•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان امیر خسرو /
• غزلیات - بخش سوم

غزلیات - بخش سوم

• شماره ١: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران
• شماره ٢: دل گمگشته به بازار خریدن نتوان
• شماره ٣: در ره عشق از بلا آزاد نتوان زیستن
• شماره ٤: آرایش مجلس تویی، مجلس بیارا هر زمان
• شماره ٥: یک دگر خلق به سودای دل و جان گفتن
• شماره ٦: جانا همان و دل همان درد من شیدا همان
• شماره ٧: صبح دمید و روز شد، شمع به گوشه نه کنون
• شماره ٨: ای مشک وام داده زلفت به آهوی چین
• شماره ٩: خه از کجاها می رسی آلوده می همچنین
• شماره ١٠: از خانه دشمن خاست دل، فریاد کردن چون توان؟
• شماره ١١: آستان یار و آن گه خون من
• شماره ١٢: عیش من تلخ است ازان شکر لب شیرین سخن
• شماره ١٣: صد ره گذری هر دم بر جان خراب من
• شماره ١٤: سواره اینک آن سرو روانم می رود بیرون
• شماره ١٥: چشم است، یارب، آنچنان یا خود بلای جان من
• شماره ١٦: آه ازین تنگ قبایان شده تنگم دامان
• شماره ١٧: ای جهانی کشته، جان چند کس خواهی شدن؟
• شماره ١٨: بنشین نفسی کز همه لطف تو بس است این
• شماره ١٩: ای آشنا، درین چه بی بن نظاره کن
• شماره ٢٠: چون همی دانی که تن چون جان نهان خواهد شدن
• شماره ٢١: ای غمت خوش تر ز شادی کسان
• شماره ٢٢: یک شب، ای ماه جهان افروز من
• شماره ٢٣: از آن خویش کنم من که جان دهم بستان
• شماره ٢٤: گر هوس بردم به رویت چشم خود بر دوختن
• شماره ٢٥: چون بستدی دل من، پرسشم کن به ازین
• شماره ٢٦: آخر بگو، ای نازنین، ناز تو تا کی همچنین؟
• شماره ٢٧: در سرم باز هوایی ست که گفتن نتوان
• شماره ٢٨: امروز به نظاره آن سرو خرامان
• شماره ٢٩: ز سر کرشمه یک ره نظری به روی من کن
• شماره ٣٠: منم و خیال بازی شب و روز با جوانان
• شماره ٣١: دلم را کرد صد پاره به سینه خار خار تو
• شماره ٣٢: دلم آشفته شد، جانا، به بالای بلای تو
• شماره ٣٣: مه شبگرد من امشب چو مه می گشت و من با او
• شماره ٣٤: دو رخ بنمای و بازار کواکب بشکن از هر دو
• شماره ٣٥: بدینسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو
• شماره ٣٦: بیچاره دلم خون شد در پیش خیال تو
• شماره ٣٧: ای جان من آویزان از بند قبای تو
• شماره ٣٨: آن کیست که می آید صد لشکر دل با او
• شماره ٣٩: از دوری خود، جانا، حال دل من بشنو
• شماره ٤٠: ای رهزن عشاق، چه عیار کسی تو
• شماره ٤١: خلقی همه در شهر و مرا جا به دگر سو
• شماره ٤٢: ای سبزه دمانید به گرد قمر از مو
• شماره ٤٣: من اینجا و دل گمره در آن کو
• شماره ٤٤: زینسان که ناوک می زند چشم شکارانداز او
• شماره ٤٥: آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او
• شماره ٤٦: ترکی ست بدخو آنکه من دارم سر و سودای او
• شماره ٤٧: خیزد چو از خواب آن پسر تا کس نشوید روی او
• شماره ٤٨: ای زندگانی بخش من لعل شکر گفتار تو
• شماره ٤٩: گر چه که هست خون دل باده خوشگوار تو
• شماره ٥٠: تا به زمانه شد خبر از مه با کمال تو
• شماره ٥١: باز به خون خلق شد چشم جفانمای تو
• شماره ٥٢: نیست گشاده چشم من جز به خیال روی تو
