایید
• شماره ٤٥٨: خوشا کسی که دل خود به چشم مست تو داد
• شماره ٤٥٩: بر آن سرم که بشویم ز دیده نقش سواد
• شماره ٤٦٠: ز چشم بد رخ خوب ترا گزند مباد
• شماره ٤٦١: گل عذار تو از درد نیمرنگ مباد!
• شماره ٤٦٢: به دور لعل تو یاقوت از آب و رنگ افتاد
• شماره ٤٦٣: ز روی خشت خم از جوش باده جام افتاد
• شماره ٤٦٤: به دست ابروی او چون قضا کمان می داد
• شماره ٤٦٥: من آن نیم که ز درد گران کنم فریاد
• شماره ٤٦٦: گذشت از نظرم یار سرگران فریاد
• شماره ٤٦٧: فروغ گوهر دل از سر زبان تابد
• شماره ٤٦٨: مرا به هر مژه ای اشک بی اثر چسبد
• شماره ٤٦٩: به درد و داغ دل بیقرار می چسبد
• شماره ٤٧٠: قبا ز شرم بر آن سیمتن نمی چسبد
• شماره ٤٧١: نه موج از دل دریا کرانه می طلبد
• شماره ٤٧٢: شبی ستاره دولت به بام ما افتد
• شماره ٤٧٣: اگر نقاب ازان روی دلپسند افتد
• شماره ٤٧٤: زخ تو از نگه گرم خوش جلا گردد
• شماره ٤٧٥: ز درد و داغ دل تیره خوش جلا گردد
• شماره ٤٧٦: دل از سفر ز بد و نیک باخبر گردد
• شماره ٤٧٧: ز می فروغ لب یار بیشتر گردد
• شماره ٤٧٨: ز درد و داغ، دل تیره دیده ور گردد
• شماره ٤٧٩: ز چهره تو نگه داغدار برگردد
• شماره ٤٨٠: تو سعی کن که دلت ساده از رقم گردد
• شماره ٤٨١: نسیم گل ز سبکروحیم گران گردد
• شماره ٤٨٢: ز کاهلی به نظرها جوان گران گردد
• شماره ٤٨٣: ملایمت سپر خصم تندخو گردد
• شماره ٤٨٤: ملایمت سپر خصم تندخو گردد
• شماره ٤٨٥: ز چهره تو نظرها پرآب می گردد
• شماره ٤٨٦: حجاب پرده چشم پرآب می گردد
• شماره ٤٨٧: خوشا سعادت آن دل که آب می گردد
• شماره ٤٨٨: گل عذار تو بی آب و تاب می گردد
• شماره ٤٨٩: به دیده آب اگر از آفتاب می گردد
• شماره ٤٩٠: به دیده آب اگر از آفتاب می گردد
• شماره ٤٩١: کجا حریص ملول از گزند می گردد؟
• شماره ٤٩٢: سخن ز لعل لبت آبدار می گردد
• شماره ٤٩٣: فلک ز لنگر من باوقار می گردد
• شماره ٤٩٤: مرا دل از قد خم زنگ ناک می گردد
• شماره ٤٩٥: اگر بهانه طفلان تمام می گردد
• شماره ٤٩٦: ز باده چشم تو ظالم رحیم می گردد
• شماره ٤٩٧: سری که در ره او بی کلاه می گردد
• شماره ٤٩٨: ز نوبهار کجا گل شکفته می گردد؟
• شماره ٤٩٩: زمانه ساز به رنگ زمانه می گردد
• شماره ٥٠٠: ملال در دل بی مدعا نمی گردد
• شماره ٥٠١: ز می پرستی خود لاله برنمی گردد
• شماره ٥٠٢: دل رمیده ملول از سفر نمی گردد
• شماره ٥٠٣: نصیب خلق زیاد از نعم نمی گردد
• شماره ٥٠٤: نمرده، عمر کسی جاودان نمی گردد
• شماره ٥٠٥: جهان حیات کسی را ضمان نمی گردد
• شماره ٥٠٦: بغیر اشک که راه نگاه من بندد
• شماره ٥٠٧: ز شکوه گر لبم آن گلعذار می بندد
