•  
• کتابخانه فارسی /
• دیوان هلالی جغتایی /
• غزل ها

غزل ها

• شماره ١: مه من، بجلوه گاهی که ترا شنودم آنجا
• شماره ٢: سعی کردم که شود یار ز اغیار جدا
• شماره ٣: ای نور خدا در نظر از روی تو ما را
• شماره ٤: بچشم لطف اگر بینی گرفتاران رسوا را
• شماره ٥: ز روی مهر اگر روزی ببینی یک دو شیدا را
• شماره ٦: از آن تنهایی ملک غریبی شد هوس ما را
• شماره ٧: گه گهم خوانی و گویی که: چه حالست ترا؟
• شماره ٨: ترک یاری کردی و من هم چنان یارم ترا
• شماره ٩: من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم ترا؟
• شماره ١٠: جان خوشست، اما نمیخواهم که: جان گویم ترا
• شماره ١١: یار ما هرگز نیازارد دل اغیار را
• شماره ١٢: من کیم بوسه زنم ساعد زیبایش را؟
• شماره ١٣: آرزومند توام، بنمای روی خویش را
• شماره ١٤: یار، چون در جام می بیند، رخ گل فام را
• شماره ١٥: یک دو روزی می گذارد یار من تنها مرا
• شماره ١٦: بی تو، چندان که محنتست مرا
• شماره ١٧: شوق درون بسوی دری می کشد مرا
• شماره ١٨: گفتگوی عقل در خاطر فرو ناید مرا
• شماره ١٩: ای شهسوار حسن، سر افراز کن مرا
• شماره ٢٠: زان پیشتر که عقل شود رهنمون مرا
• شماره ٢١: هست آرزوی کشتن آن تند خو مرا
• شماره ٢٢: ز سوز سینه، هر دم، چند پوشم داغ هجران را؟
• شماره ٢٣: نهادی بر دلم داغ فراق و سوختی جان را
• شماره ٢٤: بروز غم، سگش خواهم، که پرسد خاکساران را
• شماره ٢٥: بچه نسبت کنم آن سرو قد دلجو را؟
• شماره ٢٦: گه نمک ریزد بخم، گه بشکند پیمانه را
• شماره ٢٧: ای شوخ، مکش عاشق خونین جگری را
• شماره ٢٨: دیدیدیم ز یاران وفادار بسی را
• شماره ٢٩: بحمدالله که صحت داد ایزد پادشاهی را
• شماره ٣٠: بنام ایزد، میان مردمان آن تندخو با ما
• شماره ٣١: چند نادیده کنی؟ آه! چه دیدی از ما؟
• شماره ٣٢: نمی توان بجفا قطع دوستداری ما
• شماره ٣٣: من و بیداری شبها و شب تا روز یاربها
• شماره ٣٤: من همچو گلزار ارم، گل گل ترا رخسارها
• شماره ٣٥: ز آب چشم من گل شد، براه عشق، منزلها
• شماره ٣٦: دلا، ذوقی ندارد دولت دنیا و شادیها
• شماره ٣٧: گل رویت عرق کرد از می ناب
• شماره ٣٨: شب هجرست و مرگ خویش خواهم از خدا امشب
• شماره ٣٩: سر نمی تابم ز شمشیر حبیب
• شماره ٤٠: گر دعای دردمندان مستجابست، ای حبیب
• شماره ٤١: من بکویت عاشق زار و دل غمگین غریب
• شماره ٤٢: ای شده خوی تو با من بتر از خوی رقیب
• شماره ٤٣: ای سر زلف تو کمند حیات
• شماره ٤٤: چیست پیراهن آن دلبر شیرین حرکات؟
• شماره ٤٥: وه! چه عمرست که در هجر تو بردم عاقبت؟
• شماره ٤٦: در آفتاب رخش آب باده تاب انداخت
• شماره ٤٧: ما عاشقیم و بی سر و سامان و می پرست
• شماره ٤٨: ای که از یار نشان می طلبی، یار کجاست؟
• شماره ٤٩: ای که می پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست؟
• شماره ٥٠: روز نوروزست، سرو گل عذار من کجاست؟
• شماره ٥١: ای باد صبح، منزل جانان من کجاست؟
• شماره ٥٢: ز باغ عمر عجب سرو قامتی برخاست
• شماره ٥٣: هر آتشین گلی، که بر اطراف خاک ماست
• شماره ٥٤: عکس آن لبهای میگون در شراب افتاده است
• شماره ٥٥: مه ز جور فلک دوتا شده است؟
• شماره ٥٦: رفتست عزیز من و مکتوب نوشتست
• شماره ٥٧: دارم شبی، که دوزخ از آن شب علامتست
• شماره ٥٨: ماه من، عیدست و شهری را نظر بر روی تست
• شماره ٥٩: دلم بسینه سوزان مشوش افتادست
• شماره ٦٠: عشقبازی چه بلا فکر خطایی بودست!