• شماره ٥٣: روی یار از سبزه تر بوستانی یافت نو
• شماره ٥٤: مست می گردی ز خانه، بیش نافرمان مشو
• شماره ٥٥: مردم چشم مرا برد آب و گر آیی درو
• شماره ٥٦: از من، ای ساده پسر، دور مشو
• شماره ٥٧: پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو
• شماره ٥٨: پرده صبرم درید غمزه دلدوز تو
• شماره ٥٩: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
• شماره ٦٠: نوبت خوبی زدند در شب گیسوی تو
• شماره ٦١: عاشق و دیوانه ام، سلسله یار کو
• شماره ٦٢: خون گریم ار چه از ستم بیکران تو
• شماره ٦٣: هر جا که لب به خنده گشاید دهان تو
• شماره ٦٤: کس چون جهد ز گیسوی همچون کمند تو
• شماره ٦٥: گر باده می خورم به سر من خمار تو
• شماره ٦٦: هر شب منم فتاده به گرد سرای تو
• شماره ٦٧: بوی وفا ز طره عنبرفشان تو
• شماره ٦٨: مست آمد آن نگار که ما مست روی او
• شماره ٦٩: عشق نوست و یار نوست و بهار نو
• شماره ٧٠: سوی شکار، ای پسر نازنین، مرو
• شماره ٧١: ای خرد مست لعل چون می تو
• شماره ٧٢: ای به بالا بلند و زیبا تو
• شماره ٧٣: یا دلم را به راز محرم شو
• شماره ٧٤: لاله دمد از خون شهیدان غم او
• شماره ٧٥: تا شدم چشم آشنا با روی تو
• شماره ٧٦: آیین تو دل بردن است، ای چشم خلقی سوی تو
• شماره ٧٧: دل و جان مرا زاندازه و بگذشت آرزوی تو
• شماره ٧٨: ز دلها لشکری دارد سخن با تاجداران گو
• شماره ٧٩: ای گلستان ترا بالای سرو
• شماره ٨٠: همی گویم که وقتی، ز آن مشتاقان مجنون شو
• شماره ٨١: بیا، ای باغ جان، تا بنگرم سرو روان تو
• شماره ٨٢: امشب، ای باد، یکی جانب آن بستان شو
• شماره ٨٣: عارض همچون نگارستان تو
• شماره ٨٤: کارم از دست برفته ست ز نادیدن تو
• شماره ٨٥: دلی دارم چو دامان گل از غم چاک گردیده
• شماره ٨٦: چه شکل است این که می آید سمند ناز بر کرده
• شماره ٨٧: من ار چه هر شب از شبهای هجرش می کنم ناله
• شماره ٨٨: تو دور افتاده از ما و نگنجد شوق در نامه
• شماره ٨٩: ای از رقم شبگون دیباچه مه کرده
• شماره ٩٠: ای جان، چو سخن گویم مستانه و رندانه
• شماره ٩١: ای رفته و ترک من بدنام گرفته
• شماره ٩٢: دلی دارم ز هجران پاره پاره
• شماره ٩٣: دلم در عشق جانان گشته پاره
• شماره ٩٤: نسیم زلف بر دست صبا ده
• شماره ٩٥: چو بنمایی رخ گلنار گونه
• شماره ٩٦: گشادم دیده روی تو ناگه
• شماره ٩٧: تا دل ز توام به غم نشسته
• شماره ٩٨: در خون منم، ای صنم، نشسته
• شماره ٩٩: ای در دل من مقیم گشته
• شماره ١٠٠: ای در دل من چو جان نشسته
• شماره ١٠١: ای آرزوی دل شکسته
• شماره ١٠٢: ای آمده جان هر شکسته
• شماره ١٠٣: ای دهلی و ای بتان ساده
• شماره ١٠٤: ای غالیه گرد ماه سوده
• شماره ١٠٥: ای حسن، تو آفت زمانه
• شماره ١٠٦: ای آرزوی هزار سینه
• شماره ١٠٧: عید است خوبان نیم شب در کوی خمار آمده
• شماره ١٠٨: ای قبله ابروی تو محراب ابرار آمده
• شماره ١٠٩: عید است و ساقی در قدح جام مصفا داشته
• شماره ١١٠: جانا، روان کن راحتی، ای راحت جان همه
• شماره ١١١: ای غمزه خون ریز تو خونم به افسون ریخته
• شماره ١١٢: دوش در آمد از درم تازه چو باد صبحگه