• شماره ٥٠٨: زبان شکوه ما لعل یار می بندد
• شماره ٥٠٩: کسی که عیب ترا پیش چشم بنگارد
• شماره ٥١٠: ترا کسی که به گلگشت بوستان آرد
• شماره ٥١١: جز آن دهن که ازو خنده سر برون آرد
• شماره ٥١٢: چه غم ز خاطر ما دیدنی برون آرد؟
• شماره ٥١٣: فروغ ذره به چشم من آب می آرد
• شماره ٥١٤: نظاره لب میگون خمار می آرد
• شماره ٥١٥: چه نکهت است که باد بهار می آرد؟
• شماره ٥١٦: کجا به حال مرا چاره ساز می آرد؟
• شماره ٥١٧: نشاط عالم فانی ملال می آرد
• شماره ٥١٨: جواب نامه ما را صبا نمی آرد
• شماره ٥١٩: چنان کز آن لب خامش عتاب می بارد
• شماره ٥٢٠: طراوتی که ز رخسار یار می بارد
• شماره ٥٢١: درشتی از فلک شیشه رنگ می بارد
• شماره ٥٢٢: درین چمن سرسبز آن برهنه پا دارد
• شماره ٥٢٣: کسی که با تو نشد آشنا که را دارد؟
• شماره ٥٢٤: اگر چه قامت سرو اعتدال را دارد
• شماره ٥٢٥: که می تواند ازان چشم چشم بردارد؟
• شماره ٥٢٦: غریق عشق چه اندیشه از خطر دارد؟
• شماره ٥٢٧: چه وسعت است که این بحر پرگهر دارد
• شماره ٥٢٨: ز چهره تو بهشت آب و تاب بردارد
• شماره ٥٢٩: تمام رس نبود باده ای که کف دارد
• شماره ٥٣٠: هنوز نرگس او مستی ازل دارد
• شماره ٥٣١: ز نقشهای غریب آنچه جام جم دارد
• شماره ٥٣٢: گلی که از عرق شرم دیده بان دارد
• شماره ٥٣٣: کناره گرد خطرهای بیکران دارد
• شماره ٥٣٤: دل رمیده ما شکوه از وطن دارد
• شماره ٥٣٥: ز خود گسسته چه پروای آن و این دارد؟
• شماره ٥٣٦: خوشم به باده گلگون که رنگ او دارد
• شماره ٥٣٧: همین نه فاخته در سر هوای او دارد
• شماره ٥٣٨: چه باده غنچه این باغ در سبو دارد؟
• شماره ٥٣٩: گلی که بلبل ما برگ عیش ازو دارد
• شماره ٥٤٠: کسی که دل به خیال تو در گرو دارد
• شماره ٥٤١: درین محیط چو غواص هرکه ته دارد
• شماره ٥٤٢: شراب روز دل لاله را سیه دارد
• شماره ٥٤٣: خوشا کسی که ز عالم کناره ای دارد
• شماره ٥٤٤: شکفتگی ز می ناب تازگی دارد
• شماره ٥٤٥: صراحیی که دم صبح قلقلی دارد
• شماره ٥٤٦: به سینه هرکه تمنای نوگلی دارد
• شماره ٥٤٧: خوش آن که از دو جهان گوشه غمی دارد
• شماره ٥٤٨: چه باک حسن ز چشم پر آب می دارد؟
• شماره ٥٤٩: چه باک دانه خال از گزند می دارد؟
• شماره ٥٥٠: سیه دل از غم دنیا خطر نمی دارد
• شماره ٥٥١: فسرده دل نفس خونچکان نمی دارد
• شماره ٥٥٢: درین بهار به گلزار رفتنی دارد
• شماره ٥٥٣: ز عشق هرکه به دل داغ روشنی دارد
• شماره ٥٥٤: عذار نوخط دلدار دیدنی دارد
• شماره ٥٥٥: قدم به چشم من خاکسار نگذارد
• شماره ٥٥٦: به گرد تربت روشندلان دلیر مگرد
• شماره ٥٥٧: چگونه جان ز تنم هجر سینه تاب برد؟