• شماره ٦١: راه وفا پیش گیر، کان ز جفا خوشترست
• شماره ٦٢: دلهای مردمان بنشاط جهان خوشست
• شماره ٦٣: مرا ز عشق تو صد گونه محنت و المست
• شماره ٦٤: جان من، الله الله! این چه تنست؟
• شماره ٦٥: این همه لاله، که سر بر زده از خاک منست
• شماره ٦٦: این چنین بیرحم و سنگین دل، که جانان منست
• شماره ٦٧: بهر که قصه دل گفته ام دلش خونست
• شماره ٦٨: نخل بالای تو سر تا بقدم شیرینست
• شماره ٦٩: برخیز، تا نهیم سر خود بپای دوست
• شماره ٧٠: گفتی: بگو که: در چه خیالی و حال چیست؟
• شماره ٧١: شیشه می دور ازان لبهای میگون می گریست
• شماره ٧٢: این تازه گل، که می رسد، از بوستان کیست؟
• شماره ٧٣: من با تو یکدلم، سخن و قول من یکیست
• شماره ٧٤: بی تو هر روز مرا ماهی و هر شب سالیست
• شماره ٧٥: در دل بیخبران جز غم عالم غم نیست
• شماره ٧٦: کدام جلوه، که در سر و سرفراز تو نیست؟
• شماره ٧٧: دگرم بسته آن زلف سیه نتوان داشت
• شماره ٧٨: در مجلس اگر او نظری با دگری داشت
• شماره ٧٩: دل چه باشد کز برای یار ازان نتوان گذشت
• شماره ٨٠: روز من شب شد و آن ماه براهی نگذشت
• شماره ٨١: یا تمنای وصال تو مرا خواهد کشت
• شماره ٨٢: آمد آن سنگین دل و صد رخنه در جان کرد و رفت
• شماره ٨٣: دل بامید کرم دادم و دیدم ستمت
• شماره ٨٤: در کوی تو آمد بسرم سنگ ملامت
• شماره ٨٥: نا دیده میکنی، چو فتد دیده بر منت
• شماره ٨٦: اگر از آمدنم رنجه نگردد خویت
• شماره ٨٧: چه غم گر در سرم شوریست از سودای گیسویت؟
• شماره ٨٨: خدا را، تند سوی من مبین، چون بنگرم سویت
• شماره ٨٩: مرا بباده، نه باغ و بهار شد باعث
• شماره ٩٠: مشتاق درد را بمداوا چه احتیاج؟
• شماره ٩١: بدین هوس که: دمی سر نهم بپای قدح
• شماره ٩٢: ای چشم تو شوخ تر ز هر شوخ
• شماره ٩٣: خوشا کسی که درین عالم خراب آباد
• شماره ٩٤: دوش با صد عیش بودی، هر شبت چون دوش باد
• شماره ٩٥: بیا، بیا، که دل و جان من فدای تو باد
• شماره ٩٦: کارم از دست شد و دل ز غمت زار افتاد
• شماره ٩٧: سایه ای کز قد و بالای تو بر ما افتد
• شماره ٩٨: گر ز رخسار تو یک لمعه بدریا افتد
• شماره ٩٩: ترا گهی که نظر بر من خراب افتد
• شماره ١٠٠: چو از داغ فراقت شعله حسرت بجان افتد
• شماره ١٠١: آب حیات حسنت گل برگ تر ندارد
• شماره ١٠٢: روز عمرم چند، یارب! چون شب غم بگذرد؟
• شماره ١٠٣: ماه شهر آشوب من، هر گه براهی بگذرد
• شماره ١٠٤: شمع، دوش از ناله من گریه بسیار کرد
• شماره ١٠٥: مسکین طبیب، چاره دردم خیال کرد
• شماره ١٠٦: نمی توان بتو شرح بلای هجران کرد
• شماره ١٠٧: من عاشق و دیوانه و مستم، چه توان کرد؟
• شماره ١٠٨: بناز می رود و سوی کس نمی نگرد
• شماره ١٠٩: باغ عیش من بجای گل همه خار آورد
• شماره ١١٠: تا کی آن شوخ نظر بر دگری اندازد؟
• شماره ١١١: یار، هر چند که رعنا و سهی قد باشد
• شماره ١١٢: می خواهم و کنجی که بجز یار نباشد
• شماره ١١٣: شب هجران رسید و محنت بسیار پیدا شد