• شماره ١١٣: گر کنی گشت چمن با شوخ و با شنگی دو سه
• شماره ١١٤: همه شب رود رهی رو به ره صبا نشسته
• شماره ١١٥: مه من خراب گشتم ز رخت به یک نظاره
• شماره ١١٦: نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده
• شماره ١١٧: ای به خشم از بر من رفته و تنها مانده
• شماره ١١٨: منم امروز ز روی چو تو یاری مانده
• شماره ١١٩: ای صبا، از زلف او بندی بخواه
• شماره ١٢٠: هر شب از سودای آن زلف سیاه
• شماره ١٢١: ای جفایت بر من مسکین همه
• شماره ١٢٢: ای ترا جور و جفا آیین همه
• شماره ١٢٣: جان من بر دست بیدادم مده
• شماره ١٢٤: باغ بین فصل بهاری ساخته
• شماره ١٢٥: ای جهان چشم سیاهت بسته
• شماره ١٢٦: خسروا گر عاشقی جام بلا پیش نه
• شماره ١٢٧: از لب او، ای خیال، نقل لب ما مده
• شماره ١٢٨: ای از گل تو ما را در دیده خار مانده
• شماره ١٢٩: مهر تو در دل من مانند جان نشسته
• شماره ١٣٠: ماییم و مجلس می خوبی سه چار ساده
• شماره ١٣١: از بس که ریخت چشمم بهر تو خون تیره
• شماره ١٣٢: روزی به لاغ گفتم کت نسبتی ست با مه
• شماره ١٣٣: شمع فلک برآید با آتشین زبانه
• شماره ١٣٤: من بهر تو به دیده و دل خانه ساخته
• شماره ١٣٥: ای عشقت آتشی به همه شهر درزده
• شماره ١٣٦: بیا شبی بر من سرخوش از شراب شده
• شماره ١٣٧: رسید وقت که هر روز بامداد پگه
• شماره ١٣٨: به کوی عقل مرو، گر به عشوه بردی راه
• شماره ١٣٩: مدار جان من از بهر جان ما روزه
• شماره ١٤٠: مهی در آمده و در درونه جا کرده
• شماره ١٤١: چو بوی زلف تو همراهی صبا کرده
• شماره ١٤٢: بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
• شماره ١٤٣: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
• شماره ١٤٤: مکش به ناز مرا، ای به ناز پرورده
• شماره ١٤٥: ای فراق تو یار دیرینه
• شماره ١٤٦: ای رخت شمع حسن برکرده
• شماره ١٤٧: مه به زلف تو گر شود بسته
• شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته
• شماره ١٤٩: لبت در سخن انگبین ریخته
• شماره ١٥٠: در اوصاف خود عقل را ره مده
• شماره ١٥١: قلاشم، ای منکر، مرا دربانی میخانه ده
• شماره ١٥٢: جان بهانه طلب و شکل تو نازآلوده
• شماره ١٥٣: ای گل که چنین در بغلت تنگ گرفته
• شماره ١٥٤: ای دل، ار تو عاشقی، زین غم خلاص جان مخواه
• شماره ١٥٥: به گردت باد سردی هر دم از عشاق دیوانه
• شماره ١٥٦: به باغ سایه ابرست و آب در سایه
• شماره ١٥٧: ای لبت شهر پر شکر کرده
• شماره ١٥٨: قاصد نیامد کآورد زان نامسلمان نامه ای
• شماره ١٥٩: شهری ست معمور و درو از هر طرف مه پاره ای
• شماره ١٦٠: جان ز هجرت چیست، زار افتاده ای
• شماره ١٦١: هر روز کافتاب برآرد زبانه ای
• شماره ١٦٢: فریاد کاندر شهر ما خون می کند عیاره ای
• شماره ١٦٣: خردی هنوز و کودکی، ای نازنین، برنا نه ای
• شماره ١٦٤: دیری ست کای گلبرگ تر بر روی ما خندان نه ای
• شماره ١٦٥: ای درد بیدرد دلم، تاراج پنهان کرده ای
• شماره ١٦٦: ای که چشم من به روی خویش روشن کرده ای
• شماره ١٦٧: سینه ام را از غم عالم تو بی غم کرده ای