• شماره ٥٥٨: بیاض گردن او دست من ز کار برد
• شماره ٥٥٩: ز زیر تیغ تغافل شکیب من جان برد
• شماره ٥٦٠: تو آن نه ای که ره از خود بدر توانی برد
• شماره ٥٦١: خوش آن که چون گل ازین باغ خنده رو گذرد
• شماره ٥٦٢: فروغ روی تو چون از نقاب می گذرد
• شماره ٥٦٣: مرا به زخم زبان روزگار می گذرد
• شماره ٥٦٤: صباح مستی و شام خمار می گذرد
• شماره ٥٦٥: ترا چه غم که شب ما دراز می گذرد؟
• شماره ٥٦٦: ز خط صفا لب میگون یار پیدا کرد
• شماره ٥٦٧: همین نه چشم مرا روشن آن دلارا کرد
• شماره ٥٦٨: ز خط صفای دگر روی یار پیدا کرد
• شماره ٥٦٩: قدح به حوصله ما چه می تواند کرد؟
• شماره ٥٧٠: به اهل عشق نصیحت چه می تواند کرد؟
• شماره ٥٧١: حساب زخم دل ما که می تواند کرد؟
• شماره ٥٧٢: سبکروی که ز سرپا نمی تواند کرد
• شماره ٥٧٣: وصال با من خونین جگر چه خواهد کرد؟
• شماره ٥٧٤: دمید صبح، هوای شراب باید کرد
• شماره ٥٧٥: رسید موسم گل ترک کار باید کرد
• شماره ٥٧٦: ز بس که سنگ ملامت فلک به کارم کرد
• شماره ٥٧٧: ز خویشتن سفری اختیار خواهم کرد
• شماره ٥٧٨: نمی توان ز کرم منع باده خواران کرد
• شماره ٥٧٩: شکوفه مغز شعور مرا پریشان کرد
• شماره ٥٨٠: نظر بر آن رخ چون آفتاب نتوان کرد
• شماره ٥٨١: علاج غم به می خوشگوار نتوان کرد
• شماره ٥٨٢: تلاش بیخبری با شعور نتوان کرد
• شماره ٥٨٣: ترا به یوسف مصر اشتباه نتوان کرد
• شماره ٥٨٤: مرا ز خویش کی آن غنچه لب جدا می کرد؟
• شماره ٥٨٥: اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
• شماره ٥٨٦: اگر نشسته سفر چون نظر توانی کرد
• شماره ٥٨٧: به خاک راه تو هرکس که جبهه سایی کرد
• شماره ٥٨٨: ز رفتن تو دل خاکسار رفت به گرد
• شماره ٥٨٩: دل غریب مرا بوی گل بجا آورد
• شماره ٥٩٠: دم مسیح دل دردمند ما نخورد
• شماره ٥٩١: ز عشق رشته جانی که پیچ و تاب نخورد
• شماره ٥٩٢: دل شکسته من درد را دوا گیرد
• شماره ٥٩٣: عنان آه چسان جسم ناتوان گیرد؟
• شماره ٥٩٤: ز می مرا تب لرز خمار می گیرد
• شماره ٥٩٥: غزال چشم تو ره بر پلنگ می گیرد
• شماره ٥٩٦: ز یاد عیش مرا سینه زنگ می گیرد
• شماره ٥٩٧: ز ناقصان خرد من کمال می گیرد
• شماره ٥٩٨: ملال در دل آزاده جا نمی گیرد
• شماره ٥٩٩: نه پشت پای بر اندیشه می توانم زد
• شماره ٦٠٠: ز کاوش دلم آزار رنگ می بازد
• شماره ٦٠١: به دور حسن تو با گلستان که پردازد؟
• شماره ٦٠٢: چو تیغ او به جبین چین جوهر اندازد
• شماره ٦٠٣: بهار را چمنت مست رنگ و بو سازد
• شماره ٦٠٤: دل مرا نگه گرم یار می سازد
• شماره ٦٠٥: کسی که خرده خود صرف باده می سازد