• شماره ١١٤: افروخت رنگت از می و دلها کباب شد
• شماره ١١٥: تا از فروغ روی تو گل کامیاب شد
• شماره ١١٦: بر سر بالین طبیب از ناله من زار شد
• شماره ١١٧: گر برون می آید، آن بیرحم، زارم می کشد
• شماره ١١٨: زان دل بجانب سگ کوی تو می کشد
• شماره ١١٩: باز عشق آمد و کار دل ازو مشکل شد
• شماره ١٢٠: اگر سودای عشق اینست، من دیوانه خواهم شد
• شماره ١٢١: از حال و دل و دیده مپرسید که چون شد؟
• شماره ١٢٢: تا سلسله زلف تو زنجیر جنون شد
• شماره ١٢٣: گل شکفت و شوق آن گل چهره از سر تازه شد
• شماره ١٢٤: غم بتان مخور، ای دل، که زار خواهی شد
• شماره ١٢٥: نیست عرق، که در رهت از حرکات می چکد
• شماره ١٢٦: آه و صد آه! که آن مه ز سفر دیر آمد
• شماره ١٢٧: روز هجران تو، یارب! ز کجا پیش آمد؟
• شماره ١٢٨: دلم، پیش لبت، با جان شیرین در فغان آمد
• شماره ١٢٩: نگسلد رشته جان من از آن سرو بلند
• شماره ١٣٠: یارب! غم ما را که بعرض تو رساند؟
• شماره ١٣١: عارضت هست بهشتی، که عیان ساخته اند
• شماره ١٣٢: جان من، بهر تو از جان بدنی ساخته اند
• شماره ١٣٣: عجب! که رسم وفا هرگز آن پری داند
• شماره ١٣٤: جهان و هر چه درو هست پایدار نماند
• شماره ١٣٥: دلم رفت و جان حزین هم نماند
• شماره ١٣٦: پیش از روزی، که خاک قالبم گل ساختند
• شماره ١٣٧: بس که خلقی سخن عاشقی من کردند
• شماره ١٣٨: عاشقان، هر چند مشتاق جمال دلبرند
• شماره ١٣٩: رند لب تشنه چرا جام شرابی نزند؟
• شماره ١٤٠: چو ترک من هوس مجلس شراب کند
• شماره ١٤١: هرگز آن شوخ بما غیر نگاهی نکند
• شماره ١٤٢: گر کسی عاشق رخسار تو باشد چه کند؟
• شماره ١٤٣: خوبرویان، چون بشوخی قصد مرغ دل کنند
• شماره ١٤٤: چو لاله سینه من کاش پاره پاره کنند!
• شماره ١٤٥: جای آنست که شاهان ز تو شرمنده شوند
• شماره ١٤٦: دودی، که دوش بر سر کویت بلند بود
• شماره ١٤٧: شیرین دهنا، این همه شیرین نتوان بود
• شماره ١٤٨: دی براهم دیدن و آنگاه نادیدن چه بود؟
• شماره ١٤٩: با من اول آن همه رسم وفاداری چه بود؟
• شماره ١٥٠: کاکل ز چه بگذاشته ای تا کمر خود؟
• شماره ١٥١: یار اگر مرهم داغ دل محزون نشود
• شماره ١٥٢: لعل جان بخشت، که یاد از آب حیوان میدهد
• شماره ١٥٣: هر گه آن قصاب خنجر بر گلوی من نهد
• شماره ١٥٤: ماه من، زلف شب قدرست و رویت روز عید
• شماره ١٥٥: جز بندگیم کاری از دست نمی آید
• شماره ١٥٦: زان پیشتر که جانان ناگه ز در درآید
• شماره ١٥٧: اگر نه از گل نو رسته بوی یار آید
• شماره ١٥٨: چه حاصل گر هزاران گل دمد یا صد بهار آید؟
• شماره ١٥٩: اگر چون تو سروی ز جایی برآید
• شماره ١٦٠: دلا، گر عاشقی، بنشین، که جانانت برون آید
• شماره ١٦١: غمی، کز درد عشقت، بر دل ناشاد می آید
• شماره ١٦٢: دم آخر، که مرا عمر بسر می آید
• شماره ١٦٣: مه من با رقیبان جفا اندیش می آید
• شماره ١٦٤: مرا، چون دیگران، یاد گل و گلشن نمی آید
• شماره ١٦٥: هر دم از چشم تو دل را نظری می باید
