غزلیات
- شماره ١: صد شکر گویم هر زمان هم چنگ را هم جام را
- شماره ٢: زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا
- شماره ٣: کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان را
- شماره ٤: ضحاک وار کشته بسی بی گناه را
- شماره ٥: حیران کند جمال تو ماه دو هفته را
- شماره ٦: چه شیرین گفت خسرو این عبارت
- شماره ٧: ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت
- شماره ٨: دامن وصل تو گر افتد به دست
- شماره ٩: که بود آن ترک خون آشام سرمست
- شماره ١٠: دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست
- شماره ١١: قوت من باده قوتم یارست
- شماره ١٢: دل هر جایی من آفت جانست و تنست
- شماره ١٣: چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه منست
- شماره ١٤: اگر از خوردن می لعل لبت رنگینست
- شماره ١٥: آن نه رویست که یک باغ گل و نسرینست
- شماره ١٦: زنده جاوید کیست کشته شمشیر دوست
- شماره ١٧: به چشم من همه آفاق پر کاهی نیست
- شماره ١٨: یارکی مراست رند و بذله گو
- شماره ١٩: دوش رندی خلوتی خوش خالی از اغیار داشت
- شماره ٢٠: سخن از بوسه آن لعل لب نوش افتاد
- شماره ٢١: دل شکسته من آهش ار اثر دارد
- شماره ٢٢: مرا شوخیست شیرین لب که رنگ نیشکر دارد
- شماره ٢٣: غم عشق تو آزادم ز غم های جهان دارد
- شماره ٢٤: دل تو خاره و جسمت حریر را ماند
- شماره ٢٥: رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند
- شماره ٢٦: نگار سروقد من چو عزم باغ کند
- شماره ٢٧: لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند
- شماره ٢٨: ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می کند
- شماره ٢٩: طالع مسعود چیست طلعت محمود
- شماره ٣٠: شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود
- شماره ٣١: هر جا حکایت از صنمی دلربا رود
- شماره ٣٢: خلق را قصه حسن پری از یاد رود
- شماره ٣٣: مست و بیخود سروناز من به صحرا می رود
- شماره ٣٤: دولت آنست که از در صنمی تازه درآید
- شماره ٣٥: ماه من از زلف چو گره بگشاید
- شماره ٣٦: چونست که اسماعیل هر گه به خروش آید
- شماره ٣٧: ای شیخ چه دل نهی به دستار
- شماره ٣٨: دلدار بود دین و دل و طاقت و قرار
- شماره ٣٩: واقفی ای پیک چون ز حال دل زار
- شماره ٤٠: هر کس به هوای جان گرفتار
- شماره ٤١: ای حسن تو چون فتنه چشم تو جهانگیر
- شماره ٤٢: ای زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
- شماره ٤٣: پیر مغان جام میم داد دوش
- شماره ٤٤: لحن اسماعیل و رویش آفت چشمست و گوش
- شماره ٤٥: تا به شکار رفته یی گشته دلم شکار غم
- شماره ٤٦: نه تو دست عهد دادی که ز مهر سر نتابم
- شماره ٤٧: به جرم عشق تو گر می زنند بر دارم
- شماره ٤٨: دست در حلقه آن طره پرچین دارم
- شماره ٤٩: بکش ار کشی به تیغم بزن ار زنی به تیرم
- شماره ٥٠: ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم
- شماره ٥١: دی من و محمود در وثاق نشستیم
- شماره ٥٢: بس رنج در آماجگه عشق تو بردیم
- شماره ٥٣: واجب نبود دل به بتی بیهد بستن
- شماره ٥٤: نکو نبود به یکبار ترک ما گفتن
- شماره ٥٥: آن سنگدل که شیشه جانهاست جای او
- شماره ٥٦: ای آفتاب بنده تابنده رای تو
- شماره ٥٧: قاصدی کو تا فرستم سوی تو
- شماره ٥٨: یارکی هست مرا به لطافت ملکو
- شماره ٥٩: دلم به زلف تو عهدی که بسته بود شکستی
- شماره ٦٠: ای تیره زلف درهم ای نافه تتاری
- شماره ٦١: بتا ز دست ببردی دلم به طراری
- شماره ٦٢: مگر دریچه نوری تو یا نتیجه حوری
- شماره ٦٣: گر به تیغم بکشی زار و به خونم بکشی
- شماره ٦٤: به رنگ و بوی جهانی نه بکله بهتر از آنی
- شماره ٦٥: دلا بیا بشنو از حکیم قاآنی
- شماره ٦٦: گرم ز لطف بخوانی ورم به قهر برانی
- شماره ٦٧: دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی
- شماره ٦٨: ای شوخ نازپرور آشوب عقل و دینی
- شماره ٦٩: ای روی تو فرخنده ترین صنع الهی
- شماره ٧٠: دلبران اخترند و تو ماهی
- شماره ٧١: به هر چه وصف نمایم ترا به زیبایی
- شماره ٧٢: تو در خوبی و زیبایی چنان امروز یکتایی
- شماره ٧٣: تو را رسمست اول دلربایی
- شماره ٧٤: نامدی دوش و دلم تنگ شد از تنهایی
- شماره ٧٥: این چه حالست که از سر کله انداخته یی
- شماره ٧٦: دارم نگار سنگدل سیم سینه یی