• شماره ٦٠٦: ز آه من دل سنگین یار می لرزد
• شماره ٦٠٧: دل شکسته عاشق به آه می لرزد
• شماره ٦٠٨: ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد
• شماره ٦٠٩: ز گرمی نگهت آب در گهر سوزد
• شماره ٦١٠: نفس به سینه ام از اضطراب می سوزد
• شماره ٦١١: نگه ز دیدن رخسار یار می سوزد
• شماره ٦١٢: مرا ز باده گلگون دماغ می سوزد
• شماره ٦١٣: به روی خوب تو هرکس ز خواب برخیزد
• شماره ٦١٤: نگه ز دیده من اشکبار برخیزد
• شماره ٦١٥: بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد
• شماره ٦١٦: چه غم ز سینه به یاد وصال برخیزد؟
• شماره ٦١٧: ازین بساط کسی شادمانه برخیزد
• شماره ٦١٨: ز جلوه تو چو سیلاب الامان خیزد
• شماره ٦١٩: به ناله ای ز دل ما چه درد می خیزد؟
• شماره ٦٢٠: همیشه از دل من آه سرد می خیزد
• شماره ٦٢١: به گریه کی ز دل من غبار می خیزد؟
• شماره ٦٢٢: ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
• شماره ٦٢٣: به می غم از دل افگار برنمی خیزد
• شماره ٦٢٤: لبت ز خنده دندان نما گهر ریزد
• شماره ٦٢٥: ز جلوه تو دل آسمان فرو ریزد
• شماره ٦٢٦: عرق نه از رخ آن گلعذار می ریزد
• شماره ٦٢٧: ز جلوه تو دل روزگار می ریزد
• شماره ٦٢٨: به عارض تو که رنگ نگاه می ریزد؟
• شماره ٦٢٩: فغان ز سینه آسوده محشر انگیزد
• شماره ٦٣٠: ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟
• شماره ٦٣١: شراب لعل به آن لعل جانفزا نرسد
• شماره ٦٣٢: به گرد گریه من ابر درفشان نرسد
• شماره ٦٣٣: ز آه کام دو عالم مرا مهیا شد
• شماره ٦٣٤: شکوفه از افق شاخسار پیدا شد
• شماره ٦٣٥: ز طرف روی تو خط سیاه پیدا شد
• شماره ٦٣٦: زخط عذار تو بی آب وتاب خواهد شد
• شماره ٦٣٧: اگر چنین سخن ما بلند خواهد شد
• شماره ٦٣٨: وفا طلب زجهان فنا نباید شد
• شماره ٦٣٩: به روی گرم تو آیینه تا برابر شد
• شماره ٦٤٠: ز باده چهره ساقی جهان دیگر شد
• شماره ٦٤١: جنون من ز نسیم بهار کامل شد
• شماره ٦٤٢: زچهره ات عرق شرم چشم حیران شد
• شماره ٦٤٣: زگریه آینه هر دلی که روشن شد
• شماره ٦٤٤: ز برق حسن تو هر خار نخل ایمن شد
• شماره ٦٤٥: فغان که وحشی من مانده از رمیدن شد
• شماره ٦٤٦: زخنده دل به لعب لعل یار مفتون شد
• شماره ٦٤٧: رخ بهار ز ته جرعه توگلگون شد
• شماره ٦٤٨: خوشم که خرده جان صرف یار جانی شد
• شماره ٦٤٩: اگر به بیخبری یار می توانی شد
• شماره ٦٥٠: زصدق اگر نفس صبحگاه خواهی شد
• شماره ٦٥١: فغان که هستی ما خرج آشنایی شد
• شماره ٦٥٢: به خاک دیر جبینی که آشنا باشد
• شماره ٦٥٣: خوش است حس که در پرده حیا باشد
• شماره ٦٥٤: زخاکساری دل برقرار خودباشد