• شماره ١٦٦: آخر از غیب دری بر رخ ما بگشاید
• شماره ١٦٧: ای کسانی که بخاک قدمش جا دارید
• شماره ١٦٨: آن کمر بستن و خنجر زدنش را نگرید
• شماره ١٦٩: دل بدرد آمد و این درد بدرمان نرسید
• شماره ١٧٠: بهر درد دل ما از تو دوایی نرسید
• شماره ١٧١: گر دلم زین گونه آه دم بدم خواهد کشید
• شماره ١٧٢: وه! که سودای تو آخر سر بشیدایی کشید
• شماره ١٧٣: ای بتان سنگدل، تا چند استغنا کنید؟
• شماره ١٧٤: من نمیخواهم که : در کویش مرا بسمل کنید
• شماره ١٧٥: دوستان، امشب دوای درد محزونم کنید
• شماره ١٧٦: می نویسم سخن از آتش دل بر کاغذ
• شماره ١٧٧: غم نیست، گر ز داغ تو می سوزدم جگر
• شماره ١٧٨: وه! چه شورانگیزی، این شیرین پسر؟
• شماره ١٧٩: جان خواهم از خدا، نه یکی، بلکه صد هزار
• شماره ١٨٠: ای بخوبی از همه خوبان عالم خوب تر
• شماره ١٨١: ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر
• شماره ١٨٢: تا ز خط عنبرین حسن تو شد بیش تر
• شماره ١٨٣: جامه گلگون، روی آتشناک از گل پاک تر
• شماره ١٨٤: هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر
• شماره ١٨٥: وه! که بازم فلک انداخت به غوغای دگر
• شماره ١٨٦: حاش لله! کز رخت چشم افگنم سوی دگر
• شماره ١٨٧: با رخ زرد آمدم سوی درت، ای سروناز
• شماره ١٨٨: برو، ای نرگس رعنا، تو باین چشم مناز
• شماره ١٨٩: قد تو عمر درازست و سرو گلشن ناز
• شماره ١٩٠: یار من، وه! که مرا یار نداند هرگز
• شماره ١٩١: از آن چه سود که نوروز شد جهان افروز؟
• شماره ١٩٢: برخیز طبیبا، که دل آزرده ام امروز
• شماره ١٩٣: عمر رفت و از تو ما را صد پریشانی هنوز
• شماره ١٩٤: عید شد، هر گوشه، خلقی ماه نو دارد هوس
• شماره ١٩٥: کار من از جمله عالم همین عشقست و بس
• شماره ١٩٦: کام از آن لب مشکل و ما را غم کامست و بس
• شماره ١٩٧: یار من با دگران یار شد، افسوس افسوس!
• شماره ١٩٨: زاهد، بکنج صومعه می نوش و مست باش
• شماره ١٩٩: دردمندم، گر مرا درمان نباشد، گو: مباش
• شماره ٢٠٠: آه! از آن شوخ، که تا سر نشود خاک درش
• شماره ٢٠١: آه! از آن ماه مسافر، که نیامد خبرش
• شماره ٢٠٢: آنکه از آب حیات آزرده می گردد تنش
• شماره ٢٠٣: زبان او، که ندیدم ز تنگی دهنش
• شماره ٢٠٤: گر گذر افتد، چو باد صبح، بر خاک منش
• شماره ٢٠٥: روزی که بر لب آید جانم در آرزویش
• شماره ٢٠٦: کار من فریاد و افغانست، دور از یار خویش
• شماره ٢٠٧: ای شاه حسن، جور مکن بر گدای خویش
• شماره ٢٠٨: ای کجی آموخته پیوسته از ابروی خویش
• شماره ٢٠٩: مردم و خود را ز غمهای جهان کردم خلاص
• شماره ٢١٠: وای! که جانم نشد از غم هجران خلاص
• شماره ٢١١: عاشقان را نه گل و باغ و بهارست غرض
• شماره ٢١٢: گر من ز شوق خویش نویسم بیار خط
• شماره ٢١٣: ترک یاری کردی، از وصل تو یاران را چه حظ؟
• شماره ٢١٤: ما که از سوز تو در گریه زاریم چو شمع
• شماره ٢١٥: مهوشان در نظر کج نظرانند، دریغ!