• شماره ١٦٨: ای که در هیچ غمی با دل من یار نه ای
• شماره ١٦٩: ای که در دیده درونی و در آغوش نه ای
• شماره ١٧٠: خنده را سوختن جان من آموخته ای
• شماره ١٧١: آتش اندر آب هرگز دیده ای
• شماره ١٧٢: باز بر خونم کمر بربسته ای
• شماره ١٧٣: سر در خمار، شب به کنار که بوده ای؟
• شماره ١٧٤: ای ده یکی ز خوبی تو مه، چگونه ای؟
• شماره ١٧٥: مشک بر اطراف مه آورده ای
• شماره ١٧٦: ز آب ملاحت که رخ آلوده ای
• شماره ١٧٧: گر چه به هر سخن دلم از تن ربوده ای
• شماره ١٧٨: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده ای
• شماره ١٧٩: آن دل خراب شد که تو آباد دیده ای
• شماره ١٨٠: تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟
• شماره ١٨١: چه بد کردیم کز ما برشکستی؟
• شماره ١٨٢: چون می نرسد دست به پایی که تو داری
• شماره ١٨٣: رخساره مکن راست به جایی که تو باشی
• شماره ١٨٤: مست آمده ای باز به مهمان که بودی؟
• شماره ١٨٥: دیدی که حق خدمت بسیار ندیدی
• شماره ١٨٦: ای باد، حدیث دلم آنجاش بگویی
• شماره ١٨٧: ای باد، سلام دلم آنجا برسانی
• شماره ١٨٨: ای آنکه تو سلطان همه سیمبرانی
• شماره ١٨٩: شتربانا، دمی محمل میارای
• شماره ١٩٠: مرا زان میر خوبان نیست روزی
• شماره ١٩١: چه کردم کآخرم فرمان نکردی
• شماره ١٩٢: چنین کان خنده شیرین تو کردی
• شماره ١٩٣: ز رحمت چشم بر چاکر نداری
• شماره ١٩٤: شکستی طره، تا در سر چه داری؟
• شماره ١٩٥: مرا چند آخر از خود دور داری؟
• شماره ١٩٦: دلا، با غمزه خوبان چه بازی؟
• شماره ١٩٧: رخساره چه می پوشی، در کینه چه می کوشی؟
• شماره ١٩٨: اگر تو سرگذشت من بدانی
• شماره ١٩٩: نگارین مرا شد نوجوانی
• شماره ٢٠٠: سزد گر نیکویی در من ببینی
• شماره ٢٠١: دیوانه شدم ز یار بدخوی
• شماره ٢٠٢: بر لب اثر شراب داری
• شماره ٢٠٣: جانا، تو زغم خبر نداری
• شماره ٢٠٤: نی کار کسی ست عشقبازی
• شماره ٢٠٥: ای برده دلم به دلستانی
• شماره ٢٠٦: ای آنکه تمام هم چو ماهی
• شماره ٢٠٧: ای مردم دیده نکویی
• شماره ٢٠٨: بخرام، ای سرو روان کز باغ رضوان خوشتری
• شماره ٢٠٩: ای قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان تری
• شماره ٢١٠: ای مه، بدین چابک روی، از آسمان کیستی
• شماره ٢١١: زینسان که از هر موی خود زنجیر صد دل می کنی
• شماره ٢١٢: ای چهره زیبای تو رشک بتان آزری
• شماره ٢١٣: جان به فدات می کنم، بو که از آن من شوی
• شماره ٢١٤: نیست دلی که هر دمش آفت دین نمی شوی
• شماره ٢١٥: قصد که داری، ای پسر، باز چنین که می روی
• شماره ٢١٦: می گذری که سینه را وقف هوای خود کنی
• شماره ٢١٧: دست به گل نمی زنی، زانکه نگار من تویی
• شماره ٢١٨: کج کلها، کمان کشا، تنگ قبای کیستی؟
• شماره ٢١٩: ای ز غبار خنگ تو یافته دیده روشنی
• شماره ٢٢٠: رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهاری
• شماره ٢٢١: خواستم زو آبرویی، گفت «بیهوده مگوی
• شماره ٢٢٢: باز این ابر بهاری از کجا آید همی؟
• شماره ٢٢٣: سبزه نوخیز است و باران در فشان آید همی
• شماره ٢٢٤: باز بهر جان ما را ناز در سر می کنی