• شماره ٦٥٥: زانقلاب دل آسوده بیشتر باشد
• شماره ٦٥٦: خوشا دلی که دراودرد را گذر باشد
• شماره ٦٥٧: مرا که سایه خم سایه کمر باشد
• شماره ٦٥٨: فروغ گوهر چرخ از جلای دل باشد
• شماره ٦٥٩: مرا جلای دل از چشم خونفشان باشد
• شماره ٦٦٠: زبستگی دل آگاه شادمان باشد
• شماره ٦٦١: ز چهره حال دل زار من عیان باشد
• شماره ٦٦٢: دل گشاده من گلستان من باشد
• شماره ٦٦٣: مرا امید نشاط از سپهر چون باشد
• شماره ٦٦٤: حیات من سخنهای دلنشین باشد
• شماره ٦٦٥: همیشه صاحب طول امل غمین باشد
• شماره ٦٦٦: به چشم من گل وخار چمن یکی باشد
• شماره ٦٦٧: حضور روی زمین در فتادگی باشد
• شماره ٦٦٨: نشاط زنده دلان پایدار می باشد
• شماره ٦٦٩: نشاط لازم نقص عقول می باشد
• شماره ٦٧٠: سبکروان ترا نقش پا نمی باشد
• شماره ٦٧١: خوشا کسی که ز خود باخبر نمی باشد
• شماره ٦٧٢: به ملک امن رضا شور وشر نمی باشد
• شماره ٦٧٣: به زیر چرخ دل شادمان نمی باشد
• شماره ٦٧٤: کسی به ملک رضا خشمگین نمی باشد
• شماره ٦٧٥: ز کلک تازه من شعر تر نمی گسلد
• شماره ٦٧٦: دلم بجا زتماشای دلنوازآمد
• شماره ٦٧٧: نه هرکه خواجه شود بنده پروری داند
• شماره ٦٧٨: نه هر سخن نشناسی سخنوری داند
• شماره ٦٧٩: کریم اوست که خود را بخیل می داند
• شماره ٦٨٠: دلیل راه کج از مستقیم می داند
• شماره ٦٨١: قد تو سرو چمن را پیاده می داند
• شماره ٦٨٢: چنان که حسن ترا هیچ کس نمی داند
• شماره ٦٨٣: دهان تنگ تو هرخرده دان نمی داند
• شماره ٦٨٤: کجاست می که مرا شیرگیر گرداند
• شماره ٦٨٥: کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند
• شماره ٦٨٦: خط تو سلسله خود به مشک ناب رساند
• شماره ٦٨٧: مرا شکستگی پا به آن جناب رساند
• شماره ٦٨٨: ز حرف بر لب شیرین او اثرماند
• شماره ٦٨٩: به زیر چرخ مقوس که جاودان ماند
• شماره ٦٩٠: اثر ز همت مستانه در شراب نماند
• شماره ٦٩١: خزان رسید وگل افشانی بهار نماند
• شماره ٦٩٢: بهار رفت وگل افشانی دماغ نماند
• شماره ٦٩٣: نه گل نه لاله درین خارزار می ماند
• شماره ٦٩٤: فلک به آبله خار دیده می ماند
• شماره ٦٩٥: سخن غریب چو شد در وطن نمی ماند
• شماره ٦٩٦: زخنده تو گره در دلی نمی ماند
• شماره ٦٩٧: موحدان که به لیل ونهار ساخته اند
• شماره ٦٩٨: سبکروان به زمینی که پاگذاشته اند
• شماره ٦٩٩: سبکروان ز خم آسمان برآمده اند
• شماره ٧٠٠: فسردگان که اسیر جهان اسبابند
• شماره ٧٠١: سزد که خرده جان را کند نثار سپند
• شماره ٧٠٢: چه دیده است در آن آتشین عذار سپند
• شماره ٧٠٣: فسردگان که طلسم وجود نشکستند