• شماره ٢١٦: خوبان، اگر چه هر طرفی می کشند صف
• شماره ٢١٧: وه! که رفت آن شوخ و بر ما کرد بیداد از فراق
• شماره ٢١٨: نیست غم، گر شد گریبان من از غم چاک جاک
• شماره ٢١٩: ای تو سرو چمن حسن و گل باغ جمال
• شماره ٢٢٠: ظاهر نکنم پیش رقیبان الم دل
• شماره ٢٢١: نه رفیقی، که بود در پی غمخواری دل
• شماره ٢٢٢: آمد بهار و خوشدلم از رنگ و بوی گل
• شماره ٢٢٣: ای در دلم ز آتش عشق تو صد الم
• شماره ٢٢٤: نیست حد آن که گویم: بنده روی توام
• شماره ٢٢٥: عجب شکسته دل و زار و ناتوان شده ام!
• شماره ٢٢٦: روزی که در فراق جمال تو بوده ام
• شماره ٢٢٧: ز سوز سینه کبابم، ز سیل دیده خرابم
• شماره ٢٢٨: بیار بی وفا عمری وفا کردم ندانستم
• شماره ٢٢٩: هر شب بسر کوی تو از پای در افتم
• شماره ٢٣٠: براهت بینم و از بیخودی بر رهگذر غلتم
• شماره ٢٣١: اگر چون خاک پامالم کنی، خاک درت گردم
• شماره ٢٣٢: بصد امید هر دم گرد آن دیوار و در گردم
• شماره ٢٣٣: عیدست، برون آی، که حیران تو گردم
• شماره ٢٣٤: ز پیر میکده عمری در التماس شدم
• شماره ٢٣٥: کاشکی! خاک حریم حرمت می بودم
• شماره ٢٣٦: دو روز شد که ز درد فراق بیمارم
• شماره ٢٣٧: من نه آنم که دل خویش مشوش دارم
• شماره ٢٣٨: یار آمد و من طاقت دیدار ندارم
• شماره ٢٣٩: عمر رفته است و کنون آفت جانی دارم
• شماره ٢٤٠: هر زمان بر صف خوبان بتماشا گذرم
• شماره ٢٤١: خواهم که: بزیر قدمت زار بمیرم
• شماره ٢٤٢: بخاک من گذری کن، چو در وفای تو میرم
• شماره ٢٤٣: پس از عمری، که خود را بر سر کوی تو اندازم
• شماره ٢٤٤: مگو افسانه مجنون، چو من در انجمن باشم
• شماره ٢٤٥: اگر خوانی درونم، بنده این خاندان باشم
• شماره ٢٤٦: چو بخت نیست که شایسته وصال تو باشم
• شماره ٢٤٧: تا عمر بود، در هوس روی تو باشم
• شماره ٢٤٨: مرا چه زهره؟ که گویم: غلام روی تو باشم
• شماره ٢٤٩: یار گفت: از ما بکن قطع نظر، گفتم: بچشم!
• شماره ٢٥٠: من که باشم که می لعل بآن ماه کشم؟
• شماره ٢٥١: چون قامت آن سرو سهی کرد هلاکم
• شماره ٢٥٢: مشکل که رود داغت هرگز ز دل چاکم
• شماره ٢٥٣: گر بخاکم گذرد یوسف گل پیرهنم
• شماره ٢٥٤: هر شبی گویم که: فردا ترک این سودا کنم
• شماره ٢٥٥: خود را نشان ناوک بد خوی خود کنم
• شماره ٢٥٦: با تو خواهم شرح غمهای دل محزون کنم
• شماره ٢٥٧: دل را ز چاک سینه توانم برون کنم
• شماره ٢٥٨: آهم شنید و رنجه شد آن ماه چون کنم؟
• شماره ٢٥٩: ای تو آرام دل و جان، از تو دوری چون کنم؟
• شماره ٢٦٠: گر جفایی رفت، از جانان جدایی چون کنم؟
• شماره ٢٦١: جان من، جان و دل خویش نثار تو کنم
• شماره ٢٦٢: بهار میرسد، اما بهار را چه کنم؟
• شماره ٢٦٣: دلم بآرزوی جان نمیرسد، چه کنم؟
• شماره ٢٦٤: دوستان، عاشقم و عاشق زارم، چه کنم؟
• شماره ٢٦٥: یار بی رحم و من از درد بجانم، چه کنم؟
• شماره ٢٦٦: دلم ز دست شد، از دست دل چه چاره کنم؟