• شماره ٢٢٥: ای پریوش، هر چه رسم مردمی کم می کنی
• شماره ٢٢٦: هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی
• شماره ٢٢٧: چتر عنبروش کن از گیسو که سلطان منی
• شماره ٢٢٨: گر تو سیمین سرو را شکل سرافرازی دهی
• شماره ٢٢٩: جان شیرین منی، ای از لطافت چون پری
• شماره ٢٣٠: چه شدت که از کرشمه نظری به ما نکردی؟
• شماره ٢٣١: ز نظر اگر چه دوری، شب و روز در حضوری
• شماره ٢٣٢: بسم از جمال ساقی و شراب ارغوانی
• شماره ٢٣٣: نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی
• شماره ٢٣٤: خنده ای کن شکرستان دهن بازگشای
• شماره ٢٣٥: عالم آشوب تر از طره طراه خودی
• شماره ٢٣٦: می به جام ار چه زخون من مسکین داری
• شماره ٢٣٧: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتی
• شماره ٢٣٨: گر تو رنج من مسکین گدا بشناسی
• شماره ٢٣٩: نوبهار است و گل و موسم عید، ای ساقی
• شماره ٢٤٠: باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی؟
• شماره ٢٤١: آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی
• شماره ٢٤٢: چو منی را مده از دست که کمتر یابی
• شماره ٢٤٣: جان من، بی من درمانده تنها چونی؟
• شماره ٢٤٤: بی تو، ای بی تو به جان آمده جانم، چونی؟
• شماره ٢٤٥: دلها به غمزه دزدی، چون خنده برگشایی
• شماره ٢٤٦: ای بیغم از دل من، بسیار شد جدایی
• شماره ٢٤٧: ای که تاراج دل و دین می دهی
• شماره ٢٤٨: سرمه اندر چشم خودبین می کنی
• شماره ٢٤٩: آنکه جان گویند خلقی، آن تویی
• شماره ٢٥٠: ای ز رویت چشم جان را روشنی
• شماره ٢٥١: ترک من، بر شکل دیگر می روی
• شماره ٢٥٢: تا فراقت تاخت بر من بارگی
• شماره ٢٥٣: آمد آن شادی جان بر ما دی
• شماره ٢٥٤: هر شب، ای ماه، کجا می گردی؟
• شماره ٢٥٥: گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری
• شماره ٢٥٦: ای رفته در غریبی، باز آکه عمر و جانی
• شماره ٢٥٧: ای باد باز بر سر کوی که می روی؟
• شماره ٢٥٨: نامردم است، هر که درو نیست مردمی
• شماره ٢٥٩: به بت نمای مرا ره، اگر به دین نتوانی
• شماره ٢٦٠: هلال عید نمود، ای مه دو هفته، کجایی؟
• شماره ٢٦١: سلام و خدمت ما، ای صبا، به یار بگوی
• شماره ٢٦٢: ای باد صبحگاه به من نام او بگوی
• شماره ٢٦٣: گاهم ز غمزه ها هدف تیر می کنی
• شماره ٢٦٤: ای یار پر نمک، جگرم ریش می کنی
• شماره ٢٦٥: بت من، بت پرست را چه زنی؟
• شماره ٢٦٦: هیچ شکر چو آن دهان دیدی؟
• شماره ٢٦٧: گر منت می کنم عنان گیری
• شماره ٢٦٨: تا تو روی چو ماه بنمایی
• شماره ٢٦٩: چو کار جهان نیست جز بیوفایی
• شماره ٢٧٠: مرادوش گویی به خواب آمدی
• شماره ٢٧١: ز من برشکستی به یکبارگی
• شماره ٢٧٢: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازی
• شماره ٢٧٣: ای شب تیره به گیسوی کسی می مانی
• شماره ٢٧٤: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی
• شماره ٢٧٥: سمن داری به زیر سبزه یا خود یاسمین داری
• شماره ٢٧٦: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکیبایی
• شماره ٢٧٧: مگر، ای باد نوروزی، گذر بر یار من داری