• شماره ٧٠٤: خوش آن کسان که دردل برآرزو بستند
• شماره ٧٠٥: سحر که چهره خورشید را به خون شستند
• شماره ٧٠٦: هزار نقش مخالف به کار ما کردند
• شماره ٧٠٧: سبکروان که طلبکار یار می گردند
• شماره ٧٠٨: اگر ز چهره داغم نقاب بردارند
• شماره ٧٠٩: کسان که جانب هم را نگه می دارند
• شماره ٧١٠: سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
• شماره ٧١١: به بحر چون صدف آنان که گوش هوش برند
• شماره ٧١٢: سبکروان ز غم روزگار بیخبرند
• شماره ٧١٣: خوش آن گروه که مست بیان یکدیگرند
• شماره ٧١٤: مرا اگر چه کم از خاک راه می گیرند
• شماره ٧١٥: سخنوران که درین بوستان نوا سازند
• شماره ٧١٦: خوش آن گروه که تن راز عشق جان سازند
• شماره ٧١٧: درین ریاض دلی را که آب می سازند
• شماره ٧١٨: چو حلقه بر در دل شوق اصفهان بزند
• شماره ٧١٩: چرا به خلدبرین از خدا شوی خرسند
• شماره ٧٢٠: ز خود برآمدگان رستگار می باشند
• شماره ٧٢١: در آن مقام که شاهی به هر گدا بخشند
• شماره ٧٢٢: ترا ز عالم عبرت اگر نظر بخشند
• شماره ٧٢٣: چه نعمتی است به من قرب آن دهن بخشند
• شماره ٧٢٤: چگونه باده عرفان جماعتی نوشند
• شماره ٧٢٥: بتان که خون شهیدان چو آب می نوشند
• شماره ٧٢٦: دلی که آتش روی تواش کباب کند
• شماره ٧٢٧: چو در پیاله رنجش می عتاب کند
• شماره ٧٢٨: ز درد چهره محال است مرد زرد کند
• شماره ٧٢٩: فغان چه با دل سنگین آن نگار کند
• شماره ٧٣٠: چو عشق دشمن جان شد حذر چه کار کند
• شماره ٧٣١: اگر نه چشم من آن دلنواز باز کند
• شماره ٧٣٢: جمال را نگه تلخ او جلال کند
• شماره ٧٣٣: اجل چه کار به جانهای با کمال کند
• شماره ٧٣٤: به هر چمن قد موزون او خرام کند
• شماره ٧٣٥: نقاب چهره چو آن زلف مشکفام کند
• شماره ٧٣٦: لبش به خنده دل غنچه را دونیم کن
• شماره ٧٣٧: نسیم صبح به آن طره دوتا چه کند
• شماره ٧٣٨: سخن به مردم افسرده دل اثر چه کند
• شماره ٧٣٩: بهار و باغ به دلهای آتشین چه کند
• شماره ٧٤٠: اگر به قامت رعنای او نظاره کند
• شماره ٧٤١: دماغ سوختگان را شراب تازه کند
• شماره ٧٤٢: کجا مرا می گلگون دماغ تازه کند
• شماره ٧٤٣: کسی برون سرازین بحربیکرانه کند
• شماره ٧٤٤: سپهر نیک وبد از یکدگر جدا نکند
• شماره ٧٤٥: سخن طراز چرا مهر برزبان نکند
• شماره ٧٤٦: خوشا کسی که به دامان خود قدم شکند
• شماره ٧٤٧: مرا همیشه دل از وصل یار می شکند
• شماره ٧٤٨: ترانه های جهان گرچه مختلف رنگند
• شماره ٧٤٩: ز دل نگشت مرا آه سینه تاب بلند
• شماره ٧٥٠: سپند خال لبت آتشین عذارانند
• شماره ٧٥١: نظر لباس پرستان به مال و جاه کنند
• شماره ٧٥٢: خوش آن کسان که به منت نظر جلا ندهند