• شماره ٢٦٧: آنکه از درد دل خود بفغانست منم
• شماره ٢٦٨: کدام صبح سعادت بود مبارک ازینم؟
• شماره ٢٦٩: چه حالست این؟ که: هر گه در جمالت یک نظر بینم
• شماره ٢٧٠: تا کی بدرت آیم و دیدار نبینم؟
• شماره ٢٧١: از پی آن دلبر شیرین شمایل می روم
• شماره ٢٧٢: عید شد، بخرام، تا مدهوش و حیرانت شوم
• شماره ٢٧٣: جلوه های قد دلجوی ترا بنده شوم
• شماره ٢٧٤: من سگ یارم و آن نیست که بیگانه شوم
• شماره ٢٧٥: چنان از پا فگند امروزم آن رفتار و قامت هم
• شماره ٢٧٦: ای که از خوبان مراد ما تویی مقصود هم
• شماره ٢٧٧: نقد جان را در بهای زلف جانان می دهم
• شماره ٢٧٨: خرم آن روز کزین محنت و غم باز رهم
• شماره ٢٧٩: بحمدالله! که جان بر باد رفت و خاک شد تن هم
• شماره ٢٨٠: خراب یک نظر از چشم نیم خواب توایم
• شماره ٢٨١: هر خوبییی، که از همه خوبان شنیده ایم
• شماره ٢٨٢: روز عیدست، سر راهگذاری گیریم
• شماره ٢٨٣: زهی سعادت! اگر خاک آن حرم باشیم
• شماره ٢٨٤: خیز، تا امروز با هم ساغر صهبا کشیم
• شماره ٢٨٥: ای سگ آن سر کو، ما و تو یاران همیم
• شماره ٢٨٦: نوبهارست، بیا، تا قدحی نوش کنیم
• شماره ٢٨٧: شام عید، آن به، که منزل بر سر راهی کنیم
• شماره ٢٨٨: ای گل، از شکل تو با ناز و خرامت گویم
• شماره ٢٨٩: یارب، غم بیرحمی جانان بکه گویم؟
• شماره ٢٩٠: ساخت گدای درگهت مرحمت الهیم
• شماره ٢٩١: ای ماه من و شاه سپاه همه خوبان
• شماره ٢٩٢: من گرفتار و تو در بند رضای دگران
• شماره ٢٩٣: ای پریچهره من، چند نشینی بکسان؟
• شماره ٢٩٤: صبح امید همانست و رخ یار همان
• شماره ٢٩٥: در قبای ارغوانی قد آن سروران
• شماره ٢٩٦: مشکل غمیست عشق، که گفتن نمی توان
• شماره ٢٩٧: منم، چون غنچه، در خوناب زان گل برگ تر پنهان
• شماره ٢٩٨: جان بحسرت نتوان بی رخ جانان دادن
• شماره ٢٩٩: اگر برای تو مردن، چه باک از آن مردن؟
• شماره ٣٠٠: خط ریحانش رقم بر نسترن خواهد زدن
• شماره ٣٠١: ای معلم، خاطر غمدیده من شاد کن
• شماره ٣٠٢: عید قربان شد، بیا عاشق کشی بنیاد کن
• شماره ٣٠٣: ای دل، بکوی او مرو، از بیخودی غوغا مکن
• شماره ٣٠٤: از رشک سوختم، برقیبان سخن مکن
• شماره ٣٠٥: برخیز و بسر وقت اسیران گذری کن
• شماره ٣٠٦: نظاره کن در آینه خود را، حبیب من
• شماره ٣٠٧: از فراق آن پری هر دم فزون شد درد من
• شماره ٣٠٨: گر جدا سازی بتیغ جور بند از بند من
• شماره ٣٠٩: بخاک پای تو، ای سرو ناز پرور من
• شماره ٣١٠: پشت و پناه من بود، دیوار دلبر من
• شماره ٣١١: در کوی بتان نیست کسی زار تر از من
• شماره ٣١٢: نه رحم در دل یار و نه صبر در دل من
• شماره ٣١٣: تا بکی تند شوی بهر جفای دل من؟
• شماره ٣١٤: ای قدت نازک نهال جویبار چشم من
• شماره ٣١٥: فدای آن سگ کو باد جان ناتوان من
• شماره ٣١٦: گفتیم: چون زنده مانی در غم هجران من؟
• شماره ٣١٧: خوش آنکه در همه روی زمین تو باشی و من!