• شماره ٢٧٨: دلا، آن ترک را دیدی، کنون سامان کجا بینی؟
• شماره ٢٧٩: عزیزی همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذاری
• شماره ٢٨٠: گهی بنما و گه پوشیده دار آن روی گلناری
• شماره ٢٨١: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی
• شماره ٢٨٢: ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟
• شماره ٢٨٣: نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی
• شماره ٢٨٤: دلم که لاف زدی از کمال دانایی
• شماره ٢٨٥: هر بار که تو در دل شب در دلم آیی
• شماره ٢٨٦: تو، ای پسر، که از این سو سوار می گذری
• شماره ٢٨٧: ما را در آرزویت بگذشت زندگانی
• شماره ٢٨٨: هوس پخته ست این پروانه بهر خویشتن سوزی
• شماره ٢٨٩: به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟
• شماره ٢٩٠: ای جان ز تن رفته، به تن باز کی آیی؟
• شماره ٢٩١: تو نیز ای بی وفا، تا کی ستم بر جان من خواهی؟
• شماره ٢٩٢: ز من برگشته ای، جانا، ندانم با که می سازی؟
• شماره ٢٩٣: بدین صفت که تویی در زمانه، معذوری
• شماره ٢٩٤: هندوی زلف را چو تو یغما چنین دهی
• شماره ٢٩٥: چو لب زنی به می و در میان بگردانی
• شماره ٢٩٦: گر چه به نظاره ایم، نیز نخوانی
• شماره ٢٩٧: ای دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهی؟
• شماره ٢٩٨: بدین صفت که ببستی کمر به خونخواری
• شماره ٢٩٩: سزد که سجده کنند، ای برهمن عجمی
• شماره ٣٠٠: نشان آن دهن از من چه پرسی؟
• شماره ٣٠١: به یک کرشمه کزان چشم دلربا کردی
• شماره ٣٠٢: به خوبی همچو مه تابنده باشی
• شماره ٣٠٣: ای که امروز به زیبایی او می نازی
• شماره ٣٠٤: در تو، ای دوست به خون ریختنم داری رای
• شماره ٣٠٥: فسون چشمش ار خوابم نبستی
• شماره ٣٠٦: دلی دارم در او دردی و داغی
• شماره ٣٠٧: ای کاش مرا با تو سر و کار نبودی
• شماره ٣٠٨: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودی
• شماره ٣٠٩: امید نبود ار چه مرا یک نظر از وی
• شماره ٣١٠: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغی
• شماره ٣١١: صبا زلف ترا گر دم ندادی
• شماره ٣١٢: زهی رویت شکفته لاله زاری
• شماره ٣١٣: بیکار دلی باشد کو را نبود دردی
• شماره ٣١٤: گل آمد و هر مرغی زد نغمه به هر باغی
• شماره ٣١٥: ای سرو بلندت را صد فتنه به هر گامی
• شماره ٣١٦: فراهم کرد شکل کج کلاهی
• شماره ٣١٧: مرا دل با یکی مانده ست جایی
• شماره ٣١٨: ای زلف تو هر گره گشادی
• شماره ٣١٩: ای فتنه ز چشم تو نشانی
• شماره ٣٢٠: گر چشم من در روی آن خورشید رخسار آمدی
• شماره ٣٢١: بهر گشاد عالمی بگشا ز زلف خود خمی
• شماره ٣٢٢: ای ننهاده هیچ گه تن به رضای چون منی
• شماره ٣٢٣: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمی؟
• شماره ٣٢٤: گر به کمند زلف تو من نه چنین اسیرمی
• شماره ٣٢٥: پیش از این من با جوانان آشنایی کردمی
• شماره ٣٢٦: پیش از این من کاشکی عشقت نمی ورزیدمی
• شماره ٣٢٧: همه شب فرو نیاید به دلم کرشمه سازی
• شماره ٣٢٨: پسرا و نازنینا، به کرشمه گاه گاهی
• شماره ٣٢٩: به فراغ دل زمانی نظری به ماهرویی