• شماره ٧٥٣: به هر فسرده لب خشک وچشم تر ندهند
• شماره ٧٥٤: مکن ملاحظه ازآهم ای بهشت وجود
• شماره ٧٥٥: خطی که گرد رخ او ز مشک ناب بود
• شماره ٧٥٦: حقوق خدمت اگر در حساب خواهد بود
• شماره ٧٥٧: ترا اگر به نیاز احتیاج خواهد بود
• شماره ٧٥٨: مرا که بستگی قفل از کلید بود
• شماره ٧٥٩: فروغ ماه محال است پایدار بود
• شماره ٧٦٠: عرق به پاکی گوهر کجا چو باده بود
• شماره ٧٦١: ز خانه مست برون آن نگار آمده بود
• شماره ٧٦٢: اگر چه روی من از درد زعفرانی بود
• شماره ٧٦٣: اسیر جبه ودستار چند خواهی بود
• شماره ٧٦٤: اگر چه دیده به خواب از صدای آب رود
• شماره ٧٦٥: خوش آن که ز آتش تب شعله اثر برود
• شماره ٧٦٦: به گریه نقطه خال تو از نظر نرود
• شماره ٧٦٧: به چاره سوز محبت ز جان برون نرود
• شماره ٧٦٨: به تیغ از سر بی مغز آرزو نرود
• شماره ٧٦٩: مباد اهل عمل بیخود از شراب شود
• شماره ٧٧٠: ز اتحاد کجا عشق کامیاب شود
• شماره ٧٧١: رخ تو در دل شبها اگر سفید شود
• شماره ٧٧٢: کسی که کشته آن تیغ آبدار شود
• شماره ٧٧٣: دل فسرده ز داغ آتشین عذار شود
• شماره ٧٧٤: اگر کسی متوسل به چاره ساز شود
• شماره ٧٧٥: سری که خالی از اندیشه محال شود
• شماره ٧٧٦: غبار معصیت از عفو پایمال شود
• شماره ٧٧٧: گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود
• شماره ٧٧٨: چه حاجت است دعا دل چو بی اراده شود
• شماره ٧٧٩: چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود
• شماره ٧٨٠: شکوه بحر ز امواج آشکاره شود
• شماره ٧٨١: به چشم شوخ رگ خواب تازیانه شود
• شماره ٧٨٢: اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود
• شماره ٧٨٣: ز وصل شوق دل داغدار کم نشود
• شماره ٧٨٤: خوش آن زمان که در آیی ز در شراب آلود
• شماره ٧٨٥: سواد شب دل شب زنده دار می خواهد
• شماره ٧٨٦: به درد هر که برآید دوا نمی خواهد
• شماره ٧٨٧: دل رمیده ما بال وپرنمی خواهد
• شماره ٧٨٨: ز آفتاب اگر خلق چشم آب دهد
• شماره ٧٨٩: چرا شراب به زاهد کسی به زور دهد
• شماره ٧٩٠: ستم به عهد تو از چرخ کس نشان ندهد
• شماره ٧٩١: به صبر مشکل عالم تمام بگشاید
• شماره ٧٩٢: مرا به میکده هر کس که راه بنماید
• شماره ٧٩٣: عرق چو بر رخت از گرمی شراب آید
• شماره ٧٩٤: اگر کلام نه از آسمان فرود آید
• شماره ٧٩٥: اگر به پیرهن گل وگلاب باز آید
• شماره ٧٩٦: ز هر نوا دل عشاق کی به جوش آید
• شماره ٧٩٧: مرا تعجب ازان پر حجاب می آید
• شماره ٧٩٨: مرا تعجب ازان پر حجاب می آید
• شماره ٧٩٩: چنان که گل به سر شاخسار می آید
• شماره ٨٠٠: ز خود برآ که نسیم بهار می آید