• شماره ٣١٨: گهی لطفست و گاهی قهر کار دلربای من
• شماره ٣١٩: بهر خون ریز دلم، ترک کمان ابروی من
• شماره ٣٢٠: شهید عشقم و از خاک من خون داده نم بیرون
• شماره ٣٢١: مسلمانان، مرا جان خواهد آمد از الم بیرون
• شماره ٣٢٢: مردم از درد و نگفتی: دردمند ماست این
• شماره ٣٢٣: دلا، زان لب زلال خضر می خواهی، خیالست این
• شماره ٣٢٤: آخر، ای آرام جان، سوی دل افگاری ببین
• شماره ٣٢٥: من و تخیل حسنت، چه یار بهتر ازین؟
• شماره ٣٢٦: روز نوروزست و ما را مجلس افروزی چنین
• شماره ٣٢٧: عاشقم کردی و گفتی با رقیب تندخو
• شماره ٣٢٨: خوش باشد اگر باشم در طرف چمن با او
• شماره ٣٢٩: ندارم قوت اظهار درد خویشتن با او
• شماره ٣٣٠: چنان بلند نشد سرو ناز پرور او
• شماره ٣٣١: آنکه رفت امروز و صد دل می رود دنبال او
• شماره ٣٣٢: خاکم بره پیک حریم حرم او
• شماره ٣٣٣: چند گیرد جام می کام از لب میگون او؟
• شماره ٣٣٤: خواهم فگندن خویش را پیش قد رعنای او
• شماره ٣٣٥: روزم از بیم رقیبان نیست ره در کوی او
• شماره ٣٣٦: چند سوزی داغها بر دست؟ آه از دست تو
• شماره ٣٣٧: چند پنهان کنم افسانه هجران از تو؟
• شماره ٣٣٨: من بیدل بعمر خود ندیدم یک نگاه از تو
• شماره ٣٣٩: لیلی و مجنون اگر میبود در دوران تو
• شماره ٣٤٠: نمیکشیم سر از آستان خانه تو
• شماره ٣٤١: ای بی وفا، چه چاره کنم با جفای تو؟
• شماره ٣٤٢: بیا، تا نقد جان را برفشانم در هوای تو
• شماره ٣٤٣: مردم ازین الم: که نمردم برای تو
• شماره ٣٤٤: سازم قدم ز دیده و آیم بسوی تو
• شماره ٣٤٥: ما ز یک جانب، رقیب از یک طرف در کوی تو
• شماره ٣٤٦: سینه مجروحست و از هر جانبی صد غم درو
• شماره ٣٤٧: آمده ای بمنزلم، ای مه نازنین، فرو
• شماره ٣٤٨: باز، ای سوار شوخ، کجا می روی؟ مرو
• شماره ٣٤٩: این چه چشسمت؟ که بی خوابم ازو
• شماره ٣٥٠: یار وداع می کند، تاب وداع یار کو؟
• شماره ٣٥١: بر سر راه تو بودم، که رسیدی ناگاه
• شماره ٣٥٢: هر کس که نیست کشته عشقت هلاک به
• شماره ٣٥٣: چشم او می خورده و خود را خراب انداخته
• شماره ٣٥٤: بلبل بباغ و جغد بویرانه ساخته
• شماره ٣٥٥: ماییم جا بگوشه می خانه ساخته
• شماره ٣٥٦: آن سایه نیست، دایم دنبال او فتاده
• شماره ٣٥٧: جان من، گاهی سخن کن ز آن لب و کامی بده
• شماره ٣٥٨: کیست آن سرو روان؟ کز ناز دامن بر زده
• شماره ٣٥٩: بر بستر هلاکم، بیمار و زار مانده
• شماره ٣٦٠: ای همچو پری از من دیوانه رمیده
• شماره ٣٦١: بخون نشست دلم، خار غم خلیده خلیده
• شماره ٣٦٢: دردا! که باز ما را دردی عجب رسیده
• شماره ٣٦٣: خطت، که رقم بر ورق لاله کشیده
• شماره ٣٦٤: بکجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟
• شماره ٣٦٥: ترا، که جان منی، ساخت ناتوان روزه
• شماره ٣٦٦: گر نیست جام گلگون، خوش نیست دور لاله
• شماره ٣٦٧: تا چند بهر کشتن ما جور و کین همه؟
• شماره ٣٦٨: زین پیش لطف بود و کنون جور و کین همه
• شماره ٣٦٩: با تو هر ساعت مرا عرض نیازست این همه