• شماره ٣٣٠: من ترا دارم و جز لطف توام نیست کسی
• شماره ٣٣١: در سر افتاده ز عشق توام، ای جان، هوسی
• شماره ٣٣٢: بسیار باشد، ای جان، از همچو من غمینی
• شماره ٣٣٣: آن چشم شوخ را بین هر غمزه ایی بلایی
• شماره ٣٣٤: هر شبم کآهم به عالم دم زدی
• شماره ٣٣٥: من ندیدم چون تو هرگز دلبری
• شماره ٣٣٦: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدی
• شماره ٣٣٧: یک ره بکن ز غمزه خونین اشارتی
• شماره ٣٣٨: آمد بهار و سرو بر آراست قامتی
• شماره ٣٣٩: مردانه می کشد به جفایم ستمگری
• شماره ٣٤٠: ای صد شکست زلف ترا زیر هر خمی
• شماره ٣٤١: ساقی بیا که موسم عیش است و میم و نی
• شماره ٣٤٢: تو می روی و به نظاره تو چشم جهانی
• شماره ٣٤٣: بسی نماند که جانی برون رود ز غریبی
• شماره ٣٤٤: یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی
• شماره ٣٤٥: ای که به چشم تو نیایم همی
• شماره ٣٤٦: هر کسی را هوای سیم و زری
• شماره ٣٤٧: دوش می گفت پیر ترسایی
• شماره ٣٤٨: ای ز زلف تو مشک تر بویی
• شماره ٣٤٩: دلی دارم، اما جز افگار نی
• شماره ٣٥٠: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی
• شماره ٣٥١: ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی
• شماره ٣٥٢: لعل است چنان با لب یا هست ز جان چیزی!
• شماره ٣٥٣: بهاری این چنین خرم، مرا آواره دل جایی
• شماره ٣٥٤: دو چشم مست ترا نیست از جهان خبری
• شماره ٣٥٥: من اشک بیدلان را خنده می پنداشتم روزی
• شماره ٣٥٦: صبا آمد، ولی بویی ازان گلزار بایستی
• شماره ٣٥٧: نیست در شهر گرفتارتر از من دگری
• شماره ٣٥٨: سخن چون زان دو لب گویی، چه گوید انگبین باری؟
• شماره ٣٥٩: گل آمد و همه در باغ با می و جامی
• شماره ٣٦٠: کشان دل تو به سوی گلی و نسترنی
• شماره ٣٦١: گذشت آن کین دل زارم شکیبا بود یک چندی
• شماره ٣٦٢: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودی
• شماره ٣٦٣: نبود یار من آن را که یار داشتمی
• شماره ٣٦٤: ای غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تویی
• شماره ٣٦٥: شاه حسنی وز متاع نیکویی داری فراغی
• شماره ٣٦٦: نوبهار آمد و بگذشت به شادی مه دی
• شماره ٣٦٧: ای معدن ناز، ناز تا کی؟
• شماره ٣٦٨: ای که به غمزه می کنی قصد شکار دیگری
• شماره ٣٦٩: باز روی تو خون آلوده و جعد تو تر است
• شماره ٣٧٠: فتح می آید در دهلیز دولت باز کن
• شماره ٣٧١: ای به هر موی شده بسته زلف دل من
• شماره ٣٧٢: گر حقیقت نشدت واقعه جانی من
• شماره ٣٧٣: ترک من ای من غلام روی تو
• شماره ٣٧٤: مطربا سوی چمن وقت گل آهنگ تو کو
• شماره ٣٧٥: سوی تو دیدم ریختی خون دلم را بی گنه
• شماره ٣٧٦: نشدت دل که به این دل شده مهمان آیی
• شماره ٣٧٧: هزار شکر خدا را که چون تو دلداری
• شماره ٣٧٨: رفت سرما و صبا می دهد از گل خبری
• شماره ٣٧٩: ترک من خونابه من بین و دست از من بشوی
• شماره ٣٨٠: جهانی به خواب خوشست و من از غم به بیداری
• شماره ٣٨١: خیالی کرده ام وین از خیال خود نمی دانی
• شماره ٣٨٢: گر تو یک ناوک از آن چشم سیه بستانی
• شماره ٣٨٣: می شکفد گل به چمن تا ز نسیم سحری