• شماره ٣٧٠: ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
• شماره ٣٧١: دوش پیمانه تهی آمدم از می خانه
• شماره ٣٧٢: بی جهت با ما چرا آهنگ غوغا کرده ای؟
• شماره ٣٧٣: ای که بخون مردمان چشم سیاه کرده ای
• شماره ٣٧٤: کشیده ای می و بالای منظر آمده ای
• شماره ٣٧٥: ای آنکه در نصیحت ما لب گشوده ای
• شماره ٣٧٦: امشب تو باز چشم و چراغ که بوده ای؟
• شماره ٣٧٧: چون گویمت که: در دل ویران من درآی
• شماره ٣٧٨: مست با رخسار آتشناک بیرون تاختی
• شماره ٣٧٩: من نگویم که: وفا یار مرا بایستی
• شماره ٣٨٠: ز من بیگانه شد، بیگاه با اغیار بایستی
• شماره ٣٨١: ماه من، روی تو خوبست و چنین بایستی
• شماره ٣٨٢: ای ز بهار تازه تر، تازه بهار کیستی؟
• شماره ٣٨٣: گفتی: بگو که: بنده فرمان کیستی؟
• شماره ٣٨٤: بر من، ای شوخ، ستمها کردی
• شماره ٣٨٥: رفتی، ای ماه، که از مهر وفا میکردی
• شماره ٣٨٦: ای شهسوار حسن، بمیدان خوش آمدی
• شماره ٣٨٧: دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی؟
• شماره ٣٨٨: ای مسلمانان، گرفتارم بدست کافری
• شماره ٣٨٩: چند پرسم خبر وصل و نیابم اثری؟
• شماره ٣٩٠: من بنده کمین و تو سلطان کشوری
• شماره ٣٩١: ز دوری تا بکی، ما را چنین مهجور می داری؟
• شماره ٣٩٢: تو در میدان و من چون گوی در ذوق سراندازی
• شماره ٣٩٣: دلا، رفت آنکه: وصل دلستانی داشتم روزی
• شماره ٣٩٤: شب فراق ز صبحم خبر چه می پرسی؟
• شماره ٣٩٥: دیده ام از تو بلایی که ندیدست کسی
• شماره ٣٩٦: تا کی بکنج صبر جگر خون کند کسی؟
• شماره ٣٩٧: چند از بلای هجر جگر خون کند کسی؟
• شماره ٣٩٨: بس که جانها همه شد صرف تو جانان کسی
• شماره ٣٩٩: زهی شراب لبت مایه طربناکی!
• شماره ٤٠٠: آخر، ای شوخ، دل از جور تو غمگین تا کی؟
• شماره ٤٠١: جان من در فرقت جانان برآید کاشکی!
• شماره ٤٠٢: یار دور از صحبت اغیار بودی کاشکی!
• شماره ٤٠٣: با تو از اول نبودی آشنایی کاشکی!
• شماره ٤٠٤: ای گلستان جمالت در کمال خرمی
• شماره ٤٠٥: اگر بلطف بخوانی وگر بجور برانی
• شماره ٤٠٦: تو از من فارغ و من از تو دارم صد پریشانی
• شماره ٤٠٧: چه حاجتست که گه خشم و گه عتاب کنی؟
• شماره ٤٠٨: ز روی ناز و حیا منعم از نیاز کنی
• شماره ٤٠٩: چه شد که جانب اهل وفا گذر نکنی؟
• شماره ٤١٠: ناگاه اگر ز ما سخننی گوش می کنی
• شماره ٤١١: ای که در عاشق کشی هر لحظه صد خون میکنی
• شماره ٤١٢: تیر و کمان گرفته ای، سوی شکار میروی
• شماره ٤١٣: سوی شکار، ای بت رعنا، چه میروی؟
• شماره ٤١٤: آن کف پا بر زمین حیفست، ای سرو سهی
• شماره ٤١٥: خدا را، سوی مشتاقان نگاهی
• شماره ٤١٦: ای صد هزار چون من خاک در سرایی
• شماره ٤١٧: برهت ز رشک میرم، چو بغیر همره آیی
• شماره ٤١٨: چند رسوا شوم از عشق من شیدایی؟
• شماره ٤١٩: چون در میان خوبان رسمیست بی وفایی
• شماره ٤٢٠: سحرگاهان که چون خورشید از منزل برون آیی
• شماره ٤٢١: عشاق را حیات بجانست و جان تویی